USB:บทที่ 501 แขกผู้มีเกียรติ

"ยินดีต้อนรับ แขกผู้มีเกียรติ!"

เมื่อฮวงเฟิงแสดงการ์ดเชิญของเขา ผู้ชายท่าทางดูดีทั้งสองคนยิ้มให้เขาทันที ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักฮวงเฟิงก็ตามที แต่พวกเขาก็ยังคงกระตือรือร้นที่จะต้อนรับชายหนุ่ม ฮวงเฟิงพยักหน้าเล็กน้อยด้วยท่าทางที่ยังคงสงบนิ่ง จากนั้นก็ค่อย ๆ เดินผ่านเข้าไปอย่างใจเย็น ด้านในนั้นตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูยิ่งกว่าที่คิดเอาไว้ และที่นั่นก็มีเจ้าหน้าที่พิเศษที่คอยทำหน้านำทางแขกผู้มาร่วมงานเลี้ยงเข้าไปในงาน และนั่นทำให้เขาสามารถมาถึงชั้นที่มีการจัดการเลี้ยง

ทั้งชั้นถูกจัดให้เป็นห้องโถงสำหรับงานเลี้ยง ห้องโถงที่มีพื้นทีกว้างกว่าหนึ่งพันตารางเมตรถูกประดับประดาและตกแต่งไว้อย่างวิจิตรตา ภายในงานเลี้ยงมีแขกเหรื่อเข้ามาร่วมงานบ้างแล้ว ดังนั้นฮวงเฟิงจึงไม่ใช่บุคคลแรกที่มาถึง

"ท่านประธานหนี่อู้ คุณสามารถร่ำรวยขึ้นในเวลาสั้นได้อย่างไรกันเนี่ย?"

"ไม่หรอกครับ ไม่ถึงขนาดนั้น ผมยังเทียบไม่ได้เลยกับพี่จาง"

เริ่มมีผู้คนทยอยเข้าร่วมงานเลี้ยงมากขึ้นเรื่อย ๆ  ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะรู้จักคุ้นหน้าคุ้นตากันดีอยู่แล้ว ดังนั้นเมื่อพบหน้ากันต่างก็กระตือรือร้นเข้าไปทักทายกันตามมารยาท  การที่จะรวบรวมเหล่าบรรดาบุคคลผู้มีความสามารถมากมายเช่นนี้ไว้ได้เช่นนี้ ก็แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของสกุลชอว์ตันต่อที่มีต่อเมืองนี้ ฮวงเฟิงพบหาที่เหมาะ ๆ สำหรับตัวเอง เขานั่งลงด้วยความรู้สึกเบื่อหน่ายเล็กน้อย ขณะที่เขากำลังดื่มไวน์รสเลิศหลังจากบริกรสาวสวยนำมาเสริฟ สายตาของเขากวาดมองไปยังผู้คนที่พากันแลกเปลี่ยนคำทักทายซึ่งกันและกัน ที่นี่เขาไม่รู้จักใครเลย เห็นได้ชัดเจน นั่นก็หมายความว่าเขาไม่สามารถมองหาใครที่จะพูดคุยด้วยได้  ฮวงเฟิงเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว ถึงท่าทีและการปฏิบัติของผู้คนบนโลก หรือที่นี่ไม่ได้แตกต่างกันเลย

เมื่อแขกที่เข้าได้รับเชิญเข้าร่วมงานเลี้ยงได้มาถึงพร้อมกันแล้ว แพนเดส เจ้าของงานเลี้ยงก็เดินเข้ามาในงาน ผู้คนพากันห้อมล้อมเขา มีเพียงชายหนุ่มรูปร่างอ้วนท้วมคนหนึ่งเท่านั้นที่เจื้อยแจ้วขึ้นราวกับนกขุนทอง ในขณะที่คนอื่น ๆ ต่งพากันแสดงท่าทางถ่อมตนและให้เกียรติผู้ที่ได้รับการยกย่องเสมอมา

"นี่คือคุณชายผาน แน่นอนว่าเขาเป็นผู้ที่ได้รับการยกย่องเป็นอย่างมาก เนื่องจากวันนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองครบรอบวันเกิดของเขา ท่านผู้เกียรติทุกท่านต่างก็มาร่วมอวยพรให้กับเขา นั่น แม้กระทั่ง หว่ายเต๋อ ผู้ว่าของเมืองยังมาร่วมงานด้วย รวมถึงแขกเหรื่ออีกมากมาย"

