ยักษ์ลาวา

จากพื้นที่ว่างของมหาสมุทรแมกมา

เสี่ยวเฮยหลงบินไปได้อย่างรวดเร็ว

เปลวเพลิงลอยขึ้นมาเหนือผิว

‘ทะเล’ คลื่นที่ลุกโชติช่วงปะทุขึ้นเต็มท้องฟ้า

เสี่ยวเฮยหลงคือมังกรน้ำแข็ง

สิ่งที่น่าหงุดหงิดชวนรำคาญที่สุดของมันก็คือพลังของเปลวเพลิง

การบินฝ่าอากาศร้อนระอุนั้นทำให้ความเร็วของมันเชื่องช้ากว่าปรกติมาก

อีกทั้งยังต้องปล่อยไอเย็นเพื่อปกป้องตนเองและจี้เทียนซิง

เดิมทีจี้เทียนซิงเหงื่อไคลไหลชุ่มโชกจากความร้อนจัด

ใบหน้าของเขาแดงก่ำ แต่เมื่อเสี่ยวเฮยหลงห่อหุ้มเขาไว้ด้วยไอเย็นที่มองไม่เห็น

ในที่สุดเขาก็รู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย

ผ่านไปครึ่งชั่วยามโดยไม่รู้ตัว

เสี่ยวเฮยหลงบินไปได้สามสิบไมล์

แต่มหาสมุทรแมกมาที่ด้านหน้านั้นยังคงกว้างใหญ่ไม่มีพบขอบ ไม่เจอปลาย

ในเวลานี้เองมันได้ผ่านภูเขาไฟสีน้ำตาลเข้มสูงพันฟุต จี้เทียนซิงหันไปมองภูเขาไฟด้านข้างโดยสัญชาตญาณ

ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็กลายเป็นเคร่งเครียด

ปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ยังมีควันลอยออกมาอย่างคงที่ราวกับผ้าไหมบางๆที่พริ้วสะบัดอยู่บนท้องฟ้า

เมื่อเข้าไปใกล้เขาก็ได้ยินเสียงคำรามดังขึ้นในปล่องภูเขาไฟ

เนินภูเขาไฟครึ่งล่างนั้นเกิดรอยแตกและมีหลุมบ่อมากมาย

แมกมาสีแดงไหลอย่างต่อเนื่องมาบรรจบกับมหาสมุทรแมกมาด้านล่าง

“หรือว่า…ภูเขาไฟลูกนี้กำลังจะปะทุ ?”

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว

ในหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

หลังจากนั้นลาวาที่ปะทุออกมาจากการปะทุของภูเขาไฟก็เกิดระเบิดขึ้น

พุ่งเข้ามาหาเขาและเสี่ยวเฮยหลง

“มารดามันเถอะ ! เสี่ยวเฮยหลง

เร่งหน่อย ไปให้เร็วกว่านี้ !!”

เขาตบหลังเสี่ยวเฮยหลงและเร่งเร้ามันด้วยการส่งเสียงโหวกเหวก

เสี่ยวเฮยหลงรับรุ้ได้เช่นกัน

พลันเร่งความเร็วพุ่งไปข้างหน้าด้วยพลังทั้งหมด

ประมาณครึ่งชั่วยามต่อมาหลังจากบินด้วยความเร็วสูงสุดต่อเนื่อง

มันก็หนีห่างมาได้สามสิบไมล์และทิ้งภาพภูเขาไฟไว้เบื้องหลัง

ในเวลานี้เองภูเขาไฟสีน้ำตาลเข้มขนาดใหญ่ก็ระเบิดขึ้น

!

บรึ้ม !

ด้วยเสียงดังสนั่น

ปากปล่องภูเขาไฟเต็มไปด้วยสะเก็ดไฟอันพร่างพราว !

