"ท่านแม่ทัพ ปิ้งโจวส่งคนมาเพื่อเกลี้ยกล่อมท่านแม่ทัพให้เข้าร่วมกับปิ้งโจวขอรับ" ซิหลงค่อยๆเล่าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เพียงแต่เปลี่ยนเป้าหมายในการเกลี้ยกล่อมจากตนเองเป็นเอียวฮอง ถึงอย่างไรกองทัพนี้ก้มีเอียวฮองเป็นผู้นำ

"กงหมิง ปิ้งโจวมีเจตนาใดกันแน่?" เอียวฮองสับสนงงงวย แม้ว่าเอียวฮองจะพอมีชื่อเสียงในซือลี่อยู่บ้าง แต่มีหรือที่จะสามารถเข้าตาจิ้นโหวได้? มิเช่นนั้นก่อนหน้านี้ เอียวฮองคงไม่ต้องร่อนเร่พเนจรอยู่ในซือลี่แล้ว

"ท่านแม่ทัพ ข้าน้อยเกรงว่าจิ้นโหวมีความคิดจะกรีธาทัพบุกโจมตีโห้ลาย" ซิหลงกล่าวขึ้นช้าๆ

เมื่อได้ยินว่าปิ้งโจวต้องการจะบุกโจมตีเมืองโห้ลาย ความคิดแรกที่ผุดขึ้นในหัวของเอียวฮองคือ รีบหนี กองทัพของปิ้งโจวร้ายกาจปานใด มีหรือที่เขาจะสู้ด้วยได้? ในการต่อสู้กับกองทัพเมืองโห้ลายนั้น แม้ว่าเขาจะได้รับชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่ แต่ก็ต้องสูญเสียไพร่พลไปสองพันกว่าคน นอกจากนี้ยังมีความสูญเสียที่เกิดขึ้นในการบุกโจมตีอำเภอฉินสุ่ย ทำให้ตอนนี้เขาเหลือทหารใต้บัญชาไม่ถึงห้าพันคนแล้ว ในทหารเหล่านี้มีทหารม้าอยู่เพียงร้อยคนเท่านั้น หากต้องปะทะกับทัพปิ้งโจว ที่เป็นไปได้สูงยิ่งก็คือ พวกเขาถูกกวาดล้างทั้งกองทัพ

"ท่านแม่ทัพ บัดนี้แผ่นดินเกิดความวุ่นวาย ต่อให้หลบหนีออกจากโห้ลายไป พวกเรายังจะไปที่ใดได้? เป็นการดีที่สุดที่จะตัดสินใจโดยเร็ว ปิ้งโจวมีกองทัพยิ่งใหญ่เกรียงไกร ทั้งยังมั่งคั่งขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งที่นี่ยังให้ความสำคัญกับแม่ทัพบู๊ นอกจากนี้ ทัพปิ้งโจวยังเคยปราบปรามเผ่าซยงหนู เอาชนะเผ่าเซียนเป่ย ขับไล่อ้วนเสี้ยว มีชื่อเสียงกระเดื่องดังไปทั่วแผ่นดิน" ซิหลงเอ่ยโน้มน้าว

เอียวฮองหรี่ตาลง เขาเองก็มีความคิดจะขอไปพึ่งใบบุญกับเจ้าเมืองสักคนเช่นกัน แต่ถ้าเอ่ยถึงเรื่องฝีมือแล้ว เขาก็มีฝีมือเพียงปานกลาง ในด้านการบัญชาทัพก็ธรรมดาสามัญ หากไปสวามิภักดิ์ต่อเจ้าเมืองสักคน ชีวิตของเขาก็จะไม่สุขสบายดังเช่นตอนนี้ แต่เมื่อนึกถึงคำถามของซิหลงที่ว่า ต่อให้ไปจากที่นี่แล้วจะไปที่ใดได้อีก เกรงว่าเมื่อออกจากซือลี่ไป ไม่นานคงจะถูกกองทัพของเจ้าเมืองสักคนบดขยี้