ในเวลานั้นฮวงเฟิงเองก็ไม่ต่างไปจากคนอื่น ๆ เขาลุกขึ้นยืนแล้วมองไปยังทิศทางที่แพนเดสเดินเข้ามา ซึ่งไม่ไกลจากฮวงเฟิงเท่าไหร่ มีผู้คนที่พูดถึงแพนเดสก่อนหน้านี้ ได้พูดขึ้น

"ไม่ใช่เป็นเพราะแพนเดสได้รับการยกย่องหรอก หากแต่เป็นตระกูลชอว์ตันต่างหากละที่ได้รับการยกย่อง!" ชายหนุ่มผู้นี้ก็มาจากหนึ่งใหญ่เช่นกัน หากแต่เมื่อเทียบกับตระกูลชอว์ตันแล้ว สกุลของเขาก็เทียบไร้ซึ่งความหมาย นอกจากนั้นแล้วเขายังดูถูกพี่น้องแพนเดสต๋อ ผู้ซึ่งรู้ดีกันอยู่ภายในตระกูลของพวกเขาเอง และไม่ได้รู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้น่าประทับใจที่เห็น

ใครคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ข้างชายหนุ่มคนนั้นกลับไม่เห็นด้วยกับคำพูดของเขาสักนิด วันนี้พวกเขาล้วนมาร่วมงานฉลองวันเกิดแพนเดส คงไม่ดีแน่หากเรื่องที่เขาพูดนี้รู้ไปถึงหูเจ้าของงานเลี้ยงเข้า  ฮวงเฟิงมองดูลักษณะที่น่าสนใจของเจ้าของานในวันนี้ แพนเดสเป็นชายนหนุ่มอายุประมาณ 30 ปี ในชุดสูทที่ดูภูมิฐาน ด้วยรอยยิ้มที่ดูมั่นใจบนใบหน้าของเขานั้น เป็นเอกลักษณ์ที่ยอดเยี่ยม ฮวงเฟิงยังสังเกตเห็นอีกว่า ยังมีผู้คนมากมายที่ชื่นชอบแพนเดสผู้นี้ด้วยใจจริง

"ขอบคุณทุกท่าน ที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของผมในวันนี้ ทุก ๆ ท่านล้วนเป็นเพื่อนของผมด้วยกันทั้งนั้น และผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านคงจะดื่มกินกันอย่างมีความสุข!" แพนเดสยืนอยู่โต๊ะตรงกลางงาน กล่าวต้อนรับด้วยความพึงพอใจ เนื่องจากเขาชื่นชอบความรู้สึกที่ได้เป็นศูนย์กลางความสนใจของผู้คน และเมื่อเขาได้เป็นจุดสนใจแล้วไม่สำคัญว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน อย่างไรก็ตามเมื่อเขานึกถึงฐานะของตัวเองนั้น อันที่จริงแล้วตระกูลของเขามักถูกแทรกแซงจากใครบางคน ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจขึ้นมา เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนที่ไม่พอใจกับการที่ตระกูลของพวกเขาดำรงตำแหน่งเป็นผู้นำของเมืองอยู่ในขณะนี้ นอกจากนั้นแล้วคนพวกนั้นยังคิดที่จะโคนล้มตระกูลของเขาอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้ว่าพ่อของเขาจะได้กำลังตรวจสอบหาคนทรยศ และไม่พบเงื่อนงำใด ๆ ในเวลานี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตระกูลชอว์ตันของเขาไม่ใช่ตระกูลที่ถูกโจมตีแล้วไม่คิดจะตอบโต้!

