บทที่ 206 หน้าไม่อาย

“ดี ดี” เจ้านายอ้วนเปิดกล่องออกดูก่อนโดยตาเปล่า สีของวัสดุไม่มีปัญหา

“เดี๋ยวถ้ามีเวลา ฉันจะไปดูในห้องทดลอง ข้างนอกมีพนักงานใหม่สองคนมา คนผมดำชื่อจางซิน คนผมทองชื่อลู่ซีทั้งสองเป็นพลเมืองระดับ F” เจ้านายอ้วนพูดกับหยางป๋ออีกครั้ง

หยางป๋อถามอย่างสงสัย “เจ้านาย คุณไม่ใช่ทำคนเดียวเหรอ”

“อย่าพูดเลย สามเดือนที่ผ่านมาออกนโยบายใหม่ บริษัทต้องมีพลเมืองบางส่วน ห้ามจ้างแต่ผู้พักอาศัย” เจ้านายอ้วนส่ายหัวพูด

“ก็เพราะว่าที่นี่ไม่มีบริษัทใหญ่ๆ เศรษฐกิจไม่ดี ที่นี่มีลมแรงครึ่งปี ค่าใช้จ่ายสูง ถ้าไม่ใช่เพราะที่นี่มีภาษีที่ถูก ที่ดินราคาถูก คงไม่มีใครมา” เจ้านายอ้วนพูดอีกครั้ง

หยางป๋อพยักหน้า เจ้านายอ้วนคงไม่รู้ข้อมูลส่วนตัวของพวกเขา เพราะเป็นเรื่องส่วนตัว หยางป๋อสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นมาด้วยจุดประสงค์อะไร

“คงไม่ใช่เพื่อตัวเธอเอง” หยางป๋อคิดในใจ

“แต่บริษัทเรามีงานเยอะ ไม่เป็นไรหรอก ถ้านายชอบพวกเธอ ลองทำความรู้จักดู” เจ้านายอ้วนพูดเสียงเบา

หยางป๋อได้ยินก็ถามอย่างสงสัย “เจ้านาย คุณไม่ใช่ว่าจะแนะนำคนให้ผมหรือ”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกัน บริษัทเรามีพนักงานที่เป็นผู้หญิงห้าคน ผู้กลายพันธุ์มีร่างกายแข็งแรง มีคู่คนเดียวจะพอได้ยังไง มีผู้หญิงหนึ่งคนที่มีผู้ชายสามสี่คนก็มี หรือผู้ชายหนึ่งคนที่มีผู้หญิงสามสี่คนก็มี สหภาพส่งเสริมการแต่งงานคู่เดียว แต่ถ้าทั้งสองคนยินยอมอยู่ด้วยกันและไม่แต่งงาน ก็ไม่มีปัญหา” เจ้านายอ้วนยักไหล่พูด

หยางป๋อฟังแล้วรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย แต่พอคิดว่าอาจจะเป็นผู้ชายที่แปลงเพศ ก็เลยคิดว่ายังดีกว่าไปสำรวจเรื่องนี้ให้ชัดเจนก่อน

“ตอนกลับบ้านก็เอาวัสดุบางส่วนไปด้วย” เจ้านายอ้วนมองหยางป๋อไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ จึงพูด

หยางป๋อพยักหน้าแล้วไปทำภารกิจ ตอนนี้หยางป๋อมีแค่สี่ล้านเครดิตเกม ที่เหลือไม่มีอะไรแล้ว

ระเบิดคลื่นกระแทกยังไม่เอามาขาย และการทำงานก็ไม่หนักมาก เมื่อเทียบกับชีวิตที่แล้ว ง่ายกว่ามาก และร่างกายของเขาทำงานพวกนี้ได้ง่ายมาก เหมือนกับการเดินเล่น

————————————————

ในขณะที่หยางป๋อกำลังทำภารกิจเก็บขยะ ฟอรัมเกมหุ่นยนต์มีผู้เล่นหลายคนด่าคนที่โพสต์เปิดเผยบัคของเกม

