บทที่ 258 หลบหนี

วิธีการของพวกทหารรับจ้างนี่ฉลาดที่สุดแล้ว ถ้าคุณมีเงินก้อนโต แล้วไปติดคุกในสหภาพ มันเทียบเท่ากับไปพักโรงแรมระดับห้าดาวเลยล่ะ

คุกส่วนใหญ่ในสหภาพเป็นคุกเอกชน ถ้ามีเงิน อยู่ในนั้นสบายไปทั้งชีวิต อะไรก็เสพได้หมด แถมเพราะคุกเป็นที่ที่พิเศษ อะไรที่ข้างนอกเสพไม่ได้ ในนั้นอาจจะเสพได้ก็ได้นะ

หยางป๋อรู้สึกเหมือนเรื่องนี้จะไม่ง่ายอย่างนี้หรอก องค์กรอย่างฮุยจิ่นที่สืบทอดกันมานาน โครงสร้างเหนียวแน่น คนในนั้นก็ซับซ้อน เพื่อรักษาความปลอดภัย เขาทำเป็นชั้นแล้วชั้นเล่า

สมองของหยางป๋อตอนนี้ฉลาดมาก แค่ใช้วิธีตัดส่วนง่ายๆ ก็หาด้านที่อาจจะมีปัญหาเจอแล้ว นั่นก็คือพวกทหารรับจ้าง

ตอนนี้ในเรือดำน้ำทั้งลำมีแค่ 3 ฝ่าย นั่นก็คือทหารรับจ้าง เป้าหมายหมายเลข 1 และศัตรู

ถ้าองค์กรฮุยจิ่นทิ้งตัวสำรองเอาไว้ โอกาสเป็นไปได้สูงที่สุดก็คือแทรกคนของตัวเองเข้าไปในกลุ่มทหารรับจ้าง

แต่นี่ก็ทำให้หยางป๋อปวดหัวเหมือนกัน เพราะตัวปลอมของเขาเอง อาจจะเป็นคนที่ฮุยจิ่นส่งเข้ามาก็เป็นได้

แน่นอนว่าคนของฮุยจิ่นถ้าเห็นสถานการณ์แบบนี้ อาจจะไม่ลงมือง่ายๆ หรอก แต่ก็มีความเป็นไปได้อีกอย่างนึง นั่นก็คือตอนนี้คนที่เหลืออยู่จะต้องเป็นคนที่ไว้ใจได้ที่สุด

หยางป๋อสังเกตคนอื่นๆ อย่างละเอียด โดยไม่ไปสนใจเรื่องการเจรจาระหว่างหัวหน้าทีมทหารกับเป้าหมายหมายเลข 1 เพราะเรื่องนี้ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยคุ้นเคย

ทหารรับจ้างมีสองคนกำลังควบคุมเรือดำน้ำ อีกสองคนเฝ้าพวกฮุยจิ่น หัวหน้าทีมกำลังคุยกับเป้าหมายที่ถูกลักพาตัวมาว่าจะโพสต์งานให้ยังไง แล้วจะจ่ายเงินยังไง

เหลือก็มีแต่ตัวเขาเอง ทั้งห้าคนนั่นมีโอกาสเป็นตัวสำรองของฮุยจิ่นทั้งนั้น แน่นอนว่าคนนั้นอาจจะเป็นตัวเขาที่ปลอมตัวมาก็ได้

หยางป๋อยังคงทำตัวเหมือนเดิม แค่ระวังตัวในใจมากขึ้นหน่อย ส่วนทหารรับจ้างจะเป็นตายยังไงก็ไม่เกี่ยวกับตัวเขา

"ครั้งนี้พวกคุณมีเป้าหมายใครบ้าง?" หลังจากหัวหน้าทีมทหารตกลงเรื่องกับเป้าหมายหมายเลข 1 เสร็จแล้ว เป้าหมายหมายเลข 1 ก็ถาม

"คุณถามพวกเขาเองเลยครับ"

"เรือดำน้ำโผล่ขึ้นมา ปล่อยให้คนประกาศงานของพวกเราได้ติดต่อกับข่ายงานก่อน" หัวหน้าทีมทหารสั่งทหารที่กำลังควบคุมเรืออีกสองคน