หลังจากนิ่งเงียบอยู่เป็นนาน เอียวฮองก็กล่าวขึ้นว่า "กงหมิง ข้าต้องการจะพบกับทูตผู้นั้น"

"ท่านแม่ทัพโปรดรอสักครู่ ข้าจะไปเชิญทูตผู้นั้นมา" ซิหลงกล่าว

มองดูเงาหลังของซิหลงที่จากไป เอียวฮองก็รู้สึกขมขื่นอยู่ในใจ มีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่าการปล่อยให้ซิหลงติดตามอยู่ข้างกายเช่นนี้มีแต่จะไปบดบังความสามารถของซิหลง หากว่าเข้าร่วมกับปิ้งโจว ซิหลงจะต้องได้รับการใช้สอยอย่างแน่นอน แต่แม้ว่าในใจจะรู้สึกทุกข์ระทมสักเพียงใด เขาก็ไม่เคยเอ่ยวาจาเหล่านี้ต่อหน้าผู้ใด เขามักรู้สึกติดค้างซิหลงอยู่ไม่น้อย เขาเคยเป็นแม่ทัพของราชสำนัก แต่ก็ทำได้เพียงร่อนเร่อยู่ในซือลี่ ไม่มีดินแดนในการปกครอง ทหารในกองทัพเพียงกังวลเรื่องปากท้อง เมื่อได้ทราบว่าปิ้งโจวมีความคิดจะบุกโจมตีซือลี่ เขาก็พลันรู้สึกเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เมื่อพบกับกาเซี่ยง เอียวฮองก็กุมหมัดกล่าวว่า "ข้าน้อยเอียวฮองคารวะท่านทูตจากปิ้งโจว"

หลังจากกาเซี่ยงงุนงงอยู่ชั่วครู่ เขาก็ตระหนักได้ว่าเอียวฮองมีความคิดจะอ่อนน้อมต่อปิ้งโจวแล้ว มิเช่นนั้นด้วยขุมกำลังที่เอียวฮองมี อีกฝ่ายคงจะไม่สุภาพนอบน้อมต่อเขาเช่นนี้ กาเซี่ยงประสานมือคารวะตอบก่อนจะกล่าวว่า "ข้าน้อยแซ่กา เป็นขุนนางของจวนเจ้าเมืองปิ้งโจว จิ้นโหวเลื่อมใสแม่ทัพเอียวมานาน วันนี้เมื่อได้มาเห็นก็พบว่าแม่ทัพเอียวองอาจสมคำร่ำลือ"

ทุกคนล้วนชอบฟังวาจาลื่นหู โดยเฉพาะเมื่อเป็นวาจาจากลิโป้แล้ว เอียวฮองก็ตื่นเต้นยินดียิ่ง

"ใต้เท้ากาสุภาพไปแล้ว เชิญท่านนั่งลงก่อน" เอียวฮองผายมือ

หลังจากนั่งลงกันแล้ว เอียวฮองก็ชี้ไปยังซิหลงพลางกล่าวว่า "ผู้นี้คือซิหลง แม่ทัพอันดับหนึ่งใต้บัญชาของข้าน้อย มีชื่อรองว่ากงหมิง เขามีฝีมือเข้มแข็งยิ่ง ในการศึกก่อนหา้นี้กับทัพโห้ลาย หากไม่มีแม่ทัพซิ กองทัพของข้าน้อยก็ยากจะได้รับชัยชนะ"

ใบหน้าของกาเซี่ยงแข็งเกร็งอยู่บ้าง ฟังจากคำพูดของเอียวฮองแล้ว เขาก็รู้สึกว่าเอียวฮองต้องการจะแนะนำซิหลงต่อลิโป้ โดยที่เขาไม่ทราบเลยว่า เป้าหมายในการมาของกาเซี่ยงก็คือเพื่อชักชวนซิหลงผู้นี้เอง