ผู้เล่นบางคนยังดีที่ทำการค้ากับมนุษย์กลายพันธุ์เสร็จสิ้น ไม่ขาดทุน

แต่ผู้เล่นส่วนใหญ่ซื้อระเบิดคลื่นกระแทกมาแล้วใช้ไม่ได้ แม้จะพบมนุษย์กลายพันธุ์ มนุษย์กลายพันธุ์ก็ปฏิเสธการค้า แล้วถูกระบบเกมเตือนว่ารบกวนเผ่าพันธุ์ที่เป็นกลาง ต้องถูกปรับหรือถูกห้ามเล่นเกม

หลายคนคิดว่าเป็นเพราะบัคถูกเปิดเผยแล้ว เกมทางการได้แก้ไขบัคแล้ว

ในความเป็นจริง ผู้เล่นเกมเห็นมนุษย์กลายพันธุ์ ก็เป็นเพียงเกมเสมือนจริง ถ้ากองทัพต้องการ ผู้เล่นเกมสามารถเข้าสู่เกมเสมือนจริงได้ทุกเมื่อ ในเกมเสมือนจริง มนุษย์กลายพันธุ์มีปฏิกิริยาอย่างไรก็เป็นกองทัพที่กำหนด

และทีมที่ติดตามหยางป๋อเริ่มแตกแยก

ทำให้ฟอรัมเต็มไปด้วยความสับสน

กองทัพเริ่มสนใจบัญชีเกมของหยางป๋อ แต่เพราะหยางป๋อไม่มีการละเมิดเพิ่มเติม จึงไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลส่วนตัวของหยางป๋อได้

การกระทำของหยางป๋อทั้งหมดเป็นไปตามกฎของเกม การควบคุมเกมระยะไกลของกองทัพก็ถูกควบคุม ถ้าหยางป๋อละเมิดเพิ่มเติม ก็สามารถขอให้ศาลเข้ามาเกี่ยวข้องได้ เพื่อที่จะตรวจสอบข้อมูลส่วนตัวของผู้เล่นเกม ต้องมีการเข้ามาเกี่ยวข้องของหน่วยงานยุติธรรม

กองทัพก็อยู่ภายใต้การควบคุมของศาล แม้ว่ากองทัพจะสงสัยว่าหยางป๋อซื้อระเบิดคลื่นกระแทกหกหมื่นลูกโดยไม่มีเจตนาดี

แต่ข้อผิดพลาดก่อนหน้านี้เป็นของกองทัพ ไม่ใช่หยางป๋อ ถ้าหยางป๋อใช้ระเบิดคลื่นกระแทกหกหมื่นลูกในภายหลัง ความรับผิดชอบแรกเป็นของกองทัพ

และกองทัพได้ตั้งค่าเอฟเฟกต์เสมือนจริงในบัญชีเกมของหยางป๋อ ระเบิดคลื่นกระแทกที่หยางป๋อเอามาจากคลังสินค้าทั้งหมดเป็นของเสมือนจริง ทิ้งที่ไหนก็ไม่มีผลอะไร มีแค่เอฟเฟกต์เล็กน้อย ไม่มีผลจริง

สุดท้ายแค่รอหยางป๋อหาที่เก็บระเบิดคลื่นกระแทก กองทัพจะส่งคนไปกำจัด แล้วให้ระเบิดปลอมให้เขาเอาไปทิ้งเล่น กองทัพจึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก

กองทัพกำลังยุ่งกับการเจรจากับสภา แต่เดิมเป็นความดี แต่เพราะปัญหาซับซ้อนในการกบฏ ทำให้คนในกองทัพปวดหัว กบฏในกองทัพส่งผลร้ายแรง

———————————————

วันนี้หยางป๋อทำภารกิจอีกสามครั้ง รายได้เกือบ 6000 เครดิต ภารกิจสุดท้ายคือทำโอที

เพราะขยะในสนาม รัฐบาลกำหนดให้เจ้าของบ้านทำความสะอาด เพราะขยะเหล่านี้จะเน่าและทำให้เกิดปัญหาไม่จำเป็น

“หยางป๋อ วัสดุที่นายสกัดฉันตรวจแล้ว ทั้งหมดเป็นของคุณภาพดี” ตอนเย็นเจ้านายอ้วนเชิญหยางป๋อไปทานข้าวที่ร้านอาหารหรู หลังจากทานเสร็จแล้วสั่งชามาหนึ่งถ้วย นั่งคุยกัน

