บทที่ 55 ราชาหน้าเสือมองดูความวุ่นวาย

ป.ล. ขอแก้ไขชื้อตัวละคลจาก นายพลหน้าเสือเป็นราชาหน้าเสือนะครับ มาเฉลยจากชื่อตอนพอดีครับ

"ไอ้เวรนี่ กล้าทารุณสัตว์ตัวเล็กๆ"

"ใช่แล้ว ข้าต้องเปลี่ยนไอพีนับร้อยครั้ง ถึงมาถึงฐานนี้ได้"

"ไอ้หมอนี่ในชีวิตจริงต้องเป็นพวกอันธพาลแน่ๆ"

"จริงด้วย ถึงพวกเราจะฆ่าไอ้นั่นต่อหน้าไม่ได้ แต่เราก็พาสัตว์กลายพันธุ์มาได้ ข้าซื้อข้อมูลโดยละเอียดเกี่ยวกับสัตว์กลายพันธุ์ในบริเวณนี้มา ทุกท่านดูกันได้เลย"

"ทิศทางเป้าหมายของมัน ต้องเป็นที่เดิมที่ฆ่าค้างคาวแน่ๆ ค้างคาวตัวน้อยมากมายขนาดนั้น มันยังกล้าใช้ระเบิดมินิไฮโดรเจนบอมบ์"

"อาหมิง นายไปไล่ฝูงค้างคาวก่อน"

"ได้ครับ หัวหน้า"

"พวกเราก็..."

"แค่หุ่นของมันถูกทำลายต่อเนื่องไม่กี่ครั้ง มันก็น่าจะล้มละลายแล้ว การใช้หุ่นลิเบอเรเตอร์ต่ำสุดแบบนี้ ไอ้บ้านี่น่าจะเป็นแค่นักขับหุ่นระดับต่ำ ขอแค่ล้มละลาย บริษัทเกมก็จะฟ้องร้อง เป้าหมายพวกเราคือ ทำให้ไอ้หมอนี่ติดคุกยาวไปเลย"

"ครับ หัวหน้า"

หยางป๋อไม่รู้เลยว่า มีกลุ่มผู้เล่นจากทั่วสารทิศ รวมตัวกันมาในฐานของตัวเอง เพื่อจะจัดการสั่งสอนและขุดหลุมให้เขา

หยางป๋อมองหุ่นที่บินผ่านบนท้องฟ้าด้วยความอิจฉา "หุ่นพวกนี้ดูดีจัง แค่มองก็รู้ว่าเป็นระดับสูง"

ไม่ใช่ว่าหยางป๋อไม่มีความสามารถจะเปลี่ยนหุ่นหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีหุ่นที่ถูกที่สุด หยางป๋อคงได้เปลี่ยนหุ่นถูกๆ ไปนานแล้ว ก็เขาฆ่าแค่สัตว์เล็กๆ เองนี่นา

แน่นอนว่าหุ่นระดับสูงพวกนี้ ค่าใช้จ่ายก็สูงมาก และพวกมันก็ใช้ไปล่าสัตว์ประหลาด

แต่พวกคนรวยเล่นเกม เขาก็แค่อยากเล่น ไม่สนหรอกว่าจะมีค่าซ่อมหรืออะไรยังไง ได้เงินหรือเปล่านั่นน่ะ

"อ้าว นี่มัน?" หยางป๋อมาถึงที่หมาย สแกนด้วยเรดาร์แล้วก็ตาค้าง ค้างคาวอยู่ไหนเนี่ย?

ย้ายบ้านไปแล้วเหรอ? หรือออกไปเที่ยว? หรือหนีหายไปแล้ว?

หยางป๋อไม่ยอมแพ้ เดินเข้าถ้ำไป สแกนด้วยเรดาร์อีกครั้ง ก็ยังไม่พบร่องรอยของฝูงค้างคาว

"นี่มัน..." หยางป๋อลังเลใจ จะให้มาแล้วกลับไปเลยเหรอ?

เมื่อดูข้อมูลแล้ว หยางป๋อก็ค่อนข้างลังเล ข้อมูลระบุว่าในเขตอันตรายมีที่หนึ่งที่ค้างคาวอยู่กันเยอะ

"ไปเลย!" หยางป๋อมองกระสุนกับระเบิดที่แขวนเต็มหุ่น ไม่มีเหตุผลต้องกลับหรอกน่า

หุ่นเดินไปอัตโนมัติ ตอนเดินทางถ้าไม่มีอะไรมากระทบระบบปัญญาประดิษฐ์ของหุ่น มันก็พาไปยังจุดหมายได้เอง

"การควบคุมคลื่นเสียง ถ้ามีค้างคาวเป็นพันตัวในถ้ำ ตอนบินก็มีโอกาสชนกันน้อยมาก"

