ดีที่เมืองซงหยงมีกำแพงหนาสูง ดังนั้นต่อให้กองทัพของอ้วนสุดร้ายกาจเพียงใด เขาก็ยังไม่อาจตีเมืองแตกได้ในเวลาอันสั้น

เพียงแต่หลังจากซุนเซ็กเก็บตัวเงียบอยู่นาน พอเคลื่อนไหวก็ยกทัพบุกโจมตีเมืองกังแฮทันที ทำให้เล่าเปียวยิ่งกังวล ด้วยแรงขับดันจากความแค้น ซุนเซ็กจึงนำทัพบุกตีเมืองกังแฮ หองจอผู้เป็นเจ้าเมืองกังแฮเองก็นับเป็นแม่ทัพอันร้ายกาจผู้หนึ่ง เขานำทัพเข้าต่อสู้กับกองทัพกังตั๋ง แต่ก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับซุนเซ็ก สุดท้ายจึงได้แต่ถอยกลับเข้าเมือง อาศัยกำแพงเมือง รอคอยทัพหนุนจากเล่าเปียวให้ยกมาถึง

..................................

โถงรับสมัครช่วงนี้เริ่มคึกคักขึ้นมาบ้างแล้ว ทั้งกุนจิ๋ว อิจิ๋ว เกงจิ๋ว และเองจิ๋วต่างก็เต็มไปด้วยไฟสงคราม ดังนั้นจึงมีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ต้องจะหลบหนีความวุ่นวายจากสงครามมายังมณฑลที่สุขสงบอย่างปิ้งโจว ขอเพียงเป็นผู้ที่มีความสามารถอยู่บ้างก็สามารถเข้าร่วมกับโถงรับสัมคร ช่างฝีมือบางคนก้เลือกที่จะเข้ามาหางานทำภายในเมือง

หลังจากจัดการธุระที่อยู่ในมือเสร็จ ลิโป้ก็เดินทางไปยังโรงงานช่างฝีมือ ไม่รู้ว่าโรงงานช่างไม้จะพัฒนาเครื่องยิงหินขึ้นมาได้หรือไม่ ลิโป้ให้ความสนใจกับอาวุธชิ้นนี้ยิ่ง หากสามารถนำเครื่องยิงหินเข้าไปทำศึกในอิวจิ๋วได้ มันก็จะกลายเป็นอาวุธที่สร้างความได้เปรียบให้กับพวกเขาได้อย่างแน่นอน

โรงงานช่างฝีมือยังคงร้อนอบอ้าวเช่นเคย ช่างในโรงงานก็ยังคงเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ หลังจากสามารถสร้างเหล็กกล้าขึ้นมาได้ ลิโป้ก็ได้เพิ่มค่าแรงให้กับพวกช่างฝีมืออีกไม่น้อย ระบบการมอบรางวัลนั้นทำให้บรรดาช่างฝีมือต่างก็รู้สึกว่าไม่อยากหยุดงาน ตอนนี้ มีแม่ทัพในกองทัพหลายคนมาที่โรงงานเพื่อสั่งงาน พวกเขารู้สึกชื่นชมฝีมือของช่างฝีมือในโรงงานมาก คนเหล่านี้คือผู้ที่จัดสร้างอาวุธอันคมกล้าให้กับพวกเขา และทัศนคติของพวกแม่ทัพก็ทำให้เหล่าช่างฝีมือรู้สึกภูมิใจ

สำหรับลิโป้นั้น ช่างฝีมือเคยเห็นหน้าค่าตาจนชิน ยิ่งกว่านั้นตอนอยู่กับพวกเขา ลิโป้ก็ไม่ได้วางท่าอย่างเจ้าเมือง และเขาก็มักจะขอให้ช่างฝีมือจัดสร้างอาวุธและอุปกรณ์ให้อยู่บ่อยๆ ทำให้ได้รับความนิยมในหมู่ช่างฝีมือมาก ในระหว่างทาง ช่างฝีมือต่างก็แสดงความเคารพต่อลิโป้

