"จับผู้ที่ก่อความวุ่นวายเหล่านี้ไปขังไว้เพื่อรอการไต่สวน!" กิเหลงสั่งการ

เมื่อทหารของปิ้งโจวได้รับคำสั่ง พวกเขาก็กรูกันเข้าไปจับกุมตัวทหารเกงจิ๋ว ในระหว่างกระบวนการนี้ย่อมประเคนหมัดเท้าให้ไปหลายเท้า จากขบวนที่ดูสง่างามก็กลับกลายเป็นน่าหัวร่อ ผู้คนต่างพากันปรบมือชื่นชมทหารปิ้งโจว

ทหารปิ้งโจวกระทั่งกล้าลงมือจับกุมขบวนผู้แทนพระองค์ของราชสำนักเพื่อชาวบ้านทั่วไป จิตใจที่เด็ดขาดเช่นนี้ จะมีสักกี่กองทัพที่มีได้? กองทัพเช่นนี้ย่อมคู่ควรได้รับการสรรเสริญจากผู้คนแล้ว

เก๊งอวดหน้าดำทะมึน "พวกเราเป็นคณะผู้แทนพระองค์จากราชสำนัก หรือท่านแม่ทัพไม่กลัวว่าหากเรื่องนี้ล่วงรู้ไปถึงหูของจิ้นโหวแล้วจิ้นโหวจะเดือดดาลหรือ?"

กิเหลงแค่นเสียง "ยังไม่ต้องเอ่ยถึงว่าพวกท่านเป็นคณะผู้แทนพระองค์ ต่อให้เป็นฐานะสูงส่งปานใดก็ไม่อาจก่อความวุ่นวายขึ้นภายในเมืองแห่งนี้ พวกท่านถือเป็นแขกของจิ้นโหว ดังนั้นจึงอนุญาตให้ขี่ม้าภายในเมืองได้ หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่นคงถูกทหารปิ้งโจวจับกุมไปแล้ว พวกท่านกระทั่งกล้าทำร้ายชาวเมือง"

หลังจากกิเหลงกล่าวจบ เขาก็กวาดตามองโดยรอบ "ทุกท่านโปรดวางใจ หลังจากสอบปากคำคนเหล่านี้แล้ว ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บจะได้รับค่าชดเชย ขอทุกท่านออกห่างบริเวณนี้ก่อน ส่วนผู้ที่ได้รับบาดเจ็บขอให้รั้งอยู่"

เมื่อผู้คนโดยรอบได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็แยกย้ายกันไป พวกเขาเชื่อมั่นว่าปิ้งโจวจะต้องมอบความยุติธรรมแก่พวกเขาได้อย่างแน่นอน

กิเหลงเองก็ทราบว่าคนเหล่านี้เป็นทูตจากเกงจิ๋ว ดังนั้นจึงจับกุมเฉพาะผู้ที่ลงมือทำร้ายชาวเมืองโดยไม่ได้เข้าไปจับตัวเก๊งอวด หลังจากจดชื่อของผู้ที่ได้รับบาดเจ็บเสร็จแล้ว พวกเขาก็นำตัวทหารเกงจิ๋วมุ่งหน้าไปยังจวนเมือง

คณะผู้แทนพระองค์ที่ไร้ซึ่งทหารคุ้มกันดูเปล่าเปลี่ยวอย่างแปลกประหลาด เตียวเฮามีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีเท่าใด ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เดินทางมายังปิ้งโจว เป็นเพราะฐานะผู้แทนพระองค์ พวกเขาจึงสามารถผ่านเข้าด่านหูกวนได้โดยสะดวกราบรื่น แต่พอมาถึงที่นี่ได้ไม่ทันไรก็ได้รับความอัปยศเสียแล้ว