พวกทหารรับจ้างเหล่านี้เพิ่งจะยึดการควบคุมเรือดำน้ำมาได้เมื่อกี้ พวกนี้รับงานบ่อย รู้ว่าต้องทำอะไรก่อนเป็นอันดับแรก ไม่น่าดูถูกจริงๆ

หยางป๋อเพิ่มความระมัดระวัง พร้อมกับครุ่นคิดว่าจะหลบหนีไปยังไง แล้วจะเอาเงินมายังไง เพราะรู้ดีว่าครั้งนี้ตัวเขาได้ถึง 2 พันล้าน

"แต่เราไม่ได้ลงทะเบียนในสมาคมทหารรับจ้างนี่นา แล้วจะเอาเงินยังไงล่ะ" หยางป๋อบ่นในใจ เดี๋ยวค่อยดูว่าหัวหน้าทีมทหารเขาจะว่ายังไง

เรือดำน้ำลอยตัวขึ้นมาถึงผิวน้ำอย่างราบรื่น เปิดประตูเรือดำน้ำออก ปลอกคอควบคุมที่คอของเป้าหมายหมายเลข 1 ยังไม่ได้ถูกถอดออกไป

แล้วเธอก็หยิบเครื่องสื่อสารออกมาโทรออกไปข้างนอก ไม่ถึงหนึ่งนาที ก็มียานรบสองลำลอยตัวอยู่เหนือผิวน้ำ จ้องเรือดำน้ำข้างล่างอย่างไม่วางตา

ผ่านไปสองสามนาที ยิ่งมียานรบมากมายเข้ามาจ้องอยู่

หัวหน้าทีมทหารเห็นอีกฝ่ายโพสต์งานเฉพาะ ด้วยจำนวนเงินมหาศาลขนาดนี้ ระดับความยากของงานขึ้นไปถึงระดับ S เลย เขายิ้มกว้างจนแก้มปริ ด้วยงานระดับนี้ครั้งเดียว เลเวลทหารรับจ้างของเขาก็จะไต่ระดับไปถึงขั้นสูงสุดแล้ว

"มาๆๆ มาแบ่งเงินกัน สมาคมหัก 2% เก้าหมายเลขได้ครึ่งนึง 1960 ล้าน ที่เหลืออีก 1960 ล้าน พวกเราแบ่งกัน ครั้งนี้ฉันไม่หักค่าคอม 10% ละ งานมันบิดเบี้ยวเลยเถิดหัวแตก" หัวหน้าทีมทหารบอก

หยางป๋อพึ่งจะรู้ว่า การรับเงินครั้งนี้ เป็นการให้รหัสยาวๆ มา แล้วก็โอนเงินเข้าบัญชีอะไรก็ได้ด้วยรหัสนี้ แถมสมาคมทหารรับจ้างยังมีบัตรการเงินออกเองอีก บัตรการเงินนี้มีสีต่างๆ กัน แบ่งเป็น หนึ่งแสน หนึ่งล้าน สิบล้าน หนึ่งร้อยล้าน

นั่นก็คือพวกบัตรไม่ระบุชื่อพวกนี้ ใช้จับจ่ายได้ทุกที่ในสหพันธ์

จากจุดนี้ก็บอกได้เลยว่า การควบคุมระบบการเงินภายในสหพันธ์นี่มันบ้าบอขนาดไหน

"หรือว่าฮุยจิ่นไม่มีมือสำรองจริงๆ เหรอ?" หยางป๋อเห็นดีลเสร็จสิ้นลง ก็ถึงกับสงสัยตัวเองว่าคิดผิดรึเปล่า

ปลอกคอบนคอของผู้บังคับบัญชาหญิงก็ถูกถอดออกไปแล้ว โดยหัวหน้าทีมทหารรับจ้างถอดออกเอง ก็เพราะว่าตัวเขาเป็นคนใส่ให้เอง

"ขอบคุณมากครับ เจ้านายผู้ทรงเกียรติ" หัวหน้าทีมทหารขอบคุณเป้าหมายหมายเลข 1 ด้วยตัวเอง ในใจก็ร่าเริงจนออกนอกหน้า คิดไม่ถึงเลยว่าออกมาครั้งนี้จะได้ผลประโยชน์มหาศาลขนาดนี้ รู้มั้ยว่างานครั้งนี้ 4000 ล้านเชียวนะ แค่รับงานระดับนี้และทำสำเร็จ ในฐานะหัวหน้าทีม เขาก็นึกภาพผลประโยชน์ที่จะได้ไม่ออกแล้ว

แถมยังได้รู้จักทหารรับจ้างระดับสูงตัวจริงที่แกร่งสุดๆ อีกด้วย แถมยังแบ่งเงินให้เขาหลายพันล้านเครดิตเลย

"อืม" เป้าหมายหมายเลข 1 พยักหน้า กำลังจะออกจากเรือดำน้ำ ก้าวขึ้นยานรบที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ

แต่จู่ๆ ตอนนั้น ทหารรับจ้างอีกคนที่ชื่อ J ก็พุ่งตัวกระโดดลงทะเลไปเฉยเลย

"รีบหนีเร็ว!" หยางป๋อรู้ว่าโอกาสมาถึงแล้ว ร้องเสียงดังแล้วก็กระโจนลงทะเลไปทันที

แล้วตอนนั้น ก็มีเงาคนวูบขึ้นมาจากยานรบ รั้งตัวเป้าหมายหมายเลข 1 ขึ้นยาน แล้ววินาทีถัดมา ยานรบก็เร่งความเร็วพุ่งขึ้นฟ้า

วินาทีต่อมา เรือดำน้ำก็ระเบิดอย่างรุนแรง แต่ก็ในช่วงเวลานั้นพอดี มีเรือดำน้ำไร้คนขับร่วงลงมาจากท้องฟ้าเป็นลำๆ เรือดำน้ำไร้คนขับพวกนี้ดูเหมือนปลาโลมาตัวแล้วตัวเล่า

แถมยังมีเรือดำน้ำไร้คนขับอีกหลายลำ ทิ้งทุ่นตรวจจับเป็นจำนวนมาก ปิดล้อมพื้นที่ทะเลรัศมีหลายร้อยกิโลเมตรโดยรอบ มีทุ่นตรวจจับบางอันร่วงลงมาแล้วก็ดำดิ่งลงใต้ทะเลไปเลย ชั่วพริบตา ทั้งพื้นที่ทะเลรวมถึงใต้ท้องทะเลก็ถูกปิดล้อมด้วยเครื่องตรวจจับที่กระจายอยู่หนาแน่น

เสียงเครื่องบินรบดังสนั่น บนท้องฟ้าของพื้นที่ทะเลหลายร้อยกิโลเมตรโดยรอบ มียานรบอย่างน้อย 30 ลำ ยานรบลำหนึ่งพุ่งหัวลงมา ทิ้งระเบิดก้อนมหึมาลงไป

สองสามวินาทีหลังจากนั้น พื้นผิวทะเลก็เกิดคลื่นป่วนปั่น เหมือนน้ำกำลังเดือด

มองเห็นเรือดำน้ำไร้คนขับลำแล้วลำเล่า เหมือนฉลามว่ายน้ำตามคลื่นที่กระเพื่อม

แล้วก็มีคนๆ นึงโผล่ลอยหัวขึ้นมาที่ผิวน้ำ...

ผู้บังคับบัญชาหญิงที่อยู่บนยานรบ มองภาพที่ถูกส่งกลับมา นั่นคือไอ้ J ที่หนีไป ทหารรับจ้างอีกสองสามคนก็ถูกเรือดำน้ำไร้คนขับช่วยเหลือขึ้นมา

ส่วนพวกฮุยจิ่นนั่นซวยแล้ว ไอ้พวกนี้อยู่ในเรือดำน้ำ แถมยังโดนใส่ปลอกคอควบคุมอีก ตายไปครึ่งนึงเลย ที่เหลืออีกครึ่งก็บาดเจ็บกันถ้วนหน้า

เจ้าอ้วนไป๋ถูกเรือดำน้ำไร้คนขับรูปทรงปลาโลมาลำหนึ่งดันให้ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ เขาสำลักน้ำไปด้วย ด่าไปด้วย "ฮุยจิ่น กูเย็ดแม่มึง ไอ้เหี้ยเอเดนนี่มันกล้าฆ่ากูปิดปากว่ะ"

ครึ่งตัวของเจ้าอ้วนไป๋เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด

ทหารรับจ้างโชคดีกว่าเยอะ ทั้งเพราะอยู่บนเรือ แถมยังมีเกราะป้องกันพลังงาน ถึงจะได้รับบาดเจ็บแต่ก็ไม่รุนแรง

"แปลกจัง?" เป้าหมายหมายเลข 1 มองพื้นที่ทะเลรัศมี 300 กิโลเมตรที่มีเครื่องตรวจจับหลายพันอันทำงานอยู่ แต่ก็ไม่เห็นร่องรอยของหยางป๋อเลย

เมื่อเกิดการระเบิดขึ้น กองเรือของดาวที่เตรียมพร้อมไว้ก่อนแล้ว ก็ทิ้งทุ่นตรวจจับนับพันลงไปในเวลาไม่ถึง 3 วินาที พื้นที่ 300 กิโลเมตรถูกปิดล้อมในพริบตา

นอกจากนี้ยังมีเรือดำน้ำไร้คนขับอีกนับร้อยใช้สำหรับค้นหา ไม่นานนักก็พบร่องรอยของ J แล้วก็มีระเบิดล่าเรือดำน้ำติดตามลูกหนึ่ง ระเบิดจนมันลอยคว่ำหงายขึ้นมาเลย

นี่เป็นเพราะพวกเขาตรวจจับพลังของ J ได้แล้ว เลยจุดระเบิดที่ระยะห่างพอดี ทำให้มันสลบแต่ไม่ถึงตาย

"แปลกจัง?" เป้าหมายหมายเลข 1 รู้สึกประหลาดใจ แต่เธอมาพักผ่อน เหตุการณ์ตรงหน้าไม่ได้อยู่ในการบังคับบัญชาของเธอ เลยแทรกแซงการสั่งการทางทหารของดาวนี้ไม่ได้

ผู้บังคับบัญชากองเรือของดาวนี้ ต้องผ่านวันที่น่าตื่นเต้นที่สุดในชีวิตไปแล้ว อย่างแรกเลยดาวซันเหยว่ถูกพวกโจรบุกโจมตี แต่นั่นไม่ถือว่าเป็นอะไร เพราะดาวเพิ่งเริ่มพัฒนาไม่นาน เรื่องแบบนี้ถือเป็นเรื่องเล็กน้อย ตอนนั้นระบบตรวจจับยังไม่ก้าวหน้า อีกอย่างนั่นมันเป็นเรื่องของตำรวจ ไม่เกี่ยวกับกองทัพของเขา

แต่ต่อมาเขาก็ได้รับรายงานว่า กัปตันหญิงผู้มีอนาคตรุ่งโรจน์คนหนึ่งของกองทัพ ถูกลักพาตัวและหายตัวไป...

ผู้บังคับบัญชากองเรือของดาวซันเหยว่ไม่รู้เลยว่ากัปตันหญิงผู้นี้มาที่ดาวซันเหยว่ แต่ชื่อของเธอดังมากในกองทัพ ใครๆ ก็รู้จัก

แรกเริ่มตอนดาวปีศาจเขียวเจอโจรสลัด ด้วยทักษะการบังคับบัญชาชั้นเลิศ เธอจัดการพวกโจรสลัดสองกลุ่มได้อย่างง่ายดาย

แถมตอนที่กองเรือกำลังจะกลับไปซ่อมบำรุงที่ท่าอวกาศพอดี ก็ดันเจอเหตุการณ์กบฏใหญ่ที่ดาวพาโด พวกหงเป่ยจวี่พยายามแบ่งแยกดินแดน แต่ด้วยยานรบเพียงลำเดียว กับหุ่นยนต์อีกไม่กี่พันตัว เธอก็ปราบกบฏลงได้อย่างราบรื่น...