"เฒ่าเฉิงอยู่ที่ใด?" ลิโป้เอ่ยปากถาม

"ใต้เท้าเฉิงอยู่ภายในห้องชั้นในสุดขอรับ หลายวันมานี้เขาเอาแต่เก็บตัวอยู่ภายในนั้น อยู่กับช่างฝีมือใหม่ แม้แต่อาหารก็ไม่ออกมากิน ต้องให้คนส่งเข้าไปให้ขอรับ" ช่างฝีมือผู้หนึ่งตอบ

ลิโป้พยักหน้า จากนั้นจึงเดินไปทางห้องที่ช่างฝีมือชี้บอก

เมื่อได้เห็นเฒ่าเฉิง ลิโป้ก็ผงะ บัดนี้ดวงตาของเฒ่าเฉิงเต็มไปด้วยเส้นเลือด สีหน้าท่าทางดูอ่อนล้า ผมบนศีรษะก็ดูเหมือนจะหงอกขาวยิ่งกว่าเดิม คนคล้ายดูแก่ลงไปห้าปี

"ผู้เฒ่า เกิดอะไรขึ้น?" เมื่อลิโป้เห็นสภาพของเฒ่าเฉิง เขาก็ไม่ได้รบกวนช่างฝีมืออีกสามคนที่กำลังง่วนอยู่กับบางสิ่ง แต่เดินเข้ามาเอ่ยถามเฒ่าเฉิง

"ตะ...ใต้เท้า" เฒ่าเฉิงรีบคำนับ

"ไม่ต้องสุภาพเกินไป" ลิโป้กล่าว "ผู้เฒ่า ท่านยังไม่อาจโหมงานหนักจนตาย เหล่าช่างฝีมือยังต้องการการชี้แนะจากท่านอยู่" ลิโป้กวาดมองภายในห้องแล้วก้เข้าใจได้ทันทีว่าเฒ่าเฉิงกำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดสร้างเครื่องยิงหิน

"ใต้เท้า ข้าน้อยเองก็อยากจะทำงานที่ใต้เท้ามอบหมายให้สำเร็จโดยเร็ว ช่างฝีมือคนนี้ชื่อว่า ปู้หยวน เพิ่งเข้าร่วมกับโรงงานช่างฝีมือได้ไม่นาน มีความคุ้นเคยในการจัดสร้างอาวุธ อุปกรณ์ที่นายท่านส่งมาไม่กี่วันก่อน ปู้หยวนเองก็มีส่วนในการช่วยข้าน้อยออกความคิดเห็น" เฒ่าเฉิงชี้ไปยังชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้าง

"ท่านจัดสร้างได้ตามสมควร..." กล่าวถึงตรงนี้ ม่านตาของลิโป้ก็หดวูบ 'ปู้หยวน ไฉนข้าจึงรู้สึกคุ้นกับชื่อนี้?....'

หากว่าเป็นช่างฝีมือที่มีชื่อเสียงในยุคสามก๊ก ปิ้งโจวจะสร้างเม็ดเงินได้อย่างมหาศาลแน่นอน มีช่างฝีมือเพียงไม่กี่คนที่จะได้รับคำชื่นชมจากเฒ่าเฉิง เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มที่ยังเยาว์วัยผู้นี้ก็คือคนที่เฒ่าเฉิงชื่นชม ลิโป้อดรู้สึกภาคภูมิใจในโถงรับสมัครขึ้นมาไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าปู้หยวนผู้นี้ต้องเป็นผู้มีฝีมือแห่งยุคแน่นอน ถึงอย่างไรเฒ่าเฉิงก็อายุมากแล้ว ต่อให้มีประสบการณ์ในการจัดสร้างอาวุธและชุดเกราะอย่างโชกโชน แต่เขาจะอยู่รับใช้ปิ้งโจวได้อีกสักกี่ปีกัน? การมาของปู้หยวนนับเป็นการถ่ายเลือดใหม่ให้แผนกช่างฝีมือปิ้งโจวอย่างไม่ต้องสงสัย

