จูล่งต่อสู้กับทหารม้ากิจิ๋วอย่างดุเดือด แม้ก่อนหน้านี้จะสู้ศึกติดต่อกันจนอ่อนล้าอยู่บ้าง ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้ สายตาของเขาเหลือบเห็นการต่อสู้ระหว่างทหารม้ากิจิ๋วและพวกกองซุนซู่ที่อยู่ห่างออกไป เหล่าทหารม้าที่ปกป้องกองซุนซู่ต่อสู้อย่างไม่หวั่นเกรง แม้ว่าศัตรูจะมีจำนวนมากกว่าพวกเขาหลายเท่าก็ตาม สนามรบที่คุ้นเคยทำให้ทหารม้าอิวจิ๋วเริ่มฟื้นฟูความมั่นใจกลับมา พวกเขาคือกองทหารม้าแห่งอิวจิ๋ว คือกองทหารม้าชายแดน ต่อให้เผชิญกับศัตรูที่มีกำลังมากกว่าหลายเท่า พวกเขาก็จะไม่ถอยหนีโดยง่าย ในห้วงเวลาวิกฤตเช่นนี้ก็คือเวลาแห่งการพิสูจน์ตัว

หอกสีเงินพลิกแทงออก แม่ทัพอูหวนนายหนึ่งก็ได้แต่มองดูคอหอยขอตนถูกเสียบทะลุอย่างอับจน เขาคิดไม่ถึงเลยว่า จูล่งที่กรำศึกโดยไม่ได้หยุดพักจะยังมีเพลงหอกที่รวดเร็วถึงเพียงนี้ได้

ความตายแห่งแม่ทัพทำให้ทหารม้ากิจิ๋วที่อยู่ใกล้เกิดการชะงัก และจูล่งก็ฉกฉวยโอกาสนี้ทะลวงฝ่าไปยังทิศทางที่กองซุนซู่หนีไป ขอเพียงกองซุนซู่หนีไปได้ เขาก็จะทำตามคำฝากฝังของกองซุนจ้านได้สำเร็จ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ยึดถือกองซุนจ้านเป็นนาย แต่กองซุนจ้านก็ดีต่อเขาไม่น้อย ในยุคสมัยนี้ยึดถือคุณธรรมน้ำมิตรมากที่สุด ซึ่งจูล่งเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ต่อให้เขาต้องตายที่นี่ เขาก็จะพยายามปกป้องกองซุนซู่อย่างสุดความสามารถ

แต่มีหรือที่งันเหลียงจะปล่อยจูล่งไปง่ายๆ เขาบังคับม้าตามจูล่งไป ใช้ประโยชน์จากความสดใหม่ของอาชาเร่งฝีเท้าเสริมแรง ง้าวของงันเหลียงสะสมกำลังขึ้นเรื่อยๆ งันเหลียงต้องการจะให้ง้าวนี้ฟันจูล่งให้ร่วงหล่นจากหลังม้าในคราเดียว นี่ก็เพื่อล้างอายจากความอัปยศที่เคยได้รับ ต่อให้การต้องลอบโจมตีก็ตาม

เผชิญกับง้าวของงันเหลียงที่ฟันเข้ามา จูล่งก็ได้แสดงวิชาขี่ม้าอันเยี่ยมยอดของเขา ในดวงตาของงันเหลียงฉายแววตกตะลึง จูล่งบังคับม้าเบี่ยงหลบทั้งยังแทงหอกสวนกลับมาใส่งันเหลียง

งันเหลียงใจหายวาบ เขากระทั่งสามารถมองเห็นประกายเย็นเยียบที่คมหอกได้อย่างชัดเจน เขารีบชักมือรั้งดึงสายบังเหียนม้า ดีที่วิชาขี่ม้าของงันเหลียงก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน มิเช่นนั้นเขาคงหลบหอกเมื่อครู่ไม่พ้น

จูล่งไม่ต้องการจะสู้ติดพันกับงันเหลียง เมื่อแทงหอกพลาด เขาก็รีบควบม้าเข่นฆ่าไปทางที่กองซุนซู่อยู่

"ฆ่า!" งันเหลียงไม่ต้องการเผชิญกันหน้ากับจูล่งโดยลำพังอีก เพลงหอกที่ทั้งแม่นยำและรวดเร็วของจูล่งทำให้เขารู้สึกกดดัน บ่อยครั้งมักแทงมาจากตำแหน่งแง่มุมที่คาดไม่ถึง ทำให้ผู้คนยากจะระวังป้องกัน หากเปลี่ยนเป็นแม่ทัพทั่วไปของทัพกิจิ๋ว หอกเมื่อครู่ก็คงสามารถปลิดชีพของเขาไปได้แล้ว ยังไม่ต้องกล่าวถึงว่างันเหลียงยังลอบโจมตีก่อน แต่จูล่งก็ยังสามารถหลบหลีกพร้อมทั้งสวนกลับมาได้ในพริบตา จูล่งผู้นี้นับว่ามีฝีมือเข้มแข็งจนน่ากลัว

