"หนึ่งไห?" เสี่ยวเอ้อร์มองหม่าอวี้ด้วยสายแปลกๆ ทุกคนภายในเมืองต่างทราบดีว่ายามสั่งสุราจิ้นนั้นจะไม่สั่งกันเป็นไห แต่จะสั่งเป็นกา เพราะสุราจิ้นนั้นมีฤทธิ์ร้อนแรง เพียงดื่มเข้าไปจอกเดียวก็สามารถทำให้เมามายได้แล้ว "นายท่าน สุราจิ้นมีฤทธิ์ร้อนแรง ภายในเหลาของเราก็มีขายแบบเป็นกา ใยนายท่านจึงไม่ลองดื่มสักกาก่อนขอรับ?"

หม่าอวี้หน้าแดงเล็กน้อย เมื่อเห็นว่ามีสายตาใคร่รู้มองมาจากโดยรอบ เขาก็รีบแก้ไขคำพูด "เช่นนั้นเอามาทดลองก่อนหนึ่งกา" หม่าอวี้มีฐานะในเองจิ๋วไม่สูงนัก นอกจากนั้นอ้วนสุดและลิโป้ยังไม่ลงรอยกัน ดังนั้นที่เองจิ๋วจึงหาสุราจิ้นดื่มได้ยาก กระนั้นเบื้องบนก็ไม่อาจควบคุมเบื้องล่างไม่ให้ดื่มสุรานี้ได้โดยสมบูรณ์

ทุกคนล้วนชมชอบสุรา ทว่าหม่าอวี้นั้นมีตำแหน่งไม่สูงนัก นอกจากนั้นสุราจิ้นยังมีราคาแพง ทว่าการเดินทางมาครั้งนี้ อ้วนสุดย่อมเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายให้ ดังนั้นเขาจึงต้องการลิ้มลองสุราจิ้นอันเลื่องชื่อ

ช่างบังเอิญว่า เก๊งอวด ทูตตัวแทนจากเกงจิ๋วเองก้อยู่ภายในเหลาอาหารแห่งนี้เช่นกัน ในการเดินทางมายังปิ้งโจวครั้งนี้ เก๊งอวดไม่เพียงแต่เพื่อมาแสดงความยินดีต่อลิโป้เท่านั้น แต่ยังเดินทางมาเพื่อหาทางทำให้ลิโป้สนับสนุนเล่าเปียว

เมื่อเห็นหม่าอวี้วางท่าอย่างโอหัง มุมปากของเก๊งอวดก็ปรากฏรอยยิ้มเหยียดหยัน ก่อนที่เขาจะมายังเมืองจิ้นหยาง เขาได้ศึกษาธรรมเนียมประเพณีและข้อมูลพื้นฐานเอาไว้แล้ว โดยเฉพาะภายในเมืองจิ้นหยาง หากต้องการจะใช้ตัวตนเพื่อข่มเหงรังแกผู้อื่น สิ่งที่เขาจะต้องเผชิญกับก็คือการจัดการอย่างไร้ปราณีจากจวนเจ้าเมือง ต่อให้ท่านมีตัวตนเป็นทูตตัวแทนจากแคว้นอื่น นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าท่านจะอยู่เหนือกฏหมาย แน่นอน ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งด้วยเช่นเดียวกัน หากว่าเล่าเปียวได้นั่งบัลลังก์มังกร เขาก็สามารถเดินท่องเที่ยวภายในเมืองได้อย่างสบายใจ

หม่าอวี้ดื่มรวดเดียวหมดจอก เมื่อมองเห็นทหารคุ้มกันที่ยืนจ้องมองมาจากทางด้านข้าง เขาก็เอ่ยปากชวนพวกทหารให้นั่งลง

พวกทหารคุ้มกันเองก็อยากจะลิ้มรสชาติของสุราอันเลื่องชื่อนี้เช่นกัน ปกติพวกเขาทำได้เพียงฟังผู้อื่นอวดโอ่บ่งบอกบรรยายเรื่องรสชาติ เมื่อได้ยินคำเชิญชวนจากหม่าอวี้ ทหารคุ้มกันหลายคนก็หันไปมองหน้ากัน จากนัน้จึงพากันนั่งลงอย่างไม่เป็นระเบียบก่อนจะเริ่มรินกาสุราด้วยความยินดี

เมื่อถูกกระตุ้นด้วยฤทธิ์ของสุรา หม่าอวี้ก็ดูเหมือนจะใจกล้ามากกว่ายามปกติ เขาบอกให้เสี่ยวเอ้อร์มาร่วมดื่มด้วยกัน ทหารคุ้มกันทั้งห้าเองก็เป็นนักดื่มสุรา พวกเขาจึงดื่มหมกกาและเปลี่ยนกาใหม่อีกหลายกาอย่างรวดเร็ว

เมื่อถึงตอนชำระค่าอาหาร หม่าอวี้ก็ต้องตกตะลึง เพราะสุราและอาหารโต๊ะของเขานั้นมีค่าใช้จ่ายถึงเก้าพันตำลึง

"มีสุราจิ้นทั้งหมดแปดกา แต่ละกามีราคาหนึ่งพันตำลึง รวมเป็นแปดพันตำลึง ส่วนอาหารและกับแกล้มที่นายท่านสั่งมาก็ล้วนเป็นอาหารขั้นชื่อของเหลาซื่อฟางของเรา มีราคาหนึ่งพักหนึ่งร้อยตำลึง และเงินเศษจำนวนหนึ่งร้อยตำลึงนั้น เหลาอาหารของเราขอมอบส่วนลดให้ คิดค่าใช้จ่ายทั้งหมดเพียงเก้าพันตำลึงขอรับ" เมื่อเห็นสีหน้าของหม่าอวี้ เถ้าแก่ของเหลาซื่อฟางก็รีบแจกแจงค่าใช้จ่ายให้ฟัง

หากว่าเป็นที่อื่น ร้านค้าก็อาจจะต้องคำนึงถึงตัวตนของอีกฝ่าย หากแต่ในจิ้นหยาง อันเป็นที่ตั้งของจวนเจ้าเมืองปิ้งโจว ยังจะมีผู้ใดกล้าก่อความเดือดร้อนกัน? เหล่าพ่อค้าล้วนยินดีประกอบกิจการอยู่ที่นี่ กล่าวได้ว่าหากมีลูกค้าสร้างปัญหาอันไม่สมควร จวนเจ้าเมืองก็จะให้ความคุ้มครองต่อร้านค้า

เมื่อกำลังอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของสุรา อีกทั้งพวกทหารที่ติดตามหม่าอวี้มายังเป็นทหารชั้นยอดของอ้วนสุด ดังนั้นจึงมีความทะนง เมื่อเผชิญกับเถ้าแก่ของร้านที่คล้ายมีเจตนาจงใจสร้างปัญหกาให้กับพวกเขา ทั้งหมดก็ชักดาบออกจากฝัก

ตอนนี้เอง เก๊งอวดก็เดินเข้ามาก่อนจะร้องทักหม่าอวี้ด้วยความประหลาดใจ "นี่ไม่ใช่ทูตจากเองจิ๋ว ใต้เท้าหม่าหรอกหรือ? ข้าได้ยินมาว่าเองจิ๋วนั้นมั่งคั่งอุดมสมบูรณ์ เป็นไปได้หรือไม่ว่าใต้เท้าหม่าจะไม่มีเงินแม้แต่จะจ่ายค่าอาหารและสุรา? อืม แม้ว่าเกงจิ๋วของเราจะแร้นแค้น แต่ยังมีเงินเพียงพอจะจ่ายค่าอาหาร หากว่าใต้เท้าหม่าไม่อาจจ่ายไหว ต้องการให้เกงจิ๋วเราจ่ายให้แทนหรือไม่?"

