ออกแรงมากเกินไป....
จี้เทียนซิงเดินไปตามเส้นทางที่มีต้นไม้เรียงรายและเดินไปไกลกว่า
20 ไมล์ก่อนที่จะพบกับวังไท่อัน
สถานที่แห่งนี้นับว่าอยู่ห่างไกลจนเกินไป
มันไม่ได้อยู่ในนิกายพันธมิตรสวรรค์
แต่เป็นภูเขาที่อยู่ไกลออกไปด้านหลังนิกาย
วังไท่อันเป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยต้นไม้นานาพรรณที่สูงตระหง่าน
หากไม่ได้เดินตามทางตั้งแต่ในนิกายจนถึงเชิงเขาก็เป็นการยากที่คนทั่วไปจะพบเห็นวังแห่งนี้
เมื่อจี้เทียนซิงมาถึงประตูวังไท่อันเขาก็ถูกขวางไว้โดยชายร่างกำยำผู้หนึ่ง
ชายผู้นี้ท่าทางดุร้าย ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นจากคมดาบหรือไม่ก็กระบี่
บุคลิกท่วงท่าเหี้ยมเกรียม ทั่วร่างแผ่ซ่านจิตสังหาร
ไม่ได้กล่าวเกินจริงแน่นอนหากมีการพูดว่าเพียงเด็กเห็นหน้าชายผู้นี้ก็จะร้องไห้จ้าทันที
เพราะหน้าตาของมันมีความสามารถเช่นนั้นจริงๆ...
แต่สิ่งที่แปลกคือชายคนนี้เป็นใบ้
จี้เทียนซิงแสดงป้ายสัญลักษณ์ให้อีกฝ่ายเห็นว่าตนเองถูกนิกายลงโทษให้มากวาดพื้นที่นี้
สุดท้ายชายดุร้ายผู้นั้นจึงปล่อยให้เขาผ่านเข้าไป
หลังจากเข้าสู่วังไท่อัน
จี้เทียนซิงก็เดินเข้าไปในลานกว้างอันเก่าแก่และมองไปรอบ ๆ อย่างเงียบ ๆ
ขนาดของวังไท่อันนั้นกว้างใหญ่เกินไปจนดูราวกับว่ามันครอบครองพื้นที่เกือบทั้งภูเขา และยังใหญ่กว่าเคหะสถานของตระกูลจี้ถึงสองเท่า !
มีลานกว้างขนาดใหญ่ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง มีห้องหับอย่างน้อยก็ 1000 ห้อง แต่ทั้งหมดกลับไร้ร่องรอยผู้คนอยู่อาศัย มันว่างเปล่า เย็นยะเยือกและเงียบสงบยิ่ง
นอกจากคนใบ้ที่ยืนเฝ้าประตูราวกับหุ่นยนต์แล้ว
จี้เทียนซิงเดินไปเดินมาหลายรอบก็ยังไม่พบบุคลอื่นอีกเลย
ยิ่งไปกว่านั้นพื้นถนนของวังไท่อันปกคลุมไปด้วยฝุ่นละอองและใบไม้รกครึ้มตลอดจนวัชพืชขึ้นสูง
มุมประตูของห้องต่างๆและบ้านหลายหลังก็เต็มไปด้วยหยากไย่และแมงมุม
วังไท่อันทั้งหมดสงบเงียบอ้างว้างราวกับอยู่ในโลกที่ไร้ผู้คนแถมยังกว้างใหญ่มาก
จี้เทียนซิงไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานเพียงใดถึงทำความสะอาดจนเสร็จ....
ชายหนุ่มใช้เวลาร่วมครึ่งชั่วโมงเดินสำรวจไปรอบๆเพื่อหาอุปกรณ์ทำความสะอาด
ต่อมาเขาก็พบมันและเริ่มลงมือปัดกวาดทันทีเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
เขาเริ่มทำความสะอาดที่ลานชั้นหนึ่งก่อนด้วยการปัดกวาดไรฝุ่นบนพื้นและเศษใบไม้ที่ร่วงหล่น
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
เมื่อถึงเวลาเที่ยง
จี้เทียนซิงก็ยังทำความสะอาดไม่เสร็จแม้กระทั่งชั้นแรก เขาไม่ได้กินอาหารกลางวันและยังคงจมอยู่กับการทำความสะอาดฝุ่นและใบไม้ต่อไป
จนกระทั่งตกบ่ายเขาถึงทำความสะอาดถนนของลานชั้นแรกเสร็จในที่สุด
อย่างไรก็ตามเขาต้องจัดการกับใยแมงมุมตามขอบประตูหน้าต่างและทำความสะอาดห้องที่เต็มไปด้วยฝุ่น
หลังจากนั้นก็กำจัดวัชพืชออกจากสนามหญ้า ...