น่าคิดว่าเมื่อปู้หยวนพัฒนาฝีมือขึ้น เขาจะสามารถนำประโยชน์มาให้ปิ้งโจวได้มากมายเพียงใด

ในการต่อสู้นั้นต้องพึ่งพาสิ่งใด? เหล่าหทารต้องพึ่งพาตนเอง แต่อาวุธที่ดีจะสามารถเปลี่ยนกระแสสงครามได้ แม้ว่าปิ้งโจวจะมีโรงงานผลิตเหล็กกล้า อย่างไรก็ตาม ช่างฝีมือยังมีประสบการณ์ในการใช้เหล็กกล้าน้อยเกินไป ทำให้เกิดความล้มเหลวมากมายในกระบวนการผลิต หากได้ตัวช่างฝีมือที่มีพรสวรรค์เข้ามา อีกไม่นาน เทคนิคการหลอมเหล็กของโรงงานช่างฝีมือก็จะสามารถพัฒนาไปสู่ระดับใหม่ ช่างฝีมือได้จัดสร้างอาวุธอยู่ตลอดทั้งปี ทำให้มีประสบการณ์ในด้านนี้ สิ่งที่ขาดก็คือ ผู้ที่คอยนำ

"ดี ดียิ่ง" ลิโป้มองดูปู้หยวนอยู่นานก่อนจะยิ้มออกมา

ปู้หยวนหน้าแดง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้าพบกับขุนนางระดับสูง ดังนั้นจึงอดประหม่าไม่ได้ แม้ว่าเฒ่าเฉิงจะบอกไว้ก่อนแล้วว่าใต้เท้าเจ้าเมืองนั้นเป็นคนเรียบง่าย แต่ถึงอย่างไรนี่ก็คือใต้เท้าเจ้าเมือง ขณะที่เขาเป็นเพียงช่างฝีมือต่ำต้อย "ขอบ....ขอบคุณใต้เท้าที่ชื่นชมขอรับ"

"วิจัยเจ้าสิ่งนี้ไปถึงไหนแล้ว?" ลิโป้ถอนสายตาจากปู้หยวน

"เรียนใต้เท้า นี่เป็นเพียงรุ่นต้นแบบที่สร้างขึ้นชั่วคราวขอรับ อย่างไรก็ตาม เจ้าสิ่งนี้ต้องใช้คนสามคนคอยควบคุม ทว่าระยะโจมตีของมันยังไม่ถึงระดับความคาดหมายของใต้เท้าขอรับ" เฒ่าเฉิงรายงานตามจริง

"พาข้าไปดู" ลิโป้กล่าวอย่างกระตือรือร้น

ภายในโรงงานช่างไม้นั้นมีพื้นที่โล่งกว้างขนาดใหญ่ ภายในลานนั้นมีเครื่องยิงหินตั้งอยู่หลายเครื่อง ที่ด้านข้างของเครื่องมีกองหินวางอยู่ หินเหล่านี้ดูค่อนข้างธรรมดา เห็นได้ชัดว่าถูกจัดเตรียมไว้สำหรับการทดลอง

เฒ่าเฉิงรีบเรียกทหารจำนวนหกคนเข้ามา เห็นได้ชัดว่าทหารหกคนนี้คงเคยทดลองยิงเครื่องยิงหินมาก่อน ดังนั้นท่าทางจึงดูกระฉับกระเฉง ทหารที่กำยำสองคนช่วยกันยกหินไปวาง จากนั้นหินที่มีน้ำหนักประมาณสิบกว่ากิโลกรัมก็ถูกยิงออกไป หินลอยผ่านอากาศก่อนจะพุ่งชนเป้าหมายจนแตกระจาย เกิดเป็นฝุ่นผงลอยคละคลุ้ง ที่ด้านข้างมีช่างฝีมือคอยบันทึกผลและวัดระยะทาง

"แปดสิบสองก้าว!"

