การชักนำของจิตกระบี่ปิดสวรรค์
เมื่อเห็นเฉียนเยวี่ยอ้าปากเตรียมตะเบ็งเสียงโต้แย้ง
จี้เทียนซิงก็ส่ายหัวและโบกมือพลางกล่าวว่า “ก็ได้ๆ
เจ้าไม่ต้องพูดมากแล้ว
อยากกินเท่าไหร่กินไปเลย หากยังไม่หนำใจข้าจะบอกให้พ่อบ้านนำมาเพิ่มให้อีก”
“ข้าจะเก็บตัวสักสองสามวัน
ช่วงนี้คงไม่มีเรื่องราวอะไรแล้ว จากนั้นอีก 5
วันพวกเราจะเดินทางไปนิกายหนุนสวรรค์กัน”
หลังจากเฉียนเยวี่ยและเสี่ยวเฮยหลงยัดอาหารเสร็จ
จี้เทียนซิงก็ลุกขึ้นเตรียมจะเข้าห้องลับเพื่อบ่มเพาะ
แต่ในเวลานี้เอง
เสียงของฮวนเอ๋อก็ดังออกมาจากนอกประตู
“คุณชายใหญ่คะ องค์หญิงน้อยจี้เค่อมาขอพบท่าน....
เอ่อ ท่านออกมาดูนางสิ !”
น้ำเสียงของฮวนเอ๋อดูแปลกๆเล็กน้อยจนทำให้จี้เทียนซิงต้องขมวดคิ้วและรู้สึกงุนงงอยู่ภายในใจ
เขาบอกให้เฉียนเยวี่ยกลับเข้าถุงมิติและผลักประตูเดินออกไปยังลานเล็ก
ฮวนเอ๋อยืนอยู่ที่ประตูลานเล็กเพื่อรอต้อนรับการมาถึงขององค์หญิงน้อย
วันนี้นางสวมชุดขนห่านสีเหลืองสะดุดตาส่งผลให้เรือนร่างอันงดงามน่ารักสะท้อนในดวงตาของจี้เทียนซิง
“พี่ใหญ่เทียนซิง ข้าหามาท่านแล้ว !”
จี้เค่อกล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับสาวเท้าเข้าไปในลานเล็กหน้าบ้านของชายหนุ่ม
นางดูอารมณ์ดีอย่างเห็นได้ชัด
จี้เทียนซิงยิ้มและพยักหน้าพร้อมกับเดินเข้าไปรับหน้านาง
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาได้เห็นบรรดาทหารยามกลุ่มใหญ่ที่แบกหีบหลายใบอยู่เบื้องหลังของนาง
รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็เลือนหายเกิดเป็นเครื่องหมายคำถามขึ้นภายในใจทันที
“เค่อเค่อ เจ้าคิดจะเล่นพิเรนทร์อันใดอีก ?”
จี้เค่อโผเข้ามาใกล้ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและคล้องแขนชายหนุ่มเอาไว้
จากนั้นก็บอกให้บรรดาทหารยกหีบทั้งหลายเข้าไปไว้ในห้อง
“พี่ใหญ่เทียนซิง ท่านอย่าเข้าใจผิด คราวนี้ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อมอบของขวัญให้ท่าน
หีบห่อเหล่านั้นล้วนเป็นสัมภาระเดินทางของข้าเอง
ข้าคิดจะพักอยู่ที่นี่สักสองสามวัน !”
“ห๊า ?”
ใบหน้าของจี้เทียนซิงดูประหลาดพิกล
เขากล่าวต่อไปว่า
“เค่อเค่อ เรื่องนี้ไม่เหมาะมั้ง.... ”
“เจ้ามีศักดิ์ฐานะเป็นถึงองค์หญิง
แถมยังมิได้ออกเรือนแต่กลับมาพักค้างแรมในจวนของข้าเช่นนี้
หากข่าวแพร่ออกไปเกรงว่าจะถูกผู้คนครหา.... ”
จี้เค่อเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเห็นได้ชัดว่านางไม่ได้สนใจผลเสียใดๆแม้แต่น้อย
หลังจากที่บรรดาทหารวางสัมภาระของนางไว้ในห้อง
นางก็บอกให้พวกมันกลับไป
นางฉุดลากจี้เทียนซิงเข้ามาในห้องและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า
“พี่ใหญ่เทียนซิง อีกไม่กี่วันพวกเราก็ต้องเดินทางไปยังนิกายหนุนสวรรค์พร้อมกันอยู่ดี อยู่ในวังหลายวันน่าเบื่อออกจะตาย
ดังนั้นข้าเลยคิดจะพักอยู่ที่นี่แล้วพวกเราจะได้เดินทางไปพร้อมกันไง
ประหยัดเวลาไปได้อีกโข !”