"นี่แสดงว่าคลื่นเสียงของค้างคาวมีความถี่แตกต่างกัน เหมือนพลังคลื่นเสียงของข้า ในหูคนอื่นจะได้ยินเป็นเสียงผิดปาก เสียงฝีเท้า ส่วนคลื่นเสียงพวกนี้สะท้อนกลับมาที่ข้า ก็จะเป็นอีกแบบ"

"นี่อาจเป็นเหตุผลที่อุปกรณ์ตรวจจับไม่พบพลังพิเศษของฉันก็ได้" หยางป๋อรู้เรื่องพลังพิเศษน้อยไป ก็เดาเอาเองทั้งนั้น

จริงๆ หยางป๋อก็อยากรู้ แต่ก็ไม่มีช่องทางสืบหา อีกอย่างในสายตาหยางป๋อ จะรู้หรือไม่รู้ก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้น แค่พลังพิเศษใช้งานได้ก็เป็นพลังที่ดีแล้ว

ไม่จำเป็นต้องเปิดเผยว่าตนมีพลังพิเศษ เพียงเพื่อจะรู้ข้อมูลเฉพาะ

ฉันเป็นแค่ผู้อาศัย ไม่ใช่พลเมือง เรื่องฆ่าคนอะไรนั่นไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันเป็นแค่ผู้ด้อยโอกาส

ระบบหุ่นเตือนว่าเข้าเขตอันตรายแล้ว หยางป๋อรีบควบคุมหุ่นทันที

โชคดีที่จุดที่ค้างคาวอยู่ไม่ได้ลึกเข้าไปในเขตอันตรายมาก...

หยางป๋อแอบเข้าไปในหุบเขาอย่างระมัดระวัง เปิดเรดาร์แล้วก็ช็อกอีก

"นี่มัน ข้อมูลจากฐานไม่แม่นเลยเหรอ?" ไม่มีค้างคาว ไม่มีจริงๆ ไม่มีเลยสักตัว

แต่ในตอนที่หยางป๋อกำลังเหม่อลอย หุ่นสวยๆ ประมาณ 7-8 ตัวก็บินผ่านหัวไป หยางป๋อมองหุ่นสวยหรูเหล่านี้ เส้นสายดูสง่า มีประกายโลหะหายากเฉพาะตัว รู้ได้ทันทีว่าเป็นรุ่นไฮเอนด์ พอย้อนมองหุ่นตัวเอง ช่างเหลี่ยมเลยจริงๆ

โดยไม่รู้ว่าในหุบเขาด้านหลังหยางป๋อ มีกลุ่มผู้กลายพันธุ์คอยมองอยู่ห่างๆ

"หุ่นพวกนี้โผล่มาจากไหนกัน?" ผู้นำกลุ่มผู้กลายพันธุ์มองหุ่นอันสวยงามบนฟากฟ้าแล้วกระซิบถามลูกน้องข้างกาย

"ไม่ทราบครับ อยู่ดีๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมา แล้วพวกมันก็ลงจอด" ตอนที่หุ่นพวกนั้นกำลังบินด้วยความเร็วสูง ผู้กลายพันธุ์ไม่กล้าเข้าหา เพราะมีปืนใหญ่วงโคจรอยู่

หุ่นระดับสูงเหล่านี้ดันมาหยุดอยู่บนภูเขาที่อยู่ไม่ไกลเหมือนกำลังรอใครหรือกำลังมองอะไรอยู่

"ไปกัน" ผู้นำกลุ่มผู้กลายพันธุ์มองหุ่นไฮเอนด์เหล่านี้ด้วยความโลภ เขาต้องการโลหะหายากของหุ่นพวกนี้

ผู้นำผู้กลายพันธุ์คนนี้เองก็มีพลังควบคุมโลหะ การดูดซึมโลหะหายากต่างๆ ช่วยขยายขีดความสามารถของเขา เขาเป็นเจ้าพ่อในหมู่ผู้กลายพันธุ์ด้วย

ผู้กลายพันธุ์เหล่านี้เข้าไปในถ้ำ แอบเข้าใกล้หุ่นระดับสูงที่อยู่ไกลออกไป ไม่มีใครรู้จักโลกใต้ดินดีไปกว่าผู้กลายพันธุ์

ราชาหน้าเสือที่มองความวุ่นวายอยู่ห่างๆ พอเห็นหุ่นระดับสูงเหล่านี้ก็ตกใจ "หรือว่าพวกนี้จะเป็นพรรคพวกของเป้าหมาย?"

