บทที่ 184 งดงามราวกับสายน้ำ

บรรดาผู้ใหญ่ในกองทัพเริ่มเข้าใจการกระทำของหยางป๋อน้อยลงเรื่อยๆ นี่คือความรู้แปลกๆ อะไรกัน?

ในฐานะผู้บัญชาการปฏิบัติการครั้งนี้ พันเอกเองก็ปวดหัวกับเรื่องนี้เหมือนกัน

หมอนี่รู้มากมายขนาดนี้ได้ยังไง? จากประวัติของหมอนี่ น่าจะไม่รู้มากมายขนาดนี้

“เจอแล้ว นี่คือถังดับเพลิง เป็นถังดับเพลิงสำหรับเครื่องยนต์พลังงาน” แต่ตอนนี้การตรวจสอบอะไรก็ง่าย ผู้ใต้บังคับบัญชาของพันเอกก็ตรวจพบอย่างรวดเร็ว

ดูหยางป๋อที่ควบคุมหุ่นยนต์กำลังถือตัวถังอยู่

“ของแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน” หยางป๋อตั้งใจจะหาชิ้นส่วนของยานขนส่งมาใช้เป็นโล่ ไม่คิดว่าจะเจอของดีแบบนี้แทน

หยางป๋อควบคุมหุ่นยนต์ถือถังแล้วรีบไปยังพื้นที่ต่อสู้

พื้นที่รอบๆ อาคารนี้ 200 เมตรว่างเปล่าหมด ไม่สามารถเข้าถึงได้

แม้จุดอื่นจะไม่มีประตู แต่ก็มีช่องยิง ถ้าเข้าไปใกล้จะโดนหุ่นยนต์ข้างในยิงด้วยปืนเลเซอร์

หยางป๋อมองดูภูมิประเทศทั้งหมด คำนวณอย่างรวดเร็วในหัว

จากนั้นก็ถอยหลังแล้วเปิดใช้เจ็ตแพ็คของหุ่นยนต์ให้มันพุ่งขึ้นในลักษณะโค้ง

เมื่อหุ่นยนต์ถึงจุดสูงสุดของโค้ง หยางป๋อก็ปล่อยถังออก และก่อนปล่อยเขาบิดวาล์วของถังให้เปิด

ถังปล่อยควันสีขาวพุ่งสูงหลายร้อยเมตร แล้วตกลงไปที่ด้านหน้าอาคาร

เมื่อหุ่นยนต์ของหยางป๋อลงถึงพื้น ถังก็หล่นลงไปที่ทางเข้าอาคาร แล้วกระเด้งนิดหน่อย

ทันใดนั้น ระบบยิงอัตโนมัติของหุ่นยนต์ที่ทางเข้าอาคารก็ยิงเลเซอร์ใส่ถัง

ถังระเบิดพ่นควันออกมามากมาย

ควันเหล่านี้จับตัวเป็นเส้นใยภายในเวลาไม่ถึงวินาที ทางเข้าทั้งหมดดูเหมือนถูกแมงมุมหลายหมื่นตัวถักใย

“สิ่งที่พ่นออกจากถังดับเพลิงนี้จะกลายเป็นเส้นใยทนไฟ มีความเหนียว ทนไฟ และปิดกั้นพลังงาน ซึ่งจะรบกวนระบบเรดาร์ของหุ่นยนต์ฝ่ายตรงข้าม ทำความสะอาดยาก” หน้าจอควบคุมในกองทัพแสดงมุมมองจากหุ่นยนต์ของหยางป๋อ ผู้ใต้บังคับบัญชาของพันเอกอธิบาย

หุ่นยนต์ในอาคารดับเครื่องทันที หยางป๋อจึงถืออาวุธพลังงานพุ่งเข้าไปในทางเข้าเหมือนกระสุนปืน

เพื่อนร่วมทีมที่กำลังยิงกันอยู่สงสัยว่านี่คืออาวุธอะไร แค่ถังเดียวทำแบบนี้ได้ยังไง

เมื่อเห็นหุ่นยนต์ของหยางป๋อเข้ามา เพื่อนร่วมทีมก็รีบถืออาวุธพลังงานตามเข้าไป

หุ่นยนต์ของหยางป๋อพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้ด้วยความเร็วเกินสองมัค อาวุธพลังงานไม่ต้องเหวี่ยงหรือฟัน แค่เล็งไปที่หุ่นยนต์ฝ่ายตรงข้าม

ด้วยความเร็วสูงอาวุธของหุ่นยนต์จึงสามารถตัดหุ่นยนต์ได้ทุกตัว

หยางป๋อชนกับหุ่นยนต์ฝ่ายตรงข้ามชนกำแพง

หยางป๋อรู้สึกว่าอาวุธของเขาตัดอะไรบางอย่าง

จากนั้นหยางป๋อก็พุ่งไปทางขวาโดยไม่สนหุ่นยนต์เหล่านั้น

เมื่อพ้นวิสัยทัศน์ที่ถูกใยปิดบัง หยางป๋อก็เห็นโกดังที่มีชั้นหลายชั้น และมีทางลงอยู่ด้านหนึ่ง

คนในชุดเกราะพลังงานมองหุ่นยนต์พันธมิตรอย่างงงๆ

หุ่นยนต์ยิงเลเซอร์พุ่งทะลุคนเหล่านั้นเป็นดอกไม้ไฟ

ประตูใหญ่นี้เปิดอยู่ สามารถเห็นว่าประตูนี้สร้างอย่างแข็งแรง เป็นสีเงินขาว

น่าเสียดายที่ประตูเปิดอยู่ เข้าไปแล้วเห็นปืนใหญ่รักษาความปลอดภัยสองกระบอก แต่ไม่มีคนอยู่ข้างๆ