เมื่อคิดได้เช่นนี้จี้เทียนซิงก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า
การทำความสะอาดห้องนั้นใช้เวลานานและต้องเตรียมเครื่องไม้เครื่องมือเช่นผ้าขี้ริ้วและกะละมัง
ดังนั้นเขาจึงคิดจะทำมันทีหลังและกลับไปทำความสะอาดฝุ่นและใบไม้บนพื้นทางเดินให้หมดเสียก่อน
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดก็ถึงยามที่พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า
จี้เทียนซิงเหม่อมองไปที่ขื่อไม้ไผ่สูงที่เต็มไปด้วยฝุ่นและใบไม้ที่ร่วงหล่น เขาทำความสะอาดลานกว้างเสร็จเพียงครึ่งเดียวหลังจากพยายามกวาดใบไม้ที่ร่วงแล้วร่วงอีกอยู่ตลอดเวลา
ดูแล้วกว่าจะเสร็จส่วนนี้คงกินเวลาถึงดึกดื่นเป็นแน่
“บัดซบ ! วังไท่อันกว้างใหญ่ขนาดนี้
แล้วเมื่อไหร่ข้าถึงจะทำความสะอาดเสร็จ...”
จี้เทียนซิงรู้สึกไร้เรี่ยวแรงและอารมณ์ขุ่นมัวไปด้วยความหงุดหงิด เขาโยนไม้กวาดทิ้งและหย่อนก้นลงไปนั่งพักที่ม้าหิน
“ระยำเอ๊ย ! อย่าให้รู้นะว่าผู้ใดใส่ความข้า
ข้าจะทุบตีมันให้หนักทีเดียว !”
“ข้าเข้านิกายพันธมิตรสวรรค์เพื่อฝึกยุทธ์ไม่ใช่มาเป็นกรรมกรกวาดพื้น
! แถมยังต้องเดือนหนึ่งเต็มๆ.... บัดซบ ! บัดซบที่สุด
!"
จี้เทียนซิงยิ่งพูดยิ่งโมโหมากขึ้นเรื่อยๆ
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
ครึ่ก ! ครึ่ก !
ในเวลานี้เองกระบี่มังกรดำที่สะพายอยู่ข้างหลังก็สั่นไหวหลายครั้ง
ชายหนุ่มขมวดคิ้วและกระซิบแผ่วเบา
“เสี่ยวเฮยหลง เจ้าเป็นอะไร ? มีอะไรจะพูดหรือ ?”
กระบี่มังกรดำมีเสียงกระซิบจากเสี่ยวเฮยหลงดังลอดออกมา
“สหายจี้
เจ้าต้องเก็บกวาดสถานที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ข้าเกรงว่าชาติหน้าคงไม่เสร็จ แต่ข้ามีวิธีช่วยเจ้า !"
จี้เทียนซิงเลิกคิ้วขึ้นและถามด้วยรอยยิ้มว่า “โอ้ ? แล้วเจ้าทำอะไรได้บ้างเล่า
?"
“ดูข้าก็แล้วกัน !” เสี่ยวเฮยหลงกล่าวอย่างมั่นใจ
จากนั้นก็พุ่งออกจากฝักกระบี่และคืนร่างเดิมที่ลานกว้าง
มันเผยร่างมังกรดำที่มีความยาวสามเมตรล้อมรอบพื้นที่ว่างของลานและหมุนตัวอย่างว่องไวจนเกิดลมกรรโชกออกมาทันที
จี้เทียนซิงนั่งอยู่ใต้ระเบียงและเฝ้ามองด้วยความสนใจ
ในขณะที่เสี่ยวเฮยหลงบินวนเวียนอยู่ในอากาศ
“ฮู่ม ฮุ่ม ฮู่ม !”
เมื่อเสี่ยวเฮยหลงบินวนเร็วขึ้นและเร็วขึ้น
สายลมที่พัดในลานกว้างก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ในช่วงเวลาสั้นๆ
จากสายลมแผ่วเบาก็กลายเป็นพายุเฮอริเคนขนาดย่อมๆ
จี้เทียนซิงกระพริบตาปริบๆและกระซิบกับตัวเอง
"มันจะก่อพายุขึ้นมาทำไมกันนะ..."