“ได้คุณภาพดีก็ดีแล้ว” วัสดุที่สกัดแบ่งเป็นสามระดับ ปกติ ดี และพิเศษ

“พลังพิเศษของนายช่วงนี้มีอะไรบ้าง” เจ้านายอ้วนถาม ที่นี่เป็นห้องส่วนตัวในร้านอาหารหรู ไม่มีอุปกรณ์อัจฉริยะใดๆ เพราะมีการรบกวนอย่างรุนแรง แม้แต่นาฬิกาข้อมือก็ใช้ไม่ได้

“ช่วงนี้แค่แรงเพิ่มขึ้นเล็กน้อย อื่นๆ เหมือนไม่มี” หยางป๋อเตรียมเซอร์ไพรส์เจ้านายอ้วนตอนสิ้นปี จะเปิดเผยพลังแสงของตัวเอง

ทำไมต้องเปิดเผยพลังแสง? เพราะมันสะดุดตามาก เมื่อใช้ก็จะมีแสงสว่างจ้า กลายเป็นคนเด่นที่สุด

“เจ้านาย ฉันเห็นมียาชนิดหนึ่งที่สามารถเปลี่ยนผู้ชายเป็นผู้หญิงได้ ถ้าฉันแต่งงาน ฉันจะรู้ได้ไหมว่าคู่ของฉันเคยใช้ยานี้” หยางป๋อถามคำถามที่อยู่ในใจมาหลายวัน

“แน่นอนไม่รู้ นี่เป็นเรื่องส่วนตัว แม้แต่หลังแต่งงานก็ไม่บอกนาย”

“ต้องระวังให้ดี ฉันรู้ว่ามีคนหลังแต่งงานพบว่าภรรยาเคยใช้ยานี้ และยังล้มเหลวอีก การฟ้องหย่าก็ไม่ได้”

“เพราะจากมุมมองทางกฎหมาย คู่ของเขาก็มีสิทธิมนุษยชน และการแปลงเพศล้มเหลวก็เป็นกลุ่มคนที่ต้องการการดูแลพิเศษ ถ้านายแต่งงานกับคนในกลุ่มพิเศษนี้ ถ้าคู่ของนายไม่ยอมหย่า ศาลก็จะไม่ตัดสินหย่า ฉันฟังเรื่องนี้ก็รู้สึกขยะแขยง” เจ้านายอ้วนฟังหยางป๋อแล้วอธิบายด้วยท่าทางรังเกียจ

หยางป๋อคิดถึงว่าเจ้านายอ้วนบอกว่าล้มเหลว สามารถจินตนาการได้ว่าผู้ชายคนนี้จะมีปฏิกิริยาอย่างไร

คิดถึงว่าตัวเองเจอผู้หญิงแบบนี้ ถอดกางเกงแล้วพบว่าเป็นของล้มเหลว หยางป๋อรู้สึกขนลุกขึ้นมา

“ไม่มีวิธีอะไรเลยหรือ”

“แน่นอนว่ามี ทำการตรวจพันธุกรรม และก่อนแต่งงานสามารถลองดู” เจ้านายอ้วนพูด

“สามารถตรวจในตลาดมืด หรือหาหน่วยงานที่เชื่อถือได้ตรวจ บ้านเรามีห้องทดลองแบบนี้ นายสามารถเอาตัวอย่างพันธุกรรมของคู่ของนายมาให้ฉัน บริษัทพันธุกรรมทั่วไปไม่กล้าทำ เพราะจำนวนคนในกลุ่มนี้ไม่น้อย” เจ้านายอ้วนดื่มชาหนึ่งถ้วยแล้วพูดกับหยางป๋อ

หยางป๋อถามด้วยความสงสัย “คนที่คุณพูดถึงตอนสุดท้ายจัดการอย่างไร”

“ล้มละลาย เขาทำตัวเองล้มละลาย เป็นหนี้ก้อนใหญ่ คู่ของเขาก็หย่าเอง”

“อืม” หยางป๋อไม่นึกเลยว่าต้องเจอความทุกข์ทรมานแบบนี้

“ก่อนแต่งงานกัน ไม่มีอะไรกันหรือ”