ไฟเหล่านั้นคือแมกมาสีแดงที่เอ่อล้นออกมาอย่างไม่มีทีท่าจะสิ้นสุด

ในเวลานี้เองภูเขาไฟทั้งลูกก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

มหาสมุทรลาวาหลายไมล์ที่อยู่รอบๆก็กลายเป็นปั่นป่วนเชี่ยวกราก

แมกมาสีแดงเข้มและขี้เถ้าภูเขาไฟที่ลอยขึ้นมาบนท้องฟ้าดูราวกับเมฆรูปเห็ด

มันปกคลุมทั่วท้องฟ้าไปหลายสิบไมล์

เหนือศีรษะของจี้เทียนซิงถูกปกคลุมไว้ด้วยขี้เถ้าดำ

มันกลบบังแสงทั้งหมดและทำให้ท้องฟ้ามืดมิด

“พลังของภูเขาไฟระเบิดช่างน่าหวาดกลัวนัก ! กระทั่งหนีมาไกลสามสิบไมล์ยังไม่พ้นอีกหรือนี่ ?!”

จี้เทียนซิงขบกรามกำหมัดแน่นและปะทุพลังลมปราณออกมา

ในช่วงเวลาต่อมาทั้งไอร้อนและคลื่นกระแทกไล่มาถึงด้านหลังพลันกระแทกใส่เขาและเสี่ยวเฮยหลงทันที

"ปัง !!!!"

เสียงอู้อี้ดังสนั่น

ร่างของเสี่ยวเฮยหลงสั่นสะเทือนและลอยเคว้งออกไปไกลจนแทบสิ้นสติจากคลื่นกระแทกอันทรงพลัง

มันได้รับบาดเจ็บสาหัสและทำให้ความสามารถลดทอนลงอย่างรวดเร็ว มันยากที่จะควบคุมสมดุลร่างกายหลังจากถูกคลื่นพลังธรรมชาติซัดเข้าใส่

มันกำลังจะตกลงไปในมหาสมุทรแมกมาเบื้องหน้า

หลังจากนั้นอีกครู่หนึ่ง

คลื่นความร้อนที่แผดเผาได้พัดผ่านมันและจี้เทียนซิง

ทำให้สถานการณ์ของมันยิ่งแย่ไปกว่าเดิม

เสี่ยวเฮยหลงที่เป็นตายเท่ากันได้พยายามสุดความสามารถในการข่มความเจ็บปวดและอาการบอบช้ำ  มันมุ่งสมาธิในการควบคุมสมดุลของร่างกายเพื่อไม่ให้ร่วงหล่นลง

เสื้อผ้าของจี้เทียนซิงก็ถูกคลื่นความร้อนสาดซัดและได้รับบาดเจ็บภายในเช่นกัน

“เสี่ยวเฮยหลง อดทนไว้ !”

เขาขบฟันแน่นและทาบฝ่ามือเข้ากับลำตัวของเสี่ยวเฮยหลง

จากนั้นก็ถ่ายเทพลังปราณเข้าไปอย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่มพลัง

เสี่ยวเฮยหลงยังคงดิ่งลงสู่มหาสมุทรแม็กม่าอย่างรวดเร็วและเข้าใกล้ทะเลเพลิงมากขึ้นเรื่อยๆ

มันพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะต้านทานไม่ให้ร่วงหล่น

หมายจะบินกลับขึ้นไปบนฟ้าให้จงได้

ในเวลานี้เองความเร็วจากการตกก็ค่อยๆช้าลง

ที่ความสูงกว่าสามร้อยเมตรจากพื้นผิวของทะเลแมกมา

ในที่สุดเสี่ยวเฮยหลงก็หยุดการร่วงหล่นได้สำเร็จ

มันบิดร่างและทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอีกครั้ง

จนในไม่ช้ามันก็พาเขาบินกลับขึ้นไปฟ้าห่างจากแมกมา ความรู้สึกเสียวซ่าจากการถูกเผาหายไป จี้เทียนซิงรู้สึกผ่อนคลายลงอย่างมืดมนและค่อยๆถอนฝ่ามือที่ถ่ายพลังปราณให้กับเสี่ยวเฮยหลง

อย่างไรก็ตาม

ในขณะที่เขาแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าเหนือศีรษะ เขาก็ได้เห็นขี้เถ้าภูเขาไฟจำนวนมหาศาลที่กำลังหลั่งไหลลงมา

เถ้าภูเขาไฟสีน้ำตาลเข้มไม่เพียงแค่ผสมผสานกับก้อนหินและลาวาเหลวจำนวนมากเท่านั้น

แต่มันยังมีอุณหภูมิที่น่ากลัวอีกด้วย

สถานการณ์ดูท่าไม่ดีเมื่อเสี่ยวเฮยหลงได้รับบาดเจ็บสาหัสและสูญสิ้นพลังเกือบหมด

แม้จะเห็นเถ้าภูเขาไฟที่กำลังตกลงมาก็หนีไม่พ้นอยู่ดี

“โฮกกกกกกก !!

