หลังเฒ่าเฉิงและเฉิงตี้ส่งลิโป้จากไปแล้ว พวกเขาก็รีบปิดร้านแล้วเก็บข้าวของทันที

"ท่านพ่อ ท่านบอกว่าใต้เท้าจะส่งคนมา แต่ขอเป็นผู้อื่นได้หรือไม่ บุรุษร่างยักษ์ผู้นั้นทำข้ากลัวจริงๆ" เฉิงตี้พึมพำ

"เด็กน้อยเจ้าจะไปรู้อะไร ตอนนี้เจ้าไม่ใช่เด็กๆแล้ว เจ้าต้องตั้งใจเรียนวิชาให้ดี ต่อให้ข้าตายไปก็ต้องเลี้ยงดูตัวเองได้" ชายชราตบศีรษะบุตรชาย

บุตรชายคนโตเฉิงอู่อุทิศตัวเองให้กับวิชาบู๊ เวลานี้เขาได้เข้าร่วมกับกองทัพปิ้งโจวไปแล้ว มีเพียงเฉิงตี้เท่านั้นที่สนใจในการสร้างอาวุธ เฒ่าเฉิงตั้งใจจะถ่ายทอดวิชาความรู้ชั่วชีวิตให้กับบุตรชายคนเล็กเพื่อไม่ให้ทักษะฝีมือของเขาต้องสูญหายไป ดังนั้นโรงงานช่างฝีมือที่อยู่ทางส่วนเหนือของเมืองย่อมเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

ลิโป้กล่าวว่าคุณภาพของงานที่ผลิตออกมาตอนนี้ค่อนข้างย่ำแย่ แต่เมื่อเฒ่าเฉิงได้ไปที่ส่วนเหนือของเมือง เขาก็ต้องตกตะลึง ช่างเป็นสิ่งก่อสร้างที่ใหญ่โตนัก หากสร้างจนเสร็จสมบูรณ์ เกรงว่าจะสามารถรองรับการทำงานของช่างตีเหล็กหลายร้อยคนในคราวเดียว เวลานี้ภายในโรงงานมีช่างตีเหล็กหลายสิบคนกำลังเหวี่ยงค้อนทำงานกันอย่างขะมักเขม้น

หากว่ามีวัตถุดิบเพียงพอ เกรงว่าที่นี่จะสามารถจัดสร้างอาวุธได้ถึงห้าร้อยชิ้นต่อวันเลยทีเดียว

ลิโป้ให้ความสำคัญกับช่างตีเหล็กอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ในคืนนั้นลิโป้จึงเรียกประชุมช่างตีเหล็กทั้งหมดรวมถึงเฒ่าเฉิงทันที

"อาวุธเหล่านี้ข้าต้องการให้พวกท่านจัดสร้างด้วยวัสดุที่ดีที่สุด และต้องมีคุณภาพสูง อาวุธแต่ละชนิดจำนวนห้าร้อยชิ้นจะต้องแล้วเสร็จในเวลาหนึ่งเดือน" ลิโป้ยื่นแบบแปลนให้กับพวกช่างตีเหล็กดู

ช่างตีเหล็กเหล่านี้ต่างก็ย้ายครอบครัวมาลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่ อีกทั้งทางเมืองส่วนเหนือยังมีค่ายทหารตั้งอยู่ ย่อมไม่มีผู้ใดกล้าย่างกรายมา ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลว่าความลับจะรั่วไหลออกไป

เมื่อได้เห็นแบบแปลน ช่างตีเหล็กก็หันไปพูดคุยกัน มีหลายสิ่งหลายอย่างที่พวกเขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน อาทิ สิ่งที่คล้ายกับกระบี่ แต่หากจะบอกว่าเป็นกระบี่ มันก็ดูจะสั้นไปสักหน่อย อีกทั้งร่องเลือดของอาวุธชิ้นนี้ยังถูกบิดจนเลวร้าย

