USB:บทที่ 555 ซื้อโรงงาน

"ขอบคุณครับ บก." เฉินหยานกล่าวอย่างตื่นเต้นดีใจ

ความจริงแล้วตัวในใจของ บก. ก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นเดียวกัน นี่เป็นข่าวของหลี่ปิงอวิ้น อีกทั้งยังเป็นข่าวชีวิตส่วนตัวของเธออีกด้วย เชื่อว่าข่าวนี้จะต้องได้รับความสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว เมื่อสองสามวันก่อนหน้านี้ มีข่าวหลี่ปิงอวิ้นแอบคบหากับแฟนหนุ่มลึกลับคนหนึ่งออกมา แต่ในที่สุดก็ได้รับการยืนยันว่านั่นเป็นแค่ข่าวโคมลอย ทั้ง ๆ ที่หลี่ปิงอวิ้นมีแฟนแล้วจริง ๆ ทุกคนต่างให้ความสนใจและจับตามองเรื่องนี้เป็นอย่างมาก บรรดาแฟนคลับของเธอล้วนอย่างรู้กันทั้งนั้น

สุดท้ายเมื่อลูกน้องของเขาสามารถถ่ายรูปพวกนั้นมาแล้ว เขาซึ่งเป็น บก.ของสำนักพิมพ์จะอยู่เฉยได้อย่างไร? ถึงแม้ว่าอาศัยเพียงแค่รูปพวกนั้นยังไม่อาจยืนยันได้ว่า หลี่ปิงอวิ้นได้คบหาอยู่กับแฟนหนุ่ม และผู้ชายในรูปนั้นคือแฟนของเธอ พวกเขาเป็นใคร? พวกเขาคือนักข่าว แล้วพวกเขาจะไม่หาเรื่องราวเกี่ยวกับรูปพวกนี้ได้อย่างไร?

มันเท่ากับลดความเป็นมืออาชีพของพวกเขา! ยิ่งไปกว่านั้นด้วยรูปถ่ายที่พวกเขามี สามารถยืนยันได้ว่าแฟนหนุ่มของหลี่ปิงอวิ้น คือหนุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้น  ยิ่งไปกว่านั้นดูจากในรูปแล้ว ยากที่จะปฏิเสธได้ว่าทั้งคู่ดูสนิทสนมกับมาก ภาพการพูดคุยและหัวเราะต่อกระซิกกัน จนท้ายที่สุดแล้วนักแสดงสาวก็เข้าไปนั่งในรถของผู้ชายคนนั้น อีกทั้งในรูปหลี่ปิงอวิ้นยังได้พรางตัวเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเธอกลัวว่าคนอื่นจะพบเห็นพวกเขาเข้านั่นเอง ถ้าหากเธอไม่มีความสัมพันธ์เป็นพิเศษกับผู้ชายคนนั้น แล้วทำไมจึงต้องกลัวคนอื่นเห็นด้วย? แน่นอนว่าถ้าหากเรื่องนี้ถูกเขียนตีแผ่ออกไปอีกครั้งต้องทำให้ประชาชนจำนวนมากเชื่อข่าวนี้แน่ และเมื่อถึงเวลานั้นมาถึง หนังสือพิมพ์ของพวกเขาต้องมียอดขายอย่างต่อเนื่อง รวมถึงเว็บไซต์ของพวกเขาจะผ่านพ้นวิกฤติไปได้

"ปริ้นท์รูปพวกนี้ออกมาด่วน จำไว้ วางรูปพวกนี้ลงบนพาดหัวข่าวหน้าแรก รวมถึงเขียนข่าวลงบนหน้าเว็บไซต์ของเราด้วย!" บก. ตัดสินใจลงข่าวนั่นทันที จากนั้นเขาก็หันไปพูดกับเฉินหยานว่า

"สำหรับคุณ พรุ่งนี้คุณจะได้รับอุปกรณ์ตัวใหม่ ผมอนุญาตให้คุณพักผ่อนได้สอง สามวัน หลังจากนั้นให้จับตาดูหลี่ปิงอวิ้นเอาไว้ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปหน้าที่ของคุณคือคอยตามหลี่ปิงอวิ้น!"