"ช่างเป็นแม่ทัพที่องอาจจริงๆ หลังจากไปถึงปิ้งโจวจะต้องได้รับการใช้สอยจากจิ้นโหวเป็นแน่" กาเซี่ยงหัวเราะเบาๆ

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ในใจเอียวฮองก็ตัดสินใจได้ "ขอเพียงกงหมิงสามารถได้รับการใช้สอย ใต้เท้าก็สามารถรายงานต่อจิ้นโหวได้เลยว่า เมื่อกองทัพปิ้งโจวบุกโจมตีโห้ลาย ข้าน้อยจะทุ่มเทกำลังสันบสนุนอย่างสุดความสามารถ"

"โอ เช่นนั้นข้าน้อยคงต้องขอบคุณแทนจิ้นโหวแล้ว" กาเซี่ยงกล่าว สำหรับความจริงใจของเอียวฮองนั้น ด้วยเรื่องที่เกิดขึ้นในโห้ลาย ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะจับมือกับเหล่าตระกูลใหญ่ของโห้ลายอีก บัดนี้สองฝ่ายมีเพียงการเจรจากันด้วยดาบเท่านั้น

ซิหลงรู้สึกซาบซึ้งใจกับคำพูดของเอียวฮอง หลายปีมานี้เอียวฮองได้ปฏิบัติต่อเขาด้วยความจริงใจยิ่ง

"เมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าน้อยคงต้องขอตัวลา" กาเซี่ยงกุมมือกล่าว

"ใต้เท้ากาโปรดรอสักครู่ ขณะใต้เท้าเดินทางกลับปิ้งโจว ใต้เท้าสามารถนำตัวกงหมิงร่วมทางไปด้วย" เอียวฮองกล่าว

ซิหลงพลันกล่าวว่า "ท่านแม่ทัพ บัดนี้ทัพเราและโห้ลายคล้ายน้ำกับไฟ แล้วข้าน้อยจะจากไปได้อย่างไร?"

เอียวฮองกล่าวปลอบว่า "กงหมิง ทัพโห้ลายจะมีอะไรน่ากลัวกัน? เจ้าไปที่ปิ้งโจวอย่างวางใจเถอะ แม่ทัพผู้นี้ฝากทักทายคารวะจิ้นโหวด้วย"

ตอนนี้ กระทั่งกาเซี่ยงก็ยังต้องนับถือจิตใจของเอียวฮอง สามารถสร้างโอกาสที่ยิ่งใหญ่ให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาได้เช่นนี้โดยไม่เรียกร้องตอบแทนใด จะเห็นได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและซิหลงนั้นไม่ได้เป็นเพียงเจ้านายกับลูกน้อง เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าในภายหน้า เมื่อซิหลงประสบความสำเร็จในปิ้งโจว ชีวิตในปิ้งโจวของเอียวฮองจะต้องไม่ได้รับความลำบากอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นว่าน้ำเสียงของเอียวฮองไม่มีช่องว่างให้ปฏิเสธ ซิหลงก็กุมหมัดกล่าวว่า "ท่านแม่ทัพโปรดถนอมตัว หลังจากได้พบจิ้นโหวแล้ว ข้าน้อยจะกลับมาที่นี่"

"ข้าน้อยเพียงหวังว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าจิ้นโหว ใต้เท้ากาจะช่วยกล่าววาจาดีๆให้สักเล็กน้อย" เอียวฮองกุมหมัดกล่าว

"ย่อมแน่นอน" กาเซี่ยงประสานมือตอบ

เมื่อขามา กาเซี่ยงมีหน่วยเฟยอิงคอยลอบให้การอารักขา เมื่ออกจากค่ายของเอียวฮอง ซิหลงได้นำทหารมือดีจำนวนหนึ่งร้อยคนคุ้มครองส่ง ซิหลงหันไปมองค่ายทหารที่ด้านหลังด้วยความอาลัย เขาได้จดจำความเมตตาของเอียวฮองเอาไว้ในใจ