สิ่งที่ลิโป้สั่งให้จัดสร้างขึ้นเป็นสิ่งแรกก็คือ มีดสามคมบิดเกลียว นี่เป็นอาวุธที่จำเป็นสำหรับหน่วยรบพิเศษ ยามเมื่อแทงเข้าสู่ร่างของศัตรู บาดแผลที่เกิดขึ้นก็แทบจะไร้ทางเยียวยา หากไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที สิ่งที่รออยู่ก็มีเพียงความตายเท่านั้น

"สิ่งนี้ถือเป็นอาวุธลับสุดยอดของปิงโจว หากพบว่ามีผู้ใดเปิดเผยออกไป ผลที่ตามมาย่อมเหนือกว่าที่พวกท่านจินตนาการไว้" ขณะที่กล่าวน้ำเสียงของลิโป้ก็เย็นชาขึ้น

ช่างตีเหล็กต่างก็สะท้านอยู่ในใจ นับแต่โบราณมา การทำงานให้ทางการนั้นยากที่สุดดังคาด

"ในปิ้งโจวไม่แบ่งแยกสูงต่ำ ขอเพียงสร้างผลงาน ย่อมต้องมีโอกาสที่จะได้เลื่อนขั้น ช่างฝีมือที่มีผลงานในการสร้างอาวุธโดดเด่น แม้จะไม่ได้รับราชการ ก็ยังจะได้สวัสดิการเท่ากับข้าราชการ"

ด้วยวาจาประโยคนี้ เหล่าช่างตีเหล็กต่างก็ฮึกเหิมขึ้นมาทันที ได้รับสวัสดิการเช่นเดียวกับเจ้าหน้าที่ทางการ นี่เป็นสิ่งที่อาชีพอย่างพวกเขาเฝ้าฝันมาตลอด แม้จะเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ตัวเล็กๆที่รับใช้ที่ว่าการเมือง แต่นั่นก็ถือได้ว่ามีอำนาจเหนือกว่าเจ้าหน้าที่จากหน่วยงานอื่นแล้ว

เฒ่าเฉิงตาเป็นประกาย แต่ก่อนข้าราชการตำแหน่งใหญ่ๆล้วนถูกตระกูลใหญ่ควบคุมไว้อย่างเข้มงวด ในฐานะช่างตีเหล็กต่ำต้อยแล้ว เขาจะไปมีเส้นสายกับบุคคลระดับนั้นได้อย่างไร หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ชายชราก็รวบรวมความกล้าก้าวออกมากล่าว "ใต้เท้า เฉ่าหมินมีของอยู่สิ่งหนึ่ง ตั้งใจจะส่งมอบแก่ใต้เท้า"

ได้ยินดังนั้นลิโป้ก็ตื่นเต้นยินดี "เฒ่าเฉิงสามารถเปิดเผยได้เลย ข้าเชื่อว่าช่างคนอื่นๆในที่นี้ต้องไม่นำไปบอกกล่าวต่อคนนอก"

"เฉ่าหมินเคยทำงานอยู่ที่โรงงานฝีมือของลั่วหยางหลายสิบปี เคยจัดสร้างอาวุธออกมานับไม่ถ้วน ของสิ่งนี้เรียกว่า หน้าไม้ในแขนเสื้อ เป็นอาวุธสำหรับป้องกันตัวชนิดหนึ่ง" กล่าวจบเฒ่าเฉิงก็พิมพ์เขียวออกมาจากด้านล่างของกล่อง เขาเชื่อว่าลิโป้ไม่ใช่บุคคลประเภทที่จะเอาเปรียบผู้ใต้บัญชาของตัวเอง

"หน้าไม้ในแขนเสื้อ?" ลิโป้ชะงักก่อนจะที่สีหน้าจะทอแววยินดี หน้าไม้ในแขนเสื้อนี้เรียกได้ว่าเป็นอาวุธของหน่วยรบพิเศษในยุคนี้เลยก็ว่าได้

