บทที่ 119 สิ่งมีชีวิตเหนือการรับรู้

วินาทีถัดมา หยางป๋อตาค้าง เห็นเทียหนิววิ่งเข้าไปชนหัวกับอีกตัวอย่างสนิทสนม

"ดูแล้วไม่เหมือนศัตรูกันเลย กลับดูเหมือนพี่น้องมากกว่า?" หยางป๋อใช้หุ่นยนต์ส่องดูให้ดี ก็พบว่าเป็นพี่น้องจริงๆ อย่างน้อยก็เป็นเพศเดียวกัน

ไม่รู้ว่าเทียหนิวชนหัวกับอีกฝ่ายเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลอะไร สิบกว่านาทีต่อมา เทียหนิวก็พาอีกฝ่ายมา

แรดอีกตัวนั้นดูเล็กกว่าเทียหนิวเล็กน้อย แต่แข็งแรงกว่า มีลายสีทองเรียงรายตามเขา

ตาเล็กๆของมันจ้องมองหยางป๋อ หยางป๋อก็ไม่รู้ว่ามันหมายความว่ายังไง

แต่เทียหนิวก็ยืนอยู่ที่ทางออกใต้ดินแล้วส่ายหัว 2-3 ที

หยางป๋อเข้าใจทันที ให้เขานำหุ่นยนต์จากใต้ดินออกมา

หยางป๋อจึงต้องแก้ไขรหัสอีกครั้ง ไม่โจมตีสัตว์ประเภทแรด แล้วก็นำทัพหุ่นยนต์ยาวเหยียดออกมาจากทางเข้าใต้ดิน

พี่น้อง เอ่อ พูดให้ถูกคือเพื่อนของเทียหนิว จ้องมองหุ่นยนต์พวกนี้อย่างระมัดระวัง

จากนั้นเทียหนิวกับเพื่อนของมันก็เดินนำ หยางป๋อนำขบวนหุ่นยนต์ตามมา เดินเข้าไปในหุบเขา ประหลาดที่มนุษย์กลายพันธุ์ที่ตามหลังหุ่นยนต์มาไม่ได้ตามมาถึงที่นี่ ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไร

เดินไปไม่นาน หยางป๋อก็เห็นแรดตัวอื่นๆ มีทั้งแรดตัวโตแข็งแรง ก็มีทั้งแรดตัวเล็กๆน่ารัก มีสีดำ สีเทา และสีเงิน

แรดพวกนี้ต่างจ้องมองภาพตรงหน้า ตาเล็กๆเต็มไปด้วยความสงสัย หูตั้งชัน

หุบเขาดูเหมือนจะมีหลายสาย มีทางแยกตรงกลาง แรดที่นี่มีไม่น้อย แต่ส่วนใหญ่เป็นสีดำกับสีเทา สีเงินมีน้อยนิด

ส่วนสีทองนี่ไม่มีเลย หุบเขายาวมาก ยาวเกิน 200 กิโลเมตร แถมยังมีทางแยกอีกเยอะ ข้างในมีแต่หญ้ากับพุ่มไม้ ดูเหมือนเป็นอาหารของแรด

เดินไปได้ชั่วโมงกว่า หยางป๋อก็เห็นโพรงสีดำสนิทที่ปลายหุบเขา พ่นควันลอยคลุ้ง

"ปากปล่องภูเขาไฟงั้นเหรอ?" หยางป๋อจ้องมองสถานที่ตรงหน้า รู้สึกสงสัยอยู่บ้าง

วินาทีถัดมา เทียหนิวก็หันมาส่ายหัวหลายที หยางป๋อเริ่มไม่เข้าใจ เทียหนิวก็ส่ายหัวต่อ หยางป๋อก็พอจะเข้าใจบ้าง จึงจัดให้หุ่นยนต์ล้อมรอบโพรงนี้

