บทที่ 110 ส้มหล่นใส่ตักราชาหน้าเสือ?

ราชาหน้าเสือและลูกน้องรอสักครู่ก่อนจะหันหลังกลับไป หยางป๋อตัดสินใจรอสักพักแล้วค่อยตามไปทีหลัง เพราะเพิ่งเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น โชคดีที่ทางที่หยางป๋อไปไม่ใช่เส้นทางเดียวกับที่ราชาหน้าเสือไป แต่เป็นอุโมงค์ใกล้ๆ กัน

แต่ตอนนั้นเอง หยางป๋อเห็นพวกซวยกลุ่มเมื่อกี้ที่เพิ่งจากไปนำทีมมนุษย์กลายพันธุ์หลายสิบคนวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วผ่านอุโมงค์ที่ตัวเองอยู่

"โอ้โห!" หยางป๋อเห็นฉากนี้แล้ว แทนที่จะกลัว กลับรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย อยากจะดูว่าการต่อสู้ระหว่างมนุษย์กลายพันธุ์เป็นยังไง ตัวเองจะได้เรียนรู้กับเขาด้วย

หยางป๋อแอบตามไปห่างๆ อยู่ดีๆ ก็พบว่าพวกนี้กลายเป็นล่องหนไปในชั่วพริบตา

ดูเหมือนพวกเขาจะกลืนไปกับสภาพแวดล้อม ทำเอาหยางป๋อช็อคไปเลย มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?

หยางป๋อรู้ว่าต้องมีเรื่องให้ดูแน่ รีบตามไปอย่างรวดเร็ว

เสียงโหยหวนดังขึ้นเปิดฉากการต่อสู้ ขณะที่ราชาหน้าเสือและลูกน้องกำลังเดินอยู่ ก็ถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว องครักษ์สองคนด้านข้างถูกฆ่าตายในชั่วพริบตา เงาดำหลายเงากระโดดออกมาจากอุโมงค์ข้างๆ

เงาดำเหล่านี้เคลื่อนไหวเร็วมาก เกือบจะทิ้งรอยเงาหลายเส้นไว้เลย

แต่วินาทีถัดมา ลูกน้องของราชาหน้าเสือที่มีชุดเกราะพลังงานก็ปล่อยแสงสีทองอ่อนๆ ออกมา เงาดำพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทิ้งร่องรอยลวดลายงดงามไว้บนชุดเกราะเหล่านั้น

เมื่อพลังงานสองอย่างปะทะกัน จะทำให้เกิดแสงสว่าง ซึ่งหยางป๋อรู้เรื่องนี้มาก่อนแล้ว แต่การได้เห็นมนุษย์กลายพันธุ์หลายสิบคนฆ่ากันกลุ่มใหญ่แบบนี้ ก็ยังคงตื่นเต้นไม่น้อย

"โฮก!" ราชาหน้าเสือคำรามด้วยความโกรธ คลื่นพลังงานปะทะกระจายออกไปรอบทิศทางโดยมีตัวเขาเป็นจุดศูนย์กลาง เงาดำโดยรอบชะงักไปชั่วขณะ

"ฆ่า!" ลูกน้องของราชาหน้าเสือได้ยินเสียงคำรามของราชาแล้วก็ร้องตะโกนใส่ตาม เกิดเป็นคลื่นกระแทกที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

จากนั้นลูกน้องราชาหน้าเสือก็หยิบอาวุธพลังงานของตัวเองขึ้นมาฟันใส่ร่างดำที่เคลื่อนไหวช้าลงเหล่านั้น ในพริบตาก็มีหลายเงาดำล้มลงไปนอนกองกับพื้น

ส่วนลูกน้องของราชาหน้าเสือที่อยู่ด้านหน้า เมื่อได้ยินเสียงด้านหลังก็รีบวิ่งกลับมาช่วยกันทันที

"ที่แท้พวกนี้กลัวคลื่นพลังงานกระแทกสินะ" เมื่อหยางป๋อเห็นแบบนี้ก็เข้าใจได้ทันที

"พวกเจ้าอย่ามัวแต่สนใจข้า รีบไปบ้านของเฮยโกวจื่อแล้วฆ่าล้างบางพวกมันซะ" ราชาหน้าเสือสั่งลูกน้องที่มาช่วยด้วยน้ำเสียงดัง

"ขอรับราชา!" ลูกน้องฝ่ายราชาหน้าเสือที่มาช่วยก็วิ่งฝ่าไปยังอีกฝั่งของอุโมงค์ทันที

พอพวกเงาดำได้ยินแบบนั้นก็รีบหายตัวไปในอุโมงค์โดยรอบอย่างรวดเร็ว

ราชาหน้าเสือเรียกคนกลุ่มนั้นกลับมาอีกครั้ง แล้วมองซากศพของลูกน้องตัวเองที่กระจายอยู่บนพื้นหลายร่าง สีหน้าดูหนักอึ้งเป็นที่สุด

หยางป๋อเห็นการช่วยเหลือของราชาหน้าเสือ ก็รีบวิ่งย้อนกลับไปทันที วิ่งตามอุโมงค์ที่ตัวเองมา แล้วไปยังจุดที่กว้างขึ้นเล็กน้อย ก็เรียกหุ่นยนต์ของตนออกมา แล้วซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด

ความสามารถของพวกนั้น ทำให้หยางป๋อรู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก ว่าจะลองดูสิว่าจะหาของดีๆ อะไรจากพวกนี้ได้บ้าง ตัวเองมีหุ่นยนต์ ถึงจะสู้พวกนี้ไม่ได้ แต่ก็ยังหนีได้ อีกอย่างในอุโมงค์แคบๆ แบบนี้ ก็แค่ใช้หุ่นยนต์บดขยี้ไปตรงๆ เลย ไม่ต้องขยับมากมาย

หลักๆ แล้วนายพลดาบดำคราวนี้โดนทำให้โมโหมาก ไปโจมตีป้อมปราการ แต่ไม่ได้อะไรกลับมา แถมยังโดนยานรบของสหภาพไล่ล่าอีก

หุ่นยนต์ชีวภาพก็ถูกทำลายยับเยินไปหมด จากนั้นพวกเขาก็ตามล่าหุ่นยนต์ที่ไม่รู้จักไปจนถึงโรงหล่อของตัวเอง ทำให้โรงหล่อเสียหายสาหัส และบ้านยังโดนรุกรานไปอีกระลอก แค่เรื่องที่ทนไม่ไหวอยู่แล้ว ยังมาถูกจู่โจมแบบนี้อีก คราวนี้ทั้งสองฝ่ายต่างอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ดี สูญเสียคนไปกันคนละหลายคน

"ท่านนายพล!" "ท่านนายพล?"

ลูกน้องของนายพลดาบดำค่อยๆ มาชุมนุมกัน เพราะตอนที่จากไปต่างคนต่างแยกย้ายกันไป บางคนต้องอ้อมไกล

"ตอนนี้เรากลับหมู่บ้าน ย้ายหมู่บ้านให้เสร็จก่อนค่อยไปหาเรื่องหวงเหลาซาน!"

นายพลดาบดำพูดด้วยความแค้น แต่ตอนนี้ไม่มีทางเลือก ต้องไปจัดการเรื่องที่บ้านให้เรียบร้อยก่อน

"ขอรับนายพล" ลูกน้องคนอื่นๆ พยักหน้ารับกันไปหมด

แต่ตอนนั้นเอง ทุกคนก็จ้องไปที่อุโมงค์ วินาทีถัดมา ดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อ เมื่อเห็นหุ่นยนต์ขนาดมหึมาพุ่งเข้ามาพร้อมกับเงาดำทิ้งไว้ข้างหลัง เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน!

เสียงดังสนั่นกึกก้อง

โลหะพลังงานที่ตัวหุ่นยนต์อยู่ดีๆ ก็ปล่อยพลังงานออกมา ปะทะกับพลังงานของชุดเกราะมนุษย์กลายพันธุ์ ทำให้เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง มีทั้งแสงพลังงานอันตระการตาพร้อมกับคลื่นกระแทกพลังงานที่รุนแรง

ทักษะการซ่อมแซมหุ่นยนต์ +8!

ทักษะการซ่อมแซมหุ่นยนต์ +8!

......

หยางป๋อที่อยู่ในหุ่นยนต์แทบจะหน้าดำ พวกนี้มีพลังพิเศษขนาดนั้น ยังจะมาซ่อมหุ่นให้อีกเหรอ แม่ง พวกนี้ยังซ่อมหุ่นยนต์เป็นอีกเหรอ?

หยางป๋อรู้ดีว่าในอุโมงค์แคบๆ แบบนี้ แค่พุ่งหุ่นยนต์ด้วยความเร็วเหนือเสียงเข้าไปเท่านั้น ไม่ต้องขยับอะไรมากมาย ก็สามารถชนะได้แล้ว ใช้วิธีการลงมือก่อนเอาชนะ

หยางป๋อพุ่งชนไปรอบนึงแล้วก็รีบวิ่งหนี เพราะเดาได้ว่าราชาหน้าเสือต้องมาดูแน่นอน ระบบเตือนภัยของหุ่นยนต์นั้นเป็นเรื่องปกติ อย่างไรก็ตามโลหะพลังงานจะซ่อมแซมตัวเองได้อยู่แล้ว

หุ่นยนต์ของหยางป๋อหายไปจากอุโมงค์นี้ทันที แล้วหุ่นยรอยนต์ทั้งลำก็อันตรธานหายไป ส่วนตัวหยางป๋อเองก็ล่องหนไปด้วย!

"อึ๊บ!" นายพลดาบดำรู้สึกงงๆ กระอักเลือดออกมา เขาตอบสนองได้ไวจนหลบได้ทัน แต่แรงปะทะจากหุ่นยนต์ตัวนั้น แค่เฉี่ยวโดนตัวเขานิดเดียว ก็ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้แล้ว

"หุ่นยนต์สร้างจากโลหะพลังงานเหรอ?" นายพลดาบดำรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ เมื่อกี้นั่นมันมาจากที่ไหนกัน?

แล้วมันจะไปที่ไหนต่อ?

ทำไมเขาถึงเจอกับหุ่นยนต์นั่น แล้วทำไมมันถึงพุ่งเข้าใส่พวกเขาด้วย?

แน่นอน เมื่อราชาหน้าเสือได้ยินเสียงระเบิดพลังงานที่รุนแรง เขาก็รีบนำทหารองครักษ์มาดูทันที

ราชาหน้าเสือมองภาพตรงหน้า ก็รู้สึกงงๆ ไม่ต่างกัน เพื่อนบ้านของตัวเองกำลังกระอักเลือดอยู่ แล้วลูกน้องพวกนั้นของเขาล่ะ ทำไมบางคนดูเหมือนโดนอะไรบางอย่างชนเข้าอย่างจัง บางคนโดนชนจนกลายเป็นแผ่นเนื้อ บางคนยิ่งแย่ โดนชนจนร่างระเบิดออกเลย

"เฮยโกวจื่อ เจ้านี่มัน..." ราชาหน้าเสือมองเพื่อนบ้านที่กระอักเลือดอยู่ นี่ยังเป็นคนที่เมื่อกี้โจมตีเขาอย่างหยิ่งผยองอยู่เลยนะ

ลูกน้องของราชาหน้าเสือมองรอบๆ ผนังถ้ำที่มีรอยคลื่นกระแทกพลังงานอย่างระแวดระวัง รอยพวกนั้นยังใหม่เอี่ยมมาก ราวกับโดนระเบิดนิวเคลียร์หลายร้อยลูกเลย ไม่น่าใช่นะ?

"อึ๊บ!" พอเห็นราชาหน้าเสือรีบตามมา นายพลดาบดำก็กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง

วินาทีต่อมา อาวุธพลังงานในมือของราชาหน้าเสือก็กลายเป็นแสงวาบ พุ่งเข้าใส่หัวของนายพลดาบดำโดยตรง

"หือ?" จริงๆ แล้วราชาหน้าเสือกลัวว่านายพลดาบดำกำลังเล่นลูกไม้อะไรบางอย่าง ก็เลยจะลองเช็คดู ไม่คิดว่าจะฆ่าเขาตายเลยทีเดียว

"ราชา?"

"พวกเจ้าว่ายังไงบ้าง?" ราชาหน้าเสือรู้สึกว่าที่นี่น่าจะอันตรายมากๆ จึงถอดอาวุธพลังงานออกจากศีรษะของนายพลดาบดำ แล้วชี้ไปที่ลูกน้องบาดเจ็บอีกไม่กี่คนของนายพลพร้อมถาม

"ขอรับราชา พวกกระผมขอสวามิภักดิ์ พวกกระผมขอสวามิภักดิ์" ลูกน้องเหล่านี้ของนายพลดาบดำก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน เพราะพวกเขากำลังเดินอยู่ในอุโมงค์แห่งนี้พอดี หุ่นยนต์ของอีกฝ่ายก็พุ่งเข้ามาทันที แม้แต่ที่หลบก็ไม่มีให้หลบเลย

"ไปกัน ไปเอาคนในหมู่บ้านของดาบดำกับของทั้งหมดมาที่หมู่บ้านของเราก่อน ที่เหลือค่อยว่ากันทีหลัง" ตอนนี้ราชาหน้าเสือทั้งตกใจทั้งดีใจ เขาสั่งการลูกน้องด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

(จบตอน)