หม่าอวี้พลันหน้ามืดครึ้ม เขาต้องการจะประกาศตัวตนของเขาต่อเถ้าแก่ของเหลาอาหาร แต่เมื่อเก๊งอวดเดินเข้ามา เขาก็ได้แต่สะกดกลั้นไว้ เกงจิ๋วและเองจิ๋วมีการกระทบกระทั่งกันอยู่หลายครั้ง ครั้งนี้ ทัพเกงจิ๋วเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในการศึกที่กุนจิ๋ว ส่วนหนึ่งต้องยกให้เป็นความดีความชอบของอ้วนสุด หากว่าเขาแสดงฐานะออกไป นั่นก็จะทำให้เองจิ๋วดูด้อยกว่าเกงจิ๋วแล้ว

"ฮึ่ม ค่าอาหารเพียงเทานี้ข้ายังมีปัญญาจ่ายไหว เพียงแต่ยามที่ออกมาข้างนอกไม่ได้พกพาเงินทองมาด้วยมากมายปานนั้น" หม่าอวี้แค่นเสียงเย็น

"หรือก็คือ ตอนนี้ใต้เท้าไม่มีเงินพอจะจ่ายค่าอาหาร?" จากนั้นเก๊งอวดจึงหันไปหาเถ้าแก่ของร้าน "ได้ยินมาว่าเหลาอาหารซื่อฟางไม่เคยให้ผู้ใดติดค้าง ไม่ทราบว่าสามารถไว้หน้าทูตตัวแทนจากเองจิ๋วสักครั้งได้หรือไม่?"

หม่าอวี้พลันโมโหขึ้นมา "เก๊งอวด อย่าให้มันมากเกินไปนัก คิดจริงหรือทหารชั้นยอดแห่งหวยหนานเราไม่อาจทำอย่างไรต่อเกงจิ๋ว? เหตุการณ์ในอิจิ๋วและกุนจิ๋ว หรือว่าใต้เท้าเก๊งลืมเลือนไปแล้ว?"

ผู้ที่ทหารอาหารอยู่ภายในเหลาอาหารแห่งนี้มีไม่มาก เพราะผู้ที่สามารถเข้ามาที่นี่ย่อมต้องมีฐานะอยู่ภายในเมืองไม่ต่ำทราม ดังนั้นปกติแล้วจึงไม่มีผู้ใดก่อปัญหาขึ้นที่นี่ ตอนนี้ เมื่อเห็นว่าทูตจากเกงจิ๋วและทูตจากเองจิ๋วกำลังทุ่มเถียงกัน พวกเขาก็บังเกิดความสนใจ พากันชี้ชวนให้ดูพลางสนทนากัน

"ขุนนางผู้มีเป็นทูตตัวแทนจากเองจิ๋ว เพราะรีบร้อนออกมา ดังนั้นจึงไม่ได้พกเงินทองมาด้วยมากนัก เอาไว้ข้าจะสั่งให้คนนำเงินมาชำระในภายหลัง" น้ำเสียงของหม่าอวี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ เขาเชื่อว่าหลังจากเปิดเผยฐานะออกไป คนของเหลาอาหารจะต้องยอมถอยอย่างแน่นอน ถึงอย่างไรตำแหน่งฐานะทูตจากต่างแคว้นก็ยังมีน้ำหนักไม่น้อย

เถ้าแก่ร้านอาหารกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า "ใต้เท้า เหลาซื่อฟางของเราไม่เคยให้ติดค้างเอาไว้ก่อน แม้แต่ขุนนางของปิ้งโจวที่มาดื่มกินที่นี่ พวกเขาก็ยังต้องจ่ายเงิน ใต้เท้า ท่านเห็นอย่างไร?"