"ผู้เฒ่าเฉิงตอนอยู่ที่ลั่วหยางเคยจัดสร้างอาวุธให้ราชสำนักมาก่อน ด้วยประสบการณ์ของเขาแล้ว ข้าจึงขอแต่งตั้งให้เขาเป็นหัวหน้านายช่าง รับผิดชอบดูแลการทำงานของโรงงานแห่งนี้ ได้รับค่าตอบแทนเทียบเท่านายอำเภอ ได้รับเงินประจำจำนวนหนึ่งแสนเฉียน" ลิโป้ประกาศ

วาจานี้ของลิโป้ยังทำให้ช่างทั้งหลายต่างอ้าปากค้าง หากคำพูดก่อนหน้านี้ของลิโป้ยังมีผู้ที่กังขาอยู่แล้วล่ะก็ เช่นนั้นตอนนี้พวกเขาก็ไม่อาจสงบใจได้อีกแล้ว ในฐานะผู้ปกครองปิ้งโจวแล้ว แน่นอนว่าลิโป้ย่อมไม่ได้กล่าวล้อเล่น

สวัสดิการเทียบเท่านายอำเภอเป็นสิ่งที่ช่างฝีมือหลายคนไม่กล้าแม้แต่จะฝันถึงด้วยซ้ำ

ช่างตีเหล็กที่เหลือต่างยากจะข่มความตื่นเต้นในใจ บัดนี้จิตวิญญาณของพวกเขาต่างลุกโชนขึ้น กล่าวถึงในด้านการตีเหล็กแล้ว พวกเขาต่างก็เป็นช่างตีเหล็กเหมือนกันๆ ย่อมไม่มีผู้ใดคิดว่าตนเองจะด้อยกว่าคนอื่นๆอยู่แล้ว

"เรื่องหน้าไม้ในแขนเสื้อนี้สำคัญยิ่ง ท่านเฉิงสามารถเลือกช่างตีเหล็กมาช่วยจัดสร้างของสิ่งนี้ออกมา แน่นอนว่าคุณภาพที่ได้จะต้องดีด้วย" ลิโป้กล่าว

"ขอรับ!" เฒ่าเฉิงหน้าแดงก่ำด้วยความพลุ่งพล่าน เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความคาดหวังจากลิโป้ หากรู้ว่าจะได้รับการปฏิบัติที่ดีเช่นนี้ เขาคงให้บุตรชายเป็นผู้ส่งมอบพิมพ์เขียวของหน้าไม้ในแขนเสื้อไปแล้ว และนั่นจะต้องทำให้บุตรชายของเขามีอนาคตที่สดใสอย่างแน่นอน

"หลังจากสร้างออกมาได้แล้ว ชิ้นแรกให้ส่งมาที่ที่ว่าการเมืองตรวจสอบก่อน หากเข้าเกณฑ์มาตราฐานก็จะมีคำสั่งให้ผลิตเป็นจำนวนมาก" ลิโป้กำชับ

หลังจากที่ลิโป้จากไปแล้ว บรรยากาศภายในโรงงานก็เปลี่ยนเป็นคึกคักขึ้นมาทันที เฒ่าเฉิงรู้สึกว่าตัวเขาคล้ายเด็กลงไปนับสิบปี เขาเดินตรวจงานของช่างตีเหล็กคนอื่นๆด้วยความมุ่งมั่นก่อนจะคัดเลือกช่างที่ฝีมือดีมาช่วยงาน

ช่างตีเหล็กในโรงงานต่างตั้งหน้าตั้งตาแสดงฝีมือ ตอนนี้พวกเขามองเห็นหนทางที่จะยกฐานะของตัวเองแล้ว

ในเวลาเดียวกัน กองทัพปิ้งโจวก็เริ่มทำการคัดเลือกทหารเบื้องต้น หลังจากผ่านการคัดเลือกรอบแล้วรอบเล่า ทหารที่ยอดเยี่ยมที่สุดจำนวนหนึ่งพันคนก็มารวมตัวกันที่ภูเขาลู่เหลียงที่อยู่นอกเมือง

ลิโป้มองดูพวกทหารที่สีหน้าทอแววดื้อรั้นกำลังเดินเตร็ดเตร่อย่างไร้ระเบียบแบบแผนแล้วก็พาลให้นึกถึงตัวเองในอดีตขึ้นมา