“ก่อนแต่งงานกันเหลือแค่ขั้นสุดท้าย ที่อื่นไม่มีปัญหา ตอนนี้คนนั้นเต็มใจซื้อหุ่นยนต์มากกว่าผู้หญิง เพราะขั้นสุดท้ายต้องผ่านหลายขั้นตอน”

“ฉันรู้สึกเสียใจกับคนที่คุณรู้จัก” หยางป๋อคิดว่าถ้าตัวเองเจอเรื่องแบบนี้ คงเป็นเงาทางจิตใจไปตลอดชีวิต

“หยางป๋อ มีเกมหุ่นยนต์เกมหนึ่ง นายลองเล่นดู ถ้าเล่นได้ หลังจากไปบ้านฉัน ให้นายได้สัมผัสหุ่นยนต์จริง” เจ้านายอ้วนพูดด้วยท่าทางลึกลับ

“เกมอะไร” หยางป๋อทำเป็นถามอย่างสงสัย

“เป็นเกมที่มีความสมจริงสูง เล่นเกมยังสามารถเพิ่มระดับนักขับหุ่นยนต์ของตัวเองได้ ตอนนี้ฉันในเกมก็ควบคุมหุ่นยนต์รุ่นเก้า”

“ก่อนเข้าสู่เกม ต้องทดสอบความเร็วมือ นายมีพลังพิเศษ น่าจะผ่านการทดสอบได้ แต่นายต้องระวัง ถ้าหุ่นยนต์เสียหาย นายต้องจ่ายค่าซ่อมหุ่นยนต์” เจ้านายอ้วนเตือนหยางป๋อให้ระวัง

“ทำไม เล่นเกมต้องจ่ายค่าซ่อมหุ่นยนต์ นี่ไม่ใช่หลอกลวงหรือ” หยางป๋อถือถ้วยชา ถามอย่างสงสัย

“เกมนี้มีรายได้สูง แค่ทำภารกิจ ฉันทำได้ครั้งละ 2แสน ภายในครึ่งวัน บางคนทำได้ครั้งละหลายล้าน ล่าสุดมีคนหน้าไม่อายใช้บัคเกมทำได้ครั้งละสี่ล้าน” เจ้านายอ้วนพูดถึงตอนสุดท้ายด้วยความโมโห

“เจ้านาย ตอนนี้คุณเป็นนักขับหุ่นยนต์ระดับไหน” หยางป๋อไม่รู้สึกละอายที่หาเงินได้ นั่นเป็นความสามารถของเขา

“นักขับหุ่นยนต์ระดับกลาง” เจ้านายอ้วนพูดด้วยความภาคภูมิใจ

“นักขับหุ่นยนต์แบ่งเป็นระดับต้น ระดับกลาง ระดับสูง ระดับผู้เชี่ยวชาญ ระดับปรมาจารย์”

“นี่พูดยาก ที่ง่ายที่สุดคือวัดความเร็วมือ”

หยางป๋อดื่มชาแล้วถาม “ส่วนตัวไม่สามารถมีหุ่นยนต์ได้หรือ”

“สามารถมีได้ นักขับหุ่นยนต์ระดับปรมาจารย์สามารถมีหุ่นยนต์ของตัวเอง คนอื่นๆ สามารถสะสมได้ แต่มีข้อจำกัด หุ่นยนต์ก่อนรุ่นที่เก้าสามารถสะสมได้ แต่การซื้อหุ่นยนต์เล่นได้แค่ที่บ้าน ออกมาในพื้นที่สาธารณะผิดกฎหมาย” เจ้านายอ้วนพูด

“บ้านฉันมีหุ่นยนต์ระดับสูง ถ้านายสามารถควบคุมหุ่นยนต์ได้ นายจะได้สัมผัสความรู้สึกการขับหุ่นยนต์แปดเก้าเมตร” เจ้านายอ้วนพูดด้วยความตื่นเต้น

หยางป๋อไม่รู้สึกว่าหุ่นยนต์มีผลแบบนั้น ในความรู้สึกของหยางป๋อ หุ่นยนต์เป็นเพียงเครื่องมือ

อาจเป็นเพราะวิญญาณของหยางป๋อไม่ได้ถูกฉีดเข้าไปในวัฒนธรรมของโลกนี้ จึงไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกนี้ของเจ้านายอ้วน

