USB:บทที่ 698 ภารกิจ (7)

เมื่อเกิดเสียงดัง "ปัง" คนที่เดินนำหน้าก็ถูกอัดกระแทกด้วยกระสุนที่มีความเร็วดังสายฟ้าแลบ เกิดลำแสงแวววับจากกระสุน ทันใดนั้นเองคนที่เดินอยู่ข้างกายเข้าอีกสองคนก็ต้องพบกับชะตาเดียวกัน และเมื่อพบกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฟันขึ้น คนพวกนั้นก็เริ่มส่งเสียงเอะอะโวยขึ้น แต่ฮวงเฟิงไม่อาจเข้าใจคำพูดพวกนั้นได้เนื่องจากเป็นภาษาต่างชาติ เมื่ออานเจี้ยได้ยิน อานเจี้ยได้เปิดฉากยิงใส่คนพวกนั้นแล้ว ทันใดนั้นเองเสียงปืนก็ดังกึกก้องขึ้นทั่วทั้งป่า วินาทีนั้นเองคนพวกนั้นก็ตระหนักได้ว่าพวกของตัวกำลังถูกลอบยิงจากทั่วทุกทิศทุกทาง สิ่งที่เกิดขึ้นสร้างความสับสนให้กับคนพวกนั้นเป็นอย่างมาก

ส่วนทางด้านฮวงเฟิงและไป๋เสี่ยวโหรวก็ได้เปิดฉากยิงใส่กลุ่มคนที่เข้ามาใหม่ด้วยเช่นกัน เนื่องจากพวกเขาได้เะตรียมตัวไว้ล่วงหน้าแล้ว เมื่อพวกเขาลั่นเหนี่ยวไกปืนยิงออกไปเป็นนัดแรก กลุ่มคนต่างชาติพวกนั้นก็ได้ประสบกับปัญหาครั้งยิ่งใหญ่แล้ว

"บึ้ม บึ้ม บึ้ม!" เสียงระเบิดลูกแรกดังขึ้น จากนั้นลูกที่สองที่สามก็ตามมา ในขณะทีอีกด้านหนึ่งยังงุนงงและสับสนกระจัดการะจ่ายออกไปคนละทิศทาง จนเสียขบวน อาจกล่าวได้ว่าตอนนี้ความแข็งแกร่งของฝั่งฮวงเฟิงนั้นอยู่เหนือกว่าพวกเขาแล้ว เนื่องจากพวกเขาได้มีการเตรียมตัวล่วงหน้าดังนั้นในตอนนี้จึงเป็นฝ่ายห่ำหั่นศัตรูอยู่ฝ่ายเดียว จำนวนกลุ่มคนต่างชาติที่ฮวงเฟิงพบ อาจกล่าวได้ว่าความแข็งแกร่งทางด้านฝั่งของฮวงเฟิงนั้นอยู่เหนือกว่าอีกด้านหนึ่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และในตอนนี้พวกเขาใด้เตรียมการเป็นอย่างดี ดังนั้นภาพที่เห็นจึงกลายเป็นว่าฝั่งของเขานั้นเป็นฝ่ายบดขยี้ศัตรูอยู่ฝ่ายเดียว กลุ่มคนต่างชาติจำนวนมากถึง 20 คน ถูกทำลายล้างลงภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที โดยที่ฝั่งของฮวงเฟิงนั้นไม่มีใครได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่คนเดียว  และเมื่อทุกคนกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ครั้งนี้พวกเขาทักคนหันไปมองที่ฮวงเฟิงเป็นจุดเดียวกันด้วยสายตาที่มีความหมายชัดเจน

"แถวนี้ไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว" ฮวงเฟิงบอกกับทุกคนหลังจากที่เขาได้รับการสื่อสารจากเหยี่ยวของเขา

ก่อนหน้านี้ทุกคนนึกสงสัยในตัวฮวงเฟิงเกี่ยวกับเรื่องที่เขาสามารถรับรู้การมาถึงของอีกฝ่ายได้ ทั้ง ๆ ที่อยู่ไกลจากพวกเขามาก อย่างไรก็ตามความจริงก็สามารถพิสูจน์ให้เห็นได้ว่าฮวงเฟิงพูดถูก และทุกเรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนเกิดความเชื่อถือในคำพูดของฮวงเฟิงไปโดยปริยาย ก่อนที่ฮวงเฟิงจะบอกว่าปลอดภัยก็ยังไม่มีใครกล้าวางใจ จนกระทั่งในตอนนี้เมื่อฮวงเฟิงยืนยันว่าสถานการณ์ปลอดภัยแล้ว

