"ติดตามท่าน? ท่านเป็นแม่ทัพใต้บัญชาเอียวฮอง นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าก็ยังต้องทำงานให้เอียวฮองอยู่ดีงั้นรึ?"

"ขอบอกกล่าวตามตรง ข้ามีความคิดต่อปิ้งโจวมานานแล้ว ข้าต้องการจะพิชิตเมืองโห้ลายเพื่อเป็นของกำนัล หากว่าแม่ทัพหองเต็มใจจะสวามิภักดิ์ เช่นนั้นการยึดครองโห้ลายก็จะง่ายดายยิ่งขึ้น เช่นนี้ ด้วยฝีมือของแม่ทัพหองแล้ว ยังจะกลัวว่าจะไม่มีตำแหน่งในกองทัพปิ้งโจวอีกหรือ?" ซิหลงลดเสียงลงกล่าว

หองหยกเงยหน้ามองซิหลงด้วยความประหลาดใจ จากนั้นใช้เวลาครู่หนึ่งจึงค่อยเข้าใจว่าซิหลงนั้นคิดสวามิภักดิ์ต่อปิ้งโจว หรือว่าทหารม้าเหล่านั้นจะเป็นทหารม้าของปิ้งโจว?

"ไฉนท่านจึงไม่สวามิภักดิ์ต่อกิจิ๋ว?" หองหยกถาม

ซิหลงยิ้มก่อนจะตอบว่า "จิ้นโหวเป็นแม่ทัพ อ้วนเสี้ยวเป็นขุนนาง"

หองหยกนิ่งเงียบ ไม่ว่าอย่างไร เมื่อแม่ทัพบู๊พบหน้าขุนนางบุ๋น แม่ทัพบู๊ก็มักจะเป็นฝ่ายต้องก้มหัวให้ขุนนางบุ๋นตลอด

"เอียวฮองทราบเรื่องนี้หรือไม่?" หองหยกถาม

ซิหลงพยักหน้า "แม่ทัพหองจะถือว่าสวามิภักดิ์ต่อปิ้งโจว ไม่ใช่แม่ทัพเอียว"

หลังจากนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง หองหยกก็กุมหมัดกล่าวว่า "เมื่อแม่ทัพซิไว้วางใจข้าน้อย ข้าน้อยก็จะทุ่มเทกำลังความสามารถ ช่วยท่านแม่ทัพพิชิตโห้ลายมาให้ได้ ถึงตอนนั้นหวังว่าท่านแม่ทัพจะส่งเสริม"

ซิหลงมีความสุขมาก เขากล่าวว่า "เรื่องนี้ง่ายยิ่ง ทูตจากปิ้งโจวอยู่ภายในเมืองนี้แล้ว แม่ทัพหองสามารถตามข้าไปเข้าพบ เรื่องนี้มีความสำคัญยิ่ง หวังว่าท่านจะไม่บอกต่อผู้อื่น"

ทูตจากปิ้งโจวอยู่ภายในเมืองแล้ว? หองหยกรู้สึกว่าวันนี้ช่างมีเรื่องให้ประหลาดใจมากมายนัก

"แม่ทัพซิ ยังมีสิ่งที่ข้าน้อยไม่กระจ่าง ก่อนหน้านี้ที่กองทัพโห้ลายและเอียวฮองทำศึกกัน ตอนนั้นยังไม่เห็นมีกองทหารม้าที่ร้ายกาจเช่นนี้ ไฉนจู่ๆในกองทัพของท่านจึงปรากฏทหารม้าขึ้นมากมายได้?" หองหยกเอ่ยถามสิ่งที่ค้างคาใจ

ซิหลงเอ่ยตอบอย่างคุลมเครือ "พวกเรากำลังไปพบทูตจากปิ้งโจว"

หองหยกค่อยเข้าใจ ที่แท้เรื่องนี้ก็มีปิ้งโจวเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยนี่เอง ไม่แปลกใจแล้วว่าเหตุใกทาหรม้าเหล่านั้นถึงได้ร้ายกาจนัก

หลังจากกาเซี่ยงได้พบหองหยก และฟังจากคำโต้ตอบแล้ว เขาก็ตัดสินได้ว่าหองหยกมีใจจะสวามิภักดิ์ต่อปิ้งโจวจริงๆ อีกทั้งในคำพูดยังแสดงความไม่พอใจต่อเอียวฮองโดยไม่ปิดบัง เรื่องนี้ไม่เป็นใด การให้หองหยกอยู่ในโห้ลายยังเป็นการถ่วงดุลอำนาจกับเอียวฮองได้ด้วย

"แม่ทัพหองโปรดตามข้ามาพบคนผู้หนึ่ง" เพื่อที่จะให้หองหยกเข้าร่วมปิ้งโจวอย่างแท้จริง กาเซี่ยงจึงตัดสินใจจะให้หองหยกเข้าพบลิโป้

เมื่อเห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของกาเซี่ยง หองหยกก็ติดตามไป แม้ในใจจะเกิดความสงสัยก็ตาม