“เอ๋ ? พี่ใหญ่เทียนซิงทำไมทำหน้าเช่นนี้เล่า ? ท่านไม่ต้อนรับข้าหรือว่าข้ามารบกวนท่านเกินไป
?”
“หากท่านรำคาญ งั้นข้ากลับไปก็ได้.....”
ในขณะที่นางตัดพ้อก็บุ้ยปากเล็กๆ
ใบหน้าที่สดใสน่ารักแสดงออกถึงความเศร้าใจและหดหู่
จี้เทียนซิงเผยยิ้มอย่างรวดเร็วและเอื้อมมือออกไปและหยิกแก้มเนียนนุ่มของนางพลางกล่าวว่า
“เค่อเค่อ เจ้าเข้าใจผิดแล้ว
ข้าจะรำคาญเจ้าได้อย่างไรกัน”
“เจ้าพูดถูกแล้ว อยู่ใกล้กันก็สะดวกดีเพราะอีกไม่กี่วันพวกเราก็จะเดินทางพร้อมกันอยู่แล้ว”
ความหม่นหมองบนใบหน้าเล็กๆของนางเลือนหายไป
เผยให้เห็นรอยยิ้มอันอ่อนหวาน “เย้
ข้ารู้อยู่แล้วว่าพี่ใหญ่เทียนซิงดีกับข้าที่สุด !”
จี้เทียนซิงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
จากนั้นเขาก็บอกให้ฮวนเอ๋อทำความสะอาดห้องหับและเตรียมห้องดีๆให้นาง
ขณะนี้เหลือเพียงพวกเขาอยู่ตามลำพัง
จี้เค่อโน้มตัวไปใกล้ๆชายหนุ่มและกระซิบข้างหูว่า “พี่ใหญ่เทียนซิง
ที่จริงข้ามีเรื่องต้องบอกท่าน”
“เมื่อเช้านี้
ศิษย์ทั้งสามของนิกายหนุนสวรรค์ได้ออกจากเมืองจักรวรรดิพร้อมกับองค์ราชาและออกเดินทางไปยังนิกายหนุนสวรรค์”
เมื่อได้ยินข่าวนี้จี้เทียนซิงก็ขมวดคิ้วทันที
“เจ้าหมายถึงองค์ชายน้อยจี้หลิง ? เขาออกเดินทางไปยังนิกายหนุนสวรรค์พร้อมกับศิษย์ทั้งสาม
?”
จี้เค่อพยักหน้า
ดวงตาที่สดใสเต็มไปด้วยความรู้สึกคลางแคลงใจ “ถูกต้อง
! ข้าก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องพาองค์ราชาเดินทางไปพร้อมกัน
หากว่ากันตามเหตุผล อันดับหนึ่งอย่างพี่ใหญ่เทียนซิงควรจะได้รับเกียรตินี้มากกว่า พวกเขาควรจะพาท่านเดินทางไปยังนิกายด้วยตัวเอง !”
จี้เทียนซิงเงียบไป
ในใจพยายามครุ่นคิดและสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
หลังจากเงียบกันไปชั่วครู่
จี้เค่อก็นึกบางอย่างได้และกระซิบบอกกับชายหนุ่มต่อไปว่า “ใช่แล้ว พี่ใหญ่เทียนซิง ข้าจำเรื่องหนึ่งได้พอดี”
“ข้าได้ยินมาโดยบังเอิญว่าศิษย์หลักทั้งสามของนิกายหนุนสวรรค์มาที่รัฐนภากระจ่างครั้งนี้ไม่เพียงแค่เพื่อเป็นสักขีพยานในการคัดเลือกศิษย์ใหม่เท่านั้น แต่พวกเขามีภารกิจลับอีกอย่างหนึ่งด้วย”
“ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังตามหาใครบางคนอยู่และเผอิญว่าองค์ราชาเป็นผู้ที่พวกเขาตามหาอยู่พอดิบพอดี”
“พี่ใหญ่เทียนซิง
ท่านคิดว่าเป็นเพราะเหตุผลนี้หรือเปล่า ?”
จี้เทียนซิงพยักหน้าและกล่าวว่า
“ควรเป็นเช่นนั้น
แต่ทำไมองค์ชายจี้หลิงถึงได้เป็นบุคลที่พวกเขาต้องการตัวกันนะ ?”
จี้เค่อยกคิ้วขึ้นแล้วส่ายหัว “ข้าก็ไม่เข้าใจว่าทำไม
บางทีเมื่อพวกเราสองคนไปถึงนิกายหนุนสวรรค์แล้วอาจจะรู้เรื่องทั้งหมดก็เป็นได้....”