หม่าอวี้รู้สึกยากจะยอมรับได้ เหลาซื่อฟางแห่งนี้ไม่ใช่แค่เหลาอาหารแห่งหนึ่งในจิ้นหยางหรอกหรือ ตั้งแต่เมื่อใดกันที่เหลาอาหารกล้าตั้งกฏเช่นนี้ขึ้นมา? ทูตตัวแทนที่สูงส่งมาดื่มกินอาหารของที่นี่น นั่นก็นับเป็นเกียรติมากพอแล้วไม่ใช่หรือ? นอกจากนั้น เขายังไม่ได้บอกว่าจะไม่จ่ายเงินเสียหน่อย

"ให้เจ้าของร้านเจ้าออกมากล่าววาจา" หม่าอวี้กล่าวด้วยความโกรธ แสดงอำนาจของขุนนางออกมาอย่างเต็มที่

"ใต้เท้าหม่า ดูเหมือนว่าเหลาอาหารซื่อฟางจะไม่ไว้หน้าท่านแม้แต่น้อย ไฉนใต้เท้าจึงไม่สดงความแข็งแกร่ง ให้ร้านไม่ทวงถามค่าอาหารเสียเลยเล่าขอรับ?"

เมื่อเหล่าหทารคุ้มกันของหม่าอวี้ได้ยินคำตอบของเถ้าแก่ร้าน พวงกเขาก็เดินมาล้อมเถ้าแก่ร้านเอาไว้ เดิมทีค่าสุราอาหารเก้าพนตำลึงก็ทำให้พวกเขารู้สึกสิ้นหวังอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อใต้เท้าของพวกเขาเปิดเผยฐานะออกมา คนของเหลาอาหารยังไม่คิดจะไว้หน้า เมื่อครู่หม่าอวี้เมตตา ให้พวกเขาได้ร่วมดื่มด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกสำนึกขอบคุณ แน่นอนว่าย่อมต้องทดแทนคุณให้หม่าอวี้

ทหารคุ้มกันผู้หนึ่งยื่นมือออกไปคว้าจับคอเสื้อของเถ้าแก่ร้านไว้ จากนั้นจึงใช้กำลังยกร่างของเขาขึ้น เท้าของเถ้าแก่ร้านพลันลอยสูงจากพื้นด้วยใบหน้าแดงเนื่องเพราะหายใจไม่สะดวก

"ตอนนี้สามารถไว้หน้าแก่ใต้เท้าได้หรือยัง?" ทหารคุ้มกันนั้นตะคอกใส่เถ้าแก่ร้าน

เมื่อเห็นเช่นนี้ หม่าอวี้ก็ไม่ได้ห้ามปราม ในความเห็นของเขาแล้ว นี่ก็เป็นแค่เหลาอาหารแห่งหนึ่ง ต่อให้ฆ่าเถ้าแก่ทิ้งไป ปิ้งโจวก็ยังต้องไว้หน้าทูตจากต่างแคว้นอยู่หลายส่วน

เมื่อเห็นเถ้าแก่ถูกทำให้อับอาย เสี่ยวเอ้อร์หลายคนก็วิ่งออกจากร้านไป แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นภายในเหลาอาหาร แต่หลายคนก็เป็นผู้มีประสบการณ์ ขอเพียงพวกเขาได้พบกับทหารลาดตระเวนสักขบวน เหลาอาหารก็จะได้รับความยุติธรรมกลับมาอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นฉากนี้ เก๊งอวดที่ยืนชมดูอยู่ด้านข้างก็ยกยิ้มเหยียดหยัน หม่าอวี้ผู้นี้ทนการยั่วยุไม่ได้จนถึงขั้นก่อปัญหาขึ้นภายในเหลาอาหาร อิงจากความเ้ขาใจในปิ้งโจวของเขาแล้ว มห่าอวี้ผู้นี้คงไม่มีจุดจบที่ดี สามารถเห็นปิ้งโจวและเองจิ๋วขัดแย้งกันได้ นี่ก็อาจจะเป็นส่วนช่วยต่อเกงจิ๋วไม่น้อย

หลังจากนั้นไม่นาน ทหารกลุ่มหนึ่งก็วิ่งมาทางเหลอาหารภายใต้การนำทางของเสี่ยวเอ้อร์ผู้หนึ่ง

"ท่านแม่ทัพ เป็นคนเหล่านี้กินแล้วไม่จ่าย พวกเขากระทั่งยังชักดาบออกมาข่มขู่ด้วยขอรับ" เสี่ยวเอ้อร์ชี้ไปยังหม่าอวี้และพรรคพวก