ความดีความชอบพวกนี้มากพอจะทำให้เธอได้เป็นนายพลเลยแหละ รู้ไหมว่านายพลในกองทัพ นั่นคือยอดขุนนางเลยนะ

"ท่านครับ" ผู้บัญชาการกองเรือมองยานรบที่ลงจอดบนยานรบ มีผู้หญิงคนหนึ่งก้าวลงมาจากยานรบ ผู้บัญชาการดาวซันเหยววัยเก้าสิบกว่าปีทำความเคารพในทันที

อีกฝ่ายก็คำนับตอบ แล้วพูดว่า "ขอบคุณ"

"ท่านนายพลเกรงใจผมไปแล้ว" ผู้บัญชาการกองเรือดาวซันเหยวรีบพูดขึ้น ตนเองอายุเก้าสิบจึงได้เป็นพลตรี ถือว่าเป็นคนเก่งแล้ว แต่อีกฝ่ายอายุไม่ถึงสี่สิบก็จะได้เป็นพลเอกเร็วๆ นี้ เรื่องแบบนี้มันทำให้คนอิจฉาตาร้อนตายได้เลยจริงๆ

หัวหน้าทหารรับจ้างกับพวกอีกสองสามคนก็ถูกนำตัวขึ้นมาบนยานรบ มีทหารในชุดเกราะยืนจ้องพวกเขาอย่างไม่เป็นมิตรอยู่รอบๆ ตอนนี้เป้าหมายหมายเลข 1 ก็พูดขึ้นมา "ให้พวกเขาบันทึกคำให้การ แล้วก็ปล่อยพวกเขาไป ส่วนที่เหลือคือพวกองค์กรฮุยจิ่น เจ้าอ้วนไป๋คนนั้นเป็นหัวหน้า ส่วนคนที่โดนระเบิดสลบ อาจจะเป็นคนของฮุยจิ่น..."

"ท่านครับ ยังมีอีกคนที่หายตัวไป จะให้ขยายพื้นที่ค้นหาไหมครับ?" ผู้บังคับบัญชากองเรือดาวซันเหยว่พอจับใจความได้ หลังจากฟังคำพูดของเจ้าหน้าที่แล้ว ก็ถามขึ้นมา

"โดยส่วนตัวแล้วฉันแนะนำให้ขยายเป็น 500 กิโลเมตร" ผู้บังคับบัญชาหญิงครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วก็พูด ตรงนี้เธอใช้คำว่า "ความเห็นส่วนตัว"

เพราะเรื่องอำนาจบริหารในกองทัพเป็นเรื่องละเอียดอ่อน กองทัพแต่ละกองมีเบื้องหลังของตัวเอง

อีกด้านหนึ่ง ในขณะที่หยางป๋อกำลังจะดำดิ่งลงทะเล พลังงานในตัวก็ระเบิดออกมา ฉีกเสื้อผ้าที่สวมใส่ออกทันที จากนั้นก็หายตัวไปใต้ทะเลทันที

"โห" ไม่ถึงสองวินาทีหลังจากหยางป๋อลงถึงใต้ทะเล เขาก็เห็นเรือดำน้ำไร้คนขับ คล้ายปลาโลมากำลังแหวกว่ายอย่างรวดเร็วอยู่ใต้ทะเล

ยิ่งกว่านั้น เขารู้สึกได้ถึงหลายสิบลำของเรือดำน้ำที่อยู่ในระยะของเขา กำลังค้นหาอะไรบางอย่างอยู่

และในอีกไม่ถึงสามวินาทีต่อมา แรงสั่นสะเทือนอันใหญ่หลวงก็มาถึง เหมือนจะเป็นเสียงระเบิดอะไรสักอย่าง เกิดขึ้นห่างจากตัวเขาไม่ถึงพันเมตร

"เอ่อ องค์กรฮุยเจิ่นครั้งนี้คงแย่กว่าเดิมแน่ๆ" หยางป๋อพึมพำไปด้วยระหว่างที่ว่ายน้ำ การลักพาตัวบุคลากรสำคัญของกองทัพ การตอบโต้ของกองทัพคงจะรุนแรงจนจินตนาการไม่ออก

"ให้ตายสิ ถ้ามีโอกาสไปสำนักงานใหญ่ขององค์กรฮุยเจิ่น ฉันต้องเก็บเลเวลสกิลมันทุกอย่าง นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่มายั่วโมโหฉันเอง ครั้งแรกที่ดาวปีศาจเขียว ครั้งที่สองเป็นสายลับ ครั้งที่สามจ้างทหารรับจ้างอิสระ ขอหาโอกาสไปสืบดูหน่อยว่าสำนักงานใหญ่อยู่ที่ไหน หาโอกาสไปอาบเลือดพวกมันซะ" หยางป๋อรู้สึกว่าองค์กรฮุยจิ่นนี่มันรังแกคนชัดๆ

(จบบท)