USB:บทที่ 530 คุยนาน

“ได้ ถึงเวลา ฉันจะคิดหาวิธีจัดการเธอให้ได้เลย” ซูหยูโม่ตอบ

แม้ว่าซูหยูโม่จะไม่ถือสาเซี่ยเมิ่งเจียวที่สร้างปัญหาให้กับเธอ แต่เธอไม่ต้องการเดทกับฮวงเฟิงโดยที่มีบุคคลที่สาม แม้ตลอดมา เซี่ยเมิ่งเจียวจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ แต่เธอก็ยังคงรู้สึกอึดอัด

"ได้ ฉันจะรอข่าวดีจากเธอนะ" ฮวงเฟิงตอบด้วยท่าทางดีใจ

จนกระทั่งเขาออกมาจากบ้านองซูหยูโม่ หัวใจของฮวงเฟิงก็ยังคงเต้นรัว สมองของเขาขาวโพลน นี่เขาเดทกับซูหยูโม่แล้วจริงๆเหรอ? เขายังไม่พร้อมเลยนะ แต่แล้วไงล่ะ ในที่สุดเขาก็ได้จีบเธอแล้ว!

หัวใจของฮวงเฟิงเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขมาก การได้ออกเดทกับผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบอย่างซูหยูโม่ มีหรือทีคนอย่างฮวงเฟิงจะไม่พอใจ? เขาคิดว่าความสุขเกิดขึ้นในเวลาอันรวดเร็ว เหมือนกับพายุทอร์นาโดไม่มีผิด

นอกจากนั้นก่อนที่เขากลับ ซูหยูโม่ยังเป็นฝ่ายจับมือเขาก่อน มันยิ่งทำให้ฮวงเฟิงมีความสุขมาก

การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำให้ฮวงเฟิงพูดได้เต็มปากว่าซูหยูโม่เองก็มีใจให้เขา มันยิ่งทำให้เขารู้สึกมั่นใจในตัวเองมากขึ้นเป็นเท่าตัว

“ฮวงเฟิง พยายามเข้า!” ฮวงเฟิงให้กำลังใจตัวเอง

ถึงซูหยูโม่จะไม่เคยบอกว่าเธอเป็นใคร แต่จากการสังเกตเธอทุกวันทำให้ฮวงเฟิงพูดได้เต็มปากได้ว่าชาติตระกูลของซูหยูโม่นั้นไม่ธรรมดาแน่นอน อย่างน้อยเธอก็มีฐานะดีกว่าเขา

แม้ว่าซูหยูโม่จะไม่ใช่คนถือตัว แต่เธอก็ไม่ควรทำงานหนักเกินไป ถ้าหากฮวงเฟิงได้ไปที่บ้านของซูหยูโม่ เขาก็คงไปบ้านของอีกฝ่ายในฐานะรปภ.ไม่ได้ มิหนำซ้ำ รปภ.คนนี้ยังเป็นลูกน้องของซูหยูโม่อีก แม้ซูหยูโม่จะไม่สน เขาไม่มีความสามารถในการปกป้องคนในครอบครัวของเธอได้

ดังนั้นเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ ฮวงเฟิงจำเป็นต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้นโดยเร็วที่สุด เพราะในอนาคต เขาต้องการให้ซูหยูโม่แนะนำเขาให้เพื่อนและครอบครัวของเธอรู้จัก พวกเขาจะได้ภูมิใจในตัวเขามากขึ้น

และถึงฮวงเฟิงจะอยากเห็นหน้าซูหยูโม่ในทุกๆวัน แต่ไม่ว่ายังไง พรุ่งนี้เขาก็ต้องลางานเพื่อสะสางเรื่องต่างๆให้เรียบร้อย

"กลับบ้านได้แล้วเหรอ?"

ทันทีที่ฮวงเฟิงกลับถึงบ้าน เสียงของไป๋เสี่ยวโหรวที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองก็ดังขึ้น

เนื่องจากก่อนหน้านี้ เขามัวตื่นเต้นเกินไปจนลืมบอกไป๋เสี่ยวโหรวว่าวันนี้เขาไม่ได้กลับมาทานมื้อเย็น ตอนที่ฮวงเฟิงเห็นห้องครัวที่สะอาดสะอ้าน เขาก็รู้ทันทีว่าเธอยังไม่ได้ทานข้าว

ไป๋เสี่ยวโหรวรู้สึกไม่พอใจมาก ตอนแรก เธอคิดว่าฮวงเฟิงจะรู้สึกผิดต่อเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานบ้าง วันถัดมา อย่างน้อยถ้าเขาจะไม่พูดในสิ่งที่เธอต้องการ เขาก็ควรทำทำอะไรให้เธอบ้างสิ

แต่วันนี้ฮวงเฟิงไม่ได้กลับมาทานมื้อเย็นและไม่ได้เตรียมอาหารไว้ให้เธอ หรือแม้แต่โทรมาบอกสักคำ เขาก็ไม่ทำ จนตอนนี้เธอเหมือนคนโง่ที่นั่งรอเขากลับบ้าน

“ฉันจะไปทำอาหารเย็นเดี๋ยวนี้!” ภายใต้สายตาขุ่นเคืองของไป๋เสี่ยวโหรว ฮวงเฟิงก็รีบพุ่งไปที่ห้องครัวทันที เขารู้แล้วว่าถึงยังไงผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ยอมทำอาหารด้วยตัวเอง แล้วทำไมไม่บอกให้เขาซื้อข้าวกลับมาเล่า

เมื่อคืนฮวงเฟิงบอกว่าเขาจะจัดเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย แต่สุดท้าย มันกลับกลายเป็นแบบนี้ตั้งแต่วันแรก