แล้ววินาทีถัดมา เทียหนิวก็วิ่งไปที่ข้างปากโพรง คำรามใส่ปากโพรงหนึ่งที

จากนั้นเทียหนิวก็รีบวิ่งกลับมาซ่อนหลังหุ่นยนต์กับเพื่อนของมัน

"นี่มันจะให้เราช่วยจัดการศัตรูที่กำลังมางั้นเหรอ?" หยางป๋อเข้าใจทันที แรดตัวนี้ต้องการให้เขาช่วยจัดการศัตรู

หยางป๋อยังไม่ทันได้คิดอะไร หุ่นยนต์ข้างๆก็ยิงกระหน่ำแล้ว เห็นงูตัวใหญ่สีดำเขม่าหลายตัวพุ่งออกมาจากโพรง ตัวใหญ่ที่สุดยาวสี่ห้าเมตร ตัวเล็กก็ยาวสองสามเมตร

การควบคุมพลังไฟ +2!

การควบคุมพลังไฟ +4!

การควบคุมพลังไฟ +2!

...

ข้อมูลในสมองทำเอาหยางป๋อตกตะลึง นี่มันสัตว์กลายพันธุ์ที่ควบคุมพลังไฟได้ พวกนี้ถ้าเอาไปขายที่สหภาพนะ!

เฮอะๆ ของพวกนี้เป็นของข้าหยางป๋อเท่านั้น ใครก็อย่าได้มาแหยม

หยางป๋อไม่ยอมเอามันไปขายเป็นวัตถุดิบหรอก ขายพวกนี้ไปไม่รู้ว่าจะเพิ่มคนที่ควบคุมธาตุไฟได้อีกเท่าไหร่ นี่ถ้าเพิ่มขึ้นมาแค่คนเดียวก็เป็นคู่แข่งแล้ว แล้วนี่วัตถุดิบมากขนาดนี้ จะทำให้คนตื่นรู้ได้อีกกี่คน?

ถ้าทำแบบนั้นก็เท่ากับฆ่าตัวตายชัดๆ

สัตว์กลายพันธุ์ที่โดนยิงจนระเบิดถอยกรูดไปทันที

หยางป๋อควบคุมหุ่นยนต์เข้าไปที่โพรงนั้น พบว่าโพรงลาดเอียงลงไปข้างล่าง เขาควักระเบิดไฮโดรเจนขนาดจิ๋วจากหุ่นยนต์ด้านหลังออกมาหนึ่งลูก

ตูมมม! เสียงระเบิดดังสนั่น ตามมาด้วยข้อความทักษะการควบคุมพลังไฟอีกระลอก คราวนี้พร้อมกับหินและควันที่พวยพุ่งออกมาจากปากโพรง

หยางป๋อตาลุกวาว ที่นี่มีที่ดีๆแบบนี้ด้วยเหรอ กำลังจะเตรียมลงไป เทียหนิวก็มาขวางเอาไว้

"ข้างในยังมีตัวที่แข็งแกร่งกว่าอีกเหรอ?" หยางป๋อถามเทียหนิวด้วยสายตาเป็นประกาย

หยางป๋อถอยไปสองสามก้าว เทียหนิวก็รีบหนีห่างออกไปด้วย

ดูท่าจะมีตัวที่แกร่งมากจริงๆ หยางป๋อไม่กลัวหรอก เขาล้วงระเบิดคลื่นกระแทกอีกสองลูกจากหุ่นยนต์ด้านหลัง แล้วโยนลงไป

คราวนี้ตั้งเวลานานหน่อย สักพักก็ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น

แล้วหยางป๋อก็ได้รับทักษะการควบคุมพลังงานไฟอีกระลอก เกือบจะหัวเราะออกมาดังๆ การมีพวกพื้นเมืองอย่างเทียหนิวนำทางนี่มันสุดยอดไปเลย ไม่รู้ว่าเทียหนิวยังมีศัตรูอีกมั้ย...ฮ่าๆๆ!

แต่แล้วเทียหนิวก็คำรามขึ้นมาทันใด!

