บทที่ 92 คำปลอบโยนของเจ้านายอ้วน

หยางป๋อจะไม่ออกมาตามความคิดริเริ่มของเขาเอง สุดท้ายแล้วตัวเขาก็เป็นแค่ผู้อยู่อาศัยตัวเล็กๆ การหลบซ่อนในโกดังสินค้าลึกๆ ถึงจะเข้ากับบทบาทของตัวเอง ถ้าออกมาเดินเตร็ดเตร่ไปทั่วล่ะก็ โดดเด่นเป็นเป้าสงสัยชัดๆ!

คิดไปด้วยว่าสิ่งที่ตัวเองทำไปจะมีโอกาสถูกเปิดเผยตัวตนมั้ย

พอเห็นว่าไม่มีทีท่าจะถูกเปิดเผยก็วางใจได้มากขึ้น คนที่เห็นหุ่นยนต์ของเขาก็ตายไปแล้วทั้งหมด!

หลังจากนั้นหยางป๋อก็รออยู่ในโกดังสินค้าอย่างสบายใจ คิดในใจอย่างปลาบปลื้ม "ต่อจากนี้มีตัวตนมากขึ้นก็ดีสิ ฮ่าๆ ใครกล้ามายุ่งกับฉันล่ะก็ ตอนนี้ฉันก็มีตัวตนสองอัน ทั้งหงเป่ยจวี่และหัวหน้าโจรสลัด จะใส่ร้ายป้ายสีหรือลอบสังหารอีกฝ่ายก็ทำได้ อ่าฮ่าๆ!"

4 วันต่อมา หยางป๋อถึงกับสงสัยแล้วว่ายานโจรสลัดได้เชื่อมต่อกับเรือขนส่งรึยัง แต่แล้วก็ได้ยินเสียงประกาศดังขึ้นในโกดังสินค้า!

"พลเมืองจากดาวซันเหยว่ทุกท่าน พวกคุณออกมาได้แล้ว พวกเราจัดการพวกโจรสลัดเรียบร้อยแล้ว! ตอนนี้พวกคุณปลอดภัยแล้ว!" หยางป๋อได้ยินดังนั้นแต่ไม่มีทีท่าจะออกไปเลย

สุดท้ายการประกาศก็คือการประกาศ ใครจะรู้ว่าเป็นของจริงหรือปลอม

แน่นอนว่าหยางป๋อรู้ว่ามันเป็นของจริง แต่พลเมืองหลายคนที่หลบซ่อนอยู่คงไม่กล้าออกไป

รออีกสักพัก ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างวาบขึ้นตรงหน้า

"หยางป๋อ!" เสียงของเจ้านายอ้วนก็ดังขึ้นพร้อมกัน!

"เจ้านาย?" หยางป๋อทำท่าหวาดกลัว ทำเป็นมองไม่เห็น

จริงๆ แล้วหลิวจื่อเจี๋ยขึ้นมาบนเรือขนส่งได้สักพักแล้ว แต่ระบบคอมพิวเตอร์ของเรือขนส่งต้องซ่อมแซมอยู่นาน พอเปิดระบบหลักของชั้นขนส่งทั้งหมด ก็สามารถใช้อุปกรณ์อัจฉริยะบนเรือตรวจสอบได้แล้วว่าผู้อยู่อาศัยอยู่ตรงไหนบ้าง

หลิวจื่อเจี๋ยไล่หาทีละคน เพราะตอนนี้ถ้าคนแปลกหน้ามาหา คนเหล่านี้คงไม่เชื่อใจแน่ๆ

"ฉันเอง! ไม่เป็นไรแล้ว! กองเรือมาแล้ว! แถมยังซ่อมคอมพิวเตอร์ในห้องควบคุมหลักด้วย!"หลิวจือเจี๋ยมองดูท่าทางที่ระมัดระวังและเขินอายของหยางป๋อ ในใจก็ถอนหายใจ ดีที่ไม่เป็นอะไร นี่เด็กหนุ่มคนนี้ก็ซวยจริงๆ โชคร้ายเจอเหตุการณ์แบบนี้

"เจ้านาย...!" เสียงหยางป๋อดูสะอื้นนิดๆ ...เอ่อ คงเป็นเพราะสกิลการอำพรางทำงาน

"ไม่เป็นไรแล้วๆ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว!" เจ้านายอ้วนเห็นท่าทางของหยางป๋อ ซ่อนอยู่ตรงมุมของโกดังสินค้ามืดๆ แถมบนพื้นก็ยังมีของเหลือๆ อยู่ด้วย รู้สึกผิดต่อหยางป๋ออยู่บ้าง สุดท้ายตัวเขาเองก็เป็นคนที่หนีทิ้งไปไวที่สุด!

เจ้านายอ้วนมากับรถขนสินค้าหุ่นยนต์ พวกหุ่นยนต์ประเภทนี้สามารถขนย้ายตู้ขนสินค้าในโกดังออกไปได้ทั้งหมด เพราะภายใต้สภาวะไร้แรงโน้มถ่วง ตู้คอนเทนเนอร์เหล่านี้ไม่ต้องใช้แรงลากดึงมาก

มันก็เหมือนรถพ่วงแบบลอยได้ ตอนจะขนย้ายหุ่นยนต์ก็ใช้แผ่นลอยนี้ดูดติดตู้คอนเทนเนอร์

บนหุ่นยนต์ยังมีคนอีกสองสามคน ซึ่งเป็นลูกน้องของเจ้านายอ้วน เพราะตอนนี้ถ้าไม่ใช่คนคุ้นเคยมาหา คนอื่นๆ คงไม่ไว้ใจแน่นอน!

"ไม่เป็นไรแล้วๆ ครั้งนี้จัดการเรื่องโจรสลัดได้อย่างสมบูรณ์แบบ ข้างนอกยังมากองเรือใหญ่จากสหภาพมาด้วย!" เจ้านายอ้วนปลอบคนสองสามคนเบาๆ ระหว่างเดิน

"ครั้งนี้พวกเราจะได้เงินชดเชยก้อนโตเลยนะ"

"พอให้ทุกคนไปซื้อบ้านอยู่สบายๆ ที่ดาวซันเหยว่กันได้เลย" เจ้านายอ้วนพูดปลอบ ถึงจะเป็นการให้ความหวังลมๆ แล้งๆ แต่พอคนอื่นได้ยินเรื่องเงินชดเชยก็ดีใจขึ้นมาก

ในขณะเดียวกัน ฝั่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยระดับสูงสุดจากดาวซันเหยว่ก็หน้าบึ้งไปบ้าง เพราะหัวหน้าโจรสลัดหายตัวไป ถึงแม้จะซ่อมระบบตรวจจับและกล้องวงจรปิดบนเรือขนส่งเสร็จแล้ว ก็ยังไม่พบร่องรอยใด ๆ เลย!

ขณะเดียวกันโจรสลัดบนเรือขนส่งก็เหลือน้อยลงไปหลายสิบคน แม้แต่หุ่นยนต์ของโจรสลัดก็หายไปไม่น้อย ไม่รู้ว่าใครลงมือกำจัดโจรสลัดได้มากขนาดนั้น

เจ้าหน้าที่สูงสุดรู้สึกว่าคนคนนี้แข็งแกร่งมาก อย่างน้อยก็แข็งแกร่งกว่าตนเองสิบเท่าขึ้นไป!

บนเรือขนส่งพบร่องรอยการต่อสู้บ้าง เห็นได้ชัดว่าการต่อสู้ทวีความรุนแรง แถมยังมีร่องรอยการต่อสู้ของหุ่นยนต์ด้วย เจ้าหน้าที่หงุดหงิดไม่หาย บนเรือนี่ยังมีคนควบคุมหุ่นยนต์ด้วยเหรอ?

แต่น่าเสียดายที่ระบบหลักของเรือขนส่งเสียหาย จึงไม่มีการบันทึกเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง!

ส่วนบนยานโจรสลัด ตอนนั้นตรวจพบซากหุ่นยนต์ของโจรสลัดไม่น้อยเลย!

อย่างไรก็ตามท่านเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่ตั้งใจจะสืบสวนต่อ เพราะคนคนนั้นไม่ปรากฎตัว ก็แสดงว่าเขาไม่อยากโผล่มา

ถ้าบังเอิญเป็นคนจากหน่วยลับบางแห่ง การสืบสวนต่ออาจยิ่งนำปัญหามาสู่ตัวเองมากขึ้น ตอนนี้ความดีความชอบทั้งหมดเป็นของตัวเองแล้ว ถ้าสืบไปเจอคนในหน่วยลับบางแห่ง ความดีความชอบคงหลุดมือไปหมด!

"ท่านเจ้าหน้าที่ โปรดรีบหน่อย กองเรือของเรายังมีภารกิจเร่งด่วนอยู่ หากไม่ใช่เพราะมีพลเมืองมากกว่าหมื่นคน พวกเราคงไม่มาหรอก!" เสียงเย็นชาดังมาจากเครื่องสื่อสาร!

"ท่านผู้บัญชาการครับ ขอเวลาอีกครึ่งชั่วโมง ภายในครึ่งชั่วโมงพวกเราจะถอนตัวออกมาหมด จากนั้นก็ฝากท่านผู้บัญชาการระเบิดเรือขนส่งลำนี้ด้วยครับ!" เจ้าหน้าที่ไม่เพียงแต่ไม่คิดจะสืบหาคนแข็งแกร่งลึกลับแล้ว ยังจะปกปิดร่องรอยด้วย แบบนี้ความดีความชอบของตัวเองจะไม่ถูกคนอื่นตั้งข้อสงสัย

"เนื่องจากหัวหน้าโจรสลัดหายตัวไป ผมสงสัยว่าคนคนนี้ซ่อนอยู่บนเรือขนส่งที่ไหนสักแห่ง นอกจากนี้ สินค้าบนเรือขนส่งจำนวนมากได้รับรังสีจากอวกาศไปแล้ว เพราะผนังเรือเสียหาย เราต้องป้องกันไม่ให้ใครนำมันไปใช้ต่อ" ท่านเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสูงสุดพูดเหตุผลของตัวเองออกมา!

"ได้!" เสียงตอบรับดังมาจากอีกฝั่ง

"เจ้านาย แล้วกระเป๋าของพวกผมล่ะ?" หยางป๋อมองเจ้านายอ้วน ตกใจที่เขานำตัวเองออกไปอย่างนี้ รีบถามออกไป!

"กระเป๋าเอาไปไม่ได้แล้ว เพราะผนังเรือขนส่งเสียหาย ทำให้รังสีจากอวกาศเข้ามา สินค้าข้างในรวมถึงกระเป๋าของเรา ล้วนเอาไปไม่ได้ทั้งนั้น แต่ว่าบริษัทประกันจะชดเชยให้ นอกจากนี้ครั้งนี้เราได้รับผลกระทบทางจิตใจอย่างใหญ่หลวง บริษัทเจ้าของเรือขนส่งก็จะจ่ายค่าชดเชยให้ แถมทางดาวซันเหยว่ก็จะมีเงินช่วยเหลือด้านจิตใจให้อีกก้อนนึง" เจ้านายอ้วนพูดตรงๆ

"หยางป๋อ พอนายไปถึงดาวซันเหยว่ เงินชดเชยของนายพอจะซื้อบ้านได้เลย ซื้อบ้านเสร็จก็เหลือเงินพอให้จ่ายค่าธรรมเนียม แล้วก็หาผู้หญิงแต่งงานมีลูกได้แล้ว บริษัทชีวภาพจะคัดเลือกตัวอ่อนที่สุขภาพดีจากอสุจิและไข่ที่คู่สามีภรรยาให้ไป แล้วฝังเข้าไปในครรภ์ของภรรยาเพื่อรับรองว่าทารกจะมีสุขภาพดี" เจ้านายอ้วนพูดต่อ

หยางป๋อรู้ว่าคนที่กลายพันธุ์ไม่สำเร็จ ยีนภายในร่างกายจะมีสารปนเปื้อนบางอย่าง ซึ่งเป็นผลจากการฉีดยาพันธุกรรม ดังนั้นจึงไม่อนุญาตให้แต่งงานมีลูกตามใจชอบ จำเป็นต้องผ่านบริษัทชีวภาพและการดัดแปลงยีนต่างๆ มากมาย จึงจะมีตัวอ่อนที่สุขภาพดีได้!

"ครั้งนี้พวกเราโชคดีมาก เจอกองเรือพอดี ไม่งั้นพวกเราคงจบกันแล้ว!"

"ตามพวกนี้ไปทางนั้น ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตรงโน้น ฉันจะไปรับอีกสองคน ตอนนี้คนที่ซ่อนอยู่ไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น!" เจ้านายอ้วนชี้ไปที่ทางเดินแล้วพูด!

(จบบท)