หลังจากเปิดปากพูดแล้วก็เหมือนจะติดลม ชาวบ้านผู้นี้จึงยิ่งเปิดเผยข้อมูลเพิ่มเติม "คุณชายเล่าชื่นชอบหญิงสาวหน้าตาดี เกรงว่าครั้งนี้แม่หนูน้อยนั่นคงโชคร้ายแล้ว หญิงสาวที่ดีหลายคนก็เคยถูกเขาทำลายมานักต่อนักแล้ว"

บิเจินที่ยืนฟังอยู่เงียบๆเผยสีหน้าที่ไม่อาจทนรับเรื่องเช่นนี้ได้ นับแต่เยาว์วัยมา นางก็มีเสื้อผ้าสวยๆและอาหารเลิศหรูให้กิน ดังนั้นจึงไม่เข้าใจความทุกข์ยากของชาวบ้านทั่วไป ทว่าจู่ๆก็ได้บังเอิญมาพบเจอเรื่องเช่นนี้ ในใจจึงบังเกิดความเห็นอกเห็นใจต่อปู่หลานคู่นี้ "ขอพี่ใหญ่ลิโปรดช่วยปู่หลานคู่นี้ด้วยเถอะเจ้าค่ะ"

ลิโป้ที่กำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดพยักหน้ารับ จากที่ได้สนทนากับชาวบ้านผู้นี้ เขาก็รู้สึกว่าคุณชายเล่าผู้นี้ออกจะข่มเหงรังแกผู้คนเกินไป ดั่งที่ชายบ้านผู้นี้บอก จวนเจ้าเมืองนั้นดีต่อผู้คน หากแต่จะสามารถดูแลผู้คนได้ครบถ้วนหรือ? หลายคนทราบแต่เพียงว่าปิ้งโจวนั้นดี ด้วยเหตุนั้นพอได้มาเจอกับความจริงที่โหดร้ายจึงเกิดความผิดหวัง หากยังปล่อยให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ต่อไป ผู้ใดยังจะมาที่ปิ้งโจวอีก? ในยุคที่แผ่นดินกำลังเกิดกลียุคเช่นนี้ จำนวประชากรนับเป็นเรื่องที่มีความสำคัญอย่างยิ่งยวด เพราะหากขาดประชากร แรงสนับสนุกที่กองทัพจะได้รับก็จะลดต่ำลง

เล่าเต๋อกวาดมองชาวบ้านที่มามุงดู ใบหน้าของเขาพลันดำทะมึน มีคนมามุงดูมากมายถึงเพียงนี้ หากเรื่องราวล่วงรู้ไปถึงสำนักงานเมืองขึ้นมา แม้แต่บิดาของเขาก็ยังต้องหนาวๆร้อนๆ ถึงอย่างไรระบบการปกครองของจิ้นหยางก็แปลกแยกกว่าที่อื่นๆมาก

"แยกย้ายไปให้หมด! คุณชายของตระกูลเล่ากำลังทวงถามหนี้ มีอะไรให้ดูกัน หากยังมุงดูกันอีกจะฟาดขาสุนัขของพวกเจ้าให้หักไป!" เหล่าผู้คุ้มกันของเล่าเต๋อเริ่มเดินมาขับไล่ฝูงชนที่มามุงดู

หลายคนเมื่อเห็นท่าทางที่ดุร้ายของเล่าเต๋อ พวกเขาก็ทยอยสลายตัวไป พวกเขาเป็นเพียงชาวบ้านร้านตลาด ในสายตาของพวกเขาแล้วคุณชายเล่าที่มาจากตระกูลใหญ่นับเป็นตัวตนที่ไม่อาจตอแย

"หูหนวกหรือ? บอกให้ไปแล้วยังยืนอยู่ทำอะไร?" หนึ่งในผู้คุ้มกันเดินมาผลักอกลิโป้ หากแต่ลิโป้ยังยืนมั่นคงกับที่ กลับเป็นผู้คุ้มกันนั้นเองที่ต้องถอยหลังไปสองก้าว เมื่อรู้สึกเสียหน้า ผู้คุ้มกันจึงตวาดออกมา

ลิโป้โบกมือที่อยู่ด้านหลังเบาๆ จากนั้นจึงแค่นเสียงเย็น "ถนนสายนี้เป็นคุณชายของเจ้าสร้างขึ้นหรืออย่างไร?"