"ไม่น่าใช่นะ"

"ราชาขอรับ นี่คือข่าวสารล่าสุด หุ่นระดับสูงพวกนี้ทำร้ายแรดเกราะเงินระดับ B ไปตัวหนึ่ง ดูเหมือนจงใจล่อแรดตัวนั้นมาหาดาวหายนะ" จู่ๆ ราชาหน้าเสือก็ได้รับข่าวมา

ที่นี่เป็นอาณาเขตของราชาหน้าเสือ พอเห็นข้อความเข้าก็งงไปหมด พรรคพวกของดาวหายนะ ต้องการจัดการกับเขาจริงๆเหรอ? ทำไมเป็นอย่างนั้น?

"ราชาขอรับ ตามข้อมูลแล้ว ดาวหายนะผู้นี้ถูกหลายคนตั้งค่าหัวในโลกมนุษย์ ทางรัฐบาล องค์กรพิทักษ์สัตว์ต่างๆ ดูเหมือนพวกนี้จะโกรธแค้นที่เขาฆ่าสัตว์ตัวเล็กมาก ข้าก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน" ผู้กลายพันธุ์คนหนึ่งข้างกายราชาหน้าเสือเอ่ยขึ้น

ราชาหน้าเสือส่ายหน้า ก่อนจะหัวเราะออกมา "เห็นไหม ดาวหายนะออกจากฐานมาคนเดียว ถ้าพวกเราไป นอกจากต้องปะทะหุ่นระดับสูงเป็นกระบุง ยังต้องเจอแรดเกราะเงินด้วย ฮ่าๆ เพื่อนบ้านข้าคงยังไม่รู้เรื่องหรอก"

"ราชามองการณ์ไกลจริงๆ ดาวหายนะก็คือดาวหายนะ ทั้งๆ ที่ออกจากฐานมาคนเดียวแท้ๆ"

"อืม ให้คนข้างล่างถอยห่างออกมาหน่อยแล้วกัน" ราชาหน้าเสือหัวเราะหึๆ เพื่อนบ้านคนนี้มีพลังพิเศษ มีความขัดแย้งกับเขามาโดยตลอด

ส่วนทางฝั่งหยางป๋อ กำลังมองหาค้างคาวไปด้วย พลางอิจฉาเหล่าเศรษฐีในเกมไปด้วย ทันใดนั้นแสงสีเงินวาบผ่าน เสียงเตือนภัยดังขึ้นในห้องนักบินหุ่นยนต์ทันที

การมองเห็นอันทรงพลังของของหยางป๋อเห็นได้ทันทีว่ามันคืออะไร สัตว์ประหลาดสีเงินตัวหนึ่งสูง 6 เมตร ยาว 7-8 เมตร เหมือนรถบัสสองชั้น พึ่งวิ่งผ่านหุ่นของเขาไปที่ระยะห่าง 50 เมตร

หยางป๋อรีบควบคุมหุ่นหันหลังกลับไปมองทันที ก็พบว่าบนเนินเขาอีกฟากหุบเขา มีสัตว์ร้ายตัวหนึ่งกำลังหันหลังมอง สายตาสีแดงเพ่งมองมาที่เขา

"แรดเกราะเงิน!" หยางป๋ออุทานด้วยความตกใจ สัตว์ประหลาดนี่ไม่ใช่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตรเหรอ แรดทั้งตัวมีเกราะเงินวาววับ มีนอแรดเดี่ยวสีทองเปล่งประกายพลังงานอยู่บนหัว

หนี!

หยางป๋อรีบดำดิ่งเข้าถ้ำข้างๆ ทันที แล้วโยนระเบิดมินิไฮโดรเจนบอมบ์ทิ้งไว้ที่ปากถ้ำ เร็วจนมือบนแป้นพิมพ์เหมือนเป็นภาพหลอน

ตูม! หยางป๋อบังคับหุ่นหนีอย่างน่าสมเพช เสียงเตือนภัยดังขึ้นในหุ่น

ส่วนอีกด้านหนึ่ง กลุ่มหุ่นระดับสูงที่ยืนอยู่บนภูเขา มองผ่านโดรนของทีมเห็นแรดเกราะเงินไล่หุ่นลิเบอเรเตอร์ที่หนีเข้าไปในถ้ำเหมือนหนูตกถังข้าวสาร แรงระเบิดของระเบิดมินิไฮโดรเจนบอมบ์กระเด็นแรดเกราะเงินออกไป แล้วชั่วพริบตา แรดก็คำรามแล้วพุ่งเข้าไปในถ้ำ

"ฮ่าๆ ไอ้หมอนั่นซวยแล้ว"

"แน่ะ ไอ้บ้านั่นยังคิดจะหนี..."

เสียงลั่นในช่องสนทนาของทีม ทุกคนตื่นเต้นจนออกนอกหน้า

วินาทีถัดมา เสียงเตือนภัยแหลมดังลั่นในหุ่นของทุกคน มีร่างประมาณสิบกว่าร่างพุ่งทะยานออกมาจากด้านหลังหุ่นเหล่านั้น พุ่งเข้าใส่พวกเขา

(จบตอน)