"เอาเก็บกวาดให้เรียบร้อย แล้วออกไปจากที่นี่กัน" อานเจี้ยสั่งสมาชิกคนอื่น ๆ แล้วเดินตรงเข้าไปหาฮวงเฟิง จากนั้นก็พูดกับเขาขึ้นว่า "ผมจะเขียนรายงงานเรื่องนี้ให้องค์กรได้รู้ ภารกิจของผมสำเร็จลงได้เพราะความช่วยเหลือของคุณ อย่างไรก็ตามต้องขอขอบคุณมากจริง ๆ"

"เกรงใจไปแล้วครับหัวหน้าอาน ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ผมควรทำ" ฮวงเฟิงกล่าว

การเก็บกวาดสนามรบผ่านไปอย่างรวดเร็วแล้วทุกคนก็ออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว อานเจี้ยและคนของเขาได้บอกลาแล้วจากไป ในขณะที่หวงเฟิงและไป๋เสี่ยวโหรวก็ขับรถออกไปเช่นกัน  "ดูเหมือนว่าการแนะนำของฉันในตอนนั้นจะใช่ได้ผล คุณน่าทึ่งมาก" ภายในรถไป๋เสี่ยวโหรวพูดกับฮวงเฟิง

"มันเยี่ยมไปเลย ผมไม่ได้ฆ่าคนมากเกินไป อีกอย่างผมต้องฝึกทักษะการใช้อาวุธด้วย หัวหน้าทีมอย่าลืมขออุปกรณ์ให้ผมด้วยละกัน" ฮวงเฟิงพูดกับขณะที่เขายังคงทำหน้าที่เป็นคนขับ

"ฉันรู้แล้ว ก็คุณเป็นสมาชิกคนล่าสุดนี่" ไป๋เสี่ยวโหรวพูด "อย่างไรก็ตามฉันก็ยังอยากรู้เกี่ยวกับความสามารถอันหน้าทึ่งของของคุณอยู่ดี คุณสามารถรู้สึกถึงอันตรายได้อย่างไร ช่วยบอกอะไรฉันหน่อยได้ไหม?"

เมื่อได้ยินหัวข้อในการสนทนาใหม่ของไป๋เสี่ยวโหรว ฮวงเฟิงก็สามารถบอกเธอได้แค่เพียงว่า "มันเป็นสัญชาตญาณ ถ้าคุณขอให้ผมอธิบาย ผมก็คงอธิบายไม่ถูก"

"ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร" เห็นได้ชัดว่า ไป๋เสี่ยวโหรวไม่เชื่อคำพูดของฮวงเฟิง แต่เขาไม่ต้องการที่จะบอกความจริงกับเธอ เมื่อเห็นดังนั้นไป๋เสี่ยวโหรวก็ไม่คิดจะเซ้าซี้อีกต่อไป

ส่วนทางด้านฮวงเฟิงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ติดใจที่จะซักไซร้อะไรอีก เขาก็แอบถอนหายใจอย่างโลงอก ถ้าเป็นไปได้ เขาก็ไม่คิดที่จะเปิดเผยเรื่องก่อนหน้านี้กับเธอเช่นกัน

ในขณะที่ฮวงเฟิงและไป๋เสี่ยวโหรวกำลังปฏิบัติภารกิจอยู่นั้น ยาลดน้ำหนักตัวใหม่ของบริษัทเฮฟเว่นไพรก็ได้เปิดตัวสู่ท้องตลาดอย่างเป็นทางการ เนื่องจากพวกเขาได้จัดทำโปรโมชั่นและโฆษณาไปตามสื่อต่าง ๆ มากมายไว้ล่วงหน้าดังนั้นจึงทำให้มีผู้คนจำนวนมากให้ความสนใจกับสินค้าตัวใหม่นี้  ส่วนทางด้านเฟล็กชิปช๊อปซึ่งเป็นร้านศูนย์กลางของเฮฟเว่นไพรกรุ๊ป ทันทีที่ร้านพวกนั้นได้เปิดร้านในตอนเช้าก็มีผู้คนมากมายต่างเข้าหาซื้อยาลดน้ำหนักตัวใหม่ ผลิตภัณฑ์ได้วางขายอยู่บนเค้าเตอร์ได้ถูกขายออกจนหมดในวันเดียวกัน ทำให้ซูหยูโม่และเซี่ยเหมิ่งเจียวที่ได้อยู่ในร้านเฟล็กชิปช๊อปรู้สึกพึงพอใจมาก ท้ายที่สุดแล้วเรื่องร่าวที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งล่าสุดทำให้พวกเธอประเมิณความเติบโตของเฟล็กชิปช๊อปไว้สูงขึ้น