เตียนอุยที่ลอบอารักขาอยู่ห่างๆ เมื่อเห็นสัญญาณมือจากลิโป้ก็รีบห้ามปรามเหล่าองค์รักษ์เอาไว้ เขาเองก็ได้ยินเรื่องราวจากปากของชาวบ้านแล้วเช่นกัน ดังนั้นจึงบังเกิดความไม่พอใจต่อคุณชายผู้นี้มาก ครั้งนี้คุณชายเล่าอะไรนี่ยังกล้าล่วงเกินลิโป้ ไม่ว่าบิดาของเขาจะเป็นใคร แต่เกรงว่าคงไม่มีจุดจบที่ดีสักเท่าใด ไม่ว่าผู้ใดต่างก็ทราบทั้งนั้นว่าลิโป้รักห่วงใยประชา

"ปากมากทำอะไร กล้าก่อเรื่องขึ้นงั้นรึ" ผู้คุ้มกันนั้นมองลิโป้ด้วยสายตาดุร้าย จากนั้นจึงโบกมือให้ผู้คุ้มกันที่เหลือโอบล้อมเข้าไป

"พวกเจ้าตางหากที่ก่อเรื่องในเมืองจิ้นหยาง" เมื่อเห็นท่าทางดุร้ายของพวกผู้คุ้มกันตระกูลเล่า บิเจินก็เดินออกมาอยู่เบื้องหน้าของลิโป้และตะโกนเบาๆ

ลิโป้อบอุ่นใจ เขาแตะไหล่บิเจินเบาๆก่อนจะเดินออกไปด้านหน้า

เมื่อเหล่าผู้คุ้มกันได้เห็นบิเจิน ดวงตาพวกเขาก็เป็นประกาย พวกเขาติดตามคุณชายมานาน พบเจอหญิงสาวหน้าตาดีมาก็มาก หากแต่เมื่อนำมาเทียบกับบิเจินแล้ว หยิงสาวพวกนั้นก็ไม่ต่างจากอาจมสุนัข โดยเฉพาะท่าทางยามขุ่นเคืองที่ดูน่ารักนั่นยิ่งทำให้ผู้คนปรารถนาคิดครอบครอง

"ไปเชิญคุณชายมา" ผู้คุ้มกันที่มีไหวพริบคนหนึ่งหันไปบอกสหาย เขาทราบว่าหญิงงามเมืองเช่นนี้จะต้องเป็นที่ถูกใจของคุณชายอย่างแน่นอน จะดีกว่าหากแจ้งต่อคุณชายเพื่อรับรางวัล

ชายชราคุกเข่าอ้อนวอนอยู่บนพื้นด้วยความสิ้นหวัง หลานสาวของเขาเป็นความหวังเดียวบนโลกใบนี้ของเขา บุตรชายทั้งสองต่างก็เสียชีวิตในสงคราม หากไม่ใช่เพราะหลานสาวผู้นี้ เขาก็คงจะไม่จากบ้านเกิดเมืองนอนมาแสวงหาอนาคตที่ปิ้งโจว

"คุณชาย" ผู้คุ้มกันรายหนึ่งวิ่งเข้ามาก่อนจะโน้มหน้าไปกระซิบที่ข้างหูของคุณชายเล่า

เล่าเต๋อที่กำลังหงุดหงิดเพราะผู้คุ้มกันเข้ามาขัดขวางเรื่องดีๆพลันตาเป็นประกาย หากผู้คุ้มกันกระทั่งบอกว่างามล่มเมืองได้ แสดงว่าจะต้องเป็นหญิงสาวที่หน้าตาดีจนหญิงสาวทั่วไปเทียบไม่ติด แม้ว่าหญิงสาวที่เบื้องหน้านี้จะหน้าตางดงามเช่นกัน แต่เขาก็อยากจะทดลองหาความสุขดูเท่านั้น เขาย่อมไม่คิดตบแต่งหญิงสาวชาวบ้านนี้เข้าตระกูลอยู่แล้ว

หลังจากได้เห็นบิเจิน เล่าเต๋อก็ตกตะลึงยิ่งกว่าพวกผู้คุ้มกันเสียอีก เขากวาดตามองประเมินบิเจินอย่างอุกอาจ ดวงตาฉายแววหื่นกระหายจนน้ำลายแทบจะหยดย้อย

นับเป็นครั้งแรกที่บิเจินถูกบุรุษจ้องมองด้วยสายตาที่น่ารังเกียจเช่นนี้ ยามที่อยู่ในชีจิ๋วนั้น แม้จะเคยได้พบปะกับเหล่าคุณชายของที่นั่นมาบ้าง คุณชายเหล่านั้นล้วนมาจากตระกูลขุนนาง มีคุณชายตระกูลขุนนางใดบ้างที่จะไม่ได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดี? เผชิญกับการจ้องมองที่น่ารังเกียจของเล่าเต๋อ บิเจินก็รีบหลบหลังของลิโป้ทันที

เมื่อบิเจินไปซ่อนตัว เล่าเต๋อก็ได้สติกลับมา เขามองลิโป้ด้วยสายตาที่ดูหงุดหงิดอยู่บ้าง "เจ้าเป็นใคร?"

"ข้าน้อยเป็นชาวเมืองที่อาศัยอยู่ในตัวเมืองเขตเหนือ" ลิโป้ตอบ จากสายตาของเล่าเต๋อ เขาก็มองเห็นความหื่นกระหายอย่างไม่ปิดบัง ดังนั้นในใจจึงคิดจะจัดการคุณชายเล่าผู้นี้ โดยการให้อีกฝ่ายพาเขาไปถึงหน้าประตู

"อ้อ แล้วแม่นางน้อยที่ด้านหลังของเจ้าเล่า?" เมื่อได้ยินว่าลิโป้เป็นเพียงชาวบ้านทั่วไป เล่าเต๋อก็คลายใจ เื่อยังอยู่ในขอบเขตที่เขาจัดการได้ เขาก็จะจัดการ เพียงแต่เรื่องนี้ต้องใช้ความคิดสักเล็กน้อย

"นางเป็นน้องสาวของข้าน้อย" ลิโป้ตอบ

"เมื่อครู่เจ้าทำผู้คุ้มกันคนหนึ่งของข้าบาดเจ็บ โปรดจ่ายค่ารักษามาพันตำลึง" เล่าเต๋อกลัวว่าพี่น้องคู่นี้จะจากไป ดังนั้นจึงรีบหาข้ออ้างมารั้งตัวเอาไว้ก่อน

"พี่ใหญ่ไปทำร้ายผู้คุ้มกันของเจ้าตั้งแต่เมื่อใดกัน? เป็นผู้คุ้มกันของเจ้าต่างหากที่ทำร้ายพี่ใหญ่!" บิเจินชี้หน้าเล่าเต๋อพลางแย้งอย่างโมโห

เล่าเต๋อตาเป็นประกายอีกครั้งขณะมองดูท่าทางโมโหของบิเจิน มองเห็นเช่นนี้ ลิโป้ก็ขมวดคิ้วพลางดึงบิเจินมาไว้ด้านหลังอีกครั้ง

"ฮึ่ม เก่งแต่รังแกผู้คน เจ้าคิดจริงหรือว่าเมื่อมีบิดาทำงานอยู่ในสำนักงานเมืองก็จะไม่มีผู้ใดจัดการเจ้าได้?" ลิโป้กล่าวเสียงเรียบ "ข้าเดินทางมาจากซือลี่เพราะได้ยินว่าหน่วยงานปกครองของที่นี่ดีต่อผู้คน"

เมื่อเล่าเต๋อได้ยินเช่นนั้น จู่ๆในใจก็บังเกิดความกังวลขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ จากท่าทางของลิโป้ เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่โถมเข้ามาจนแทบหายใจไม่ออก เป็นอำนาจที่แม้แต่บิดาของเขาก็ยังไม่มี เดาว่าลิโป้คงเป็นลูกหลานตระกูลใหญ่สักตระกูลภายในเมือง ขณะที่กำลังจะเอ่ยถาม คำพูดถัดมาของลิโป้ก็ทำให้เขาใจเย็นลง สองพี่น้องคู่นี้คงจะระหกระเหินเดินทางมาจากซือลี่เพราะได้ยินนโยบายที่เกื้อหนุนต่อผู้คน

"ฮึ่ม นโยบายเพื่อปวงชนงั้นรึ นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกเจ้าสามารถเข้าพบกับขุนนางในจวนเจ้าเมืองได้หรือไม่ หากว่าคุณชายผู้นี้พอใจ ตลอดชีวิตนี้เจ้าคงลุกขึ้นจากเตียงไม่ได้ด้วยซ้ำ" เล่าเต๋อกล่าวข่มขู่

"อ้อ ข้าน้อยหาเกรงกลัวไม่" ลิโป้แค่นเสียง

รูปร่างลักษณะของลิโป้ย่อมสะกดข่มผู้คนทั่วไปได้อย่างไม่ต้องสงสัย ควบคู่กับฝักกระบี่ที่แขวนไว้ข้างเอวแล้ว เพียงมองดูก็ทราบได้ว่าเป็นบุรุษที่จัดการได้ไม่ง่าย คุณชายเล่าหันไปส่งสัญญาณให้กับผู้คุ้มกันที่อยู่ด้านข้าง

ผู้คุ้มกันที่เข้าไปผลักอกลิโป้ผู้นั้นพลันทิ้งตัวลงนอนกลิ้งไปพื้นพลางร้องโหยหวน มือข้างหนึ่งชี้ไปยังลิโป้พลางร่ำร้องว่าถูกคนทำร้าย

เหล่าชาวบ้านที่เพิ่งแยกตัวกันไปได้ไม่ไกลต่างทอดถอนใจเมื่อได้เห็นฉากนี้

"พาตัวมันไปหาเจ้าหน้าที่ทางการ" คุณชายเล่าชี้ลิโป้พลางตะโกนสั่งการ

เหล่าผู้คุ้มกันที่อยู่ด้านข้าง เห็นได้ชัดว่าคุ้นชินกับเรื่องเช่นนี้ เมื่อได้ยินคำสั่งก็พากันเข้าไปล้อมกรอบลิโป้เอาไว้.....