ไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใคร !

จี้เทียนซิงตะลึงงัน

ในใจร่ำร้องออกมาว่า ‘บรรลัยแล้ว’

เขาคิดว่าไม่มีใครอยู่ในตำหนักไท่อันที่เงียบสงบราวกับป่าช้าแห่งนี้จึงกล้าปล่อยเสี่ยวเฮยหลงออกมา

อย่างไรก็ตาม

เสี่ยวเฮยหลงส่งเสียงเอะอะและก่อความวุ่นวายมากจนทำให้ชายชราหนวดเคราขาวผู้นี้ต้องปรากฏตัว

ถึงแม้ว่าตาเฒ่าผู้นี้จะตัวเตี้ยและดูงุ่มง่าม

ผิวก็เป็นสีเหลืองแห้งเหมือนลิงแก่ๆที่มีหนวดเคราสีขาว  แต่เขาก็สวมใส่เสื้อคลุมสีม่วงและมีกลิ่นอายลึกลับยากจะหยั่งถึง  เห็นได้ชัดว่าเป็นบุคคลที่มีเกียรติฐานะมากที่สุดคนหนึ่งในนิกายพันธมิตรสวรรค์

!

จากความหมายในคำพูดของตาเฒ่าเคราขาวผู้นี้

ดูเหมือนจะเป็นเจ้าของตำหนักไท่อันอีกด้วย !

ต้นไม้ขนาดใหญ่หลายสิบต้นในลานแห่งนี้รวมไปถึงสมุนไพรบางอย่างในเรือนเพาะชำ

ถูกเพราะปลูกเลี้ยงดูโดยน้ำมือเขาทั้งสิ้น

แต่ตอนนี้เสี่ยวเฮยหลงได้สร้างพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่เกินไปจนทำลายความพยายามที่ตาเฒ่าผู้นี้สร้างมาหลายปี เป็นใครใครจะทนไหว ?

“บัดซบเอ้ย

ข้าจบสิ้นแล้ว !”

หัวใจของจี้เทียนซิงดิ่งลงเหว

มุมปากปรากฏรอยยิ้มแห้งๆอย่างขมขื่น

ในเวลานี้พายุทอร์นาโดในสวนก็หยุดลงทันทีและเหือดหายไปในทันที

เสี่ยวเฮยหลงกลายร่างเป็นกระบี่มังกรดำทันทีและพุ่งเข้าไปอยู่ในฝักกระบี่ที่กลางหลังของจี้เทียนซิง

ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆ

วัตถุทรงกลมเหมือนลูกบอลจากเศษใบไม้และวัชพืชที่ถูกพายุพัดพาขึ้นไปรวมกันบนอากาศเริ่มสูญเสียแรงเหวี่ยง

เมื่อเสี่ยวเฮยหลงหยุดการหมุนวน  มันตกลงมาบนพื้นทันที

ทันใดนั้นทั้งสวนเต็มไปด้วยฝุ่น

ใบไม้และวัชพืชระเกะระกะ ทั่วทั้งบริเวณดูเลอะเทอะวุ่นวายและสกปรกกว่าเดิมหลายเท่า

จี้เทียนซิงยืนอยู่ใต้ชายคาและถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นและใบไม้เต็มศีรษะ

สารรูปของเขาดูอนาถาอย่างมาก

ส่วนตาเฒ่าเคราขาวยิ่งแล้วใหญ่

เขาเกือบจะถูกฝังด้วยใบไม้และกระเบื้อง !

“อา !

เจ้าสารเลวน้อย

! เป็นเจ้าใช่หรือไม่ที่ทำลายความพยายามหลายปีของตาเฒ่าผู้นี้

!?”

วูบ !

ชายชราเคราขาวพุ่งร่างเข้าหาชายหนุ่มดั่งประกายแสงด้วยใบหน้าโกรธจัด  จากนั้นก็เหยียดมือออกไปกระชากคอเสื้อของอีกฝ่ายทันที

อึ่ก.....

จี้เทียนซิงรู้สึกหายใจไม่ออกและร่างถูกยกลอยขึ้นบนอากาศด้วยมือข้างเดียวของชายชราเคราขาว

"พูดมา ! เจ้าเป็นใครไอ้หนู

? เจ้าเข้ามาก่อเรื่องในตำหนักไท่อันของตาเฒ่าผู้นี้เพื่อสิ่งใด

?”

“ขอเหตุผลที่ฟังขึ้น !   โอ้.. ! ไม่สิ ไม่ๆ

ต่อให้เจ้ามีผลเหตุเพียงพอข้าก็จะตบกบาลเจ้าด้วย !!”

ชายชราเคราขาวจ้องมองจี้เทียนซิงด้วยดวงตาที่แดงก่ำและรอคอยคำตอบของชายหนุ่ม

เดิมทีจี้เทียนซิงคิดจะหลบหนี

แต่เขาไม่ทันได้ขยับตัวก็ถูกตาเฒ่าผู้นี้คว้าจับไว้เสียแล้ว   ต่อหน้าตาเฒ่าประหลาด

เขารู้สึกอ่อนแอเหมือนไก่ป่วยตัวหนึ่ง

"พูดมาเซ่ !"

ชายชราหนวดขาวตะเบ็งเสียงและกดทับร่างของจี้เทียนซิงกระแทกกับกำแพงจนเกิดเสียงดัง

จี้เทียนซิงรู้สึกเวียนศีรษะ

เขารีบโบกไม้โบกมือเป็นพัลวันและอธิบายว่า “หยุด หยุด !  ผู้อาวุโสใจเย็นก่อน ท่านบ้าไปแล้วหรือไง  ข้าไม่ได้เป็นคนทำนะ !”

ในขณะที่ปากพูดปฏิเสธ

จี้เทียนซิงก้มมองที่เท้าตัวเองก็พบว่าร่างถูกยกลอยขึ้น

เขาคิดในใจด้วยความสงสัยว่า “ข้านับว่าเป็นชายร่างสูงใหญ่ผู้หนึ่ง  แต่ตาเฒ่าที่เตี้ยม้อต้อคนนี้กลับยกร่างข้าจนลอยขึ้นจากพื้นได้.......เขาทำได้อย่างไรนะ

?"

“อะไร ? ไม่ใช่ฝีมือเจ้างั้นเหรอ

?” ชายชราเคราขาวกระพริบตาถี่และชี้หน้าจี้เทียนซิงพลางกล่าวว่า  “เจ้ามันสารเลวน้อยจริงๆ

!

ที่นี่ไม่มีใครนอกจากข้ากับเจ้า

ไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใครละโว้ย !”

“เป็น.....เสี่ยว…” จี้เทียนซิงเกือบหลุดปากพูดว่าเป็นเสี่ยวเฮยหลง(มังกรดำน้อย) แต่เขาก็ห้ามตัวเองไว้ได้ทัน

จากนั้นก็เค้นรอยยิ้มแห้งๆกล่าวขอโทษชายชราเคราขาว “ก็ได้

... เป็นฝีมือข้าเอง”

หลังจากพูดจบ

จี้เทียนซิงก็เห็นแววตาของชายชราเต็มไปด้วยเพลิงโทสะพลางยกกำปั้นขึ้นหมายจะลงมือ  ชายหนุ่มรีบอธิบายต่ออย่างรวดเร็ว “แต่ว่าข้าไม่ได้ตั้งใจนะผู้อาวุโส !”

“ข้าเป็นศิษย์ใหม่ของหอยุทธ์ฟงอวิ๋นแต่เพิ่งถูกส่งตัวมาทำความสะอาดตำหนักไท่อัน ข้าแค่ต้องการช่วยผู้อาวุโสทำความสะอาดสวน แต่ไม่คาดว่า....”

ชายชราหนวดขาวแสยะยิ้มด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยอันตราย

“ดีมาก ! เจ้าสารภาพแล้วว่าทำผิดสินะ !”

“สารเลวน้อย

เจ้าทำให้ตำหนักของข้าเละเทะวุ่นวายยิ่งกว่าเดิม เจ้ากล้าทำลายสวนสมุนไพรที่ข้าประคบประหงมมานานหลายปี

เจ้าหนู ตาเฒ่าผู้นี้จะเลาะฟันเจ้าออกมา !”

พึ่บ !

ชายชราจับจี้เทียนซิงเหวี่ยงไปในสวนด้วยมือข้างเดียวเหมือนโยนไก่อ่อนแอตัวหนึ่ง

จี้เทียนซิงลอยละลิ่ว  ร่างกายวาดเป็นเส้นโค้งในอากาศและกำลังจะตกลงกับพื้น

แต่เขายังไม่ถึงพื้นดี

ชายชราหนวดเคราขาวก็พุ่งตัวไปในอากาศดั่งลูกธนูและง้างหมัดชกเข้าที่เอวอีกฝ่ายอย่างแรง

"ปัง!"

จี้เทียนซิงใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดและเหงื่อออกโทรมกาย

ถึงแม้จะหนักมือแต่ชายชราก็เพียงโจมตีให้บาดเจ็บภายนอก และไม่ได้คิดทำร้ายอวัยวะภายในให้บาดเจ็บ

โครม   โครม ........ !

จี้เทียนซิงกลิ้งกระเด็นไปหลายตลบ

ร่างกระแทกกับพื้นและคลุกฝุ่นกับใบไม้จนมีสารรูปราวกับขอทาน

“สารเลวน้อย !

วันนี้ตาเฒ่าผู้นี้จะทุบตีเจ้าสามร้อยหกสิบหมัดจนเจ้าขี้ราด  เจ้าทำร้ายจิตใจข้าได้เจ็บแสบนัก !”

โดยไม่รอให้ชายหนุ่มได้ลุกขึ้น

ชายชราหนวดขาวก็กระโจนลงมาจากท้องฟ้าและคำรามเสียงดัง

“ท่านจะทุบตีข้าสามร้อยหกสิบหมัด ? งั้นข้าไม่เละเป็นโจ๊กเลยหรือไง ?”

จี้เทียนซิงกล่าวจบก็กระโดดปราดขึ้นจากพื้นและถอยไปไกลสิบเมตรทันที

"ตูม !"

ชายชราเคราขาวลงมาจากท้องฟ้าเจาะพื้นหินจนระเบิดเป็นหลุมกว้างสามเมตรและพัดพาฝุ่นละอองกระจุยกระจายออกมามากมาย

จี้เทียนซิงมองดูด้วยดวงตาเบิกกว้างและหัวใจเต้นรัว

จากนั้นเขาก็ชักกระบี่มังกรดำออกมาด้วยความลังเลเล็กน้อย

เมื่อได้จับกระบี่มังกรไว้ในมือ

ชายหนุ่มก็มีความมั่นใจเพิ่มขึ้นเล็กน้อย เขามองชายชราและกล่าวอย่างสงบว่า “ผู้อาวุโส ผู้เยาว์ทำผิดจริง ข้าขออภัยเป็นอย่างยิ่ง

แต่ข้าไม่ได้ตั้งใจจะก่อความวุ่นวายปั่นป่วนที่นี่เลย มันเป็นความเข้าใจผิดโปรดให้เวลาผู้เยาว์ได้อธิบายก่อน

!”

“อธิบายกับบิดาเจ้าเถอะ !”

ชายชราหนวดขาวจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

เขาคำรามด้วยความโกรธ

“ผู้เยาว์อย่างเจ้าช่างเหิมเกริมนัก กล้าชักกระบี่ต่อหน้าตาเฒ่าผู้นี้ ไร้สาระ !”

“สารเลวน้อย

เจ้าทำผิดแต่ยังกล้าชักสีหน้าเหมือนตัวเองโดนรังแก

รุ่นเยาว์ที่โอหังอย่างเจ้าทำให้ตาเฒ่าผู้นี้ได้เปิดหูเปิดตานัก !”

ตูม

!!

เมื่อเสียงลดลงร่างของชายชราก็ระเบิดพลังปราณสีน้ำเงินเข้มออกมาและพุ่งไปด้านหน้าของจี้เทียนซิงและเหวี่ยงหมัดเข้าที่เอวของมันทันที

“อาวุโส ข้าล่วงเกินแล้ว !”

จี้เทียนซิงถูกส่งตัวมาทำความสะอาดที่นี่

เดิมทีก็ขุ่นข้องหมองใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

ยิ่งตอนนี้เจอชายชราที่พูดกันไม่รู้เรื่องไล่ทุบตีอีก  เขาจะทนไหวได้อย่างไร ? ดังนั้นเขาจึงชักกระบี่ออกมาเข้าปะทะ

“เคล็ดวิชาสิบกระบี่ล้ำลึก !”

จี้เทียนซิงซัดกระบี่มังกรดำออกไปด้วยเคล็ดวิชาสิบกระบี่ล้ำลึกของตระกูลจี้

มันเป็นเพลงกระบี่ที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเขาแล้ว

“ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ

!”

ลำแสงกระบี่สามสายที่เปล่งประกายสะดุดตา

ถูกซัดออกมาและครอบคลุมร่างของชายชราหนวดขาวทันที

อย่างไรก็ตาม

ชายชรากลับแสยะยิ้มและเพิกเฉยต่อลำแสงกระบี่ทั้งสามโดยสิ้นเชิง

ร่างของเขาทะลุผ่านลำแสงกระบี่ตรงดิ่งไปหาชายหนุ่มทันที

เคร้ง

!

ชายชราเหยียดนิ้วชี้ซ้ายออกมาและสะบัดปัดกระบี่มังกรดำในมือของจี้เทียนซิง

จนกระบี่กระเด็นไปที่พื้น

จากนั้นใช้ฝ่ามือขวาซัดเข้าใส่ที่เอวของชายหนุ่มอย่างต่อเนื่อง

“โครม !”

จี้เทียนซิงกระเด็นตกลงบนพื้นสนามด้วยใบหน้าซีดเผือดตัวงอเหมือนกุ้งและไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก

ชายชราหนวดขาวเล็งจู่โจมแต่ช่วงเอวของมันเพื่อทำให้เส้นประสาทได้รับความเจ็บปวดจนร่างชักกระตุก

แต่ไม่ได้ทำให้บาดเจ็บภายในแต่อย่างใด