แน่นอน ความพยายามแนะนำซิหลงของเอียวฮองจะมีส่วนช่วยต่อตัวเอียวฮองในอนาคต ด้วยความสำคัญที่ลิโป้มีต่อซิหลง ซิหลงจะได้ขึ้นเป็นแม่ทัพคนสำคัญของปิ้งโจวในอนาคตอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นเอียวฮองก็จะพลอยได้พึ่งรัศมีของซิหลงไปด้วย

"ท่านกุนซือ โห้ลายได้ส่งทัพใหญ่มาอีกครั้ง แม่ทัพซิหลงได้นำทหารม้าบุกเข้าโจมตีทัพแกร่งจำนวนหนึ่งหมื่นของโห้ลายจนแตกพ่าย ทั้งยังสามารถจับตัวแม่ทัพที่มีชื่อเสียง หองหยก ไว้ได้ กระทั่งขุนนางท้องถิ่นของอำเภอเหย่หวังและฉินสุ่ยก็ส่งจดหมายมาอ่อนน้อม ทำให้บัดนี้ทัพเราควบคุมเมืองโห้ลายไว้ได้สี่อำเภอแล้วขอรับ" เอียวฮองกล่าว

"แม่ทัพเอียว ในอนาคตท่านจะต้องระวังการกระทำของท่าน ท่านต้องไม่เปิดเผยว่าตนเองอยู่ในสังกัดของปิ้งโจว มิเช่นนั้นทางกิจิ๋วจะไม่ยอมปล่อยให้ท่านยึดครองโห้ลายได้โดยง่าย" กาเซี่ยงกระตุ้นเตือน

"ท่านกุนซือไม่ต้องกังวลขอรับ ข้าน้อยยังเข้าใจในเรื่องนี้ เรื่องทหารม้าที่มาจากปิ้งโจวนั้นจะไม่ถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน ทุกคนล้วนคิดว่าพวกเขาเป็นทหารเก่าในสังกัดของแม่ทัพซิหลง" เอียวฮองกล่าว

กาเซี่ยงพยักหน้าเบาๆ

ที่ทำให้ซิหลงตกตะลึงที่สุดก็คือ ลิโป้เข้ามาในค่ายพร้อมกับกาเซี่ยงด้วย เพียงแต่ปลอมตัวเป็นพลทหารติดตาม ไม่มีเจตนาจะเปิดเผยตัวตนแต่อย่างใด

"ท่านกุนซือ หองหยกมีความคิดจะสวามิภักดิ์ หลังจากข้าน้อยเอ่ยเกลี้ยกล่อมแล้ว หองหยกจะต้องยอมเข้าร่วมกับทัพเราแน่นอนขอรับ" ซิหลงกุมหมัดกล่าว

"เรื่องนี้ยกให้แม่ทัพซิตัดสินใจก็แล้วกัน" เมื่อมีกาเซี่ยงอยู่ด้วย เอียวฮองก็ไม่อาจกล่าวเหน็บแนมหองหยกอีก อย่างไรเสีย หองหยกก็เป็นแม่ทัพที่ติดตามอองของไปร่วมปราบตั๋งโต๊ะ ดังนั้นจึงยังพอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง

"แม่ทัพเอียว ปิ้งโจวจะจัดส่งม้าศึกมาให้ห้าร้อยตัว และตามเจตนาของจิ้นโหวแล้ว แม่ทัพซิจะได้รับหน้าที่ให้ฝึกอบรมกองทหารม้าชั้นยอด อย่างไรเสีย ทหารม้าของปิ้งโจวก็ปรากฏตัวขึ้นในโห้ลายมาได้สักพักแล้ว เกรงว่าจะสะกิดความสงสัยของผู้คนขึ้นได้" กาเซี่ยงกล่าว