ลิโป้พยักหน้าเบาๆ เครื่องยิงหินเหล่านี้นับว่ามีอานุภาพในระดับที่น่าพอใจ เพียงแต่ระยะยิงยังสั้นเกินไป ปัญหาที่สำคัญที่สุดตอนนี้ก็คือ เครื่องยิงยังมีกำลังไม่พอ แขนขว้างของมันจะต้องแข็งแรงกว่านี้ ลองจินตนาการดูว่าการยิงหินจากด้านล่างกำแพงขึ้นไปต้องใช้กำลังเพียงใด หากไม่อาจแก้ไขในจุดนี้ บทบาทของมันก็จะสำคัญไม่ถึงระดับที่คาดหวังเอาไว้

"เรียนใต้เท้า เครื่องยิงหินนี้คาดว่าจะมีการใช้งานมาตั้งแต่ยุคชุนชิว เพียงแต่หลังจากราชวงศ์ฉินล่มสลาย แผ่นดินก็เกิดความวุ่นวาย เครื่องยิงหินนี้สร้างขึ้นจากไม้ ทำให้เกิดปัญหาในขั้นตอนการใช้งานเล็กน้อย บางทีอาจกระทั่งแยกเป็นชิ้นๆหลังจากใช้งานไปนานๆ" เฒ่าเฉิงก้าวออกมาอธิบาย

"อืม พวกเราจะต้องสร้างเครื่องยิงหินที่สามารถโจมตีได้ไกลกว่านี้โดยเร็ว แน่นอนว่าเรื่องการสร้างอาวุธเองก็ไม่อาจละทิ้ง ครั้งนี้ปิ้งโจวได้ทำการเกณฑ์ทหารเพิ่มอีกสามหมื่นคน พวกช่างฝีมือคงต้องยุ่งวุ่นวายอีกครั้ง" ลิโป้กล่าว

"ใต้เท้า ปู้หยวนค่อนข้างมีความชำนาญในการจัดสร้างอาวุธเหล็กกล้า ผู้น้อยจึงมีความตั้งใจว่าจะให้ปู้หยวนรับผิดชอบในการจัดสร้างอาวุธขอรับ" เฒ่าเฉิงเอ่ยแนะนำ

ลิโป้หันมามองปู้หยวน "ดี เจ้าคงทราบกฏของโรงงานช่างฝีมือแล้ว ขอเพียงมีผลงานก็ย่อมมีรางวัลตอบแทน"

ปู้หยวนตื่นเต้นยินดียิ่ง เขารีบค้อมคำนับพลางกล่าวว่า "เฉ่าหมินจะจัดสร้างอาวุธออกมาให้มากๆขอรับ" อายุของเขาอาจกล่าวได้ว่าน้อยที่สุดในโรงงานช่างฝีมือ เขาสืบทอดเทคนิคการจัดสร้างอาวุธจากมรดกของตระกูล เพียงแต่ภาคกลางเวลานี้กำลังวุ่นวาย ครอบครัวของเขาจึงย้ายมาลงหลักปักฐานที่ปิ้งโจว เดิมทีเขาต้องการจะเปิดร้านตีเหล็กขึ้นภายในเมือง เพียงแต่ราคาของร้านค้านั้นแพงเกินไป เป็นราคาที่เขาแบกรับไม่ไหว นอกจากนั้น เขายังไม่รู้ว่าปิ้งโจวนั้นเหมาะกับเขาหรือไม่ แต่ในขณะนั้นเอง เขาก็ได้เรื่องโถงรับสมัครจากภายในเมือง ดังนั้นเขาจึงทดลองไปลงชื่อดู มิคาดว่าจะได้รับเลือกมาทำงาน