USB:บทที่ 737 ซื้อทาสเพิ่ม

อันที่จริงในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาฮวงเฟิงมีโอกาสได้เห็นการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในเมืองนี้มาบ้างแล้ว เขาพบว่าเมื่อคนเหล่านี้ต่อสู้กัน พวกเขาไม่ได้ใช้ท่าทางการต่อสู้ที่ฟุ่มเฟือยมากนัก จะมีก็เพียงแต่การแทง ฟาดฟัน สะบัดกวัดแกว่ง และอื่น ๆ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นท่ากระบี่พื้นฐาน

วันนี้ฮวงเฟิงได้เห็นอาต้าให้บทเรียนกับคนปากโสโครก แต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะวิชาที่โดดเด่นแต่อย่างใด ในที่สุดฮวงเฟิงก็สามารถเข้าใจได้ว่าในโลกแห่งนี้ซึ่งเป็นโลกแห่งนักเวทย์นั้นเป็นเรื่องของคาถาอาคม แต่ทว่าก่อนที่จะมีลมปราณได้พวกเขาก็ล้วนแล้วแต่เป็นนักกระบี่ธรรมดาทั่วไป เริ่มแรกพวกเขาเพียงแต่เพิ่มฝึกฝนเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกายและความสามารถทางการต่อสู้เท่านั้นซึ่งไม่ใช่การฝึกฝนทางด้านเวทย์มนตร์ ในโลกแห่งนี้ดูเหมือนว่าจะมีทักษะวิชาที่โดดเด่นอยู่ไม่มากนัก บางอาจจะมีเพียงแค่คนในตระกูลชั้นสูงเท่านั้นที่มีโอกาสร่ำเรียนสุดยอดวิชาเหล่านั้น ทหารรับจ้างธรรมดาทั่วไปย่อมไร้ซึ่งโอกาสดี ๆ เช่นนั้น

"อาต้า เผ่าพันธุ์ปีศาจอย่างพวกเจ้าล้วนมีพละกำลังที่แข็งแกร่งทั้งหมดเลยเหรอ?" ระหว่างเดินทางกลับโรงเตี้ยม ฮวงเอ่ยถามขึ้นอย่างนึกสงสัย

ความแข็งแกร่งที่อาต้าแสดงออกมานั้นไม่ใช่น้อย ๆ เลย และดูเหมือนว่าจะอ่อนด้อยไปกว่าฮวงเฟิงเพียงเล็กน้อยด้วยซ้ำ แม้ว่าฮวงเฟิงจะรู้อยู่แล้วว่าโดยทั่วไปแล้วปีศาจมักจะมีพละกำลังที่แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ เพียงแต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่ากันมากนัก และการที่อาต้าสามารถเอาชนะชายหนุ่มคนนั้นได้ก็ไม่ใช่เพราะความเชี่ยวชาญในการต่อสู้แต่อย่างใดหากแต่เป็นเพราะพละกำลังที่แข็งแกร่งของเขา

"ท่านพี่ของข้ามีพลังศักดิ์สิทธิ์แต่กำเนิด" อาหลี้บอกกับฮวงเฟิงด้วยสีหน้าแห่งความภาคภูมิใจ ทันทีที่พูดจบนางแสดงท่าทีที่สำนึกถึงความแตกต่างของฐานะขึ้นมาได้ ด้วยตนเองนั้นเป็นเพียงแค่ทาสรับใช้เท่านั้น อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงก็ไม่ได้ใส่ใจกับพิธีรีตองเรื่องพวกนี้แต่อย่างใด ส่วนทางด้านอาต้านั้นกำลังรู้สึกกระอักกระอวนใจด้วยคำพูดของน้องสาว ปีศาจร่างใหญ่ลูบหัวตัวเองแล้วพูดขึ้น

"ไม่ใช่พลังศักดิ์สิทธิ์อะไรอย่างที่อาหลี้พูดหรอกขอรับ"

เมื่อได้ยินดังนั้นฮวงเฟิงก็พยักหน้าเล็กน้อย เขาพอจะเดาได้ว่าอาต้าเพียงแค่พูดเพื่อถ่อมตัวเท่านั้น ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ "พลังศักดิ์สิทธิ์" อย่างที่อาหลี้กล่าวอ้าง แต่พลกำลังของอาต้านั้นน่าจะเหนือกว่าปีศาจทั่วไป