กาเซี่ยงพาหองหยกมาขอเข้าพบ สร้างความประหลาดใจต่อลิโป้อยู่บ้าง เขาเคยได้ยินชื่อของหองหยกมา เขานึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะยังมีชีวิตอยู่มาถึงตอนนี้ได้ นี่คงเป็นเพราะการมายังยุคสามก๊กของเขา มิเช่นนั้น ตามหน้าประวัติศาสตร์แล้ว อีกฝ่ายจะถูกเขาตัดศีรษะที่หน้าด่านเฮาโลก๋วน

"นายท่าน นี่คือแม่ทัพจากโห้ลาย แม่ทัพหองหยก" กาเซี่ยงกล่าวแนะนำ

สีหน้าของหองหยกพลันแข็งค้าง เพียงตัวตนของกาเซี่ยงก็สร้างความสะท้านสะเทือนแก่เขามากพอแล้ว อีกฝ่ายเป็นถึงกุนซือของกองทัพปิ้งโจว นั่นเป็นตัวตนที่หองหยกได้แต่แหงนมองขึ้นไป สามารถได้รับการเรียกขานว่านายท่านจากกาเซี่ยงได้ ฐานะของอีกฝ่ายก็เป็นที่คาดคิดคำนวณได้

"คำนับจิ้นโหว" หองหยกที่เพิ่งได้สติกลับมารีบคำนับลิโป้ด้วยความตื่นเต้น

ลิโป้พยักหน้าเบาๆ "แม่ทัพหองลุกขึ้นเถอะ"

"นายท่าน แม่ทัพหองยินดีจะสวามิภักดิ์ต่อปิ้งโจว และจะช่วยปิ้งโจวยึดครองโห้ลายขอรับ" กาเซี่ยงกล่าว

ลิโป้ตาเป็นประกาย เขากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "หากว่ายึดโห้ลายได้ ผู้ที่มีความดีความชอบย่อมไม่อาจขาดแม่ทัพหองอย่างแน่นอน"

"ข้าน้อยจะทุ่มเทสุดกำลังความสามารถขอรับ!" หองหยกกุมหมัดกล่าว

"ในกองทัพปิ้งโจว ผลงานมีความสำคัญสูงสุดโดยไม่คำนึงถึงภูมิหลังของตัวบุคคล แม่ทัพหองสามารถวางใจในเรื่องนี้" ลิโป้กล่าว

สีหน้าของหองหยกฉายแววยินดี โดยไม่คำนึงถึงภูมิหลัง นั่นก็หมายความว่าหลังจากที่เขาเข้าร่วมกองทัพปิ้งโจว เขาก็จะไม่ถูกเลือกปฏิบัติ เขาค่อนข้างมั่นใจในฝีมือตนเอง ขอเพียงพยายามอย่างหนัก เขาจะต้องมีชื่อเสียงขึ้นมาในกองทัพปิ้งโจวได้แน่ ดูเหมือนว่าหลังจากกลับไป เขาจะต้องศึกษาระบบของกองทัพปิ้งโจวให้ดีเสียแล้ว เขาต้องการจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานในช่วงเวลาที่แผ่นดินกำลังวุ่นวายนี้ เขายังเข้าใจสถานการณ์ในปัจจุบัน หากว่าปิ้งโจวเริ่มลงมือ เมืองโห้ลายก็ยากจะรักษาไว้ได้ ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะเข้าร่วมกับปิ้งโจวเสียตั้งแต่ตอนนี้

หลังจากได้พบกับลิโป้ หองหยกก็ยิ่งเกิดความมุ่งมั่น ด้วยคำสัญญาจากลิโป้ หองหยกก็สามารถสวามิภักดิ์ได้อย่างอุ่นใจกว่าการสัญญาที่ได้รับจากซิหลงและกุนซือของปิ้งโจว

"ท่านกุนซือไม่ต้องกังวลขอรับ หากว่าข้าน้อยช่วยปิ้งโจวยึดครองโห้ลายไม่ได้ก็สามารถนำศีรษะของข้าน้อยไปแทน" หองหยกกล่าวอย่างหนักแน่น

กาเซี่ยงยิ้มกล่าวว่า "ได้รับศีรษะของท่านจะยังมีประโยชน์ใด หากว่าท่านแม่ทัพนำเมืองโห้ลายมามอบให้นายท่าน นั่นต่างหากจึงจะมีประโยชน์ต่อทุกฝ่าย"

"ขอรับ" หองหยกกุมหมัดคารวะอย่างเคร่งขรึม

"หลังจากที่กลับไปถึงแล้ว แม่ทัพหองสามารถ......." กาเซี่ยงกระซิบบอก

หองหยกอำลาจากไปด้วยความมั่นใจที่เต็มเปี่ยม ด้วยคำสัญญาจากลิโป้และกุนซือกาเซี่ยง เขาก็ยิ่งวางใจกว่าเดิม