“ได้ข่าวจากโรงพยาบาลบ้างไหม” เพื่อหลีกเลี่ยงสายตาเยือกเย็นจากไป๋เสี่ยวโหรว ฮวงเฟิงจึงเป็นฝ่ายเริ่มเปลี่ยนเรื่อง และมันเป็นเรื่องที่เขาให้ความสำคัญอันดับหนึ่ง

ไป๋เสี่ยวโหรวจ้องมองฮวงเฟิงและตำหนิเขาที่เปลี่ยนเรื่อง แต่เธอก็ยังตอบเขากลับไปว่า "เราได้ตรวจสอบกล้องวงจรปิดในโรงพยาบาลแล้ว เมื่อคืนมีผู้ชายสวมหน้ากากและชุดคลุมสีขาวแอบเข้าไปในห้องป่วยของคนพวกนั้น”

“การเฝ้าระวังของตำรวจน้อยเกินไปหรือเปล่า?” ฮวงเฟิงขมวดคิ้ว มีคนแอบอ้างว่าเป็นหมอลอบเข้ามา แต่กลับไม่มีใครรู้ การเฝ้าระวังของพวกเขาน้อยเกินไปจริงๆ

"เรียกได้ว่าพวกเขาละเลยในหน้าที่จริงๆ ฉันก็ถามหัวหน้าหวังแบบนั้นเหมือนกัน" ไป๋เสี่ยวโหรวตอบ

นี่คือสาเหตุที่ทำให้พวกเขาทำงานพลาด ฮวงเฟิงไว้ใจคนของผู้กำกับชิว หัวหน้าหวังมากเกินไป

“จะจบคดีทั้งแบบนี้เหรอ?” ฮวงเฟิงถาม

"ยังหรอก" ไป๋เสี่ยวโหรวส่ายหัวแล้วตอบว่า "ตอนนี้เรากำลังตรวจสอบการเฝ้าระวังรอบๆโรงพยาบาล รวมถึงคนที่ผ่านมาแถวนี้"

ฮวงเฟิงพยักหน้ารับ ครั้งนี้หน่วยงานความมั่นคงแห่งชาติไม่ได้มียอมปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปง่ายๆ

ทว่าจู่ๆ ไป๋เสี่ยวโหรวที่กำลังจะเปลี่ยนผ้าก็รู้สึกอายขึ้นมา ตอนที่เธอพูดว่าจะอาบน้ำ เธอก็นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนในห้องน้ำ

แม้ว่าหลังจากนั้นเธอจะลงโทษฮวงเฟิง แต่มันก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถลบออกไปจากสมองได้

"ถ้าฉันไม่ได้อนุญาต นายห้ามแอบมองเด็ดขาด!" ไป๋เสี่ยวโหรวบอกกับฮวงเฟิงก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

“รู้แล้วน่า ฉันไม่แอบดูเธอหรอก” ฮวงเฟิงรีบตอบ "สาบานเลย!"

จากนั้นไป๋เสี่ยวโหรวก็เข้าห้องน้ำอย่างพึงพอใจ ในขณะที่ฮวงเฟิงถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วตรวจสอบกล่องจักรวาล ทว่ามันกลับไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เขาเลยเปิดมันตอนนี้ไม่ได้

"น่าจะยังอัพเดทไม่เสร็จ" ฮวงเฟิงพึมพำ

กล่องจักรวาลจึงไม่สามารถเปิดได้ชั่วคราว ทำให้ตอนนนี้ฮวงเฟิงจึงไม่ได้รับไอเท็มใหม่ แต่ตอนนี้เขายังมีไอเท็มอยู่จำนวนหนึ่งและเพียงพอให้เขาใช้ไปได้สักพัก

เนื่องจากสามคนจากหน่วยทหารปีศาจถูกไป๋เสี่ยวโหรวจัดการไปแล้ว จึงเหลือเพียงฮวงเฟิงกับไป๋เสี่ยวโหรวเท่านั้นที่อยู่ในบ้านหลังนี้ แต่ถึงอย่างนั้นฮวงเฟิงกลับคิดถึงแต่ซูหยูโม่ และไม่ได้คิดอะไรกับไป๋เสี่ยวโหรว

เมื่อนึกถึงซูหยูโม่ ฮวงเฟิงก็ส่งข้อความไปหาซูหยูโม่ทันที ถึงเขาจะไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ แต่เขารู้ว่าระหว่างที่เขาจีบเธอ เขาส่งข้อความและโทรหาเธอ

เป็นดังคาดหลังจากรับสายจากฮวงเฟิง ซูหยูโม่ก็พูดว่าเพิ่งแยกกันไม่นาน เขาก็โทรมาหาเธอแล้ว ฮวงเฟิงบอกว่าน้ำเสียงของเธอไม่ได้ฟังดูแปลกใจเท่าไหร่ จึงคิดว่าเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง

จากนั้นทั้งสองก็ได้พูดคุยกันทางโทรศัพท์อย่างไม่หยุดพัก ทว่าบทสนทนาของทั้งสองกลับรบกวนใครบางคน

เซี่ยเมิ่งเจียวบอกให้ซูหยูโม่ที่อยู่ปลายสายวางสาย ทั้งสองจึงจำใจยุติการสนทนาไว้เพียงเท่านี้

เป็นนเวลาเดียวกับที่ฮวงเฟิงตระหนักขึ้นมาได้ว่าไป๋เสี่ยวโหรวอาบน้ำนานเกินไปแล้ว

*กระโดดจากเรือลงน้ำ สำนวนหมายถึง ทำอะไร “เกินเหตุ/เกินไป/เกินตัว” โดยไม่จำเป็น