ลิโป้ จางจี้ และจ้าวจงเดินทางมาที่โถงรับสมัครด้วยกัน แต่เมื่อมาถึง พวกเขาก็เห็นเพียงเจ้าหน้าที่คนหนึ่งกำลังงีบหลับอยู่

"มีคนมา" ลิโป้เคาะประตูพลางกล่าวด้วยเสียงอันดัง

เจ้าหน้าที่นั้นพลันสะดุ้งตื่น หลังจากเห็นการแต่งกายของผู้มาแล้ว เจ้าหน้าที่นั้นก็คลายใจลง เขากล่าวออกมาด้วยความรำคาญ "จะตะโกนทำไม มีเรื่องไรก็พูดมา"

ลิโป้โมโหขึ้นมาทันที ต้อนรับผู้คนด้วยท่าทางแบบนี้ แล้วชาวบ้านทั่วไปจะกล้ามาสมัครได้อย่างไร?

"ใต้เท้า สหายของข้าเป็นคนโผงผาง โปรดอย่าได้ถือโทษเลย" จางจี้ยิ้มประจบพลางนำสมบัติที่เขาหวงแหนออกมา "ใต้เท้า สิ่งนี้เป็นสมบัติที่ข้าน้อยบังเอิญเจอ มันสามารถใช้ก่อไฟต้มน้ำ และยังมีควันน้อย....."

"พอ ไม่ต้องพูดแล้ว ในเมืองนี้มีไม่กี่คนที่ไม่รู้จักมัน เจ้ายังกล้ามาสร้างปัญหาที่นี่อีก หากไม่รีบไสหัวออกไปก็อย่าได้ตำหนิว่าข้าโหดร้ายล่ะ" หลังจากได้เห็นสิ่งที่อยู่ในมือของจางจี้ จ้าวหมิงก็โบกมือไล่อย่างเหลืออดทันที

จ้าวหมิงดูแลโถงรับสมัครมาได้ช่วงหนึ่งแล้ว งานนี้เป็นงานที่ดีทีเดียว เพียงแต่เขาคาดไม่ถึงว่าคนที่มาสมัครจะมีคนทุกประเภทจริงๆ แม้แต่ช่างก่อสร้างก็ยังต้องการมาทดลองเสี่ยงโชค ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีบัณฑิตคนใดต้องการมาที่นี่ อย่างมากพวกเขาก็ลงชื่อไว้แล้วรีบออกไปทันที

"โถงรับสมัครต้อนรับผู้คนกันเช่นนี้รึ?" ลิโป้ถาม

เจ้าหน้าที่จ้าวเห็นลิโป้มีสง่าราศีไม่ธรรมดา ส่วนสูงของลิโป้ยังสร้างความกดดันแก่ผู้คน ดังนั้นเขาจึงตอบด้วยความอดทน "ชาวเมืองส่วนใหญ่ก็มีของสิ่งนี้กันทั้งนั้น ไม่ใช่ของแปลกอะไร ที่บ้านขุนนางผู้นี้ยังมีเลย"

"ไปซะ โถงรับสมัครไม่ใช่ที่ที่คนฝันเฟื่องอยากจะรับราชการอย่างพวกเจ้าจะมาเที่ยวเล่น" จ้าวหมิงเอ่ยปากไล่ตรงๆ

ลิโป้หรี่ตาลง โถงรับสมัครเปิดรับคนทุกชนชั้น ขอเพียงผ่านการทดสอบก็จะได้รับการว่าจ้าง ระยะแรกนั้นยังดีอยู่ ที่นี่สามารถจัดหาช่างฝีมือและช่างก่อสร้างให้ปิ้งโจวได้ แม้แต่ผู้ที่ได้เป็นนายอำเภอบางคนก็มาจากโถงรับสมัครแห่งนี้เช่นกัน คิดไม่ถึงว่าปัจจุบันจะมีสภาพเช่นนี้เสียแล้ว หรือในปิ้งโจวจะไม่มีผู้มีความสามารถจริงๆ?

"สหาย ไปกันเถอะ คนเขาไม่ต้องการ" จางจี้รู้สึกหวั่นเกรงเจ้าหน้าที่ของทางการอยู่บ้าง

"ฮึ่ม ขุนนางผู้นี้จะรับเอาไว้เอง" ลิโป้แค่นเสียง

"ขุนนาง?" ม่านตาจ้าวหมิงพลันหดวูบ ผู้ที่กล้าเรียกตัวเองว่าขุนนางจะมีฐานะไม่ต่ำทรามในจิ้นหยางอย่างแน่นอน เป็นไปได้หรือไม่ว่าเหล่าคนที่อยู่เบื้องหน้านี้จะเป็นขุนนางจริงๆ? แต่การแต่งกายของพวกเขาไม่ได้ต่างจากชาวบ้านทั่วไปแม้แต่น้อย

"ขอบังอาจเรียนถามนามของใต้เท้า?" จ้าวหมิงถามด้วยความสงสัย

"ขุนนางผู้นี้มีนามว่าลิโป้ ตำแหน่งเจ้าเมืองปิ้งโจว" น้ำเสียงของลิโป้ยิ่งมายิ่งทรงอำนาจ

จ้าวหมิงพลันหน้าแปรเปลี่ยนกลับกลาย แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเชื่อ เขารีบทิ้งตัวลงคุกเข่าทันที "ข้าน้อยไม่ทราบว่าเป็นใต้เท้า ก่อนหน้านี้ล่วงเกินใต้เท้าไป ขอใต้เท้าโปรดอภัยข้าน้อยด้วยขอรับ"

ลิโป้แค่นเสียงเย็น "ลุกขึ้น แล้วลงทะเบียนของสิ่งนี้ไว้ หลังจากนี้ไปพบข้าด้วย"

จางจี้พลันกลายเป็นโง่งม เขาย่อมไม่คิดไม่ฝันว่าผู้ที่เขามาพูดคุยดื่มกินกับเขาแท้จริงแล้วจะเป็นถึงใต้เท้าเจ้าเมือง เขารีบคุกเข่าลงทันที "เฉ่าหมินน้อมคำนับใต้เท้าเจ้าเมือง"

"ลุกขึ้นเถอะ บอกข้าหน่อย เจ้าพบของสิ่งนี้ที่ไหน? มีมากเท่าไร?" ลิโป้เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

จางจี้ยังคงคุกเช่าอยู่บนพื้นอย่างทำอะไรไม่ถูก จ้าวหมิงที่อยู่ด้านข้างจึงก้าวเข้าไปพยุงเขาขึ้นมา

"ทำตัวตามสบาย พูดออกมาเถอะ ไม่สำคัญว่าเจ้ามีฐานะอะไร ผู้ที่มีผลงานย่อมต้องได้รับรางวัลตอบแทน" ขณะกล่าวลิโป้ยังเหลือบมองจ้าวหมิงคราหนึ่ง

จ้าวหมิงพลันสั่นสะท้าน ประโยคถัดไปของมีผลงานย่อมได้รับรางวัลตอบแทนคือ มีความผิดก็ต้องถูกลงโทษ ดูเหมือนวันคืนดีๆของเขาจะจบสิ้นลงแล้ว

"เรียนใต้เท้า สิ่งนี้เฉ่าหมินซื้อต่อมาจากชาวบ้านในเมืองขอรับ" จางจี้กล่าวตอบตามจริง ตอนนี้เขาไม่ต้องการรางวัลอะไรแล้ว ขนาดอยู่ต่อหน้าขุนนางระดับต่ำเขายังตัวสั่น ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงการอยู่ต่อหน้าใต้เท้าเจ้าเมือง

"อ้อ คนผู้นั้นมีสิ่งนี้เยอะหรือไม่?" ลิโป้ถามอย่างประหลาดใจ

"สมควรมีเยอะขอรับ เฉ่าหมินเห็นเขานำมาขายในเมืองทุกวัน"

"เจ้าและจางจี้ไปเชิญตัวคนผู้นั้นมา" ลิโป้มองจ้าวหมิงก่อนจะกล่าว

"ขอรับ" จ้าวหมิงรีบกุมมือรับคำ

หลังจากนั้นพักหนึ่ง จ้าวหมิงก็พาคนอีกคนมา

"เฉ่าหมิน หลี่ต้า น้อมคำนับใต้เท้าเจ้าเมือง" หลี่ต้าคุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยร่างกายสั่นเทา เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับขุนนางใหญ่เช่นนี้

หลี่ต้าเป็นชายชราอายุราวหกสิบปี ตามเสื้อผ้ามีรอยดำเป็นปื้น ลิโป้รีบไปประคองเขาลุกขึ้นมา "ผู้เฒ่าหลี่ ท่านไปเจอสิ่งนี้จากที่ใด?"