แม้ว่าจะยังไม่รู้ว่าคนทรยศนั้นคือใคร แต่ทั่วทั้งเมืองมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นศัตรูกับตระกูลของเขา เดิมที่ทั้งสองฝ่ายต่างเป็นศัตรูกัน และยึดกลักการที่ว่าจะไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายลอยนวล ดังนั้นตระกูลของพวกเขาได้เริ่มโค่นล้มตระกูลที่น่าสงสัยไปบ้างแล้ว

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น แพนเดสแอบหัวเราะอยู่ในใจ คิดที่จะโค่นตระกูลชอว์ตันของพวกเขา ช่างฝันเฟื่อง! ตระกูลของเขาเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลต่อเมืองนี้เสมอมา ไม่ว่าตระกูลใดต้องย้อมก้มหัวให้กับพวกเขา อีกทั้งแพนเดสจะขึ้นเป็นผู้นำของตระกูลในอนาคต

หลังจากที่แพนเดสกล่าวเปิดงานจบลง งานเลี้ยงอย่างเป็นทางการก็ได้เริ่มต้นขึ้น เสียงดนตรีในจังหวะที่หนักแน่นก็ได้เริ่มต้นขึ้น ชายหนุ่มที่ควงเพื่อนสาวมาร่วมงานด้วย ต่างก็เชื่อเชิญพากันออกไปเต้นรำ หรือแม้กระทั่งบางคนที่ไร้คู่ควง การเต้นรำก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับพวกเขา ด้วยเพราะตระกูลชอว์ตันได้จัดให้มีเหล่าบรรดาสาว ๆ ไฮโซ หรือ ดารา นางแบบมากมาย ไว้ภายในงานเพื่อสร้างบรรยากาศ  ทั้งหมดล้วนแต่เป็นสาวสวย อารมณ์ดี

"หลานชายยังหนุ่มยังแน่นอยู่จริงๆ เห็นได้จากความสามารถของหลานชาย ทำหรู้สึกว่าฉันแก่ลงไปมาก ต่อไปทุกอย่างต้องขึ้นอยู่กับคนหนุ่มสาวแล้ว"

ขณะที่มีการเต้นรำกันอยู่นั้น ยังคงมีสองถึงสามกลุ่มเล็ก ๆยังคงนั่งรวมกันอยู่ที่โต๊ะ แน่นอนว่าโต๊ะของแพนเดสยังคงเป็นที่จับตามองในค่ำคืนนี้ หลายคนยังคงจับจ้องไปที่เขา แต่ก็ยังมีบางคนที่เริ่มรู้ตัว รู้ว่าพวกเขาควรชั่งน้ำหนักไปที่ใคร  ขณะนั้นเมื่อใบหน้าของเขาแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขาหันไปมองแพนเดสด้วยความรู้สึกปลื้มปีติ เนื่องจากความรู้สึกตื้นตันใจที่ได้เห็น

พัฒนาการของคนรุ่นใหม่เช่นนี้ แน่นอนว่าภายนอกนั้นพวกเขายังคงต้องรักษามิตรภาพที่มีต่อกันไว้ หากจะพูดถึงตระกูลใดที่พอจะโค่นอำนาจของตระกูลชอว์ตันลงได้ แน่นอนว่าคงต้องเป็นตระกูลเพย์ตัน

ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองตระกูลนั้นไม่ดีอย่างที่แสดงให้เห็น และเมื่อตระกูลชอว์ตันสืบรู้ว่ามีคนหักหลังพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงพุ่งเป้าไปที่ตระกูลเพย์ตัน อย่างไรก็ตามทั้งแพนเดสและพ่อของเขา ก็ยังไม่พบหลักฐานที่พอจะชี้ไปที่ตระกูลเพย์ตันได้ นอกจากนั้นแล้วพวกเขายังไม่เชื่อว่าคนที่เป็นคู่แข่งกันมาตลอดจะทำเรื่องโง่ ๆ เช่นนี้ได้

"คุณลุงต้องล้อผมเล่นแน่ ๆ ผมเป็นเพียงแค่เด็กรุ่นใหม่ ยังต้องเรียนรู้จากคุณลุงอีกมากครับ"  ในขณะที่พ่อของเขากำลังพูดคุยอยู่กับคนข้าง ๆ อยู่นั้น ก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่น้องชายของเขาก็เดินไปทักทายกับผู้คนที่เข้ามาร่วมงานเลี้ยง ดังนั้นจึงที่โต๊ะจึงเหลือเพียงแค่แพนเดสกับบูด๊าซเท่านั้น ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่ที่พวกเขาทั้งสองพูดคุยกันอยู่นั้นอยู่ไม่หางจากฮวงเฟิงนัก ถึงแม้ว่าเขาไม่มีเจตนาที่จะแอบฟังการสนทนาของพวกเขาทั้งคู่ แต่การที่จะได้ยินพวกเขาคุยกันนั้นไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก