บทที่ 54 ผู้อยู่เบื้องหลัง

หยางป๋อมองดูร่างที่นอนอยู่บนพื้น ค้นหาอย่างละเอียดจนเจอของจำนวนมาก

"จะใช้ของเหล่านี้ยังไงดีล่ะ จะต้องหาอาจารย์มาสอนอีกไหมเนี่ย" หยางป๋อสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายไขกุญแจด้วยอุปกรณ์เครื่องกลขนาดเล็ก แบบที่ซับซ้อนมาก เขาศึกษาโครงสร้างอย่างพิถีพิถัน ก่อนจะวางกลับไปที่เดิม

หยางป๋อไม่ได้ไปแตะต้องศพ เพราะมันพกของไว้จำนวนไม่น้อย มียาหลายชนิดในเสื้อสีเทา ซึ่งคลื่นเสียงตรวจจับพบว่ามีคลื่นพลังงานอยู่ภายใน

เวลาผ่านไปห้าชั่วโมง จนในที่สุดอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญการทำลายศพที่หยางป๋อรอคอยก็มาถึง ผู้หญิงที่ไล่ตามหยางป๋อมาค่อยๆ ไขประตู ทันทีที่เปิดประตูออก เธอก็หยิบอุปกรณ์จิ๋วชิ้นหนึ่งออกมา ก่อนจะเริ่มตรวจสอบอย่างพิถีพิถัน

อุปกรณ์ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ผู้หญิงคนนี้จึงเข้ามาข้างใน เธอรูปร่างสูงโปร่ง ใส่เสื้อฮู้ดและสวมหน้ากากอนามัย

หยางป๋อคาดการณ์ไว้แล้วว่า พอคนที่ตายไปเมื่อครู่ องค์กรของอีกฝ่ายต้องรู้เรื่องแน่ เพราะนาฬิกาข้อมือมีความสามารถนั้น

ผู้หญิงคนนี้ถือเครื่องมือเดินวนรอบๆ ไม่พบความผิดปกติใดๆ เสียงน้ำในห้องน้ำทำให้เธอหยิบขวดเล็กออกมา มือข้างหนึ่งเปิดประตูห้องน้ำ อีกข้างหนึ่งถือขวดเอาไว้

เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออก ก็เห็นชายคนหนึ่งนอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ ชายคนนั้นนอนอยู่อย่างนั้น มีเสื้อผ้าของเขาทิ้งระเกะระกะบนพื้น

หยางป๋อมองไม่เห็นสีหน้าของผู้หญิงคนนี้ แต่จากท่าทางแล้วดูตกใจมาก

ผู้หญิงคนนี้รายงานเรื่องนี้ให้หัวหน้าบางคนก่อน ซึ่งมีถึงสองคน หนึ่งคือหัวหน้าแผนกความปลอดภัย อีกคนคือหัวหน้าแผนกตรวจสอบยาใหม่อะไรสักอย่าง

สองหัวหน้ายังทะเลาะกันด้วย

"พวกแผนกความปลอดภัยของพวกแกส่งขยะอะไรมาเนี่ย ตายไวขนาดนี้"

"นี่ก็ความผิดของแผนกตรวจสอบยาใหม่ของพวกแกนั่นแหละ ไม่เตือนตั้งแต่แรก"

"ข้าว่าแกไม่ต้องเป็นหัวหน้าระดับสูงแล้วล่ะมั้ง"

"พวกมันเป็นใครกันแน่ ถึงกล้าต่อต้านบริษัทพวกเรา"

"ดูท่าทางแล้ว น่าจะเป็นฝีมือของบริษัทอันจื๋อเจี๋ย ไอ้หมาป่าพวกนี้ที่วนเวียนอยู่ในเขตสีเทา ถึงถนัดทำเรื่องพรรค์นี้ที่สุด"

"ไอ้บริษัทอันจื๋อเจี๋ยพวกนั้น พอข้าเจอหลักฐานเมื่อไหร่ล่ะก็..."

"หึๆ แผนกความปลอดภัยของพวกแกกล้าไปหาเรื่องบริษัทอันจื๋อเจี๋ยจริงๆ เหรอ อยากเห็นพวกแกหายตัวไปทั้งครอบครัวรึไง"

"แผนกตรวจสอบยาใหม่พวกแกยังมีหน้ามาพูด เป้าหมายต้องตื่นพลังวิเศษแล้วแน่ๆ ไม่งั้นอันจื๋อเจี๋ยคงไม่ทำแบบนี้หรอก"

"เอาเป็นว่า ตอนนี้อย่าพูดเรื่องพวกนี้ก่อน จัดการศพให้เรียบร้อยแล้วรอคำสั่งขั้นต่อไป"

หลังจากได้ยินสองหัวหน้าทะเลาะกัน ผู้หญิงคนนี้ก็เริ่มจัดการศพ

หยางป๋อมองอยู่อีกฟาก ผู้หญิงคนนี้หยิบถุงสีเทาบางๆ ออกมาก่อน แล้วใส่ทั้งศพและสิ่งของบางส่วนลงไป หยิบขวดโลหะเล็กๆ สองอันออกมากดแล้วโยนลงถุงไป

หลังปิดปากถุง ในเวลาอันสั้นเนื้อในกระป๋องโลหะก็เริ่มละลาย สิ่งของต่างๆ ในถุงเริ่มแตกละเอียดเป็นผง แม้แต่ร่างก็เหมือนผุพังอย่างรวดเร็ว

ไม่ถึงห้านาที ชายร่างใหญ่คนนั้น รวมถึงของอื่นๆ ทั้งโลหะ ก็กลายเป็นผงละเอียดหมด

ผู้หญิงคนนี้โยนผงนั้นลงในอ่างอาบน้ำและล้างมันทิ้งไป

"เจ๋งชิบหาย" หยางป๋อที่เฝ้ามองมาตลอดอดคิดในใจไม่ได้ มันก้าวหน้ากว่าที่เขาเห็นในโลกเดิมมาก แต่ก็บอกตัวเองว่าทำใจเย็นๆ คิดได้ไม่ผิดจริงๆ

หยางป๋อไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้ศัตรูอยู่ในแสง ตัวเองยังอยู่ในความมืด แถมอีกฝ่ายยังเข้าใจผิดว่าเป็นฝีมือบริษัทอันจื๋อเจี่ย ก็ดีเหมือนกัน ส่วนเรื่องที่จะสร้างปัญหาให้บริษัท หยางป๋อคงได้แต่ขอโทษในใจ

ผู้หญิงคนนี้เดินไปที่ห้องของหยางป๋อ รื้อเอาอุปกรณ์ที่ชายคนนั้นติดตั้งไว้ออก

"ที่แท้ก็บริษัทนี้สินะ บริษัทยาปรับปรุงพันธุกรรม" หยางป๋อรอให้ผู้หญิงคนนี้จากไปก่อน จึงโผล่ขึ้นมาจากห้องใต้ดิน กลับมาดูอันดับของบริษัทยักษ์ใหญ่ทั่วสหภาพ

"ที่แท้ก็บริษัทยาพันธุกรรมซื่อไห่(สี่ทะเล) อันดับเก้าของสหภาพนี่เอง ไอ้พวกสารเลว เอาเจ้าของร่างเดิมเป็นหนูทดลองยาเสริมพันธุกรรม แล้วหาผลประโยชน์ใส่ตัวเอง เรื่องนี้ฉันจะจดบัญชีไว้"

จากนี้ หยางป๋อก็รู้แล้วว่าทำไมตัวเขาถูกติดตาม

และยังเดาสาเหตุที่เจ้าของร่างเดิมเสียชีวิตกะทันหันได้ด้วย

ยาเสริมพันธุกรรมที่เจ้าของร่างตัวเดิมฉีดไปตอนแรกต้องมีปัญหาแน่ๆ

"อืม..." หยางป๋อชาติก่อนยังสงสัยว่าทำไมคนแถบอเมริกาไม่ค่อยเชื่อถือวัคซีนของรัฐบาล พอเห็นตอนนี้แล้วเท่านั้นแหละ โห บริษัทยาพวกนั้นเอาคนธรรมดามาทดลองยาเลยนะเนี่ย

จริงๆ แล้วถึงแม้สหภาพจะใช้ระบบสภา แต่ก็ถูกกุมอำนาจไว้โดยบริษัทใหญ่ในทุกๆ ด้านอยู่ดี

"ไอ้พวกนี้อยากจะเอาตัวอย่างทางชีวภาพของเราไปวิเคราะห์ในห้องแลบ ต้องแก้แค้นซักทีในซักวันหนึ่งซะแล้ว"

"คนที่ไม่มีอำนาจเทียบกับบริษัทยักษ์ใหญ่พวกนี้ ถ้าอยากจะทำให้ได้ คงต้องเพิ่มพลังตัวเองให้มากขึ้นจริงๆ" หยางป๋อตรวจสอบข้อมูลบริษัทนี้อย่างละเอียด แต่พบว่าพลังของอีกฝ่ายแข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาจะจัดการได้

ประเด็นสำคัญคือ หยางป๋อยังไม่เข้าใจโครงสร้างอำนาจในโลกนี้มากพอ ในฐานะผู้อยู่อาศัยธรรมดา ข้อมูลที่เคยได้รับจึงถูกแบ่งขั้นไว้

แม้ตอนนี้จะมีพลังพิเศษแล้ว แต่หยางป๋อก็ยังไม่กล้าไปยุ่งกับบริษัทใหญ่พวกนั้น พลังล่องหน ณ ตอนนี้ดูเหมือนจะเก่งกาจ แต่แน่นอนว่าหน่วยงานหลักของบริษัทเหล่านี้คงมีระบบป้องกันอย่างเข้มงวด

"ไม่รู้ว่าบริษัทอันจื๋อเจี๋ยจะมีการฝึกอบรมด้านนี้ไหมนะ แบบบุกเข้าไปในห้องแลปคนอื่น แล้วขโมยข้อมูลการทดลองออกมา"

"นี่มันบริษัททำงานสกปรก น่าจะเกี่ยวข้องแหละมั้ง..."

ยิ่งคิดเยอะเข้า สำหรับการฆ่าคน หยางป๋อรู้สึกตัวเองเลือดเย็นมาก เหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย กลับรู้สึกสนุกเสียอีก ไม่รู้เพราะอีกฝ่ายเป็นศัตรู หรือเพราะชาติที่แล้วอัดอั้นตันใจมากไป

"คนที่ฆ่าตายไปครั้งนี้ ให้ทักษะการต่อสู้มา เขาต้องมีพลังพิเศษแน่ๆ แต่ตัวเองไม่ได้รับ ก็เลยแปลว่าโอกาสที่จะขัดแย้งกับพลังของเรามีสูง หรือไม่ก็ขัดแย้งกับตัวเราเอง"

"วัตถุดิบที่ใช้ทำยาพันธุกรรมต่างกัน ก็จะทำให้ความแตกต่างทางพันธุกรรมของแต่ละบุคคลต่างกันด้วย ไม่รู้ว่าบริษัทยาพันธุกรรมพวกนี้ใช้ยาพันธุกรรมอะไรกับเรา ทำจากวัตถุดิบอะไร"

หยางป๋อคิดไปต่างๆนานา แต่ไม่มีทางสู้กับบริษัทยาใหญ่พวกนี้ได้ มันให้ความรู้สึกไร้อำนาจเหมือนชาติก่อนเลย พวกบริษัทใหญ่มีอำนาจทางการเมืองมากแค่ไหน หรือมีนักฆ่ามือสังหารอยู่เบื้องหลักมากเพียงใด

"จริงสิ ถ้าออกจากดาวนี้ไป แล้วเกมหุ่นจะยังไงต่อ" เมื่อหยางป๋อกำลังจะเข้าเกม เพื่อชั่วคราวไม่คิดถึงศัตรูที่แข็งแกร่ง ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด เขาก็นึกถึงคำถามหนึ่งขึ้นมา

หยางป๋อศึกษาอย่างละเอียดแล้วพบว่า ข้อมูลในเกมสามารถย้ายได้ ผู้เล่นตั้งรหัสเองเพื่อย้ายข้อมูล เมื่อย้ายไปที่อื่นก็แค่ใส่รหัสเดิมก็จะเล่นต่อได้อย่างง่ายดาย

"ไอ้พวกไทยมุงพวกนี้" หยางป๋อเห็นเรื่องของตัวเองในฟอรั่มอีก เขาขับหุ่นพร้อมอาวุธครบมือ ยังมีคนตะโกนให้เขาไปเก็บขยะที่ไหนอีก

แถมยังถูกองค์กรปกป้องสัตว์หลายที่ออกหมายจับ มีคนด่าว่าเป็นพวกวิปริต คนอ่อนแอในชีวิตจริงพวกนี้ เข้ามาหาที่ยืนในเกม ช่างเป็นขยะจริงๆ

"ไร้สาระ" หยางป๋อเข้าไปในเกมด้วยอารมณ์ที่ไม่สู้ดีนัก

"ไม่เอาพวกมนุษย์กลายพันธุ์ ให้แต่ความสามารถขยะอะไรก็ไม่รู้" หยางป๋อตัดสินใจไม่ยุ่งกับมนุษย์กลายพันธุ์ ทักษะซ่อมแซมหุ่นเอาไปทำอะไร ยังสู้ความสามารถที่หนูให้มาไม่ได้เลย และมนุษย์กลายพันธุ์ก็อันตรายกว่า

"ควบคุมคลื่นเสียง" หยางป๋อตัดสินใจจะฟาร์มสกิลควบคุมคลื่นเสียงเป็นหลัก ในโลกไฮเทคจริงๆ ความสามารถเสริมจะดีกว่าการปะทะตรงๆ มากกว่า

หยางป๋อตัดสินใจจะไปที่ถ้ำที่มีค้างคาวจำนวนมากเมื่อครั้งก่อน แต่ไม่รู้เลยว่าทันทีที่เดินออกจากฐานไม่ไกล ราชาหน้าเสือก็ได้รับข่าว และบรรดาคนที่อยากได้แหล่งพลังงานคริสตัลของราชาหน้าเสือ ก็รับรู้ข่าวเช่นกัน

(จบบท)