"ข้านึกไม่ถึงว่าจะได้ได้พบกับสิ่งล้ำค่าเช่นนี้" ฮวงเฟิงพูดขึ้นกลั้วหัวเราะ อย่างที่รู้กันว่าเขาได้ซื้อตัวอาต้ามาในราคาของปีศาจทั่วไป แต่ด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่งแล้วอาต้าน่าจะมีราคาค่าตัวที่สูงกว่านั้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้นอาต้าก็ยิ่งรู้สึกขวยเขินมากขึ้น จึงพูดว่า "ข้าน้อยยินดีอย่างยิ่งที่ได้ติดตามคุณชายขอรับ"

"ข้าก็ด้วย" อาหลี้รีบพูดขึ้นบ้าง

ก่อนหน้าทั้งคู่รู้สึกท้อแท้และยอมแพ้ต่ออนาคตภายภาคหน้าไปแล้ว แต่ทว่านตอนนี้เพราะการปรากฏตัวของฮวงเฟิงทำให้ปีศาจสองพี่น้องรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง อีกทั้งชีวิตในตอนนี้ของพวกเขาดีกว่าชีวิตที่ผ่านมา

"เอาเลิกพูดถึงเรื่องนี้ได้แล้ว อาหลี้ที่ตลาดค้าทาสวันนี้เจ้าได้อะไรมาบ้าง?" ฮวงเฟิงเอ่ยถามในคำถามที่เขารู้สึกเป็นกังวลมากที่สุด  เนื่องจากมันเป็นสิ่งที่จะช่วยทำให้เขาหาเงินในโลกแห่งนี้ได้อย่างราบรื่นและรวมถึงการค้าในอนาคตอีกด้วย

"ข้าเห็นทาสจำนวนมาก มีทาสมากมายที่หิวโหยและได้รับความทุกข์ทรมาน รวมถึงทาสที่ได้รับบาดเจ็บด้วย คุณชายได้โปรดช่วยเหลือพวกเขาด้วยเจ้าค่ะ" อาหลี้ยังบอกกับฮวงเฟิงอีกว่า ทั้งหมดเพราะเป็นการป้องกันไม่ให้ทาสหลบหนี แน่นอนว่านายทาสไม่ทางปล่อยให้ทาสกินอิ่ม ตราบใดที่ทาสพวกนั้นไม่อดตายก็ต้องถูกทุบตีจนตาย นับว่าอาต้าและอาหลี้นั้นโชคดีที่พวกเขายังพอมีลักษณ์เฉพาะตัวทำให้สามารถขายออก โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาเพิ่งจะมาถึงตลาดค้าทาสแล้วก็ถูกฮวงซื้อตัวโดยฮวงเฟิงภายในวันเดียวกันนั้นเอง อาหลี้รู้สึกผิดอยู่ในใจถ้าหากทาสเหล่านั้นสามารถติดตามฮวงเฟิงได้พวกเขาก็คงจะไม่มีชีวิตความเป็นอยู่เช่นนั้น

"อาหลี้ เจ้าพูดเช่นนั้นต่อคุณชายได้อย่างไรกัน?" อาต้าตำหนิน้องสาว แม้ว่าฮวงเฟิงจะปฏิบัติต่อพวกเขาเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยังคงอยู่ในฐานะที่แตกต่างกัน เขาเกรงว่าน้องสาวจะพูดอะไรผิดจนทำให้ฮวงเฟิงรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา

"ไม่เป็นไร" ฮวงเฟิงโบกมือแล้วกล่าวว่า "ข้าเองก็อยากช่วยเหลือทาสเหล่านั้นด้วยเหมือนกัน แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าข้าไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น อีกอย่างต่อให้ข้าซื้อทาสพวกนั้นมาทั้งหมด พรุ่งนี้ก็จะมีทาสถูกส่งมาจากที่อื่นอยู่ดี"

เมื่อได้ยินคำพูดของฮวงเฟิงแล้ว อ้าหลี้รู้สึกละอายใจเป็นอย่างมากจึงรีบพูดขึ้น "คุณชาย ข้าผิดไปแล้ว"

"เจ้าไม่ได้ทำอะไรผิด" ฮวงเฟิงกล่าว เขาเข้าใจดีว่าอาหลี้ไม่อาจทนเห็นทาสพวกนั้นถูกทรมาน นั้นก็เพราะนางมีจิตใจที่เมตตา โดยเฉพาะอย่างยิ่งนางเองก็เป็นทาสเช่นเดียวกัน