ตราบใดที่พวกเธอสามารถบริหารจัดการทุกอย่างใดดี จากนี้ไปพวกเธอก็ไม่ต้องพึ่งพาคนอื่นอีกต่อไป แน่นอนว่าเมื่อประตูร้านถูกเปิดออกก็มีผู้คนจำนวนมากหลั่งไหลกันเข้ามาในร้าน บนใบหน้าของซูหยูโม่และเซี่ยเหมิ่งเจียวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม อย่างไรก็ตามรอยยิ้มนี้ก็อยู่กับพวกเธอได้ไม่นานเมื่อมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น

"หลีก หลีกไปให้พ้น! ใครรับผิดชอบที่นี่?" กลุ่มคนในชุดเครื่องแบบข้าราชการได้บุกเข้ามาแล้วถามกับพนักงานขึ้น

ซูยูโม่และเซี่ยเหมิ่งเจียวก็สังเกตเห็นกลุ่มคนที่เดินเข้ามาทันที

เซี่ยเหมิ่งเจียวจึงรีบเข้าไปทักทายคนพวกนั้น "สวัสดีคะ ฉันเองที่เป็นคนดูแลที่นี่"

"คุณเป็นคนที่รับผิดชอบที่นี่เหรอ?" ชายคนนั้นมองไปที่ เซี่ยเหมิ่งเจียวและ ซูหยูโม่ ด้วยสายตาละโมบอยู่ครู่หนึ่ง "พวกเรามาจากองค์กรอาหารและยา เราสงสัยว่าผลิตภัณฑ์ของคุณจะเป็นส่งผลให้เกิดอันตรายต่อผู้บริโภค ดังนั้นจึงต้องปิดที่นี่เพื่อทำการตรวจสอบ"

"แต่เราเพิ่งทําการตรวจสอบเรื่องคุณภาพไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง และคุณเองก็บอกว่าไม่มีปัญหาอะไรไม่ใช่เหรอคะ? คุณอยู่ในสังกัดเดียวกับหัวหน้าหวูใช่หรือเปล่า?" เซี่ยเหมิ่งเจียวพูดขึ้น

"หัวหน้าหวูลาหยุด ใครจะรู้ว่าที่คุณพูดนะ เป็นความจริงหรือเปล่า" ผู้ชายคน ๆนั้นกล่าว "ยิ่งกว่านั้น 1 สัปดาห์ผ่านไป และเราได้รับรายงานว่ามีอันตรายซุกซ่อนอยู่ที่นี่ พวกเราจำเป็นต้องตรวจทำการสอบเดี๋ยวนี้ เราทําเช่นนี้เพื่อประโยชน์ของคุณเพื่อความปลอดภัยของลูกค้าของคุณ"

"งั้นรอจนกว่าเราจะปิดร้านก่อนได้หรือเปล่า?" เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกของการเปิดตัวยาลดน้ำหนักผลิตภัณฑ์ใหม่ แน่นอนว่าพวกเขาไม่อยากปิดร้านในวันดี ๆ แบบนี้

"ไม่ได้ครับ" ใครจะคิดว่าผู้ชายคนนั้นกลับปฏิเสธโดยที่ไม่ต้องเสียเวลาคิดสักนิด

ขณะนั้นเมื่ซูหยู่โม่เห็นเซี่ยเหมิ่งเจียวกําลังพูดคุยต่อรองอะไรบางอย่างกับกลุ่มคนพวกนั้นเธอก็เดินเข้ามาแล้วถามขึ้น

"มีอะไรรึเปล่า?" ซูหยูโม่ขมวดคิ้วเธอรู้สึกแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติกับคนพวกนี้ นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ อาจที่จู่ ๆ คนพวกนี้รีบรุดเข้ามาทำการตรวจสอบที่นี่อาจมีใครบางคนอยู่เบื้องหลังก็เป็นได้

"เรามาจากสำนักงานคณะกรรมการยา เราสงสัยว่าเครื่องสําอางและยาลดน้ำหนักของคุณเป็นอันตรายต่อร่างกายดังนั้นเราจึงต้องตรวจสอบ ถ้าหากยังไม่มีข้อสรุปพวกคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้ขายได้" ผู้ชายคนนั้นกล่าว

"แต่ตอนที่มีการตรวจสอบพวกเราก็อยู่ทีนั้นด้วย แล้วมันก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่ หากคุณต้องการให้เราปิดตัวลงและยืนยันที่จะตรวจสอบ ก็เท่ากับว่าพวกคุณกำลังบีบให้พวกเราเริ่มต้นใหม่ใช่หรือเปล่า?" เซี่ยแหมิ่งเจียวพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ เราจะทํา "คุณจะโวยวายให้มันได้อะไร? รู้สึกกันผิดไหม? หน้าที่ความรับผิดชอบของเราคือความปลอดภัยของผู้บริโภค และพวกคุณไม่ควรคำนึงถึงเรืองผลประโยชน์" ชายคนนั้นยังคงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงใจและชอบธรรม