บทที่ 131 บ้านเกิดที่กลับไปไม่ได้

ห้องโถงนี้มีทางเชื่อมไปยังอีกห้าช่องทาง โจรสลัดเดินเข้าไปในช่องทางหนึ่ง แล้วมีกลุ่มคนในชุดเกราะรบเดินออกมาจากอีกช่องทาง หยางป๋อพบว่ามีคนที่คุ้นเคย

"เอ๊ะ ที่แท้ก็คนจากโรงงานผลิตหุ่นยนต์ชีวภาพนี่นา?" หยางป๋อพบด้วยความประหลาดใจ

เขาเดินตามโจรสลัดเข้าไปในช่องทางอีก 20 เมตร ช่องทางเลี้ยวโค้ง ที่ทางออกมีป้อมปืนตั้งตระหง่านอยู่ ป้อมปิดตายโดยรอบ ดูเหมือนจะเข้าออกทางด้านใน ป้อมปืนหันหน้าเข้าหาทางเข้า

ด้านหลังป้อมปืน หยางป๋อเห็นหุ่นยนต์จำนวนไม่น้อย รวมถึงหัวหน้าโจรสลัดหัวล้าน สองกลุ่มโจรสลัดรวมกันมีมากถึง 200 กว่าคน ในจำนวนนั้นมีหุ่นยนต์ 30 กว่าตัว แม้จะเป็นหุ่นยนต์รุ่น 7-8 แต่ก็ถือว่าเป็นกำลังต่อสู้ที่ไม่น้อย

หยางป๋อรู้สึกปวดหัวนิดหน่อย ถ้าป้อมปืนที่นี่ควบคุมโดยมนุษย์ทั้งหมด ก็คงยุ่งวุ่นวายแน่ๆ แต่ถ้าเป็นระบบก็ยังพอไหว

นอกจากนี้ประตูต่างๆที่นี่ส่วนใหญ่เป็นแบบกลไก หยางป๋อเดินสำรวจไปรอบๆ สภาพแวดล้อมที่นี่ไม่เลว อยู่สบายกว่าบนเรือรบของเขาเสียอีก

"อีกสามเดือน ต้องอีกสามเดือนถึงจะออกไปจากที่นรกนี่ได้ แถมไม่มีผู้หญิงสักคน" หัวหน้าโจรสลัดหัวล้านบ่นพึมพำ

ที่นี่เหมือนห้องโถงใหญ่ โจรสลัดนั่งดื่มเครื่องดื่มต่างๆ ราวกับร้านน้าชา

"พรุ่งนี้ต้องเจรจากับหัวหน้ามนุษย์กลายพันธุ์พวกนั้น พวกเราจะทำยังไงดี?" โจรสลัดตาเดียวถามหลังจากนั่งลง

"องค์กรฮุยจิ่นต้องการให้พวกเราต่อรองกับหัวหน้ามนุษย์กลายพันธุ์ พรุ่งนี้นายคอยดูฉันเอาไว้ เราไปเคลียร์บัญชีกับมันพร้อมกัน" หัวหน้าโจรสลัดหัวล้านส่ายหัวพลางกล่าว

โจรสลัดตาเดียวได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า "ครั้งนี้พวกเราขาดทุนหนัก ทรัพย์สินครึ่งชีวิตก็ไม่มีเหลือแล้ว"

"องค์กรฮุยจิ่นสามารถหาเรือรบมาให้ได้ แม้แต่ยานชั้นหมาป่าทะเลรุ่นปรับปรุงก็จัดหาได้ แต่ราคาต้องไม่ถูกแน่"

หยางป๋อได้ฟังถึงตรงนี้ก็ยิ่งประหลาดใจ นี่มันองค์กรอะไรกัน ถึงกับมีเรือรบด้วย แม้จะไม่เห็นว่ายานชั้นหมาป่าทะเลเป็นยังไง แต่นี่ก็เหมือนกับมีนักเลงบนโลกมาถามว่า เฮ้ยเพื่อน อยากได้เรือพิฆาตขีปนาวุธไหมล่ะ สดใหม่เลย...

คุณจะคิดว่าเขาเป็นใคร? เป็นมิจฉาชีพใช่ไหมล่ะ?