เมื่อทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนท้องถนน ลิโป้ก็พยักหน้าก่อนจะกล่าวว่า "สิ่งที่แม่ทัพกิกระทำก็เพื่อรักษาความสงบให้ปิ้งโจว ทหารที่ทำร้ายคนเหล่านั้นจะต้องได้รับโทษอย่างหนัก และทางเกงจิ๋วก็จะต้องชดเชยค่าเสียหาย"

เหล่าแม่ทัพบู๊ที่อยู่ภายในห้องโถงต่างก็ส่งเสียงเห็นด้วย เป็นขบวนผู้แทนพระองค์อะไรกัน ที่นี่เป็นอาณาเขตของปิ้งโจว เป็นอีกฝ่ายที่ต้องกริ่งเกรง ไม่ใช่พวกเขา ยังไม่ต้องเอ่ยถึงว่าอีกฝ่ายถึงขั้นใช้กำลังขับไล่ชาวเมืองเพื่อเปิดทาง

กาเซี่ยงที่กำลังทำงานอยู่ เมื่อทราบข่าวก็ส่ายหน้าเบาๆ ในปิ้งโจวแห่งนี้ เรื่องสุดท้ายที่ลิโป้ต้องการเห็นก็คือชาวเมืองถูกทำร้าย ทุกวันนี้ เหล่าตระกูลใหญ่ที่ยังคงอยู่ภายในปิ้งโจวล้วนแต่ก็ระวังท่าที แม้แต่ลูกหลานภายในตระกูลยามออกนอกบ้านก็ยังทำตัวเรียบๆร้อยๆ หากแต่คณะทูตจากเกงจิ๋วกลับกระทำการล้ำเส้น นี่ไม่ใช่เป็นพวกเขาตอแยหาเรื่องเองหรอกหรือ?

เมื่อมาถึงจวนเจ้าเมือง เก๊งอวดและคนอื่นๆก็ถูกเตียนอุยขวางเอาไว้

"หากไม่ได้รับอนุญาตก็ไม่สามารถผ่านเข้าไปได้" เตียนอุยกล่าว เหล่าทหารที่อยู่โดยรอบก็มีท่าทีตื่นตัวขึ้นมา

เก๊งอวดกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "ขุนนางผู้นี้เป็นผู้แทนพระองค์จากราชสำนัก เจ้าเป็นเพียงแม่ทัพคนหนึ่งของปิ้งโจว ไฉนอยู่ใต้เท้าผู้แทนพระองค์แล้วยังไม่คุกเข่าลงอีก?" หลังจากได้รับความอับอายซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็รู้สึกว่าคุณผู้แทนพระองค์ของเขาเสื่อมเสียหน้าตามากแล้ว

"เตียนโหมวรู้จักเพียงแค่นายท่าน ไม่รู้จักคณะผู้แทนพระองค์ใด" น้ำเสียงของเก๊งอวดทำให้เตียนอุยไม่พอใจ ตอนที่เก๊งอวดพบหน้าเขาก่อนหน้านี้ยังเรียกเขาว่าท่านแม่ทัพด้วยความเคารพทุกคำ มาบัดนี้กลับชี้นิ้วสั่งการนั่นนี่ คณะผู้แทนพระองค์แล้วอย่างไร สามารถวางอำนาจบาตรใหญ่ต่อหน้าเขาหรือ?

"อ้อ เตียนโหมวเพิ่งนึกอะไรได้ ดูเหมือนว่าไม่กี่วันก่อนก็มีคณะผู้แทนพระองค์จากราชสำนักมาที่จวนเจ้าเมืองเช่นกัน คนเหล่านี้ยังทำตัวเรียบร้อยกว่าพวกท่าน พวกเขาเดินทางเข้าเมืองอย่างเจียมตัว ไม่เหมือนพวกท่านที่ทำร้ายผู้คนเพื่อเปิดทางอย่างโอหัง"