หลังจากเดินทางออกจากค่ายได้ไม่นาน กาเซี่ยงก็กระซิบกล่าวว่า "แม่ทัพซิสามารถสั่งให้ทหารของท่านกลับค่ายไป ท่านแม่ทัพเคยต่อสู้กับทัพโห้ลาย หากแต่การเดินทางไปยังปิ้งโจวนั้นจำเป็นจะต้องผ่านโห้ลาย จำนวนคนที่มากไปทำให้พวกเราเดินทางได้ไม่สะดวก"

ซิหลงพยักหน้าและสั่งให้ทหารคุ้มกันกลับค่ายไป

สามวันต่อมา ทั้งสองก็ควบม้ามาถึงอำเภอหวย หวยเป็นอำเภอเอกของเมืองโห้ลาย แม้ว่ากำแพงจะไม่สูงเท่าใดนัก แต่ก็ดูโอ่อ่าสง่างาม ไม่ใช่สถานที่ที่เอียวฮองจะสามารถใช้ทหารเพียงห้าพันในการยึดครองได้

จากระยะไกลก็จะพบเห็นทหารเดินตรวจตราอยู่บนกำแพงเป็นจำนวนมาก ขณะที่ประตูเมืองเองก็มีผู้คนต่อแถวกันยาวเหยียด

"แม่ทัพซิ ในความเห็นของท่าน หากว่าท่านนำทัพใหญ่บุกโจมตีโห้ลาย ท่านมีวิธีการใดในการตีหัก?" ขณะที่ต่อแถวรอเข้าเมือง กาเซี่ยงก็เอ่ยถามขึ้นอย่างผ่อนคลาย

เมื่อมาถึงนอกเมืองหวยครั้งแรก ซิหลงก็มองประเมินมองเห็นนี้โดยละเอียด เมื่อได้ยินคำถามของกาเซี่ยง เขาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงตอบว่า "ใช้กองทหารชั้นยอด ทำลายขวัญกำลังใจของทัพโห้ลาย โอบล้อมแต่ไม่เข้าตี เมื่อขวัญกำลังใจของกองทัพพังทลายลง เมืองแห่งนี้จะยืนหยัดสืบไปได้อย่างไร?"

กาเซี่ยงพยักหน้าเบาๆ ฟังจากคำพูดของซิหลงแล้ว เขาก็สัมผัสได้ถึงความั่นใจในตนเองของซิหลง กลยุทธ์นี้อาจจะไม่ใช่กลยุทธ์ที่ดีนัก แต่ก็สามารถคุกคามเมืองให้เข้าตาจนได้ อย่างไรเสีย เมืองหวยก็มีคูเมืองคับแคบ สามารถใช้ทหารราวหนึ่งหมื่นถมคูให้เต็มได้ในเวลาไม่ถึงหนึ่งวัน

"แล้วการเฝ้ารักษาเล่า?" กาเซี่ยงยิ้มถาม

ซิหลงขมวดคิ้วครุ่นคิด จากนั้นจึงตอบว่า "ในด้านการป้องกันแล้ว เมืองหวยแห่งนี้ไม่มีชัยภูมิอันล่อแหลม แต่หากว่าถูกทัพใหญ่โอบล้อม เกรงว่าก็คงยากที่จะป้องกัน ทว่าหากมอบทหารชั้นยอดจำนวนห้าพันให้ข้าข้าก็มั่นใจว่าสามารถต้านทานกองทัพข้าศึกจำนวนสามหมื่นไม่ให้รุกคืบเข้าเมืองได้แม้แต่ก้าวเดียว"

กาเซี่ยงพยักหน้ารับ ในความเห็นของเขา ไม่ว่าแม่ทัพมีฝีมือสูงส่งเพียงใด แต่สิ่งที่กระทำได้ก้ยังมีอยู่อย่างจำกัด ฝีมือส่วนตัวอาจมีบทบาทเพียงส่วนน้อย แม่ทัพที่รู้จักใช้ทหารต่างหากจึงจะนับเป็นยอดแม่ทัพ