บทที่ 180 ฟื้นคืนชีพ

แน่นอนว่าถ้าไม่มีอะไรผิดปกติ ตรงประตูทางลงจากดาดฟ้าจะต้องมีหุ่นยนต์ซุ่มรออยู่

"ลำบากแย่ ถ้าเราขึ้นไปเองจริงๆคงต้องแอบย่องเข้าไป" หยางป๋อพึมพำในใจ พลางสำรวจสภาพแวดล้อมอย่างละเอียด บนดาดฟ้าแทบไม่มีอุปกรณ์อะไรเลย

เนื่องจากตึกสาธารณะพวกนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเตรียมพร้อมรับศึกในอนาคต ดังนั้นดาดฟ้าจึงไม่มีการติดตั้งอุปกรณ์อะไร อุปกรณ์ทั้งหมดจะอยู่ที่ชั้นใต้ดาดฟ้าลงมา

เดินวนไปรอบหนึ่ง ก็ไม่พบทางเข้าที่ไหนอีก ตำแหน่งที่เคยวางปืนใหญ่รักษาความปลอดภัยนั้นมีช่องซ่อมบำรุง แต่หุ่นยนต์เข้าไปไม่ได้

อีกอย่างครั้งนี้ภารกิจหุ่นยนต์ก็ไม่ได้พกพาระเบิดชนิดต่างๆมาด้วย คาดว่าคงกลัวว่าระเบิดจะมีอานุภาพการทำลายล้างที่รุนแรงเกินไป

"ดูท่าจะต้องบุกฝ่าเข้าไปจริงๆแล้วสิ"

"หุ่นยนต์ไร้คนขับพวกนี้ใช้งานยากจริงๆ" ในใจของหยางป๋ออดบ่นไม่ได้

แท้จริงแล้วการออกแบบหุ่นยนต์ไร้คนขับพวกนี้ตั้งแต่แรกก็ให้ใช้เป็นเครื่องสังเวยอยู่แล้ว ไม่ได้มีการปรับแต่งสเป็กอะไรสูงเลยสักนิด

ตรงตำแหน่งทางเข้าเป็นช่องทางที่ลาดลงไป ตอนนี้ช่องทางนี้ถูกประตูโลหะชั้นหนึ่งปิดตาย

หยางป๋อควบคุมหุ่นยนต์ ดันคันโยกควบคุมในมือไปจนสุด ระบบเจทแพ็คทั้งหมดก็ระเบิดพลังอันมหาศาลออกมา ยกตัวหุ่นยนต์ของหยางป๋อขึ้นสู่ท้องฟ้าในพริบตา

หนึ่งพันเมตร!

สองพันเมตร!

ห้าพันเมตร!

พอถึงระดับความสูงหกพันเมตร หยางป๋อก็ปิดระบบเจทแพ็ค แรงเฉื่อยของหุ่นยนต์ที่กำลังลอยขึ้นก็ค่อยๆจางหายไป เมื่อหุ่นยนต์หยุดนิ่งสนิทและกำลังจะร่วงหล่นลงมา หยางป๋อก็หันหลังแล้วเปิดระบบเจทแพ็คอีกครั้ง

หุ่นยนต์ทวีความเร็วขึ้นเรื่อยๆ เร็วขึ้นเรื่อยๆ สองมัค!

สามมัค!

ห้ามัค!

เก้ามัค!

เมื่อประตูเลื่อนของดาดฟ้าอยู่ตรงหน้า หยางป๋อก็หลับตาลง

แล้วหุ่นยนต์ทั้งตัวก็พุ่งชนเข้าใส่ประตูเกราะยานรบตรงทางเข้าอย่างรุนแรง

เมื่อลืมตาอีกครั้ง หน้าจอเสมือนก็ดับมืดไปหมด หุ่นยนต์เสียการเชื่อมต่ออีกแล้ว

ครั้งนี้หยางป๋อเสี่ยงดวง เพราะบนดาดฟ้าแบบนี้แทบไม่มีทางแก้เลย

ทักษะขับหุ่นยนต์ +8! สองครั้ง

"ยังมีไอ้โชคร้ายอีกสองตัวอีกเหรอเนี่ย?" มองหน้าจอเสมือนที่มืดสนิท หยางป๋อรับรู้ข้อมูลในสมอง ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

วิธีแก้ไขเดียวก็คือการพุ่งชนเข้าไปตรงๆ ถึงแม้ว่าประตูจะทำมาจากเกราะยานรบ แต่มันก็ถูกยึดติดกับกรอบประตูอยู่ ไม่เหมือนกับโครงสร้างของยานรบโดยตรงที่ต่อเป็นชิ้นๆประกอบกันเป็นหนึ่งเดียว

ประตูบานนี้จะเลื่อนไปด้านข้าง

ฉากนี้ของหยางป๋อทำเอาคนบนยานรบตกตะลึงเป็นอย่างมาก แต่หลังจากนั้นทุกคนก็เห็นว่าที่ที่หุ่นยนต์กระแทกลงไปนั้นได้รับความเสียหายอย่างหนัก แม้แต่อุปกรณ์ข้างในก็ยังถูกทำลาย มีควันลอยคลุ้งออกมา

"ผู้เล่นที่รัก ด้วยผลงานอันยอดเยี่ยมของคุณ เราจึงขอมอบโอกาสให้คุณฟื้นคืนชีพได้หนึ่งครั้ง" หยางป๋อรู้สึกกระวนกระวาย แต่แล้วก็มีข้อความปรากฏขึ้นบนหน้าจอเสมือนอย่างรวดเร็ว

เมื่อหยางป๋อฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้งและควบคุมหุ่นยนต์มาถึงดาดฟ้า ก็พบว่าหุ่นยนต์หนักกว่าร้อยตันที่บินขึ้นมาหลายพันเมตรในอากาศและพุ่งลงมากระแทกประตูเลื่อนบนดาดฟ้าด้วยความเร็วเกินเก้ามัคนั้น

พลังการทำลายมหาศาล ไม่เพียงแค่ประตูที่ถูกทุบทะลุลงไป แม้แต่อุปกรณ์ด้านล่างก็ถูกทำลายจนพินาศ

ในกองซากปรักหักพังนั้น ก็มีหุ่นยนต์อยู่จริงๆสองตัว คาดว่าหุ่นยนต์ทั้งสองคงยืนเฝ้าอยู่ชั้นล่างเพื่อป้องกันไม่ให้ใครลงมาจากข้างบน

หยางป๋อบุกขึ้นไปยังชั้นที่เก็บอุปกรณ์ ไม่พบใครเลยสักคน เขาก็เลยกระหน่ำฟันอุปกรณ์เหล่านั้น ในที่สุดก็มีหุ่นยนต์อีกสองตัวจากชั้นล่างขึ้นมา

ระบบพลังงานของตึกทั้งหลังก็ถูกหยางป๋อทำลายไปด้วย สองหุ่นยนต์ได้ยินเสียงดังสนั่นจึงรีบวิ่งขึ้นมา พอขึ้นมาเจอะเจอหยางป๋อเข้าพอดี

หยางป๋อใช้หุ่นยนต์ของตนราวกับกระสุนปืนยิงออกไปเลย หุ่นยนต์ของเขาพุ่งเข้าชนหุ่นยนต์ของศัตรูอย่างจัง

หุ่นยนต์ทั้งสองตัวเพิ่งจะไต่ขึ้นบันไดมาก็ถูกหุ่นยนต์ของหยางป๋อชนกระแทกจนติดผนัง

ยังไม่ทันได้ตอบโต้ก็ถูกอาวุธหุ่นยนต์ของหยางป๋อฟันฆ่าทิ้งเลย

นี่เป็นเพราะเป็นการควบคุมระยะไกล คนจริงไม่ได้สัมผัสถึงแรงปะทะมหาศาลนั้น

ส่วนฝั่งตรงข้ามนั้นเป็นคนจริงที่กำลังควบคุมอยู่ สองนักขับหุ่นยนต์ในนั้นโดนชนจนสมองชาไป ชั่วขณะนั้นไม่รู้ว่าจะเลือกวิธีโต้กลับแบบไหนดี

หยางป๋อไม่สนใจเสียงเตือนของระบบหุ่นยนต์ในเกมเลยแม้แต่นิดเดียว เสียงดัง "ตู้ดดูดดูด" ไม่หยุด

จากนั้นหยางป๋อก็วิ่งขึ้นไปยังชั้นใต้ชั้นอุปกรณ์อย่างรวดเร็ว ก็พบผู้คนมากกว่ายี่สิบคนในชุดเกราะพลังงาน สายตาทุกคนเบิกโพลงด้วยความตกตะลึง ในนั้นมีห้าหกคนสวมเกราะเฉพาะของหงเป่ยจวี่

คนยี่สิบกว่าคนนี้งงงวยไปหมด ระบบป้องกันบนดาดฟ้านั้นเรียกได้ว่าแข็งแกร่งที่สุด ไม่เพียงแต่มีประตูเกราะยานรบ แต่ยังมีหุ่นยนต์อีกสองตัว

แถมเมื่อสองวินาทีก่อนยังมีหุ่นยนต์อีกสองตัวขึ้นไปอีก แล้วนี่มียังไงหุ่นยนต์ของสหภาพถึงลงมาได้ตัวหนึ่ง?

ไม่รอให้ทั้งยี่สิบกว่าคนนี้ได้สติ ปืนเลเซอร์บนหุ่นยนต์ของหยางป๋อก็เริ่มทำงานแล้ว

ไม่ถึงสามวินาที ทั้งชั้นก็สั่นสะเทือนด้วยเสียงระเบิดดังสนั่น นั่นเป็นเพราะผู้มีพลังพิเศษ 27 คนถูกปืนเลเซอร์ยิงระเบิดกระจุย

"หนึ่งคนระดับ A, สี่คนระดับ B, ที่เหลือระดับ C เพียบ" หยางป๋อมองข้อมูลในสมองของตน ส่วนใหญ่ได้ทักษะขับหุ่นยนต์ ที่เหลือได้ความเชี่ยวชาญด้านยาทั้งหมด

หยางป๋อไม่หยุดแม้แต่วินาทีเดียว ไม่สนใจเสียงเตือนของระบบหุ่นยนต์ "ตู้ดๆๆ" ดังไม่หยุด ระบบขับเคลื่อนเจทแพ็คเปิดทำงานอีกครั้ง พุ่งตรงออกไปนอกช่องทางเดิน ทหารสวมชุดเกราะพลังงานอีกสองสามคนกำลังปรับมุมของปืนใหญ่รักษาความปลอดภัย ดูเหมือนว่าจะกำลังเตรียมโจมตีเขา

"ไอ้หมาเวร!" หยางป๋อด่าในใจ แล้วปืนเลเซอร์บนหุ่นยนต์ก็ยิงออกไปทันที

พวกที่ใส่ชุดเกราะพลังงานมองหุ่นยนต์ของหยางป๋อด้วยความสิ้นหวัง พวกเขาคิดไม่ตกว่าทำไมข้างบนมีหุ่นยนต์ถึงสี่ตัว แต่ยังโดนหุ่นยนต์หนึ่งตัวบุกเข้ามาได้

จังหวะนี้พวกเพื่อนจากชั้นล่างก็บุกตามขึ้นมาแล้ว คนพวกนี้มองปืนใหญ่รักษาความปลอดภัยที่วางไว้ที่ปากบันไดก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้ และยิ่งมองหุ่นยนต์ของหยางป๋อด้วยความตกตะลึง สงสัยว่าไอ้หมอนี่มาจากไหนกัน

หยางป๋อมองหุ่นยนต์สิบกว่าตัวที่ตามขึ้นมา ก็พยักหน้า แล้วก็หันกลับไปออกจากดาดฟ้าเลย

เพราะตอนนี้หุ่นยนต์ของหยางป๋อได้รับข้อความหนึ่ง ว่าในระยะหกกิโลเมตรมีฐานปฏิบัติการของศัตรูแห่งหนึ่ง

"ดูท่าว่าฉันทำผลงานได้ดีนะเนี่ย ทางกองทัพส่งภารกิจมาให้เองเลย" หยางป๋อคิดอย่างภาคภูมิใจในใจ

ดูเหมือนว่าฐานะของโรเบิร์ตจะโดนอีกฝ่ายตรวจสอบเจอแล้ว

หยางป๋อควบคุมหุ่นยนต์กระโดดขึ้นไป ลงที่ดาดฟ้าตรงข้าม แล้วก็กระโดดอีกครั้ง ลงที่ดาดฟ้าอีกหลังไกลออกไป

"ทำไมรู้สึกคุ้นๆนะ?" ผู้บัญชาการหญิงบนยานรบมองหุ่นยนต์ที่กระโดดไปมาบนดาดฟ้าก็รู้สึกว่าท่าทางนี้ดูคุ้นตาอยู่นะ?

สำหรับหุ่นยนต์แล้ว ระยะทางหกกิโลเมตรก็แค่เรื่องของไม่กี่นาที เมื่อหยางป๋อมาถึงที่นี่ ก็พบว่าที่นี่เป็นอาคารสาธารณะอีกแห่งหนึ่ง ดูเหมือนเป็นสถานีตำรวจประเภทนั้น

ปืนใหญ่รักษาความปลอดภัยบนดาดฟ้าก็หายไปเหมือนกัน ด้านล่างหุ่นยนต์ของผู้เล่นกำลังต่อสู้กับหุ่นยนต์ในตึกอย่างดุเดือด กระสุนเลเซอร์ยิงจนฟ้าสว่างไสวไปครึ่งฟากฟ้า

ครั้งนี้หยางป๋อไม่ทำลายหุ่นยนต์แล้ว แต่กระโดดลงจากดาดฟ้าของตึกนี้แทน

เมื่อหุ่นยนต์อยู่ห่างจากพื้นดินเพียงห้าหกเมตร ระบบขับเคลื่อนเจทแพ็คก็เปิดใช้งานทันที หุ่นยนต์ทั้งตัวของหยางป๋อก็บินเป็นเส้นโค้งอันงดงามราวกับเครื่องบิน พุ่งเข้าไปในสถานีตำรวจในพริบตา