”

มันเปิดปากที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวและเสียงคำรามของมังกรที่ไม่ยินยอมพร้อมใจ  ดวงตาของมันเปล่งประกายอย่างสิ้นหวัง

ในช่วงเวลาแห่งชีวิตและความตาย

จี้เทียนซิงไร้ซึ่งความลังเลแม้แต่น้อยและซัดฝ่ามือโคจรพลังปราณถ่ายเทเข้าร่างเสี่ยวเฮยหลงอีกครั้ง

เมื่อเสี่ยวเฮยหลงได้รับพลังปราณเสริมเข้ามา

ทันใดทันร่างกายของมันก็สั่นสะท้านในทันทีและบินไปข้างหน้า

"ฟิ้ว !"

ในขณะที่เถ้าภูเขาไฟกำลังจะกระแทกใส่พวกเขา

เสี่ยวเฮยหลงพลันพุ่งทะยานออกไปราวกับอัสนีบาต จนหนีรอดออกมาได้อย่างน่าหวาดเสียว

เมื่อพวกเขาหนีพ้นจากรัศมีของเถ้าภูเขาไฟ

ภูเขาไฟรอบๆก็ส่องแสงสว่างขึ้นอย่างมากมาย

จี้เทียนซิงสูดหายใจลึกและคลายความตึงเครียดลงได้ในที่สุด

เขาหันศีรษะกลับไปมองข้างหลังและได้เห็นภาพที่ลืมไม่ลงไปอีกนาน

ขี้เถ้าดำและแมกมาซึ่งปกคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์สาดกระเซ็นไปในมหาสมุทรแมกมาจนเกิดคลื่นลาวาทะยานสูงกว่าหลายร้อยเมตร

“ปัง  ปัง  ปัง!”

เสียงดังอึกทึกก้องไปทั่วทะเล

พื้นผิวทะเลแมกมาทรุดตัวลงอย่างรุนแรงและกระพือเป็นคลื่นลาวาสูงหลายร้อยฟุต

เปลวเพลิงอันร้อนระอุพัดโหมครั้งใหญ่ราวกับโลกจะพังพินาศ

เมื่อเห็นฉากการทำลายล้างที่น่าสยดสยองจากพลังของธรรมชาตินั้น

จี้เทียนซิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกพิศวงในใจ

อย่างไรก็ตาม

ถึงแม้ภาพสะเทือนโลกนี้จะน่าตื่นเต้น แต่มันก็เป็นความหายนะและความเสียหายที่เกิดขึ้นเป็นวงกว้าง

“สหายจี้ รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ !”

เสี่ยวเฮยหลงตะโกนใส่เขาด้วยจิตสัมผัส

พลันเร่งความเร็วบินต่อไปเบื้องหน้า

แต่ในเวลานี้เอง

จี้เทียนซิงได้เห็นแมกมาที่อยู่ข้างหลังเขาพวยพุ่งเปลวไฟอันพร่างพราวออกมาในทันที

“ตูม !!”

ไฟสีแดงขนาดใหญ่พุ่งออกมาจากแมกมาด้วยความเร็วที่พอๆเสี่ยวเฮยหลง

จี้เทียนซิงตกตะลึงในทันที

ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่กองไฟสีแดงและเผยสีหน้าแปลกๆออกมา

“เดี๋ยวก่อน.... นั่นมันยักษ์ลาวา ??!”

เขาเห็นมันได้ชัดเจนในทันที ไฟสีแดงนั้นคือยักษ์ที่มีความสูงกว่า 100

เมตรและมีร่างกายสีแดง

ร่างของยักษ์ตัวนี้ประกอบไปด้วยแมกมาสีแดงเข้ม รูปร่างของมันดูคล้ายคลึงกับมนุษย์มาก มันมีมือเท้า ศีรษะและร่างกาย

ด้วยเท้าของมันที่ยืนอยู่บนคลื่นลาวา

มันกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าและเหวี่ยงกำปั้นเพลิงขนาดใหญ่คู่หนึ่งที่นำมาซึ่งพลังอันเกรี้ยวกราด

********