"รวมพล!" โกซุ่นตะโกน ในน้ำเสียงยังแฝงไว้ด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด สิ่งที่กองทัพปิ้งโจวเวลานี้เน้นหนักมากที่สุดก็คือเรื่องวินัย ทหารที่ไร้วินัยมากที่สุดก็คือ พวกทหารม้า คนเหล่านี้ล้วนหัวแข็งและมักจะฝ่าฝืนข้อห้ามอยู่บ่อยครั้ง ทำให้โกซุ่นรู้สึกอับอายยิ่ง กระนั้นทหารเหล่านี้ล้วนแต่มีฝีมือ ดังนั้นจึงมีนิสัยถือดีกว่าทหารกองอื่นๆ

ลิโป้โบกมือพลางกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ "ไม่เป็นไร ทหารเหล่านี้ล้วนแต่เป็นหัวกะทิ จะหยิ่งทะนงบ้างก็ไม่แปลก"

เมื่อพวกทหารที่อยู่ด้านล่างเห็นลิโป้ปรากฏตัวขึ้น หลังจากวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง พวกเขาก็รีบเข้าแถวตามความสูงทันที แม้จะดูเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ก็ยังมองเห็นข้อผิดพลาดอยู่หลายจุด

"พี่น้องทั้งหลาย เมื่อสามารถมาอยู่ที่นี่ได้ ก็แสดงว่าพวกเจ้ามีความแข็งแกร่งหรืออาจจะโชคดีกว่าผู้อื่น ส่วนเกี่ยวกับโชคอย่างไรนั้น เดี๋ยวพวกเจ้าก็จะเข้าใจเอง" ลิโป้หยุดลงเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อ "แต่ตอนนี้ แม่ทัพผู้นี้จะขอบอกต่อพวกเจ้าให้ชัดเจนเลยว่าพวกเจ้ามาที่นี่ไม่ใช่เพื่อเสพพ์สุขอย่างแน่นอน ในอนาคต หากพวกเจ้ายังคงสุขสบาย เช่นนั้นแม่ทัพโกก็คงต้องลำบากแล้ว"

โกซุ่นนั้นมีชื่อเสียงในกองทัพปิ้งโจวมาก เขามีชื่อเสียงในด้านความเข้มงวดและเด็ดขาดในการดูแลทหาร ทหารบางคนเพียงได้เห็นโกซุ่นก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาแล้ว ทหารหน่วยทะลวงค่าย ในนั้นมีเพียงแต่คนที่เสียสติไปแล้วเท่านั้นที่ยังคงอยู่ได้

หลายคนเริ่มคาดเดากันแล้วว่าลิโป้อาจจะคิดตั้งกองกำลังที่คล้ายคลึงกับหน่วยทะลวงค่าย

หลายคนเริ่มซุบซิบแลกเปลี่ยนความคิดกัน และนั่นก็ทำให้ทหารหลายคนเริ่มเผยสีหน้าถือดีออกมา

เห็นดังนั้นลิโป้ก็แค่นเสียงเย็น "ในเมื่อเป็นหัวกะทิ เช่นนั้นก็แสดงความสามารถให้แม่ทัพผู้นี้ดูหน่อยเป็นไร แม่ทัพผู้นี้จะแสดงท่าวิดพื้นซึ่งเป็นวิธีเพิ่มกำลังแขนให้พวกเจ้าดูเป็นตัวอย่าง จากนั้นจะให้ปฏิบัติตาม" กล่าวจบลิโป้ก็อธิบายท่าทาง พร้อมกับทำท่าเป็นการสาธิต

ทหารที่อยู่ด้านล่างต่างก็รู้สึกแปลกๆ นี่มันท่าอะไรกัน ไฉนจึงไม่เคยเห็นมาก่อน? แต่เมื่อได้ยินว่าท่านี้สามารถเพิ่มกำลังแขนได้ พวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

"ตอนนี้พวกเจ้าคงเข้าใจแล้วกันใช่หรือไม่?" ลิโป้ถามขึ้น

"เข้าใจขอรับ!" พวกทหารตอบรับ