"แม่ทัพเตียวช่วยข้าด้วย!" เห็นจูล่งเข่นฆ่าเข้ามา กองซุนซู่ก็ตะโกนด้วยความตื่นเต้นยินดี

หนึ่งคนหนึ่งหอกจัดการทหารม้าให้พลิกร่วงไปตลอดทาง

สถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายอย่างยิ่ง เถียนยู่ที่จำต้องต่อสู้ก็ได้รับบาดเจ็บ ร่างที่อยู่บนหลังม้าของเขาโอนเอนจนแทบจะพลัดตกลงมาได้ทุกเมื่อ

"ตาย!" จูล่งตวาดพลางกวาดหอกออกฟาดทหารม้าให้ร่วงลงไป ในสนามรบเช่นนี้ การตกจากหลังม้าหมายถึงความตาย ม้าศึกที่วิ่งพล่านอยู่ทั่วสนามรบจะไม่หยุดยั้งลงเพียงเพราะท่านตกจากหลังม้า

"ขอบคุณแม่ทัพเตียว!" เถียนยู่กล่าวขบอคุณด้วยสีหน้าซีดขาว หากไไม่ได้จูล่งช่วยเอาไว้ เมื่อครู่เขาคงตายไปแล้ว

"แม่ทัพเตียว หรือพวกเราจะต้องตายที่นี่กันจริงๆ?" มือที่กุมหอกของกองซุนซู่สั่นเทาเบาๆ ในฐานะบุตรชายของกองซุนจ้าน ฝีมือของเขาย่อมไม่อ่อนแอ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่สิ้นหวังเช่นนี้ ดังนั้นจึงแสดงฝีมือออกมาได้ไม่ถึงครึ่ง

"อย่าได้หวั่นเกรงความตาย!" หอกสีเงินพุ่งแทงลำคอทหารม้าอูหวนที่กำลังจะลอบโจมตี "พวกท่านตามข้าตีฝ่าออกไป"

เผชิญกับความเด็ดเดี่ยวของจูล่ง เถียนยู่ก็คล้ายมีกำลังใจขึ้นกว่าเดิม เขากุมกระบี่ยาวแนบแน่นก่อนจะบังคับม้าตามหลังจูล่งไป

กองซุนซู่กัดฟันก่อนจะบังคับม้าตามไป เขาไม่อยากตาย เขายังต้องการอยู่เพื่อรอวันที่จะได้แก้แค้นอ้วนเสี้ยวและฟื้นฟูเกียรติยศของตระกูลกองซุน

จูล่งคล้ายกลายเป็นเครื่องจักรสังหารที่ไม่มีวันเหน็ดเหนื่อย เพลงหอกของเขายิ่งมายิ่งเฉียบคม ทหารม้าอูหวนที่ขวางอยู่บนเส้นทางล้วนถูกจูล่งโ๗มตีแตกกระเจิง ดังนั้นเมื่อเห็นจูล่งควบม้าเข้ามา พวกทหารม้าอูหวนก็จะรีบหลบหลีก

"แม่ทัพเตียวช่างห้าวหาญนัก!" เถียนยู่กล่าวชื่นชม กล่าวจบเขาก็รู้สึกสงสารจูล่งขึ้นมา ขุนพลพยัคฆ์เช่นนี้กลับต้องมาทิ้งชีวิตอยู่ที่นี่ ออกจะน่าเสียดายเกินไป เขาไม่คิดว่าภายใต้การโอบล้อมอย่างแน่นหนาของทัพกิจิ๋ว จูล่งจะสามารถตีฝ่าออกไปได้

ในตอนนี้นั้น เหลือทหารม้าขาวเพียงสองคนที่ยังติดตามอยู่ข้างกายจูล่ง อีกทั้งพวกเขายังได้รับบาดเจ็บสาหัส เป็นศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของทหารม้าขาวที่ทำให้พวกเขายังคงยืนหยัดได้จนถึงตอนนี้

พวกจูล่งตีฝ่าทัพศัตรูมาตลอดทางจนกระทั่งถึงที่นี่ พวกเขาเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าถึงขีดสุด ไม่นานก็ถูกพวกทหาร้มาอูหวนโอบล้อมไว้ได้อีกครั้ง การโอบล้อมและการทำสงครามตามปกตินั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เมื่อเผชิญกับวงล้อมของศัตรู แต่ให้เป็นแม่ทัพที่เหี้ยมหาญที่สุดในทัพก็ยังไม่มั่นใจว่าจะสามารถตีฝ่าออกไปได้

'เจ้าเต็มใจจะถูกฝังร่างอยู่ที่นี่งั้นรึ? ไม่! ข้าจะต้องไปที่ปิ้งโจว ข้าจะต้องไปช่วยงานพี่ใหญ่' เมื่อความคิดนี้วาบผ่านเข้ามาในหัว ดวงตาของจูล่งก็ยิ่งดูแน่วแน่

"จับเป็นจูล่ง!" งันเหลียงตะโกน

ที่กึ่งกลางสนามรบ มีเพียงจูล่งเท่านั้นที่ยังต่อสู้ไหว หากไม่ใช่เพราะเขา กองซุนซู่และเถียนยู่คงจะตายไปหลายครั้งแล้ว ความเหี้ยมหาญของจูล่งทำให้ทหารม้าอูหวนเกิดความระย่นระย่อ แม้ว่าพวกเขาจะได้รับคำสั่งให้ตามล่ากองซุนซู่ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับแม่ทัพที่ร้ายกาจอย่างจูล่งขวางทางอยู่เช่นนี้ พวกเขาก็ต้องคำนึงถึงชีวิตของตนด้วย บัดนี้มีทหารมท้าอูหวนอย่างน้อยก็ห้าสิบคนที่ตายด้วยคมหอกของจูล่ง

ตอนนี้เอง เสียงกีบเท้าม้าก็พลันดังขึ้นกึกก้องไปทั่วทั้งสนามรบ งันเหลียงหันมองตามไปด้วยความประหลาดใจ และภายใต้แสงจากคบไฟ เขาก็มองเห็นธงรูปเหยี่ยวบินกำลังโบกสะบัดอย่างสง่างาม

"ทหารม้าเฟยฉี!" ม่านตาของงันเหลียงพลันหดวูบด้วยความกลัว ทหารม้าเฟยฉีปรากฏตัวในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่ามีการเตรียมการมาก่อน หลังจากเคยได้ประจักษ์พลังของทหารม้าขาวมาแล้ว งันเหลียงก็ไม่มั่นใจว่าทหารม้าอูหวนที่เขามีอยู่ตอนนี้จะสามารถต่อกรกับทหาร้มาเฟยฉีได้

"ข้าลิโป้ เจ้าเมืองปิ้งโจว ทัพทหารที่ด้านหน้าเป็นใคร?" ภายในเงามืด เงาร่างที่สูงโดดเด่นและอาชาที่ตัวใหญ่กว่าอาชาโดยรอบก็ปรากฏขึ้น ในมือของร่างสูงนั้นยังถือทวนที่ติดพู่สีแดง

นับตั้งแต่การกวาดล้างพวกเซียนเป่ยครั้งใหญ่ ลิโป้ก็มีชื่อเสียงกึกก้องไปทั่วทั้งแผ่นดิน มีข่าวลือเกี่ยวกับเขามากมายหลายรูปแบบ อย่างเช่นว่าเขาสูงถึงสิบฉื่อ มีพละกำลังจนถึงขั้นหักคอเสือสองตัวได้พร้อมกัน นามของคน เงาของไม้ ภายในเผ่าอูหวนนั้น ลิโป้มีชื่อเสียงกระเดื่องดังและถูกกล่าวขวัญที่สุด ดังนั้นคำพูดของลิโป้จึงทำให้ทหารม้าอูหวนพากันหยุดชะงัก

"พี่ใหญ่ ข้าอยู่นี่!" จูล่งตะโกน

เมื่อได้รับข่าวว่าเมืองจี้ถูกตีแตก ลิโป้ที่ได้ฟังก็เกิดความยินดี เขารีบนำทหารม้าเฟยฉีหนึ่งพันนายเร่งรุดเดินทางมา อำเภอจี้ถูกตีแตกแล้ว แต่จูล่งยังต้องการความช่วยเหลือ เขารู้จักนิสัยใจคอของจูล่งดี ต่อให้กองซุนจ้านตายไปแล้ว แต่จูล่งก็จะต้องพยายามช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถอย่างแน่นอน

"ฆ่า!" จากแสงเงาสลัว ลิโป้ก็ยังพอจะเข้าใจสถานการณ์ในสนามรบอยู่บ้าง ทหารม้าที่เหลือส่วนใหญ่เป็นทหารม้าอูหวน เห็นได้ชัดว่ากำลังทำการโอบล้อมจูล่งอยู่

ทหารม้าเฟยฉีที่เพิ่งหยุดม้า เมื่อได้ยินเสียงตะโกนสั่งการ พวกเขาก็กระตุ้นท้องม้า ยกชูดาบยาวโถมเข้าใส่หทาร้มาอูหวน

พลังสภาวะของทหารม้าเฟยฉีนั้นประดุจพยัคฆ์ลงจากเขา ภายใต้การนำของลิโป้และเตียนอุย ขบวนทัพของทหารม้าอูหวนก็ถูกทำลายประดุจฟันผ่าลำไผ่ ทวนกรีดนภาในมือพุ่งฟันออก สังหารทหารม้าอูหวนหลายคนในคราเดียว ทหารม้าอูหวนที่เผชิญกับยอดขุนพลทั้งสองในเวลาพร้อมกัน มีหรือที่จะต้านทานได้ ดังนั้นทหารม้าอูหวนจะถูกฟันร่วงหลังม้าไปคนแล้วคนเล่า