"คุณชาย วันนี้ข้าเห็นทาสที่มีร่างกายแข็งแกร่งจำนวนมาก รวมถึงเอลฟ์ด้วยเจ้าค่ะ" อาหลี้บอกกับฮวงเฟิง

"อ้อ มีเอลฟ์ด้วยเหรอ? ช่างหาได้ยาก" ฮวงเฟิงพูดขึ้นอย่างประหลาดใจ เดิมทีทาสเผ่าพันธ์เอลฟ์มักจะถูกซื้อโดยชนชั้นสูงก่อนที่จะมาถึงตลาดค้าทาสเสียอีก

"มา ไปดูกันดีกว่า" ฮวงเฟิงพูดขึ้น ตั้งแต่ที่เขามาถึงที่นี่จนกระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่เคยเห็นเอลฟ์เลย ดังนั้นฮวงเฟิงจึงรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

ดังนั้นทั้งสามคนจึงพากันเดินไปที่ตลาดค้าทาส แม้ว่าในตอนนี้จะเป็นเวลาบ่ายคล้อยแล้วแต่ที่ตลาดค้าทาสยังคงเต็มไปเสียงจ๊อกแจ๊กจอแจของผู้คนและกิจกรรมต่าง ๆ  ซึ่งเป็นเรื่องปกติทั่วที่สถานที่แห่งนี้จะคราคร่ำไปด้วยผู้คนตลอดทั้งวัน

"คุณชาย อยู่ข้างหน้านี่เองเจ้าค่ะ" อาหลี่เดินนำทางพร้อมกับพูดขึ้น

เมื่อฮวงเฟิง และคนอื่น ๆ เดินมาถึงจุดที่ขายทาสที่เป็นเอลฟ์ ที่นั่นก็รายรอบได้ด้วยผู้คนจำนวนมากแล้ว ทุกคนชี้มือชี้ไม้แล้วพูดถึงคนที่ถูกกังขังอยู่ในกรงไม่ต่างจากสัตว์ป่า ด้วยความช่วยเหลือของอาต้าทำให้ฮวงเฟิงสามารถเดินแทรกผ่านผู้คนที่ยืนเบียดเสียดกันอยู่จนกระทั่งไปยืนอยู่ด้านหน้าสุดและเขาก็ได้เห็นคนที่ถูกขังไว้ในกรงซึ่งทั้งหมดมีห้าคนด้วยกัน เป็นชายสามและหญิงสอง  ทุกคนมีหูแหลมเล็กผู้ชายมีรูปร่างสูงประมาณ 1.9 เมตร หน้าตาคมสัน ส่วนผู้หญิงก็มีส่วนสูงประมาณ 1.7 เมตรหน้าตางดงามหมดจด แม้แต่ฮวงเฟิงเองในตอนนี้ก็ยังพาตัวเองมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าทาสหนุ่มพวกนั้นโดยไม่รู้ตัว

"เอลฟ์พวกนี้มีอยู่จริง ๆ ด้วย" ฮวงเฟิงพูดขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง  เผ่าพันธุ์เอลฟ์นับว่าเป็นเผ่าพันธุ์ที่น่าสนใจมาก

"คุณชายน้อยท่านนี้ไม่ทราบว่าท่านต้องการซื้อทาสพวกนี้หรือไม่ขอรับ?" ขณะที่ฮวงเฟิงมองนิ่งไปที่ทาสพวกนั้น ชายรูปร่างอ้วนคนหนึ่งก็รีบเดินตรงเข้ามาหาเขา ในฐานะพ่อค้าทาสพวกเขามักจะมีสายตาที่แหลมคม แค่แวบเดียวชายอ้วนผู้นั้นก็รู้ได้ทันทีว่าฐานะของฮวงเฟิงนั้นดีพอที่จะซื้อทาสพวกนี้ได้ นอกจากนั้นแล้วสองผู้ติดตามฮวงเฟิงมานั้นก็เป็นทาสเช่นเดียวกัน

"ไม่เลวนี่ แล้วราคา?" ฮวงเฟิงกล่าว

"คุณชาย ท่านมีสายตาแหลมคมจริง ๆ เอลฟ์พวกนี้ไม่ใช่จะจับกันได้ง่าย ๆ เราเองก็ต้องเสียเงินจำนวนมากให้กับคนที่สามารถจับพวกมันได้  อีกทั้งยังมีค่าใช้จ่ายระหว่างทางอีกเล็กน้อย"

"พูดมา ท่านจะขายเท่าไหร่?" ฮวงเฟิงพูดขึ้นอย่างหมดความอดทน