USB:บทที่ 508 คนทรยศ (6)

ขณะที่ฮวงเฟิงกำลังจะลงมือ ทันใดนั้นเองเขาก็เห็นรถยนต์ลอยฟ้าสองคัน ลอยอยู่บนท้องฟ้า รถยนต์ลอยฟ้าทั้งสองนั้นอยู่กันคนละฝ่ายแต่พวกเขากลับมาถึงที่นี้ในเวลาเดียวกัน เมื่อเห็นดังนั้นฮวงเฟิงจึงตัดสินใจที่จะรอดูเหตุการณ์ ไม่สำคัญว่าฝ่ายใดจะได้ข้อมูลนั้นไป เขาจะลงมือชิงมันมาภายหลัง

ในเวลานั้นรถยนต์ลอยฟ้าทั้งสองคัน ต่างร่อนลงจอดในเวลาไล่เลี่ยกัน และสองคนที่ก้าวลงมาจากรถยนต์ลอยฟ้าก็คือ บรูซและตูเค่อนั้นเอง ทั้งคู่เป็นคนจากตระกูลใหญ่ของเมือง พวกเขาชอบการเที่ยวเตร่เหมือนกัน ทำให้พวกเขาค่อยรู้จักมักคุ้นกันเนื่องจากพบหน้าค่าตากันบ่อยครั้ง ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเนื่องจากความสัมพันธ์ที่ไม่ดีนักระหว่างครอบครัวของเขาทั้งสอง ทำให้พวกเขาต้องเลือกยืนกันคนละฝ่าย

"บรูซ ทำไมนายมาอยู่นี่ได้?" "ตระกูลของนายเป็นคนขโมย ข้อมูลรถยนต์ของเราไปใช่ไหม?" อีกฝ่ายไม่ควรอยู่ที่นี่ พวกเขาสงสัยอยู่แล้วว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ตระกูลชอว์ตันคงต้องมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย เพียงแต่ยังไม่มีหลักฐานเท่านั้น อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาเห็นบรูซอยู่ที่นี่ ในเวลานี้ พวกเขาก็มั่นใจแล้วว่าเรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของตระกูลชอว์ตัน

ถึงแม้ว่าบรูซจะเป็นคนรักสนุก แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่ สำหรับเรื่องนี้แล้วต่อให้ทั้งสองฝ่ายรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ทั้งหมดก็เป็นเพียงการคาดเดา ไร้ซึ่งหลักฐาน ของอีกฝ่ายเท่านั้นแน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้

"ข้อมูลรถยนต์อะไรกัน? ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร" บรูซพูดขึ้น ขณะเดินเข้าไปในคฤหาสน์ "ที่นี่คือคฤหาสน์ของพ่อฉัน ทำไมฉันถึงมาไม่ได้? แต่นาย ใครใช้ให้นายเข้ามา ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เชิญ?"

"บรูซ นายน่าจะรู้ดีว่าฉันมาที่นี่เพราะอะไร" ตูเค่อพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

"ฉันไม่รู้จริง ๆ อีกอย่างฉันเองก็ไม่อยากรู้ด้วย เอาละออกไปจากบ้านของฉันได้แล้ว ไม่งั้นก็อย่าโทษที่ฉันต้องเรียกตำรวจ แจ้งจับนายในข้อหาบุกรุก!" บรูซขู่

"ถ้านายต้องการ ฉันจะไปก็ได้!" "แต่ไม่ว่ายังไง นายต้องคืนของที่ฉกมาจากครอบครัวของฉันมาให้ฉัน รวมทั้งคนทรยศนั่นด้วย!" ตูเค่อพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เกรงกลัวบรูซเลยสักนิด

"พูดจาไร้สาระ! ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่นายพูด รีบออกไปซะ!" บรูซพูดขึ้นอีก

ขณะที่คนโต้เถียงกันอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ทันใดนั้น ก็มีร่างของใครบางคนกระเด็นออกมาจากด้านในห้องรับแขก ร่างของคนคนนั้นกระแทกเข้ากับประตูอย่างแรง จนประตูเปิดออกแล้วร่วงตกลงตรงหน้าพวกเขา แน่นอนว่าผู้ชายคนนั้นคือคนที่ต่อสู้กันอยู่ห้องรับแขกของคฤหาสน์ แต่แวลานี้การต่อสู้ข้างในนั้นดุเดือนมากยิ่งขึ้น บางคนถูกอัดจนกระเด็นออกมา บรูซและตูเค่อต่างตกละลึกกับเหตุการณ์ นอกจากนั้นแล้ว สองคนที่สวมเสื้อกาวสีขาวได้พากันวิ่งออกมา ทันทีที่พวกเจาเห้นบรูซและตูเค่อ ท่าทางของพวกเขาก็เปลี่ยนไป

"คุณชายน้อยบรูซ คุณก็มาที่ด้วยเหรอค่ะ? นี่ค่ะข้อมูล มันอยู่ในนี่!" เมื่อเจสซี่เห็นบรูซ เธอก็พูดขึ้นเพื่อหมายที่จะเอาความดีความชอบ แน่นอนว่าเธอรู้จักบรูซ  ชื่อเสียงในทางที่ไม่ดีของชายผู้นี้เป็นที่รู้จักกันดีของคนในเมืองนี้ ดังนั้นเจสซี่จึงรู้ได้ทันทีว่าเขาคือคนของตระกูลชอว์ตัน

