บทที่ 133 ค่าหัวก้อนโต

"อย่าพูดเรื่องภารกิจอะไรนั่นอีกเลย ขอให้จัดการเรื่องพวกเราให้เรียบร้อยก่อน ถ้าจัดการไม่ดี ต่อไปพวกเราก็ไม่ติดต่อกันอีกแล้ว" หัวหน้ามนุษย์กลายพันธุ์อีกคนเริ่มพูด

ความเสียหายของฝ่ายมนุษย์กลายพันธุ์ครั้งนี้มากเหลือเกิน เมื่อยานรบของสหภาพโฉบมาพร้อมเสียงหวีด หุ่นยนต์ชีวภาพของเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ก็โดนโจมตีจนแทบไม่เหลือ ส่วนพวกที่ใส่ชุดเกราะกลับไม่เป็นไร เพราะว่ายานรบของสหภาพมีโปรแกรมจัดลำดับเป้าหมายให้โจมตีหุ่นยนต์ชีวภาพของมนุษย์กลายพันธุ์เป็นอันดับแรก

นักรบประจำเผ่าที่มีหุ่นยนต์ชีวภาพแต่ละคนล้วนเป็นกำลังหลักของแต่ละเผ่า หัวหน้ามนุษย์กลายพันธุ์หลายคนอยากจะคว้าอาวุธพลังงานขึ้นมาฟันคนขององค์กรฮุยจิ่นเสียเดี๋ยวนี้เลย

แต่ด้วยชื่อเสียงของฮุยจิ่นที่ผ่านมา รวมถึงพลังที่แสดงออกมา ทำให้หัวหน้ามนุษย์กลายพันธุ์พวกนี้ยังพอข่มอารมณ์เอาไว้ได้

"ให้พูดถึงเรื่องชดใช้ก่อน ถ้าไม่ยอมจ่ายค่าเสียหาย ครั้งนี้พวกเราก็จะไม่ค้าขายด้วย แถมเผ่าของเราจะปฏิเสธไม่ร่วมมือกับองค์กรและบุคลากรของพวกแกอีก เจอคนไหนฆ่าคนนั้น"

"ใช่ ต่อไปพวกอื่นๆก็อย่าหวังว่าจะเข้ามาในพื้นที่พวกเราได้อีก"

"พวกเราครั้งนี้เสียหายมากมาย แค่ที่ข้ารู้ เพื่อนๆเหล่านี้มีนักรบเผ่าตายไปเกือบพันคน ในเมื่อมีหัวหน้าเผ่ามานั่งอยู่ที่นี่มากขนาดนี้ คิดดูเองว่าเสียหายขนาดไหน แถมของที่พวกเราเอามาให้พวกแกยังเป็นโลหะพลังงาน หินพลังงานคุณสมบัติ ซึ่งเป็นเงินสดล้วนๆ"

โจรสลัดทั้งสองเห็นสถานการณ์แบบนี้ก็เปิดปากพูด "ถ้างั้นพวกแกองค์กรฮุยจิ่น ช่วยทำสัญญาลงไปตามความเสียหายของพวกเรา แล้วค่อยมาคุยกันต่อ พวกแกมีทุนหนา ธุรกิจเล็กๆของพวกเราขาดทุนไม่ไหวหรอก"

ในใจของโจรสลัดสองคนนี้ก็ดีใจออกนอกหน้า ถ้าไม่ใช่เพราะสัญญาของฮุยจิ่น พวกเขาคงไปถามกับหัวหน้ามนุษย์กลายพันธุ์เหล่านี้แล้วว่าให้ของดีๆมากแค่ไหน

แต่เพราะมีสัญญา พวกเขาจึงไม่สะดวกจะถามอีกฝ่ายหรอกว่าจ่ายค่าไถ่เท่าไหร่ นี่คือกฎที่ต้องปฏิบัติตาม

หยางป๋อรอด้านนอกเกือบครึ่งวันกว่าจะเห็นหวงเหลาซาน หรือ ราชาหน้าเสือ เดินออกมา ในใจก็สงสัยว่าครั้งนี้เจรจากันได้ผลยังไง

"น้องชาย คนนี้ใช่คนของพวกนายรึเปล่า องค์กรฮุยจิ่นกำลังประกาศค่าหัวสูงมาก เสนอรางวัลถึง 100 ชุดหุ่นยนต์ชีวภาพเลยนะ" ในโลกใต้ดิน หวงเหลาซานหยิบรูปถ่ายใบหนึ่งยื่นให้หยางป๋อดู

หยางป๋อมองรูปแวบเดียวแล้วส่ายหัว "ไม่ใช่คนขององค์กรพวกเรา"

จริงๆแล้วหยางป๋อจำได้ทันที ว่ารูปร่างหน้าตาคนนี้ก็คือคนที่ตัวเขาจุดไฟเผาหญ้าไล่ออกมา ก่อนจะโดนปืนเลเซอร์ยิงอยู่นั่นเอง แถมยังเป็นคนให้พลังล่องหนแก่เขาด้วย

"หรือว่าจะเป็นคนทำงานเดียวกัน?" ในสมองหยางป๋อสับสนวุ่นวาย คนนี้โดนองค์กรฮุยจิ่นเอาค่าหัวมูลค่าถึง 100 ชุดหุ่นยนต์ชีวภาพมาตามหา ต้องมีที่มาไม่ธรรมดาแน่ หรือเขาก็มาจากที่อื่นเพื่อมาก่อกวนที่นี่เหมือนกันหรือไง?

"ครั้งนี้ไม่ได้ตกลงกันได้อะไรเลย เถียงกันอยู่ครึ่งวันกว่าจะเสร็จ แต่ทางฮุยจิ่นก็สัญญาว่าจะรีบสืบให้กระจ่างแล้วค่อยชดใช้ ส่วนโจรสลัดสองคนนั้นก็เสียหายหนักเหมือนกัน ข่าวว่าตายไปกว่าหมื่นคน" หวงเหลาซานไม่สนใจหรอกว่าหยางป๋อพูดจริงหรือไม่ เขาเอามาให้ดูก็แค่ให้ได้เห็นเฉยๆ

หยางป๋อหยิบอาวุธพลังงานในมือขึ้นมา แล้วใช้มันวาดรูปลงบนพื้นไปด้วยพลางพูดว่า "โครงสร้างภายในขององค์กรฮุยจิ่น พวกเรารู้แล้วครึ่งนึง ทางเข้าด้านในเป็นช่องทางยาว..."

หวงเหลาซานพอจะรู้โครงสร้างข้างในคร่าวๆ แต่รายละเอียดลึกลงไป เช่นแต่ละห้องมีคนอยู่กี่คน มาจากที่ไหนบ้าง เขาไม่รู้หรอก เพราะมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด

"แล้วจะจัดการปืนเลเซอร์ยังไงดี?" ตอนนี้สิ่งที่หวงเหลาซานใส่ใจที่สุดคือปืนเลเซอร์พวกนั้น

"ปืนเลเซอร์แก้ไขได้ไม่ยาก ตอนนี้สิ่งเดียวที่เราต้องหาคือทางหนีของพวกมัน ต้องตัดเส้นทางถอยก่อน แล้วจับคนของพวกมันมา"

"แล้วเพื่อบีบให้ฝั่งสหภาพยอมจำนน พวกเราต้องเอาตัวประกันส่วนหนึ่งออกมาฆ่าให้เห็น คนของฮุยจิ่นนี่พอดี เราแบ่งของไปก็เอาคนมาฆ่าให้หมด ไอ้พวกนี้ถ้ารอดกลับไป จะนำข้อมูลกลับไปเยอะแยะ"

"นอกจากนี้ต้องหาคนที่มีอิทธิพลจากบริษัทหรือองค์กรใหญ่ๆมาสังหารอีกสักหน่อย นอกจากสหภาพจะยอมให้พวกเราฆ่าคนพวกนั้นทั้งหมด ไม่งั้นพวกเราก็อยู่กันเองตามแบบเดิมดีกว่า" หยางป๋อส่ายหน้า

"เส้นทางหนี?" หวงเหลาซานพยักหน้า เขาแน่ใจว่าต้องฆ่าคนของฮุยจิ่นสักกลุ่มแน่ๆ ไอ้พวกหมาเวรนี่กินทั้งสองหัว

"นายช่วยคิดดูหน่อยสิ ดูซิว่าแถวนี้มีที่เหมาะกับการบินของเครื่องบินรบหรือเรือรบขนาดเล็กบ้างไหม เช่น หุบเขาหรือทางออกอะไรพวกนั้น" หยางป๋อไม่คุ้นเคยกับภูมิประเทศแถวนี้เท่าไหร่ ถ้าค้นหาคนเดียว ไม่รู้ว่าจะตามหาเสร็จเมื่อไหร่

"ตอนที่พวกเรามาที่นี่ด้วยกันครั้งแรก ตอนนี้ยังเหลืออยู่ 30 กว่าคน ส่วนใหญ่เป็นหัวหน้าเผ่า พวกเราหาคนที่มีแนวคิดเดียวกันได้แล้วสักพัก เดี๋ยวข้าจะกลับไปถามพวกเขา แล้วพรุ่งนี้จะมาบอกข่าวให้" หวงเหลาซานนับถือในความคิดของหยางป๋อเป็นอย่างมาก ตัวเขาเองคิดแค่จัดการปืนเลเซอร์ แต่อีกฝ่ายกลับคิดถึงขั้นตัดเส้นทางถอยแล้ว

หยางป๋อพยักหน้า แล้วมองดูหวงเหลาซานเดินจากไป ในใจกำลังครุ่นคิดถึงคนที่ถูกองค์กรฮุยจิ่นประกาศค่าหัวอยู่

"ดูท่าคนคนนี้ต้องมีที่มาไม่ธรรมดาแน่ๆ แถมยังแอบซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆกับฐานป้อมของสหภาพ หรือจะเป็นคนจากประเทศอื่นส่งมาสืบข้อมูลของสหภาพหรือเปล่านะ?" หยางป๋อรู้ว่าในโลกนี้ไม่ได้มีแค่ตัวเขาที่ล่องหนได้ สิ่งที่หยางป๋อเป็นห่วงไม่ใช่คู่แข่ง แต่เป็นกลัวว่าจะมีใครพัฒนาเทคโนโลยีต่อต้านคนล่องหนได้

ไม่ต้องกลัวคู่แข่งหรอก คู่แข่งก็แค่มาเพิ่มค่าประสบการณ์ให้เราเอง

แต่หยางป๋อก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก ต่อให้โดนจับได้ว่าล่องหนได้แล้วไง เขายังมีชุดเกราะพลังงานกับหุ่นยนต์อีกนะ

รอให้ตัวเองไปนั่งยานอวกาศข้ามมิติอีกสักพัก เพื่ออัปเกรดคุณภาพหุ่นยนต์และอาวุธพลังงานก่อน

ถ้าโดนจับได้ ก็เรียกหุ่นยนต์ออกมาอาละวาดก็แล้วกัน

ถ้ารบไม่ไหว ก็หนีก็ได้ ยังไงก็มีชื่อปลอมอีกเยอะแยะ

หยางป๋อเดาได้ใกล้เคียงแล้วว่า คนที่ถูกฮุยจิ่นประกาศค่าหัวนั้นเป็นหัวหน้าระดับสูงขององค์กร

หัวหน้าคนนี้มีพลังล่องหน และแอบซ่อนตัวอยู่แถวป้อมที่ 16 เพื่อเก็บข้อมูล โดยเฉพาะข้อมูลการติดต่อสื่อสารระหว่างผู้เล่นเกมหุ่นยนต์กับตัวหุ่นยนต์ ซึ่งเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีการสื่อสารควอนตัมแบบข้ามมิติ

ภายในองค์กรฮุยจิ่นเต็มไปด้วยบุคลากรที่มีความสามารถมากมาย ทั้งผู้มีพลังพิเศษหลากหลายแบบ การล่องหนยังเป็นของหายาก ดังนั้นในฐานะผู้แข็งแกร่งระดับ B จึงได้เป็นหัวหน้าระดับสูง

หัวหน้าระดับสูงคนนี้ทำงานคนเดียว เพราะบนดาวนี้ไม่มีใครมีระดับที่สูงกว่าเขา จึงไม่ต้องรายงานใคร

หัวหน้าคนนี้แอบซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆฐานที่ 16 ปลอมตัวเป็นมนุษย์กลายพันธุ์เพื่อรวบรวมข้อมูลที่ต้องการ แต่ผลก็คือเจอเรื่องประหลาดที่ไม่เคยเจอมาร้อยปี มีคนมาตัดหญ้าแถมจุดไฟเผาอีก...

หัวหน้าระดับสูงคนนี้ทำงานคนเดียว ดังนั้นผู้บริหารขององค์กรจึงไม่ทราบที่อยู่ของเขา โดยเฉพาะเมื่อเกิดเรื่องใหญ่ครั้งนี้ขึ้น แต่หัวหน้าคนนี้ยังไม่มาปรากฏตัว ทำให้ผู้บริหารขององค์กรฮุยจิ่นรู้สึกไม่ค่อยดี เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหัวหน้าระดับสูงของตัวเองมีความสามารถอะไรและมีจุดประสงค์อย่างไร

"ถ้าหัวหน้าระดับสูงคนนี้กลับมาก็ดีสิ" หัวหน้าขององค์กรฮุยจิ่นปวดหัวไม่น้อย ติดต่อสำนักงานใหญ่ไม่ได้ อำนาจตัวเองก็มีจำกัด เรื่องใหญ่ครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะเป็นความรับผิดชอบของแผนกไหนกันแน่

(จบบท)

ปล.ผุ้แปล “อ้าว มันโดนพี่ป๋อส่อยไปแล้วนี่หว่า”