"บก. ครับ เอ่อ แล้วนักข่าวที่คอยตามหลี่ปิงอวิ้นมาก่อน..." แน่นอนว่าเฉินหยานรู้สึกพอใจกับการตัดสินใจของเขาเป็นอย่างมาก แต่อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้สำนักพิมพ์ได้มอบหมายหน้าที่นี่ให้กับนักข่าวคนหนึ่งไปก่อนแล้ว ดังนั้นนี่จึงถือว่าเป็นการโยกย้ายเพียงชั่วคราวเท่านั้น

"ผมจะจัดการให้เขาคอยตามคนอื่นแทน" บก. พูดขึ้นอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด นี่คือระบบของการทำงาน ข่าวคือเป้าหมายของพวกเขา

"ขอบคุณครับ บก. ผมรับปากว่าจะทำงานให้ดีที่สุดครับ!" เฉินหยานกล่าวขึ้นอย่างพึงพอใจ

ในขณะที่ทั้งฮวงเฟิงและหลี่ปิงอวิ้นไม่ระแคะระคายถึงเรื่องนี้เลย ทางสำนักข่าวพร้อมที่จะตีแผ่เรื่องของพวกเขาทั้งบนหน้าหนังสือพิมพ์และโลกอินเตอร์เน็ตแล้ว และครั้งนี้ก็น่าเชื่อถือกว่าครั้งที่แล้ว เนื่องจากครั้งที่แล้วพวกเขาไม่มีรูปประกอบใด ๆ และเป็นความจริงที่เขาเขียนข่าวว่าแฟนหนุ่มของหลี่ปิงอวิ้นนั้นคือหนุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ด้วยฐานะและชื่อเสียงของนักแสดงสาวทำให้ยากที่จะมีใครเชื่อว่าเธอจะคว้าเอาหนุ่ม รปภ. มาเป็นแฟน และนั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้ฮวงเฟิงและคู่ควงของเขาหลุดพ้นจากข่าวดังกล่าว แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน พวกเขามีรูปยืนยัน ถึงแม้ว่าหลี่ปิงอวิ้นจะปกปิดใบหน้าเพื่อพรางตัว แต่บรรดาแฟนคลับผู้คลั่งใคลัเธอก็ยังคงสามารถจำเธอได้แม่นยำถึงแม่ว่าจะไม่มีฮวงเฟิงอยู่ในรูปถ่าย แต่ท้ายที่สุดการที่หลี่ปิงอวิ้นขึ้นไปในรถของเขา อีกทั้งยังเป็นรถที่หรูราคาแพง นั่นก็แสดงให้เห็นว่าฮวงเฟิงอาจจะเป็นหนุ่มทายาทมหาเศรษฐีก็เป็นได้ เพียงแค่นี้มันก็มากพอแล้วที่จะทำใหประชาชานชนพากันคาดเดาถึงฐานะของแฟนหนุ่มหลี่ปิงอวิ้น ดังนั้นข่าวในครั้งนี้ย่อมน่าเชื่อถือกว่าครั้งที่แล้วอย่างแน่นอน โชคดีที่ไม่เห็นใบหน้าของฮวงเฟิงได้ชัดเจน อีกทั้งรถของเขาก็ยังไม่ได้ติดแผ่นป้ายทะเบียน

แน่นอนว่าฮวงเฟิงไม่ระแคะระคายถึงปัญหาที่กำลังจะเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย เขาขับรถสปอร์ตด้วยความเร็วสูงไปทั่วทั้งเมืองเพื่อมองหาโรงงานกลั่นสุราที่ได้ลงประกาศขายไว้ในอินเตอร์เน็ต สามารถพูดได้เลยว่ารถสปอร์ตของเขาทำให้ได้รับความสะดวกสบายมากขึ้น ด้วยความเร็วราวสายฟ้าสามารถจึงประหยัดเวลาไปได้มาก เมื่อมาถึงโรงกลั่นสุราที่ฮวงเฟิงตามหา และก็หาได้ไม่ยากนัก ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ตลาดเหล้าผสมยังคงเป็นไปได้ดี นอกจากนั้นแล้วมาตรฐานการผลิตก็ค่อนข้างต่ำ ดังนั้นทำให้มีผู้คนจำนวนมากเปิดโรงงานกลั่นสุราขึ้น แน่นอนเหล้าของพวกเขาไม่สามารถเทียบกับแบรนด์ ดังได้ ดังนั้นความสามารถในการแข่งขันของพวกเขาจึงด้อยกว่าอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ และเครื่องดื่มพวกนี้ออกตลาดเครื่องดื่ม ไม่กี่ปีหลังจากนั้นโรงงานขนาดเล็กก็ไม่อาจดำเนินต่อไปได้ ไม่เพียงแค่นั้นยังส่งผลให้ผลกำไรของโรงงานขนาดใหญ่ลดลงไปด้วย

"น้องชาย ผมไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงอยากซื้อโรงกลั่นสุราในเวลานี้ แต่ผมขอเตือนคุณไว้หน่อย ช่วงนี้โรงงานผลิตเครื่องดื่มมีการแข่งขันค่อนข้างสูง ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรลงไปควรระวังไว้หน่อยจะดีกว่า"

ในโรงงานกลั่นสุราขนาดกลางแห่งหนึ่ง เจ้าของโรงงานวัยกลางคน อายุน่าจะสักประมาณ 40 ปีเห็นจะได้ ปกติแล้วคนในวัยนี้มักจะมีจิตวิญญาณอันแรงกล้า และเต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน หากทว่าใบหน้าของชายผู้นี้กลับเต็มไปด้วยความเหนื่อยหน่ายกับการผันผวนในเรื่องต่าง ๆ ถึงแม้ว่าเขาคิดที่จะขายโรงงานแห่งนี้ แต่เมื่อได้พบกับฮวงเฟิงก็อดที่จะให้คำแนะนำกับเขาไปไม่ได้ ก็ได้แต่หวังว่าเขาจะเปลี่ยนใจและไม่กระโดดลงไปในหลุ่มพรางของธุรกิจเครื่องดื่ม

"ขอบคุณมากครับ สำหรับคำแนะนำ แต่ผมก็ทบทวนดีแล้ว และผมก็ยังคิดที่จะทำมันอยู่ดี" ฮวงเฟิงพูดขณะที่มองดูอีกฝ่าย

"เอาละ ในเมื่อน้องชายตัดสินใจแล้ว ผมก็ไม่ขอพูดอะไรอีก โรงงานของผมรวมถึงเครื่องมือทั้งหมดราคา 2 ล้านหยวน ถ้าคุณตกลง งั้นเราก็มาเซ็นสัญญากัน แต่ถ้าไม่ตกลงก็ไม่เป็นไร" ประธานหวู ไม่คิดที่จะโน้มน้าวความคิดของฮวงเฟิงอีก ถึงแม้ว่าฮวงเฟิงจะบอกว่ามีสูตรในการกลั่นสุรา แต่ประธานหวูก็ยังไม่เชื่อมั่นในคำพูดของฮวงเฟิงอยู่ดี มีคนตั้งมากมายที่พูดว่าเขามีสูตรการกลั่นสุราที่ได้รับสืบทอดมาจากในวัง แต่สุดท้ายแล้วคนพวกนั้นก็ยังพบกับความล้มเหลวอยู่ดี สุดท้ายแล้วเขาไม่คิดว่าฮวงเฟิงจะทำดีนัก

เมื่อฮวงเฟิงได้ยินราคาจากอีกฝ่าย เขารู้สึกว่ามันไม่เป็นราคาที่ไม่เหมาะสมเท่าไหร่ แม้ว่าราคาของมันจะสูง แต่ก็ไม่ได้สูงจนเกินไปนัก กับการที่เขาจะซื้อที่ดินขนาด 100 กว่าตารางเมตรพร้อมทั้งโรงงานกลั่นสุรา เขารู้จักวิธีการกลั่นสุรา และเชื่อมั่นในรสชาติของเขาอย่างมาก