หลังจากนั้นจี้เค่อก็พูดคุยกับจี้เทียนซิงอีกเล็กน้อยและเตรียมตัวจะออกจากห้อง
จี้เทียนซิงกล่าวตามหลังนางว่า
“เค่อเค่อ ข้าจะเก็บตัวบ่มเพาะสักสองสามวัน
หลังจากนั้นอีก 5 วันพวกเราค่อยออกเดินทาง จากรัฐนภากระจ่างไปยังนิกายหนุนสวรรค์ใช้เวลาอย่างน้อยก็ครึ่งเดือน
มันเป็นการเดินทางที่ยาวไกลและลำบากไม่น้อย เจ้าพักฟื้นจนอาการบาดเจ็บหายดีโดยเร็วก็แล้วกัน”
จี้เค่อพยักหน้าอย่างมีเลศนัยและโบกมือลาชายหนุ่ม
จากนั้นก็เข้าไปในห้องของนาง
จี้เทียนซิงกลับเข้าไปในห้องลับและหยิบเม็ดโอสถจำนวนมากออกมาเริ่มบ่มเพาะ
เมื่อสองวันก่อนเขาได้แวะเวียนไปยังหอฝึกยุทธ์เพื่อทดสอบระดับพลัง
ตอนนี้เขามีพลังในเขตแดนต้นกำเนิดแท้จริงขั้นที่ห้า
และด้วยการที่ตัวอ่อนกระบี่ในร่างกายเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่องก็ทำให้ความแข็งแกร่งโดยรวมของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นเงาตามตัว
จี้เทียนซิงกำลังพิจารณาอยู่ว่า
เขาควรจะฝึกฝนวิถีดวงใจกระบี่ขั้นที่สามหรือยัง
ซึ่งในขั้นตอนนี้เป็นการบรรเทาเส้นเลือดหลักทั้งเก้าเส้นให้ผันแปรไปสู่เส้นเลือดกระบี่
ถึงแม้ว่าเส้นชีพจรลมปราณเดิมของเขาจะถูกเปลี่ยนแปลงไปเป็นเส้นชีพจรลมปราณที่หนาแน่นและแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมด้วยพลังของดอกไม้ดาราแดงแล้วก็จริง แต่มันยังไม่เพียงพอ
มันยากที่ทานรับและหนุนเนืองปราณกระบี่อันแข็งแกร่งและพลังลมปราณที่เพิ่มมากขึ้นในอนาคต
มีเพียงการบรรเทาเส้นเลือดหลักทั้งเก้าให้ผันแปรเป็นเส้นเลือดกระบี่เท่านั้นถึงจะช่วยให้เขาสามารถเรียกใช้พลังลมปราณและควบคุมปราณกระบี่ได้อย่างคล่องแคล้วอิสระมากขึ้น
ภายในห้องลับ
จี้เทียนซิงนั่งคุกเข่าอยู่ในข่ายอาคมและเริ่มฝึกฝนศาสตร์ลับอวี้เจี้ยน เม็ดโอสถที่เพิ่งกินเข้าไปถูกเร่งปฏิกิริยาโดยพลังลมปราณในร่าง
มันปั่นป่วนบ้าคลั่งอยู่ภายในเส้นชีพจรลมปราณ
แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพที่รุนแรงของมัน
ชายหนุ่มบ่มเพาะจนกระทั่งเวลาผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน
ผลของการฝึกฝนอย่างหนักทำให้ทักษะของเขาพัฒนาขึ้นไม่น้อยและตัวอ่อนกระบี่ก็เติบโตขึ้นอย่างมากเช่นกัน
ในขณะที่เขาลืมตาขึ้นและเตรียมจะหยิบเม็ดโอสถเพื่อบ่มเพาะต่อเนื่อง ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็แข็งค้าง
จิตสำนึกถูกชักนำเข้าไปในหลุมดำลึกลับที่จุดตันเถียนและเข้าสู่สุสานเทพกระบี่อีกครั้ง
“วูบ !”
จิตสำนึกของจี้เทียนซิงเข้าสู่พื้นที่เย็นจัดและมืดมิด
เขาเหลียวซ้ายแลขวาอยู่หลายครั้งจนพบว่าตนเองไม่ได้อยู่ในพื้นที่รกร้างว่างเปล่าเหมือนครั้งก่อนๆ
ครั้งนี้เขามาโผล่ใต้กระบี่ทมิฬที่อยู่สูงเสียดฟ้า
กระบี่โบราณสูงนับพันฟุตแผ่ซ่านบรรยากาศกดทับอันน่าเกรงขามที่ข่มทั้งสวรรค์และปฐพีเอาไว้
อักขระจารึกสีแดงเลือดบนอนุสาวรีย์กระบี่
ปลดปล่อยกลิ่นอายอันเกรี้ยวกราดดุร้ายที่ราวกับจะฉีกสะบั้นชั้นฟ้าออกมา
การที่มาปรากฏตัว
ณ สถานที่แห่งนี้ จี้เทียนซิงเข้าใจได้ในทันทีว่าต้องเป็นฝีมือของจิตกระบี่จางเทียนเป็นแน่ที่ดึงจิตสำนึกของเขาเข้าสู่สุสานเทพกระบี่
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved