USB:บทที่ 238 ซื้อโรงงาน

ตราบใดที่ฮวงเฟิงซื้อโรงงาน อุปกรณ์และสามารถรักษาพนักงานเดิมไว้ได้ เขาก็จะสามารถเริ่มการผลิตได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ และนี่ก็เป็นอีกจุดหนึ่งที่ฮวงเฟิงให้ความสำคัญ

เมื่อพิจารณาจากที่ฮวงเฟิงพูดมา กัวเหลียงก็ไม่ได้คัดค้านใดๆ ความจริง เขาเองก็ได้จับตาดูเจ้าของโรงงานเช่นกันจนสามารถบอกได้ว่าเจ้าของโรงงานดูเร่งให้พวกเขาซื้อ ดังนั้น เขาจึงเชื่อว่าคงต้องมีาช่องว่างของการต่อรองราคา

"เอาล่ะ เนื่องจากนายตัดสินใจได้แล้ว งั้นพวกเราค่อยมาคุยกันพรุ่งนี้" กัวเหลียงกล่าว

ฮวงเฟิงพยักหน้า เขาเองก็มีความคิดเช่นเดียวกัน ตราบใดที่เขายังไม่ได้ผลิตอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียสำเร็จรูป มันก็เป็นเหมือนเพียงกองกระดาษสีขาวที่ไร้ประโยชน์  หากผลิตกระดาษพวกนี้ให้เร็วเท่าที่จะเป็นไปได้ได้จริง กระดาษกองนี้จะกลายเป็นเงินได้หรือไม่

ดังนั้นในวันที่สอง ฮวงเฟิงจึงขอลางานอีกครั้งและซูหยูโม่ก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด

ทว่าเรื่องนี้กลับทำให้เซี่ยเมิ่งเจียวรู้สึกไม่ดีนัก แม้ซูหยูโม่จะเกลี้ยกล่อมเธอแล้วก็ตาม เพราะเธอไม่ต้องการให้น้องของเธอตามรังควานฮวงเฟิงอย่างบ้าคลั่งเหมือนแต่ก่อน

อย่างไรก็ตามการที่ฮวงเฟิงขอลาต่อเนื่อง ทำให้เธอไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่เนื่องด้วยซูหยูโม่ตอบตกลงไปแล้ว เธอจึงไม่สามารถว่าอะไรชายหนุ่มได้

เพราะถึงแม้ว่าเซี่ยเมิ่งเจียวจะเป็นประธาน ส่วนซูหยูโม่เป็นแค่รองประธาน แต่ในสถานกาณ์ปกติ ตราบใดที่ซูหยูโม่เป็นคนตัดสินใจ เธอไม่มีอำนาจคัดค้านอะไรได้ แม้ว่าเธอจะไม่พอใจฮวงเฟิงแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถที่จะคัดค้านอะไรได้

"ฉันว่า นายจะลาออกเมื่อไหร่ดีล่ะ? ลางานบ่อยขนาดนี้เหมือนไม่ใช่ตัวนายเลยนะ" ระหว่างทางกัวเหลียงได้พูดกับฮวงเฟิง

จากนั้น พวกเขายังต้องขอสิทธิบัตรเพื่อยื่นขอใบอนุญาตประกอบธุรกิจและอื่น ๆ อีกหลายอย่างที่ต้องทำและเมื่อสิ่งต่างๆ เริ่มเข้าที่เข้าทาง พวกเขาจึงเริ่มรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น อย่างไรก็ตาม หากธุรกิจดำเนินไปด้วยดีพวกเขาก็อาจจะยุ่งมากขึ้น ดังนั้นการลางานจึงไม่ใช่แผนระยะยาวของฮวงเฟิงอีกต่อไป

"ขอฉันคิดก่อนนะ" ฮวงเฟิง หากบริษัทมีเพียงเซี่ยเมิ่งเจียวเป็นเจ้าของ ฮวงเฟิงจึงไม่ลังเลที่จะลาออก

แต่ความจริงยังมีซูหยูโม่อีกหนึ่งคนที่เป็นเจ้าของร่วมด้วย ซึ่งเธอก็ปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดี อีกทั้งทั้งสองยังเป็นเพื่อนกันอีกด้วย ซูหยูโม่สารภาพหลายครั้งว่าไม่อยากให้เขาลาออก ดังนั้นฮวงเฟิงจึงเกิดลังเลขึ้นมา

เมื่อทั้งสองคนไปถึงโรงงานของบอสหลี่ บอสหลี่ที่ทราบข่าวก็รออยู่แล้ว

"ขอต้อนรับการมาเยือนของประธานฮวงและบอสกัวอีกครั้งนครับ" หลังจากที่ฮวงเฟิงและกัวเหลียงก็ได้เห็นโรงงานของบอสหลี่เมื่อวานนี้แล้ว ถ้าพวกเขากลับมาในวันนี้ ก็แสดงว่าพวกเขาสองคนสนใจโรงงานของเขาและต้องการเจรจากับเขา แน่นอนว่าพวกมาด้วยท่าทีที่เป็นมิตร

เมื่อสองปีก่อน เขายังได้เห็นโอกาสทางธุรกิจภายใต้ระบบการจัดการดูแลสิ่งแวดล้อม ท้ายที่สุดประเทศก็ให้ความสำคัญกับสิ่งแวดล้อมมากขึ้นเรื่อย ๆ