ได้ยินเช่นนั้น เอียวฮองก็ยินดี เขาปรารถนาทหารม้ามานานแล้ว โดยเฉพาะหลังจากที่ได้เห็นความไร้เทียมทานของทหารม้าเฟยฉีในสนามรบ นี่ก็ยิ่งทำให้เอียวฮองต้องการกองทหารม้ามากยิ่งขึ้น หากสามารถมีทหารม้าห้าร้อยคนอยู่ใต้บัญชา เขาก็ไม่กลัวว่าจะไม่อาจยึดครองโห้ลายได้ แน่นอนว่าในใจเขาก็ยิ่งสำนึกขอบคุณต่อจิ้นโหว จิ้นโหวไว้วางใจเขาถึงเพียงนี้ ทำให้เอียวฮองคล้ายพบพานที่พึ่งที่เสาะหา

กาเซี่ยงสังเกตท่าทางของเอียวฮองก่อนจะกล่าวว่า "แม่ทัพเอียว หากว่าสามารถยึดครองโห้ลายได้แล้ว แม่ทัพเอียวจะได้รับหน้าที่ดูแลทางด้านกองทัพ ส่วนตำแหน่งเจ้าเมืองนั้น ปิ้งโจวจะแต่งตั้งคนมา ไม่ทราบว่าแม่ทัพเอียวมีความเห็นใดหรือไม่?"

เอียวฮองกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ไม่มีปัญหาขอรับ ตำแหน่งเจ้าเมืองให้ทางปิ้งโจวจัดสรรได้เลยขอรับ ข้าน้อยเป็นเพียงแม่ทัพบู๊ ให้บริหารจัดการกองทัพยังพอได้ แต่การบริหารบ้านเมืองนั้นไม่ใช่ความถนัดของข้าน้อยเลยขอรับ"

"เมื่อเป็นเช่นนี้ เรื่องโห้ลายคงต้องฝากท่านจัดการแล้ว" เมื่อประเมินเอียวฮองเสร็จแล้ว กาเซี่ยงก็กุมมือกล่าว

เอียวฮองรีบกุมหมัดคารวะตอบ "ท่านกุนซือ คืนนี้ข้าน้อยจะจัดงานเลี้ยงขึ้นที่จวน ไม่ทราบท่านกุนซือจะมาเป็นเกียรติให้ข้าน้อยได้หรือไม่ขอรับ?"

"แน่นอน" กาเซี่ยงตอบ

หลังจากทุกคนแยกย้ายกันไปได้ไม่นาน ซิหลงก็มายังที่พักของลิโป้

"นายท่าน ท่านกุนซือ" ซิหลงกุมหมัดคารวะ หลังจากได้เห็นพลังรบของทหารม้าปิ้งโจวแล้ว จิตใจของเขาก็ยิ่งยึดติดอยู่กับปิ้งโจวมากขึ้น ไม่มีแม่ทัพคนใดที่ไม่ต้องการทหารชั้นยอด

"นั่งลงสิ" ลิโป้ยิ้มกล่าว เขายังพึงพอใจกับความสามารถในการเอาชนะทัพโห้ลายได้อย่างรวดเร็วของเอียวฮอง เพื่อผลประโยชน์ของปิ้งโจวแล้ว นายกองของเอียวฮองหลายจึงต้องถูกลอบสังหารตายไป อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ยังคงติดอยู่ภายในใจกาเซี่ยงและตันเทียนไม่เคยเลือน

"กงหมิงควรฝึกทหารม้าด้วยความระวัง หากมีที่ใดที่ไม่เข้าใจ ก็ขอคำแนะนำจากแม่ทัพหลี่เยี่ยนได้" ลิโป้กล่าว

"ข้าน้อยจะจดจำคำของนายท่านไว้ขอรับ และข้าน้อยจะฝึกฝนทหารม้าชั้นยอด พิชิตเมืองโห้ลายมาให้กับนายท่านให้จงได้" ซิหลงลุกขึ้นกุมหมัดกล่าว