"ฮึ่ม เจ้าคนหยาบกร้านไร้ปัญญา รีบบอกให้จิ้นโหวออกมาต้อนรับคณะผู้แทนพระองค์โดยเร็ว" เก๊งอวดใจหายวาบ คณะผู้แทนพระองค์ที่ว่าคงจะเป็นคณะทูตของอ้วนสุด ดูเหมือนว่าเขาจะมาช้าไปก้าวหนึ่ง ตัดสินจากท่าทีของทหารปิ้งโจวแล้ว หรือว่าพวกเขาจะลอบให้คำมั่นที่จะสนับสนุนอ้วนสุดแล้ว? เก๊งอวดพลันเกิดความกังวล ปิ้งโจวมีทัพแกร่งอยู่ในมือ หากว่าอีกฝ่ายหันไปสนับสนุนอ้วนสุดจริงๆ เช่นนั้นก็นับเป็นเรื่องใหญ่แล้ว

ตอนนี้เอง กาเซี่ยงก็เดินออกมาจากจวนเจ้าเมือง เมื่อทราบว่าเก๊งอวดและคนอื่นๆกำลังจะมายังจวนเจ้าเมือง กาเซี่ยงก็ไม่ได้รับร้อนออกมานัก เพราะต้องการจะให้เก๊งอวดและคนอื่นๆทไตัวสงบเสงี่ยมกว่านี้ แต่เขาก็ล่วงรู้นิสัยของลิโป้เป็นอย่างดี หากปล่อยให้เก๊งอวดวางท่าต่อหน้าลิโป้ เขาก็จะมีชะตาเดียวกับผู้แทนพระองค์จากฉางอันคราวนั้น ถูกตัดสินโทษต่อหน้าสาธารณชน ยิ่งกว่านั้นก่อนหน้านี้พวกเขายังลงมือต่อชาวเมือง เกรงว่าคะแนนในใจลิโป้ต่อพวกเขาคงติดลบไปเรียบร้อยแล้ว

"ใต้เท้าเก๊งเดินทางมาไกล ข้าได้รับคำสั่งจากจิ้นโหวให้ออกมาต้อนรับพวกท่าน" กาเซี่ยงกุมมือกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เก๊งอวดพลันถามว่า "เมื่อคณะผู้แทนพระองค์มาถึง ไฉนจิ้นโหวจึงไม่ออกมาต้อนรับด้วยตนเอง? หรือเขาไม่เห็นราชสำนักฮั่นอยู่ในสายตาแล้ว?"

กาเซี่ยงขมวดคิ้ว บารมีของราชสำนักเสื่อมโทรมจนแทบหมดสิ้นนับตั้งแต่ตั๋งโต๊ะย้ายราชธานีและพระเจ้าเหี้ยนเต้สวรรคตในความวุ่นวายแล้ว หากว่าเก๊งอวดประพฤติตัวดี บางทีเขาอาจจะได้รับความเคารพจากขุนนางปิ้งโจว แต่เมื่อคิดว่าพอเกงจิ๋วประกาศตั้งราชสำนักแล้วมีฐานะเหนือกว่า เช่นนั้นพวกเขาก็คงจะไม่มีผลลัพธ์ที่ดีแล้ว

"ไฉนใต้เท้าเก๊งจึงกล่าวเช่นนั้น? จิ้นโหวทราบข่าวเรื่องที่อ้วนสุดลุกฮือก่อกบฏแล้ว บัดนี้กำลังตระเตรียมไพร่พล ดังนั้นจิ้นโหวจึงมีธุระให้ต้องจัดการมากมาย หวังว่าใต้เท้าเก๊งจะไม่ตำหนิ"