หยางป๋อรีบควักระเบิดไฮโดรเจนอีกสองลูกโยนลงไปในโพรง

หยางป๋อไม่ได้อยากจะโยนตลอด แต่ต้องรอให้สัตว์กลายพันธุ์ด้านล่างรวมตัวกันก่อน

ควันฝุ่นขนาดมหึมาพร้อมเศษหินที่พุ่งกระเด็นออกมา คู่กับเสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหว

โพรงสีดำนี่เต็มไปด้วยลาวาที่เย็นตัวแล้ว ถึงอย่างนั้นหินก็ยังกระเด็นไปทั่ว

จากนั้นเปลวไฟก็พวยพุ่งออกมาจากโพรงมืด ตามมาด้วยงูตัวใหญ่กว่าเดิม แต่พอมันโผล่หัวออกมา หุ่นยนต์ด้านหลังก็ยิงลำแสงเลเซอร์ใส่เป็นชุด

เกล็ดเกราะบนตัวงูถูกยิงจนระเบิดกระจาย แต่แล้ววินาทีถัดมา ร่างของงูก็ถูกห่อหุ้มด้วยโล่พลังงานสีแดง

"โอ้โห!" หยางป๋อเพิ่งเคยเห็นสัตว์กลายพันธุ์ที่ปล่อยโล่พลังงานได้ นี่มันไม่ใช่แค่ยานรบหรือหุ่นยนต์ระดับสูงถึงจะมีเท่านั้นเหรอ แม้แต่สัตว์กลายพันธุ์ก็ยังมี

ลำแสงเลเซอร์ยิงใส่โล่พลังงานของงูตัวนั้น ทำให้โล่พลังงานสว่างจ้าสลับมืดหม่นไปมา

วินาทีถัดมา งูตัวใหญ่หดคอกลับ เมื่อหยางป๋อคิดว่ามันจะหนี ของเหลวสีแดงก็พุ่งออกมาจากโพรง หยางป๋อควบคุมให้เจ็ตแพ็คพุ่งหนีไปอีกทางทันที

ของเหลวสีแดงนั่นตกลงบนหุ่นยนต์ระดับสูง เหมือนน้ำร้อนสาดใส่เทียนไข หุ่นยนต์หลอมละลายและลุกไหม้ในพริบตา

หยางป๋อหดคอ ก่อนที่ของเหลวสีแดงชุดที่สองที่สามที่สี่จะพุ่งออกมาจากโพรงเป็นเส้นโค้งตามกัน เห็นทีหุ่นยนต์ทั้งหมดที่เขาพามาจะโดนมันจัดการซะแล้ว

หยางป๋อกระโดดไปที่หน้าหุ่นยนต์ที่ยังดีอยู่สองสามตัว เปิดใช้งานระเบิดไฮโดรเจนขนาดจิ๋วแล้วโยนทั้งหุ่นยนต์ลงไปในโพรงพร้อมกัน

งูในโพรงเห็นมีของบินเข้ามา ก็พ่นของเหลวใส่ทันที แต่วินาทีถัดมา ระเบิดไฮโดรเจนขนาดจิ๋วบนตัวหุ่นยนต์ก็ระเบิด สะเก็ดระเบิดและแรงระเบิดอันมหาศาลทำให้งูร้องซี้ดๆ

จากนั้นเมื่อหุ่นยนต์ที่สองที่หยางป๋อโยนตามมาตกลงไป งูเห็นภาพนี้ก็เหวี่ยงหัวเต็มแรงจนหุ่นยนต์ลอยกลับขึ้นมา

หุ่นยนต์ระเบิดกลางอากาศ นี่คือผลที่หยางป๋อต้องการ วินาทีถัดไปเขาก็ควบคุมหุ่นยนต์พลังงานของตัวเองให้ชักดาบพลังงานออกมา

แล้วกระโดดลงไปในโพรงในขณะที่เปิดใช้งานเจ็ตแพ็คบนหลังหุ่นยนต์

เห็นอีกหุ่นยนต์ร่วงลงมา งูในโพรงก็สะบัดหัวพุ่งเข้าชนหุ่นยนต์ของหยางป๋อเต็มแรง

(จบบท)