พื้นที่นี้คล้ายกับโกดังข้างบน สูงเกือบ 20 เมตร มีคนหลายสิบคนรวมกลุ่มอยู่ ข้างๆ มีหุ่นยนต์ที่เปิดห้องคนขับไว้

ทันใดนั้นเสียงสัญญาณเตือนดังขึ้น คนหลายสิบคนนี้ตื่นตัวทันที แต่ตามด้วยเลเซอร์พุ่งเข้ามา

ห้องคนขับของหุ่นยนต์ที่เปิดอยู่ถูกเลเซอร์ยิงจนใช้การไม่ได้

ไม่ถึงสองวินาทีปืนเลเซอร์บนไหล่ของหยางป๋อก็หยุดยิง

“การโจมตีอัตโนมัตินี่มันสุดยอดจริงๆ!” หยางป๋อคิดในใจ การต่อสู้กับคนเป็นสิบๆ แบบนี้ ยิงเองแค่ครั้งแรกๆ ที่ห้องคนขับหุ่นยนต์ฝ่ายตรงข้าม ที่เหลือใช้การโจมตีอัตโนมัติ

“มาอีกตัวเป็น A+ ให้ทักษะเชี่ยวชาญด้านยาอีก!” หยางป๋อไม่รู้ว่าคนพวกนี้คือใคร แต่คนที่เคลื่อนไหวได้แบบนี้ ไม่ใช่ตัวประกันแน่

ผู้ใหญ่ในกองทัพมองการเคลื่อนไหวของหยางป๋อที่ราบรื่นเหมือนสายน้ำ

“เยี่ยม มีผู้ก่อการกบฏระดับ A+ ด้วย”

“สะอาด เรียบร้อย ไม่เสียเวลา!”

“ถ้าฝึกดีๆ มีโอกาสเป็นนักขับหุ่นยนต์ชั้นยอด”

“โกดังดัดแปลงผิดกฎหมายของบริษัทซื่อไห่ ที่นี่เป็นฐานทดลองลับชัดๆ”

“หมอนี่เก่งมาก ใช้ประโยชน์จากสภาพแวดล้อมในสนามรบได้ดี”

ผู้ใหญ่ในกองทัพรู้สึกสะใจมากที่หยางป๋อบุกเข้าไปได้เร็ว และยิงหัวคนพวกนี้ได้ทันที ตอนนี้กองทัพเกลียดผู้ก่อการกบฏจนอยากยิงหัวเอง

“หมอนี่เก่งมาก จนถึงตอนนี้แค่ทำให้ตัวประกันบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจสองคน”

“ดูเหมือนว่าหมอนี่ไม่ธรรมดา รู้เรื่องการซ่อมยานพวกนี้ ไม่ใช่คนธรรมดา ต้องตรวจสอบให้ละเอียด!”

“ตอนต้นในลิฟต์ที่จับตัวประกัน ยิงผู้มีพลังพิเศษ ผู้มีพลังพิเศษระเบิดทำให้ตัวประกันบาดเจ็บ นี่เป็นการบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ” ผู้ใหญ่ในกองทัพดูสถิติแล้วก็ตกใจ

หยางป๋อค้นหาทุกห้องแล้วก็พบว่าห้องหนึ่งมีตัวประกันหลายคน ทุกคนมีปลอกคอ

เมื่อพวกเขาเห็นหุ่นยนต์ของพันธมิตรต่างร้องไห้ด้วยความดีใจ แน่นอนว่าเสียงที่ผู้เล่นได้ยินคือคำขอบคุณของตัวประกัน แต่ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ

หยางป๋อตรวจสอบห้องอื่น พบอีกห้องที่มีคนสิบกว่าคนไม่มีปลอกคอ และมีเกราะพลังงานอยู่ข้างๆ เห็นได้ชัดว่ากำลังพักผ่อน

ปืนเลเซอร์ของหุ่นยนต์ยิงทันที คนสิบกว่าคนถูกยิงจนเกิดการระเบิดในห้อง แรงระเบิดทำให้ประตูพัง ข้าวของข้างในก็พุ่งออกมา

ได้ทักษะเชี่ยวชาญด้านยาเพียบ

“รีบให้หมอนี่ไปที่อื่น การฆ่าคนที่ไม่มีอาวุธแบบนี้จะทำให้ตัวประกันที่ถูกช่วยมาด่าเอา”

“ใช่ รีบให้หมอนี่ไปที่อื่น” ผู้ใหญ่ในกองทัพเห็นหยางป๋อฆ่าคนไม่มีอาวุธ รีบตะโกน

“ผู้เล่นที่รัก ภารกิจในพื้นที่นี้เสร็จสิ้นแล้ว ท่านต้องการไปยังพื้นที่อื่นหรือไม่?” หน้าจอเสมือนของหยางป๋อแสดงข้อความ

หยางป๋อกดตกลงด้วยความสงสัย คิดในใจ “หมายความว่าไง?”

วินาทีต่อมาภาพตรงหน้าหยางป๋อก็หายไป เปลี่ยนเป็นวอลเปเปอร์เกมหุ่นยนต์ พร้อมข้อความ: กำลังย้ายพื้นที่

(จบบท)