"ระ...เรียนใต้เท้า สิ่งนี้เฉ่าหมินเก็บได้จากภูเขาที่อยู่ใกล้ๆกับหมู่บ้านขอรับ" เห็นท่าทางอ่อนโยนของลิโป้ หลี่ต้าก็ผ่อนคลายขึ้นมาก

หลังจากสอบถามอีกเล็กน้อย ลิโป้ก็ตื่นเต้นยินดี ที่แท้ก็มีถ่านหินจำนวนมากอยู่ใกล้ๆกับหมู่บ้านหลิงซือ หากสามารถขุดและนำมาใช้งานได้ก็จะยิ่งสร้างความมั่งคั่งให้กับปิ้งโจว

"นี่ก็เริ่มมืดค่ำแล้ว พวกเจ้าทั้งสามก็พักอยู่ในโถงรับสมัครก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยเดินทางไปหมู่บ้านหลิงซือกับขุนนางผู้นี้ หากสถานการณ์เป็นไปตามคำบอกเล่า ย่อมต้องมอบรางวัลให้" ลิโป้กล่าว

จางจี้และคนอื่นๆเผยสีหน้ายินดี ได้พบกับใต้เท้าเจ้าเมือง ก็ถือเป็นบุญวาสนาที่สั่งสมมาแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะมีรางวัลรออยู่อีก พวกเขารีบคุกเข่าลงกล่าวขอบคุณทันที

หลังจากจัดหาที่พักให้กับคนทั้งสามแล้ว จ้าวหมิงก็กลับมาที่โถงรับสมัครด้วยใบหน้าโศกเศร้า "คำนับใต้เท้าเจ้าเมือง"

"จ้าวหมิง บอกข้ามา ไฉนโถงรับสมัครจึงร้างผู้คนถึงเพียงนี้?"

เมื่อเห็นว่าลิโป้ไม่ได้รื้อฟื้นเรื่องก่อนหน้า จ้าวหมิงก็รีบกุมมือตอบ "เรียนใต้เท้า ตอนแรกก็ยังมีบัณฑิตมาถามหาตำแหน่งเจ้าที่กันอยู่บ้างขอรับ แต่หลังจากตระกูลจ้าวและตระกูลหลี่ล่มสลาย คนก็บางตาลงมาก บัณฑิตส่วนใหญ่ก็ล้วนมาจากตระกูลใหญ่ทั้งนั้น คนเหล่านี้ไม่ต้องการเป็นเจ้าหน้าที่ให้จวนเเจ้ามือง ส่วนคนที่เหลือก็เป็นบัณฑิตจากครอบครัวยากจนแล้วขอรับ" จ้าวหมิงเอ่ยตอบพลางสังเกตสีหน้าของลิโป้ไปด้วย

หลังจากฟังจ้าวหมิงอธิบายสถานการณ์โดยละเอียด ลิโป้ก็พบว่าปิ้งโจวไม่ได้ขาดแคลนบัณฑิตทรงภูมิอะไร พวกเขาเพียงแค่ไม่กล้ามาทำงานให้กับเขา ตระกูลจ้าวและตระกูลอื่นๆหยั่งรากลึกอยู่ในปิ้งโจวมานาน บัณฑิตส่วนใหญ่ล้วนเคยได้รับน้ำใจจากพวกเขา ดังนั้นเมื่อเหล่าตระกูลใหญ่รวมตัวกันต่อต้านจวนเจ้าเมือง ผลลัพธ์จึงเป็นดังที่เห็น

"จ้าวหมิง ในภายหน้า ไม่ว่าจะเป็นบัณฑิต คนธรรมดา หรือว่าพ่อค้าก็ต้องได้รับการปฏิบัติดุจเดียวกัน ไม่ควรปฏิเสธคนเพราะความชอบหรือไม่ชอบ ขุนนางผู้นี้ให้ความสำคัญต่อโถงรับสมัครมาก" ลิโป้กล่าว

จ้าวหมิงรีบกล่าวตอบ "ใต้เท้า ข้าน้อยจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อเฟ้นหาผู้มีความสามารถให้กับใต้เท้า" วินาทีนี้ เขาก้รู้สึกได้ว่าตำแหน่งนี้ไม่ใช่ตำแหน่งที่เลวร้ายดังเช่นที่เจ้าหน้าที่คนอื่นๆบอก

หลังจากพลิกสมุดลงทะเบียนดูแล้ว ลิโป้ก็ไม่เห็นรายชื่อของขุนศึกแม้แต่คนเดียว

"ไฉนจึงไม่มีวี่แววของผู้ฝึกยุทธ์เลยเล่า? หรือว่าคนที่มีฝีมือสูงส่งไม่เต็มใจรับใช้กองทัพ?" ลิโป้ถาม

"เรียนใต้เท้า โถงรับสมัครรับแต่ปราชญ์บัณฑิต ผู้ฝึกวิชาบู๊เป็นคนหยาบกระด้าง ย่อมไม่มาที่นี่ขอรับ" จ้าวหมิงตอบ

ลิโป้พลันโมโหขึ้นมา แรกเริ่มเดิมที บรรดาเจ้าเมืองทั้งหลายก็ดูแคลนผู้ฝึกวิชาบู๊ คิดไม่ถึงว่าสถานการณ์เช่นนั้นจะเกิดขึ้นภายในปิ้งโจวของเขาเช่นกัน "ผู้ใดเป็นคนบอกเช่นนี้?"