ลิโป้บอกมือกล่าวว่า "กงหมิงนั่งลงเถอะ ที่นี่ไม่มีคนนอก ไม่ต้องมีพิธีรีตองให้มาก"

กาเซี่ยงที่นั่งอยู่ด้านข้างลอบส่ายหน้าเบาๆ เรื่องนี้นับเป็นข้อเสียของลิโป้ เขาไม่ค่อยจะวางอำนาจต่อหน้าผู้อื่น โดยเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้าเหล่าแม่ทัพบู๊ กระทั่งเรียกพี่เรียกน้อง แต่เขาก็เข้าใจดีว่าพฤติกรรมเช่นนี้ของลิโป้เองที่ทำให้เหล่าแม่ทัพสู้ตายถวายหัว

"นายท่านไม่ได้มองอยู่แค่เพียงเมืองโห้ลายเท่านั้น" กาเซี่ยงกล่าวกระตุ้นขึ้นเบาๆ

ซิหลงสูดหายใจ เขาเข้าใจความนัยที่ซ่อนอยู่ในนั้น "ข้าน้อยเข้าใจแล้วขอรับ"

"เตียวเอี๋ยง เจ้าเมืองโห้ลาย ไม่เหลือไพร่พลอยู่ในมืออีกแล้ว ควรใช้กลยุทธ์บุกจู่โจมสายฟ้าแลบ ค่อยๆลอบผนวกกลืนโห้ลายอย่างเงียบเชียบ อย่ากระทำการบุ่มบ่าม สำหรับตระกูลใหญ่เหล่านั้น ท่านสามารถดำเนินตามวิธีที่จิ้นหยางใช้จัดการต่อตระกูลใหญ่" ลิโป้ค่อยๆกล่าวขึ้น

ความสำคัญของเมืองโห้ลายนั้นก็เห็นกันชัดเจนอยู่แล้ว แม้แต่ทางฝั่งกิจิ๋วเองก็จับจ้องที่นี่มาตลอด มิเช่นนั้นคงไม่ส่งลิอุยหองปลอมเป็นโจรมาซ่องสุมกองกำลังอยู่ในและแวกลั่วหยาง

"ขอรับ" ซิหลงกุมหมัดกล่าว

หลังจากสนทนากันอีกสักพัก ซิหลงก็รับปากจะนำวิธีการทั้งด้านกองทัพและการบริหารจากลิโป้มาปรับใช้ โดยเฉพาะเรื่องเงินเดือนของทหาร เรื่องนี้จะต้องทำให้เหล่าทหารมีแรงจูงใจในการฝึกฝนอย่างแน่นอน และพวกเขาก็จะยิ่งกระตือรือร้นในการรบมากยิ่งขึ้น

ขณะที่ซิหลงกำลังจะกลับ เขาก็ถูกกาเซี่ยงเชิญตัวให้ไปสนทนาอีกห้อง

"แม่ทัพซิ หากท่านต้องการจะปราบปรามโห้ลายให้มั่นคงโดยเร็ว ท่านจำเป็นต้องพึ่งพาหองหยก" กาเซี่ยงกล่าวเบาๆ

"หองหยก?" ซิหลงทวนคำ

"ถึงอย่างไรหองหยกก็เคยเป็นแม่ทัพใต้บัญชาของอองของ อดีตเจ้าเมืองโห้ลาย ดังนั้นเขาย่อมมีบารมีอยู่ในกองทัพโห้ลายไม่น้อย หากสามารถนำมาใช้สอย การยึดครองโห้ลายก็จะง่ายดายยิ่งขึ้น" กาเซี่ยงลดเสียงลง "หากว่าหองหยกเต็มใจจะเข้าร่วมกับปิ้งโจว เช่นนั้นก็ควรปล่อยตัวหองหยกกลับไป เมื่อมีหองหยกเป็นสายภายใน การจะดำเนินการต่อโห้ลายก็จะสะดวกกว่าเดิม"