มองจากมุมนี้ การโฆษณาของสหภาพมีผลแม้แต่กับผู้มีพลังพิเศษ

“ฉันว่าฝึกทำยาต่อไปดีกว่า” หยางป๋อส่ายหัว

“ยังไงฤดูลมแรงก็ทำงานไม่ได้ นายลองดู อาจจะมีพรสวรรค์ในการขับหุ่นยนต์” เจ้านายอ้วนยังไม่ยอมแพ้

“เจ้านาย ที่ดาวซันเหยว่ามีสัตว์กลายพันธุ์ไหม” หยางป๋อเปลี่ยนเรื่อง

“แน่นอนมี ทุกดาวมีสัตว์กลายพันธุ์ แต่สัตว์กลายพันธุ์ส่วนใหญ่ไม่มีค่า เพราะได้รับรังสีอวกาศหรืออุกกาบาต ดาวส่วนใหญ่มีสัตว์กลายพันธุ์บางอย่าง”

“เหมือนที่ประกาศเมื่อวันก่อนว่าผู้กลายพันธุ์ขั้นสูงไปตกปลาในทะเลแล้วหายไป ถ้าคนนี้ตายอยู่ในทะเล ร่างของเขาถูกสัตว์ในทะเลกิน สัตว์ในทะเลมีโอกาสกลายพันธุ์ได้”

“แต่การกลายพันธุ์แบบนี้ไม่มีค่า วัสดุของยาเสริมพันธุกรรมก็มาจากสัตว์กลายพันธุ์ แต่สัตว์กลายพันธุ์เหล่านี้ พันธุกรรมของพวกมันจะสืบทอดต่อไป นั่นคือ สัตว์กลายพันธุ์นี้ ลูกหลานของมันมีโอกาสมากกว่า 80% ที่จะกลายพันธุ์ด้วย”

“แต่ที่ฉันพูดถึงการกลายพันธุ์แบบฉับพลันนั้น จะเกิดในตัวเดียว ไม่สืบทอดต่อเนื่อง การกลายพันธุ์แบบนี้ไม่มีค่า”

“การกลายพันธุ์แบบนี้เรียกว่าการปนเปื้อน ถ้าพบต้องรายงานทางการทันที” เจ้านายอ้วนอธิบายยืดยาว

“เจ้านาย คุณได้ความรู้เหล่านี้มาจากไหน ทำไมฉันหาแหล่งเรียนรู้ไม่ได้เลย”

“ความรู้พวกนี้บันทึกอยู่ในห้องสมุดของครอบครัว นายก็สามารถซื้อหนังสือที่เกี่ยวข้องจากตลาดมืดได้ แต่ราคาสูงมาก” เจ้านายอ้วนพูด

“พลเมืองระดับสูงได้รับความรู้เหล่านี้ง่ายกว่าหรือ” หยางป๋อถามคำถามที่คิดมานาน

“ไม่ใช่เลย ความรู้ไม่มีแจกฟรี ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายสูง เพียงแค่ว่าพวกเขารู้แหล่งที่จะหาได้ แต่ก็ต้องจ่ายเงินเหมือนกัน”

“โลกนี้ยังมีความรู้มากมายที่ไม่เปิดเผยให้คนส่วนใหญ่รู้” เจ้านายอ้วนเติมน้ำชาให้ตัวเอง แล้วพูดต่อ

“เหมือนที่ฉันเห็นยาพลังพิเศษในตลาดมืด?”

“ใช่ การผลิตยาพลังพิเศษเป็นความลับใหญ่ มีเพียงครอบครัวไม่กี่ครอบครัวที่มีเทคโนโลยีนี้ ดังนั้นลองดูในตลาดมืดบ้าง อาจพบของดี นายสามารถไปดูในเขตวัสดุ ที่นั่นมีวัสดุแร่ธาตุหายากมากมาย อาจเจอบางอย่าง แต่ถ้านายไม่รู้จัก ก็พลาดโอกาสรวย” เจ้านายอ้วนพยักหน้า

“หยางป๋อ ถ้ามีใครบอกว่ามาจากบริษัทแม่ ส่งอีเมลถึงนาย ต้องแจ้งฉันทันที” สองคนดื่มชาจบ ลุกขึ้นเตรียมออกไป เจ้านายอ้วนก็เตือนหยางป๋อ

(จบบท)