แต่โจรสลัดพวกนี้พูดกันเหมือนเรื่องจริงชัดๆ หยางป๋อคิดว่าต้องมีใครอยู่เบื้องหลังแน่ๆ น่าจะเป็นประเทศไหนสักที่

"ได้ยินมาว่าองค์กรฮุยจิ่นมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสหพันธ์เฟยหง(แดงก่ำ) การหาเรือรบมาได้ก็ไม่แปลกหรอก แต่ต้องดูว่าพวกมันจะจัดการยังไง" โจรสลัดตาเดียวหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มอึกใหญ่แล้วพูด

"เฮ้อ"

"ฉันสงสัยจริงๆว่าทำไมกองเรือยานรบหลักชั้นคิงคองถึงโผล่ออกมา?"

"ใช่แล้ว ฉันคิดว่ามันอาจจะเป็นแผนการของฮุยจิ่นก็ได้นะ?"

"หืม?"

"นายลองคิดดูสิ พวกเราสองคนตลอดมาไม่เคยฟังคำสั่งฮุยจิ่น พวกมันก็อยากให้เราปล้นเฉพาะกองเรือของสหภาพ"

"ครั้งนี้พวกเราเสียหายหนัก ถึงฮุยจิ่นจะชดเชยเรือรบใหม่ให้ พวกเราก็ยังต้องจ่ายส่วนต่างอยู่ดี แบบนี้ไม่ต้องทำตามที่พวกมันสั่งหรอกเหรอ?"

"ก็มีเหตุผลอยู่นะ พวกพ่อค้าข่าวลูกหมาพวกนี้!"

"จะทำไงได้ล่ะ องค์กรฮุยจิ่นมีความสามารถในการล่าข่าวที่แข็งแกร่ง แถมครั้งนี้ยังสามารถโจมตีมนุษย์กลายพันธุ์ได้อย่างหนักอีก ฉันเดาว่าเผ่าที่สนิทกับฮุยจิ่นน่าจะเสียหายไม่มาก"

"ยังใช้ระยะเวลา 3 เดือนนี้กดดันองค์กรและบริษัทอื่นๆ รวมถึงกดดันผลผลิตของมนุษย์กลายพันธุ์ด้วย..."

หยางป๋อได้ยินมามาก ในหัวเขาก็มีวิธีรับมือกับราชาหน้าเสือแล้ว

เขาเดินตามคนอื่นออกมา ที่อยู่ของโจรสลัดมีแต่โจรสลัดล้วนๆ ไม่มีคนอื่น ส่วนช่องทางอื่นๆหยางป๋อค่อยไปดูทีหลัง ตอนนี้ต้องไปติดต่อราชาหน้าเสือก่อน คนคนเดียวจะไปก่อเรื่องก็คงไม่เวิร์ก

"น้องชาย นายคิดยังไงบ้าง?" ราชาหน้าเสือถามด้วยความร้อนรนเมื่อเห็นหยางป๋อโผล่มา หยางป๋อถอนหายใจแล้วบอกว่า

"ฉันมีข่าวลับมาให้อันนึง แต่ไม่แน่ใจว่าจะแม่นยำแค่ไหน"

"ข่าวอะไร?"

"ครั้งนี้องค์กรฮุยจิ่นจงใจทำแบบนี้ หัวหน้าโจรสลัดทั้งสองไม่ค่อยเชื่อฟังฮุยจิ่น เผ่าของพวกนายบางส่วนก็ไม่ค่อยสนิทกับพวกมัน"

"ครั้งนี้เผ่าของพวกนายบางเผ่าน่าจะเสียหายน้อยมาก นั่นก็เพราะได้รับข่าวล่วงหน้า ก็เหลือแต่พวกนายที่ซื่อบื้อ แต่ถ้านายไม่โชคดี ยาบคิดว่าเผ่าของนายจะเหลือคนสักกี่คน?" หยางป๋อส่ายหัวมองท่าทางของราชาหน้าเสือ

ราชาหน้าเสือเริ่มครุ่นคิดอย่างสงสัย แต่ครั้งนี้ตัวเขาเองก็โชคดีจริงๆ ก็เห็นอยู่ว่าเผ่าข้างๆเสียหายหนักมาก สุดท้ายยังถูกหุ่นยนต์ประหลาดฆ่าตายอีก

ไม่นะ? หุ่นยนต์ประหลาด ไอ้พวกหมาเวร ฮุยจิ่นมีหุ่นยนต์มากพอ...