ซิหลงสามารถสัมผัสได้ว่าหองหยกดูกระตือร้นยิ่ง ดังนั้นจึงเอ่ยเตือนอีกครั้งว่า "แม่ทัพหองจะต้องไม่เปิดเผยตัวตนของจิ้นโหวออกไป กระทั่งแม่ทัพเอียวเองก็ยังไม่ทราบว่าจิ้นโหวอยู่ภายในเมืองด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าท่านกุนซือให้ความสำคัญต่อท่านมาก"

หองหยกพยักหน้า "ต่อให้ข้าน้อยตาย ข้าน้อยก็จะไม่เปิดเผยเรื่องของจิ้นโหวออกไป"

หลังจากหองหยกกลับไปเมืองโห้ลายด้วยสภาพเสื้อผ้าขาดวิ่น เหล่าทหารของกองทัพโห้ลายก็มีขวัญกำลังใจดีขึ้น วันนั้นที่นอกอำเภอปอ หองหยกถูกซิหลงจับกุมตัวไป ทหารหลายนายได้เห็นฉากนั้นกับตา

นับตั้งแต่มีข่าวว่าทัพที่หองหยกนำไปถูกเอียวฮองโจมตีแตกพ่าย ทั่วทั้งเมืองโห้ลายก็เกิดความวุ่นวายขึ้นทันที เหล่าตระกูลใหญ่ต่างพากันตื่นตระหนก พวกเขาเอาแต่กังวลว่าเอียวฮองจะยกทัพมา พวกเขาทราบความสามารถของหองหยกดี กระทั่งหองหยกยังถูกเอียวฮองโจมตีแตกพ่าย เช่นนั้นก็เป็นที่คิดคำนวณได้ว่าเมืองโห้ลายจะพบเจอกับชะตากรรมใด

เมื่อเห็นสภาพมอมแมมของหองหยก เตียวเอี๋ยงก็ไม่อาจอดกลั้นความสงสัยได้ เขารีบก้าวออกไปถามว่า "ตามคำบอกเล่าของแม่ทัพที่หนีมาได้ แม่ทัพหองถูกแม่ทัพในัพของเอียวฮองจับตัวไปไม่ใช่หรือ? ไฉนจึงสามารถหลบหนีมาได้?"

เหล่าขุนนางคนอื่นๆเองก็มองมาด้วยสายตาสงสัย

หองหยกกุมหมัดกล่าวว่า "ตอบใต้เท้า หลังจากถูกเอียวฮองจับตัวไป ข้าก็ถูกเหยียดหยามสารพัด ข้าถูกเอียวฮองขังอยู่ในคุก ดีที่ข้าสามารถติดสินบนทหารผู้คุมได้ ฉวยโอกาสตอนที่เอียวฮองไม่ทันระวัง ข้าจึงหลบหนีกลับมา ทว่าทหารที่พาข้าหนีถูกสังหารอยู่ในเมืองนั้น"

อู่เหิงหรี่ตาลงมองหองหยกก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า "คนผู้นี้โกหก"

ได้ยินเช่นนั้น เหล่าแม่ทัพขุนนางก็มองหองหยกด้วยสายตาระแวดระวัง ถึงอย่างไรการหนีกลับมายังโห้ลายของหองหยกก็ดูน่าสงสัยเกินไป

หองหยกแค่นเสียงกล่าวว่า "หากไม่ใช่เพราะพวกท่านเร่งให้ข้านำทัพเข้าปะทะกับเอียวฮอง มีหรือที่ข้าจะพ่ายแพ้อย่างอนาถเช่นนี้? ที่แม่ทัพพ่ายศึกผู้นี้เดินทางกลับมาอำเภอหวยก็เพราะกังวลถึงความปลอดภัยของเมืองโห้ลาย"

"แม่ทัพหองเป็นแม่ทัพที่มีชื่อเสียงของโห้ลาย มีหรือที่เอียวฮองจะไม่ทราบในเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงควรจะคุมขังท่านไว้อย่างแน่นหนา มีหรือที่จะปล่อยให้ท่านมีโอกาสหลบหนีได้โดยง่าย?" อู่เฟิงตั้งคำถาม

"ฮึ่ม ตอนที่แม่ทัพผู้นี้ติดตามอดีตท่านเจ้าเมืองออกศึก บนร่างมีรอยแผลกี่แห่งไม่อาจทราบ เช่นนั้นแล้วพวกท่านยังสงสัยในตัวข้าอีกงั้นรึ?" กล่าวจบ หองหยกก็ปลดชุดเกราะออก

เมื่อเห็นรอยแผลน้อยใหญ่อันน่ากลัวบนแผ่นหลังของหองหยก ทั่วทั้งบริเวณก็เต็มไปด้วยความเงียบ หองหยกทุ่มเทเพื่อเมืองโห้ลายมากมายเพียงใด พวกเขาย่อมเคยได้ยินมา แม้ว่าจะพ่ายแพ้และรับทัณฑ์ทรมาณ แต่แม่ทัพผู้นี้ก็ยังคำนึงถึงความปลอดภัยของเมืองโห้ลาย สายตาอขงหลายคนเปลี่ยนเป็นมองหองหยกด้วยความเห็นใจและความเคารพชื่นชม