"ฮึ่ม ก็แค่ข้ออ้างเท่านั้น เมื่อขุนนางผู้นี้กลับไปยังเกงจิ๋ว ข้าจะต้องกราบทูลต่อองค์ฮ่องเต้ในเรื่องนี้แน่" เก๊งอวดกล่าวขึ้นด้วยความไม่พอใจ จากนั้นจึงติดตามกาเซี่ยงเข้าไปในจวนเจ้าเมือง ที่เขาต้องวางท่าเช่นนี้ก็เพื่อที่จะกอบกู้ศักดิ์ศรีหน้าตาของราชวงศ์ฮั่น เพราะแม้ว่าเกงจิ๋วจะอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล แต่ก็ไม่อาจมองข้ามขุมกำลังของปิ้งโจวไป ในใจเริ่มเกิดความรู้สึกที่ดีต่อลิโป้ขึ้นมาบ้าง

เตียนอุยที่ได้ยินดังนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นถมึงทึง เขากระชับทวนในมือพลางก้าวออกมากล่าวว่า "กล้าพูดจาดูหมิ่นนายท่านได้อย่างไร?"

เมื่อเห็นท่าทางที่โกรธเกรี้ยวของเตียนอุย เหล่าทหารองค์รักษ์ที่เฝ้าอยู่รอบจวนก็พากันล้อมเข้ามา ดาบหอกจำนวนมากจ่อเล็งไปทางเก๊งอวดและพวก

"เจ้า เจ้า........" เก๊งอวดหน้าแปรเปลี่ยน เขาชี้หน้าเตียนอุยด้วยมืออันสั่นเทา เห็นได้ชัดว่าเขาเดือดดาลถึงขีดสุด

"แม่ทัพเตียน อย่าเสียมารยาท" กาเซี่ยงกล่าว

ได้ยินกาเซี่ยงกล่าว เตียนอุยก็ถลึงตาใส่เก๊งอวดคราหนึ่งก่อนจะลดอาวุธลง

หลังจากถูกหยามเหยียดหลายต่อหลายครั้ง เก๊งอวดก็แทบจะไม่หลงเหลือศักดิ์ศรีของผู้แทนพระองค์จากเกงจิ๋วอีก จากท่าทีที่ผ่านมาของลิโป้ เก๊งอวดก็คาดเดาว่าลิโป้คงไม่เห็นแย้งกับการสืบทอดราชบัลลังก์ของเล่าเปียว แม้เปลือกนอกจะไม่มีท่าทีที่ชัดเจนต่อกันนัก หากแต่แท้จริงแล้วกลับไม่ได้มีไมตรีต่อกัน มิเช่นนั้น ด้วยตัวตนของพวกเขาแล้ว ลิโป้สมควรนำขุนนางไปต้อนรับอยู่ที่ด่านหูกวน

"ท่านผู้แทนโปรดรอก่อน จิ้นโหวจะมาถึงในไม่ช้า" กาเซี่ยงกล่าว

เก๊งอวดเพียงชักสีหน้า หากแต่ไม่ได้กล่าวอะไร

ราวครึ่งชั่วโมงต่อมา ลิโป้ก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นเก๊งอวด เขาก็กุมมือกล่าวว่า "ใต้เท้าเก๊งอวดเดินทางมาไกล ลำบากท่านแล้ว ในกองทัพมีธุระมากมายที่ต้องจัดการ"

"จิ้นโหวรับราชโองการ" เก๊งอวดพลันลุกขึ้นกล่าวด้วยเสียงอันดัง

ลิโป้หรี่ตาลงมองเก๊งอวด ครั้งก่อนที่พบกับเก๊งอวด อีกฝ่ายมีท่าทีพินอบพิเทายิ่ง แต่มาบัดนี้ เมื่อเล่าเปียวสถาปนาตนเป็นฮ่องเต้ ท่าทีของเขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เมื่อเล่าเปียวสถาปนาตน พวกเขาคิดจริงหรือว่าเจ้าเมืองคนอื่นๆจะยอมรับคำสั่งจากเขา หากว่าทูตตัวแทนของเกงจิ๋วล้วนเป็นเช่นนี้ เหล่าเจ้าเมืองมีหรือจะสนับสนุนเล่าเปียว?