ส่วนศาสตราจารย์เนียลก็จำบรูซได้เช่นกัน เขาเคยทำงานให้กับแลปของตระกูลชอว์ตันมานาน ถึงแม้ว่าบรูซจะไม่มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับห้องแลป แต่เขาก็ติดตามพ่อและพี่ชายของเขาเข้าไปที่นั่นหลายครั้ง เป็นธรรมดาที่เขาจะรู้จักเนียล ทันทีที่เห็นคุณชายน้อย เจ้านายเก่าอีกครั้ง สีหน้าของศาสตราจารย์เนียลก็ดูไม่จืด แน่นอนเขารู้ดีว่าตระกูลชอว์ตันไม่ทีทางปล่อยเขาแน่ในฐานะที่เขาเป็นคนทรยศของตระกูลชอว์ตัน ที่สำคัญก็คือคู่มือที่เขาขโมยได้หายไปแล้ว ต่อให้เขากลับไป ตระกูลชอว์ตันก็ไม่มีทางละเว้นเขา

"เจสซี่ คุณหลอกผม!" เมื่อถึงตอนนี้ศาสตราจารย์เนียลเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว เจสซี่ก็เป็นสายเหมือนกันกับเขา เพียงแต่เธอไม่ใช่สายของตระกูลเฟย เขาโง่มากที่หลงเชื่ออีกฝ่าย และตอนนี้เขากำลังเดินเข้าสู่ความตาย

"เนียล เรื่องนี้คุณโทษฉันไม่ได้ ถ้าหากจะโทษก็ต้องโทษที่คุณโง่เอง!" "กับการหลงเชื่อว่าจะไม่ใครชื่นชอบในผลงานของคุณ! โง่สิ้นดี!" เจสซี่พูดขึ้นอย่างลำพองใจ ในเมื่อบรูซอยู่ที่นี่แล้ว ก็เท่ากับหน้าที่ของเธอได้เสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์ ในเวลานี้ไม่มีอะไรน่าภูมิใจไปมากว่านี้แล้ว

"เธอ?" ใบหน้าของศาสตราจารย์เนียลแดงก่ำขึ้น เข้าชี้หน้าเจสซี่ ยากที่จะหาคำพูด ขณะนี้เขารู้สึกกระวนกระวาย ยังมีอีกคนที่อยู่ตรงนั้น แต่ทว่าเขาคนนั้นก็หาใช่คนที่จะช่วยเขาได้ เนื่องจากอีกฝ่ายก็เป็นคนของตระกูลเพย์ตัน! และเขาก็เพิ่งขโมยของสำคัญมากจากพวกเขา พูดได้เลยว่ามีคนสองกลุ่มที่อยู่ตรงนี้ แต่เขาไม่อาจอยู่ร่วมกับฝ่ายใดได้เลย บทสรุปคือเขาต้องตาย!

ไม่เพียงแต่ศาสตราจารย์เนียลเท่านั้นที่รู้สึกแย่ บรูซเองก็เช่นกัน เขาไม่เคบเห็นเจสซี่มาก่อน รู้แต่เพียงว่าครอบครัวของเขามีสายอยู่ในตระกูลเพย์ตัน ไม่เพียงแค่นั้นก่อนหน้านี้เขายังบอกกับตูเค่อไปแล้วว่าครอบครัวของเขาไม่มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้ การที่เจสซี่อยากได้ความดีความชอบช่างเป็นความคิดที่โง่เง่าสิ้นดี มันไร้ประโยชน์ถ้าหากบรูซยังยืนกรานปฏิเสธไม่รู้ไม่เห็นกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้

"บรูซ นายยังไม่อะไรจะพูดอีกไหม?" ตูเค่อพูดขึ้น ขณะที่จ้องไปที่บรูซ ใบหน้าของเขาหมองคล้ำขึ้นด้วยความไม่พอใจ

"หล่อนพูดบ้าอะไร? ฉันไม่รู้จักเธอ!" บรูซพูดขึ้น ขณะที่จ้องไปที่ใบหน้าของเจสซี่

และนั่นทำให้เจสซี่รู้ใด้ทันทีว่าเธอได้พูดบางสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป เมื่อเห็นแววตาของบรูซที่จ้องมาที่ตัวเอง แผ่นหลังและลำคอของเธอแข็งทื่ออย่างไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้อีก

"ในเมื่อนายไม่รู้จักหล่อน มันก็ดี ฉันจะพาคนไป!" ตูเค่อกล่าว เขาเห็นสิ่งที่อยู่ในเมือเจสซี่ เช่นนี้เขาจะปล่อยให้มันหลุดมือไปได้อย่างไร!

"ไม่มีทาง!" แน่นอนบรูซไม่มีทางปล่อยให้เจสซี่คลาดจากสายตาไปได้  "เธอพลวดพลาดเข้ามาในบ้านของฉัน ฉันจำเป็นต้องคุมตัวเธอไว้ ไม่แน่เธออาจจะขโมยของบางอย่างในบ้านของเราไป!"

ทันใดนั้นเอง ดูเหมือนเจสซี่จะฉลาดขึ้นมาบ้าง เธอจึงพูดรีบพูดขึ้น "ใช่...ใช่ ฉันเพิ่งจะขโมยกล้องถ่ายรูปออกมาจากบ้านหลังนี้!"  เจสซี่พูดขึ้นขณะที่ยื่นของในมือให้กับบรูซ!