ในพริบตาพายุทอร์นาโดก็กวาดเอาฝุ่นและใบไม้จากพื้นดินขึ้นไปในอากาศ ทั้งลานกว้างถูกพายุทอร์นาโดปกคลุม แม้กระทั่งวัชพืชรกครึ้มหลายต้นก็ถูกถอนรากถอนโคนจนลอยละลิ่วไปในอากาศ
ใบไม้ใบหญ้าและวัชพืชนับไม่ถ้วนถูกดูดมาผสมเข้าด้วยกันกลายเป็นลูกบอลใหญ่ขนาดเท่าห้อง
!
ทรงกลมสีเขียวและสีเหลืองล้อมรอบด้วยพายุทอร์นาโดวนเวียนไปบนอากาศดูงดงามมาก
จี้ทียนซิงยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีและกล่าวว่า “มันเต็มไปด้วยใบไม้และวัชพืชในสวนที่ข้าต้องใช้เวลาอย่างน้อยหลายวันกว่าจะเด็ดถอนพวกมันได้ทั้งหมด
ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมีประโยชน์อย่างน่าเหลือเชื่อขนาดนี้
เจ้าทำความสะอาดพวกมันจนเกลี้ยงภายในพริบตา
ประหยัดเวลาข้าไปได้เยอะเลย ฮ่าๆๆ”
เสียงของเสี่ยวเฮยหลงดังลอดออกมาจากพายุทอร์นาโดอย่างภาคภูมิใจ
“โอ้ว แน่นอน ! ถึงแม้ว่าตอนนี้พลังของข้าจะอ่อนแอโคตรๆ
แต่เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่เหนือบ่ากว่าแรงหรอก เจ้าเห็นหรือยังสหายจี้
ข้าช่วยเหลือเจ้าจนประหยัดเวลาไปแค่ไหน !”
หลังจากนั้น
เสี่ยวเฮยหลงที่กำลังลืมตัวก็บินวนเวียนเร็วขึ้นเป็นสองเท่า ซึ่งทำให้พลังของพายุทอร์นาโดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเช่นกัน
มันครอบคลุมทั้งบ้านและทำให้
กระเบื้องบนหลังคาไม่สามารถต้านทานแรงดูดอันรุนแรงเช่นนี้ได้
ไม่เพียงแค่นั้น....
สมุนไพรและต้นไม้จำนวนมากที่ปลูกไว้รอบๆสนามก็ยังได้รับผลกระทบจากพายุทอร์นาโดไปด้วย
สมุนไพรจำนวนมากถูกขุดถอนรากถอนโคนและบินขึ้นไปบนฟ้าเหมือนวัชพืชอื่นๆ
ต้นไม้ใหญ่ก็เริ่มหลุดลอยและถูกพัดเหวี่ยงอย่างรุนแรงเข้าไปรวมกับพายุทอร์นาโดเช่นกัน
ต้นไม้ใหญ่หลายสิบต้นที่เขียวชอุ่มได้กลายเป็นโล้นเลี่ยนในพริบตาและไม่มีใบเหลือสักใบ
สถานการณ์ดูเริ่มจะเกินควบคุมไปแล้ว...
จี้เทียนซิงเบิกตากว้างทันที เขาตะโกนอย่างกระวนกระวายว่า
“เฮ้ย
! เสี่ยวเฮยหลง หยุด หยุดเดี๋ยวนี้ ! เจ้าทำเกินกว่าเหตุไปแล้ว !”
เสี่ยวเฮยหลงที่กำลังบินอยู่
หลังจากได้ยินเสียงตะโกนของจี้เทียนซิงก็ค่อยๆลดความเร็วลง อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ที่ประตูสนามมีเสียงกรีดร้องด้วยความโกรธเกรี้ยวดังออกมา
“โอ้ ! ต้นวิญญาณมรกตที่ข้าปลูกไว้........”
“บุตรสวรรค์หน้าไหนที่ขวัญกล้าเทียมฟ้า
บังอาจมาทำลายความพยายามหลายปีของตาเฒ่าผู้นี้ !?”
เมื่อได้ยินเสียงเจื้อยแจ้ว
จี้เทียนซิงก็สะดุ้งโหยงและหันไปมองไปที่ประตูสนามหญ้าโดยไม่รู้ตัว
เขาได้เห็น, ชายชราหนวดเคราสีขาวโพลนผู้หนึ่งที่สวมเสื้อคลุมสีม่วงยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า
ดวงตาเหม่อมองไปที่ต้นไม้เหี้ยนเตียน หนวดเคราขาวโพลนของเขากระพือขึ้น ...
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved