บทที่ 44 แผนการของหลิวจื๋อเจี๋ย

"เรื่องนี้ต้องพูดถึงความเข้ากันได้ ถ้าสองคนมีพลังไฟเหมือนกัน อาวุธอย่างน้อยต้องเข้ากันได้ 60% ถึงจะใช้แทนกันได้ แค่อาจจะไม่ได้พลังเต็มที่สุดเท่านั้นเอง แต่ราคาถูกกว่า ปกติแล้วนับล้านต่อเล่ม ไปเลือกในตลาดอาวุธทีละอันแล้วกัน กลับมาฝังหินพลังงานต้นกำเนิดเดียวกันก็ได้แล้ว"

"แน่นอนว่าแบบนี้จะไม่มีความสามารถระยะไกลเหมือนผ่าท้องฟ้าหรอก มันเป็นแค่ของที่ถือไว้ใช้เฉยๆ" หลิวจื๋อเจี๋ยอธิบาย

หยางป๋อพอเข้าใจแล้ว จากนั้นจึงถามว่า "สมาคมศิลปะการต่อสู้โบราณนี่เก่งจริงๆ เลยนะครับ ตบผู้นำหงเป่ยจวี่ออกไปได้ด้วยมือเดียว แต่ผมสงสัยมากเลยว่าทำไมนักสู้โบราณกลายพันธุ์ถึงตกต่ำลงล่ะ"

"หยางป๋อ นายคิดว่าปัญหาแค่นี้ตอบยากเหรอ เดี๋ยวฉันให้นายเลือกสองทาง ทางแรกคือฉีดยาทีเดียวก็กลายเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ได้เลย ทางที่สองคือต้องฝึกฝนอย่างยากลำบากสิบยี่สิบปี ถึงจะมีพลังพิเศษได้ นายจะเลือกอันไหน"

หยางป๋อเข้าใจทันที นักสู้โบราณพ่ายแพ้ต่อความเป็นมนุษย์นี่เอง ก็ใช่ ทางหนึ่งทำได้ง่ายๆ อีกทางต้องอุตส่าห์ฝึกฝน แถมยังไม่แน่ว่าจะสำเร็จด้วย...

"เจ้านาย ผมฉีดยาเสริมพันธุกรรมไม่สำเร็จ การฉีดครั้งที่สองมีโอกาสสำเร็จน้อย แบบนี้ต้องทำยังไงดีครับ" หยางป๋อถาม

หลิวจื๋อเจี๋ยกุมขมับ "เรื่องนายนี่ลำบากหน่อย เพราะวัตถุดิบของยาเสริมพันธุกรรมต่างกัน สิ่งที่ผลิตออกมาก็ต่างกัน ถึงนายจะไม่สำเร็จ แต่ในร่างกายยังมียาเสริมพันธุกรรมครั้งก่อนตกค้างอยู่ ถ้าฉีดเข้าไปครั้งที่สอง อาจเกิดการขัดแย้ง หรือแม้กระทั่งเสียชีวิตได้"

จริงๆ แล้วในใจหลิวจื๋อเจี๋ยมีแผนการอยู่แล้ว ผู้อยู่อาศัยธรรมดาแค่ทำงานกับบริษัทครบ 15 ปีก็เกษียณได้ หรือแม้กระทั่ง 10 ปี เพราะผู้อยู่อาศัยมีอายุขัยแค่ 120 ปีเท่านั้น

แต่มนุษย์กลายพันธุ์แม้แต่ระดับต่ำสุดก็มีชีวิตได้ถึง 180 ปี นั่นก็คือทำงานให้บริษัทได้ถึง 80 ปีไม่มีปัญหา

ส่วนจะทำงานหรือไม่ล่ะก็ ฮึๆ บริษัทมีของดีมากมายที่จะล่อให้นายติดหนี้บริษัทไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นบ้านหรู สาวสวย ลูกหลานมากมาย วิธีเลื่อนระดับเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ที่สูงขึ้น

แต่หลิวจื๋อเจี๋ยแกล้งพูดเล่นๆ ออกไปหน่อย อย่างที่คาด หยางป๋อถามอย่างร้อนใจว่า "งั้นก็ไม่มีทางเลยเหรอครับ"

"มี แต่ต้องแลกด้วยราคาแพงมาก ไม่ว่าจะเป็นวิชาลับ หรือนักสู้โบราณ ล้วนต้องใช้เงินมากมาย แต่ตอนนี้ทำงานให้ดีก่อน ถึงเวลาที่เหมาะสม ฉันจะรายงานให้บริษัทแม่ทราบ บริษัทแม่มีรางวัลให้พนักงานดีเด่น นั่นคือให้นายกลายเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ก่อน บริษัทออกเงินให้ พอสำเร็จค่อยใช้หนี้ ไม่มีดอกเบี้ย ถ้าไม่สำเร็จก็ไม่ต้องใช้คืน" ความคิดของหลิวจื๋อเจี๋ยก็เริ่มทำงานแล้ว

หยางป๋อหัวเราะในใจ นี่ชัดเจนว่ากำลังหลอกเขาอยู่ แต่เขาเข้าใจก็พอ จึงรีบพูดอย่างซาบซึ้ง "เจ้านาย ผมจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดเลยครับ ครั้งนี้อันตรายมาก ถ้าผมเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ บางทีก็คงหนีออกมาได้"

"อื้ม ๆ" หลิวจื๋อเจี๋ยรับคำ แต่ในใจกลับบ่นว่า "ฉันยังไม่หนีออกมาเลย แล้วนาย?"

"ไปพักก่อนหนึ่งอาทิตย์นะ ฉันต้องไปเจรจาเรื่องเยียวยาจิตใจกับรัฐบาลด้วย ทั้งโดมความบันเทิงก็ต้องชดเชยให้เราด้วย ผู้อยู่อาศัยอย่างเราจะได้รับค่าชดเชยมากกว่าหน่อย ถ้าจ่ายน้อยกว่าจะฟ้องเรื่องการเลือกปฏิบัติ บริษัทก็จะจ่ายให้นายก้อนหนึ่ง" หลิวจื๋อเจี๋ยพูดพร้อมพยักหน้า

มองตามแผ่นหลังของหยางป๋อ หลิวจื๋อเจี๋ยก็โล่งอก บริษัทขาดแคลนแรงงานอย่างหนัก เพราะผู้อยู่อาศัยน้อยคนนักที่อยากออกมาทำงาน แม้แต่คนที่ทำงานอยู่ พอไปทำร้ายสัตว์ตัวเล็กๆ นิดหน่อยก็ต้องไปหาจิตแพทย์แล้ว

หยางป๋อคนนี้สามารถปั้นเป็นกำลังหลักได้ แต่บริษัทค่อยๆ ทำที่ละขั้น ไม่งั้นพนักงานจะรู้สึกว่าได้มาง่ายเกินไป

"ไม่รู้ว่าครั้งนี้บริษัทจะสูญเสียคนไปกี่คน" หลิวจื๋อเจี๋ยกุมขมับ ยังไม่ได้ยอดผู้บาดเจ็บล้มตาย แล้วตอนแรกที่หลิวจื๋อเจี๋ยทิ้งหยางป๋อหนีไป เขากลัวว่าหยางป๋อจะไม่พอใจ แล้วไม่อยากทำงานต่อ

หลิวจื๋อเจี๋ยสงสัยหยางป๋ออยู่ สงสัยว่าหยางป๋อเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ แต่ทิศทางการกลายพันธุ์คงลึกลับมาก ไม่อย่างนั้นตอนนั้นอู๋ปิงยังไม่พบสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เลย แต่หยางป๋อกลับเจอ คนแบบนี้แหละคือสิ่งที่บริษัทต้องการ

หยางป๋อจากไป พอกลับถึงบ้านก็มืดแล้ว ระหว่างทางยังโดนเจ้าหน้าที่ตรวจอีกสองสามรอบ และมีหุ่นยนต์กำลังซ่อมแซมหลายตัว ดูเหมือนจะกำลังเคลียร์ระบบท่อใต้ดิน

ทุกอย่างที่บ้านปกติดี เหนือชุมชนยังมีเครื่องบินรบลาดตระเวนอยู่

วันนี้หลิวจื๋อเจี๋ยช่วยไขข้อข้องใจได้มาก หยางป๋อเข้าใจโลกนี้มากขึ้น เขาพึมพำสกิลของตัวเอง

ว่ายน้ำ: ระดับปรมาจารย์ (ในของเหลวความเร็ว +300%, หายใจใต้น้ำได้ตลอดกาล, พลังโจมตีใต้น้ำ +120%)

การบิน: ระดับผู้เชี่ยวชาญ (1402/10000)

การอำพราง: ระดับผู้เชี่ยวชาญ (8210/10000)

การควบคุมคลื่นเสียง: ระดับผู้เชี่ยวชาญ (14350/100000)

มองเห็นแบบไดนามิก: ระดับผู้เชี่ยวชาญ (4832/10000)

ชนกระแทก: ระดับกลาง (11/100)

มองเห็นภาพความร้อน: ระดับสูง (301/1000)

ควบคุมพลังงานไฟฟ้า: ระดับสูง (112/1000)

ควบคุมพลังงานแสง: ระดับเริ่มต้น (4/10)

การขับหุ่นยนต์: ระดับกลาง (56/100)

การล่องหน: ระดับสูง (105/1000)

การตบ: ระดับสูง (134/1000)

การซ่อมแซมเรือรบ: ระดับสูง (251/1000)

การขับเรือรบ: ระดับกลาง (25/100)

ครั้งนี้เพิ่มความสามารถการซ่อมแซมเรือรบ การขับเรือรบ แต่สองสกิลนี้ตอนนี้ยังหวังใช้ไม่ได้

หยางป๋อนอนแช่ในอ่างอาบน้ำ รู้สึกว่าการตัดสินใจลงมือทันทีในโดมคอนเสิร์ตนั้นถูกแล้ว หากช้าไปอีกนิด หน่วยพิทักษ์ดาวอาจจัดการเสียก่อน ด้วยความเร็วของผ่าท้องฟ้า เขาอาจแม้แต่ป้องกันไม่ทันด้วยซ้ำก่อนจะถูกสังหาร

หยางป๋อมองกุญแจมิติของหุ่นยนต์ในมือ หินพลังงานด้านบนก็คือหินพลังงานต้นกำเนิดเดียวกันนี่เอง ส่วนหุ่นนั้นอยู่ในช่องว่างมิติ

หยางป๋อรับรู้ว่าจุดที่หุ่นยนต์ถูกโจมตีระหว่างการต่อสู้กำลังค่อยๆ ซ่อมแซมตัวเอง คาดว่าอีกไม่กี่วันก็จะซ่อมเสร็จแล้ว

"นี่แหละคือข้อดีของโลหะพลังงาน สุดยอดจริงๆ" หยางป๋อยิ้มกริ่ม ถ้าต้องบำรุงรักษาเอง หาที่ยากก็แล้วไป แต่ปัญหาคือจะเลี้ยงดูมันไม่ไหวต่างหาก

"จะลองไปดูอาวุธพลังงานที่หลิวจื๋อเจี๋ยว่าดีไหมนะ แล้วเอาหินพลังงานต้นกำเนิดเดียวกันนี่ไปฝังเอง เดี๋ยวเราก็จะมีอาวุธพลังงานใช้สักอัน"

สุดท้ายหยางป๋อก็ตัดสินใจนอนพักก่อน วันนี้มีเรื่องน่าตื่นเต้นมากเกินไปแล้ว

ด้านหลิวจื๋อเจี๋ยหลังกลับบริษัท ก็ได้รู้ว่าครั้งนี้บริษัทสูญเสียลูกน้องไป 3 คน และอีก 2 คนหายตัวไป ไม่รู้ว่าสลายไปแล้วหรือเปล่า ยังต้องรอข่าวอีกที

หลิวจื๋อเจี๋ยก็ได้เข้าร่วมประชุมระดับสูงของบริษัทด้วย ช่วงหลายปีนี้ กลุ่มหัวรุนแรงแอบซ่อนอยู่ต่างก่อเรื่องกันใหญ่ สาขาต่างๆ ทั่วประเทศต้องระวังความปลอดภัยให้ดี อีกทั้งต้องรับสมัครพนักงานเพิ่ม เหตุการณ์วุ่นวายครั้งนี้ อาจทำให้ผู้อยู่อาศัยจำนวนไม่น้อยเกิดความรู้สึกวิกฤต

สื่อรายงานข่าวต่อเนื่อง ผู้คนในสามจักรวรรดิใหญ่ต่างรับรู้ หงเป่ยจวี่สามารถโด่งดังได้ในชั่วข้ามคืน แต่ชื่อเสียงไม่ค่อยดีนัก เพราะจากผลของการก่อเหตุในอดีตของหงเป่ยจวี่ ครั้งนี้พวกเขาเสียหายอย่างหนักเลยทีเดียว

สหภาพเอดินรีบประกาศร่วมมือกับอีกสองสหพันธรัฐใหญ่ในการวิจัยชุดเกราะที่ผู้นำหงเป่ยจวี่ทิ้งไว้ แค่หาเจอคุณสมบัติทางพลังงานของพวกหงเป่ยจวี่ ก็จะตามหาคนของหงเป่ยจวี่คนอื่นได้อย่างรวดเร็ว

หยางป๋อตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น ได้หยุดงานหนึ่งสัปดาห์ แต่กลับไม่รู้จะทำอะไรดี หรือจะว่ามีเรื่องมากเกินไปก็ได้

"ซื้อบ้านดีไหมนะ แต่พวกหงเป่ยจวี่อาจแทรกซึมเข้าไปในกองทัพแล้วก็ได้ ซื้อไปก็เสียเงินเปล่า"

"แต่ถ้าไม่ซื้อ จะฝึกหุ่นไม่ได้ พอเจอช่วงอันตราย ยิ่งต้องฝึกฝนเพิ่มพลังให้มากขึ้น" หยางป๋อรู้สึกลังเล

"น่าเสียดายที่ผู้อยู่อาศัยอยากออกจากดาวไปก็ยาก"

พอกินอิ่มนอนหลับสบาย ชาร์จไฟเต็มแล้ว หยางป๋อก็เปิดอินเทอร์เน็ต ลองค้นหาอาวุธพลังงานดู แล้วพบว่ามีคนขายกันเยอะเหมือนกัน หลากหลายแบบ

"จะไปดูสักหน่อยดีไหมนะ ปลอมตัวไปหน่อยมั้ย" หยางป๋อมองอาวุธเย็นเหล่านี้ รู้สึกใจอ่อนยวบ

(จบบท)