นี่เป็นเหตุผลที่เขาระดมเงินจำนวนหนึ่งเพื่อซื้อโรงงานแห่งนี้ไว้ในตอนนั้น รวมไปถึงสายการผลิตอีกสองแห่งที่ไม่ไกลจากที่นี่นักเพื่อหวังได้รับส่วนแบ่ง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะแข่งขันในอุตสาหกรรมนี้ได้มากนักเนื่องด้วยข้อกำหนดทางเทคนิคนั้นสูงมาก ถ้าเขาไม่มีเงินสำรองในการอัพเกรดสายการผลิต เขาก็ทำได้เพียงแค่ต้องตกที่นั่งลำบากในแต่ละวัน

สิ่งที่เขาสามารถผลิตได้ก็มีเพียงเครื่องบำบัดน้ำเสียขนาดเล็กเท่านั้นซึ่งประสิทธิภาพของอุปกรณ์พวกนี้ก็ไม่สูงนัก นอกจากต้องแข่งขันกับโรงงานอื่นแล้วผลกำไรก็ต่ำมากเช่นกัน

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ พวกเขาต้องประสบความสูญเสียมากมายและอุปกรณ์จำนวนมากที่พวกเขาผลิตก็ไม่สามารถขายได้หมด

นั่นเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมบอสหลี่ถึงต้องเข้ามาช่วยโรงงานที่กำลังตกต่ำ ด้วยเงินจำนวนหนึ่ง เขาสามารถเลือกลงทุนกับโครงการอื่นได้ แต่กับอุตสาหกรรมบำบัดน้ำเสียมีนักลงทุนที่ไหนบ้างที่จะเต็มใจทำธุรกิจนี้

"บอสหลี่ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากหรอกครับ หลังจากที่เรากลับไปเมื่อคืน พวกเราได้คิดถึงเรื่องนี้กันแล้วรู้สึกว่าบอสหลี่เสนอราคาตรงไปตรงมาดี ดังนั้น เราจึงมาที่นี่เพื่อมาคุยกันเรื่องนี้ครับ บอสหลี่สามารถให้สัมปทานเกี่ยวกับราคาของโรงงานกับพวกเรายังไงบ้างครับ?" ฮวงเฟิงกล่าว

"ผมไม่สามารถลดราคาได้อีกแล้วครับ อีกอย่างราคาของผมก็ไม่ได้สูงขนาดนั้น พูดตามตรงนะครับ ถ้าผมไม่อยากช่วยจริงๆ ผมก็คงไม่เสนอราคาที่ต่ำขนาดนั้นไปถ้าผมต้องลดราคาอีก ผมคงเอาทุนคืนไม่ได้ด้วยซ้ำ” บอสหลี่ส่ายหัวเด็ดขาด

"แล้วถ้าแบบนี้ละครับ เรามาเปลี่ยนวิธีกันดีกว่า ราคาของบอสหลี่เมื่อวานรวมอุปกรณ์ต่างๆ หมดแล้ว แต่ตอนนี้เราไม่ได้ต้องการอุปกรณ์พวกนั้นแล้ว ตราบที่คุณยังคงทำงานในโรงงานนี้ คุณจะไม่ลดราคาลงสักหน่อยหรือ?" ฮวงเฟิงกล่าว

"ยังไงอุปกรณพวกนั้นก็ไร้ประโยชน์สำหรับพวกเรา หลังจากที่พวกเราซื้อมาแล้วก็คงต้องกำจัดพวกมันทิ้งอยู่ดี นั้นเป็นเรื่องที่ลำบากมากสำหรับพวกเราเช่นกัน"

บอสหลี่ไม่รู้ว่าฮวงเฟิ่งและคนอื่น ๆ ต้องการซื้อโรงงานแห่งนี้ไปทำอะไร หากมันแตกต่างจากสิ่งที่เขาเคยผลิตมาก่อน เขาก็ต้องกำจัดอุปกรณ์นั้นออกไปก่อน

แต่การเสนอราคาของอุปกรณ์เหล่านั้นก็ไม่ง่าย เพราะมันมีสภาพเก่าและไม่ใช่อุปกรณ์ที่ไฮเทค และการจำกัดของเหล่านี้ต้องใช้เงินและความพยายามอย่างมากแน่นอน

บอสหลี่ไม่ได้วางแผนที่จะดำเนินธุรกิจนี้อีกต่อไปเนื่องจากลงทุนไปแล้วได้ผลประโยชน์ไม่คุ้มทุน ดังนั้นสำหรับเขาอุปกรณ์เหล่านั้นจึงไม่มีประโยชน์เลย

เมื่อวานที่เขาเสนอราคาไปนั้นนั้นหมายความว่าเขาต้องการรวมอุปกรณ์เหล่านั้นด้วย

แต่เห็นได้ชัดว่าฮวงเฟิงและคนที่เหลือต้องการกำจัดภาระพวกนี้เช่นกัน หลังจากซื้อโรงงานไปพวกเขาคงไม่ใช้อุปกรณ์พวกนี้ในการผลิตต่อ

ด้วยเหตุนี้แทนที่จะเสียเวลาไปกับการกำจัดอุปกรณ์เหล่านี้ ถ้าเป็นตัวเขาเองก็คงไม่อยากเอาด้วยเช่นกัน นี่คือความคิดทั้งหมดของบอสหลี่

"บอสทั้งสอง แม้ว่าอุปกรณ์ของผมจะเก่าไปหน่อย แต่ก็ยังขายเอากำไรนิดหน่อยได้ หากพวกคุณไม่ต้องการก็สามารถขายพวกมันต่อได้ และราคาที่ผมเสนอพวกคุณไปเมื่อวานก็ยังไม่นับว่าสูงเกินไป" บอสหลี่กล่าว