ซิหลงกุมหมัดกล่าวว่า "ขอบคุณท่านกุนซือที่แนะนำขอรับ"

"หากว่าหองหยกสวามิภักดิ์ด้วยความเต็มใจ ท่านก็สามารถพาเขามาพบข้าที่นี่" กาเซี่ยงกล่าว

ซิหลงกุมหมัดก่อนจะเดินออกไป

หลังจากเหตุการณ์นี้ ซิหลงก็ยิ่งเข้าใจความสำคัญของการมีที่ปรึกษา สำหรับการโจมตีโห้ลายนั้น หากเป็นแผนการเดิมตามความคิดของเขา เขาก็จำเป็นต้องบุกโจมตีไปทีละอำเภอ แต่หากดำเนินตามแผนการของกาเซี่ยง ประสิทธิภาพที่ได้ก็จะเพิ่มพูนขึ้นหลายเท่า

ชีวิตในกรงขังของหองหยกหลายวันนี้เลวร้ายยิ่ง เขาเป็นแม่ทัพผู้มีชื่อเสียงของโห้ลาย แต่กลับถูกเอียวฮองเหยียดหยามครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อถูกนำตัวมาขัง เขาก็ได้กินแต่ของเหลือ บางครั้งยังสามารถได้ยินถ้อยคำเหน็บแนมของพวกทหารยาม

หลังจากซิหลงมาถึง หองหยกก็ชักสีหน้า เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "หรือว่าแม่ทัพซิก็มาเยาะเย้ยข้าด้วย?"

ซิหลงยิ้มกล่าวว่า "แม่ทัพหองเป็นแม่ทัพที่มีชื่อเสียงในโห้ลาย ข้านับถือท่านมานายแล้ว"

"แม่ทัพพ่ายศึกเช่นข้ายังมีที่ใดให้คู่ควร"

"ไฉนแม่ทัพหองจึงดูถูกตัวเองเช่นนั้น? ที่พ่ายแพ้หาใช่ท่านแม่ทัพ แต่เป็นทัพโห้ลาย ด้วยความสามารถของท่านแม่ทัพแล้ว หากว่ามีแม่ทัพนายกองและไพร่พลที่เข้มแข็งอยู่ใต้บัญชา ท่านจะต้องไม่พ่ายแพ้เป็นแน่" ซิหลงกล่าวปลอบ

ได้ยินคำพูดของซิหลง หองหยกก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย ความตั้งใจเดิมของเขาคือบุกโจมตีหลังจากฝึกฝนไพร่พลก่อน ในเหย่หวังมีไพร่พลอยู่หนึ่งหมื่น คาดว่าเอียวฮองคงไม่กล้ารับร้อนบุกโจมตีอำเภอฉินสุ่ย ทว่าเหล่าตระกูลใหญ่ในโห้ลายกลับร้อนใจ เอาแต่เร่งเร้าให้เขารีบเปิดศึก นอกจากนั้น กองทหารม้าของเอียวฮองยังร้ายกาจเกินไป สามารถบุกเข้ามาทำลายทัพกลางของทัพโห้ลายได้โดยตรง

หองหยกต้องการจะพิสูจน์ตัวเองมาตลอด มิคาด เขากลับพ่ายแพ้อย่างยับเยิน ทัพแกร่งหนึ่งหมื่นคนกลับถูกทำลายโดยทหารม้าเพียงไม่กี่ร้อย

"แม่ทัพหองเต็มใจจะเข้าร่วมกับทัพเราหรือไม่?" ซิหลงเอ่ยถาม

หองหยกแค่นเสียง "ติดตามเอียวฮองงั้นรึ? ขอยอมตายดีกว่ายอมทำงานให้เอียวฮอง"

ได้ยินคำพูดของหองหยก ซิหลงก็ยินดี เขาค่อยๆกล่าวขึ้นว่า "แล้วหากว่าติดตามข้าเล่า?"