"พวกนายกำลังจะไปเจรจากับโจรสลัด ถึงเวลานั้นนายก็จะรู้เองว่าจริงหรือเท็จ ฉันไปก่อนละ" หยางป๋อพูดจบก็เดินจากไป

ราชาหน้าเสือกำลังเดินกลับ พลางรู้สึกเย็นวาบตามแนวกระดูกสันหลัง นายพลดาบดำก็โดนเรื่องแบบนี้ นั่นก็แปลว่าการกระทำของเขาอาจถูกจับตามองโดยใครบางคน ทั้งดาวใครมีอิทธิพลขนาดนี้ได้บ้าง? ก็ฮุยจิ่นไงล่ะ

"หวงเหลาซาน ทางฮุยจิ่นบอกให้พวกเราเตรียมตัวหน่อย พรุ่งนี้จะคุยกับพวกโจรสลัด" จู่ๆก็มีหัวหน้ามนุษย์กลายพันธุ์เดินเข้ามาพูด

"อ้าว!" ราชาหน้าเสือตกใจเล็กน้อย นี่ไง เพิ่งพูดเรื่องนี้ไปเอง ก็เกิดขึ้นจริงซะแล้ว

"นายทำอะไรน่ะ?" มนุษย์กลายพันธุ์ที่เข้ามามีขนสีขาวเต็มหัว หูเหมือนหูจิ้งจอก

"นายว่าเผ่าของพวกเราโดนฮุยจิ่นจับตามองอยู่รึเปล่าว่า?"

"แน่นอนสิ คราวก่อนฉันเพิ่งได้หินพลังงานคุณสมบัติก้อนใหญ่มา ไม่นานฮุยจิ่นก็มารู้เรื่องแล้ว คงมีคนในเผ่าไปรายงานพวกมัน" มนุษย์กลายพันธุ์นั่งลงแล้วบอก

ราชาหน้าเสือถามต่อว่า "หลิวขาพิการ ครั้งนี้เจ้าเสียหายมากไหม?"

"มากสิ หุ่นยนต์ชีวภาพหายไปกว่า 40 ตัว นี่น่ะกำลังหลักเลยนะ"

"แล้วก็อย่าเรียกฉันว่าหลิวขาพิการอีกได้ไหม ก็แค่ตอนสู้กับมนุษย์กลายพันธุ์ครั้งแรก ขาโดนเขาทำให้พิการ นานกว่าร้อยปีแล้ว" มนุษย์กลายพันธุ์พูดเสียงไม่พอใจ

หวงเหลาซานพยักหน้า รู้สึกโหยหา "ตอนแรกพวกเรามีกันกว่า 500 ชีวิต ตอนนี้เหลือไม่ถึง 30 แล้วสินะ"

หลิวขาพิการนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามว่า "บ้านเจ้ายังมีคนอยู่หรือเปล่า?"

"ครั้งสุดท้ายเมื่อ 60 ปีก่อน ข่าวที่ส่งมาบอกว่าที่บ้านมีหลานแล้วสองคน"

"ไม่น่าเชื่อ ตามกฎหมายจักรวรรดิ พวกเราในสภาพนี้กลัวแต่จะทำให้คนที่บ้านเดือดร้อน"

"หลิวขาพิการ เคยคิดจะกลับไปไหม?"

"เจ้าล้อเล่นหรือไง พวกเราเคยเป็นนักโทษประหารนะ ตายไปนานกว่า 100 ปีแล้ว กลับไปในสภาพนี้ คนอื่นจะจำเราได้เหรอ? ฉันกลัวหลานจะตกใจนะสิ" หลิวขาพิการส่ายหน้า

"ฉันนี่ มีโอกาสอยู่นะ" ราชาหน้าเสือลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูด

หลิวขาพิการพ่นน้ำใส่หน้าราชาหน้าเสือทันที

"แกไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม?"

"ฮ่าๆ ฉันเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ระดับ A จะเป็นอะไรได้ล่ะ?" จริงๆแล้วราชาหน้าเสือก็มีเจตนาส่วนตัว เรื่องของหยางป๋อนี่มีความเสี่ยงสูง แต่ถ้าสำเร็จขึ้นมาล่ะ?

ถ้าได้ปกครองตัวเองจริงๆ เขาก็สามารถติดต่อกับจักรวรรดิผ่านทางสหภาพ อย่างน้อยก็ได้รู้ข่าวคราวของคนที่บ้าน ราชาหน้าเสือหลายครั้งฝันถึงครอบครัว ฝันถึงบ้านเกิด ยิ่งนานวันยิ่งคิดถึงพวกเขามากขึ้น

(จบบท)