บทที่ 213 ขโมยของ

“ครั้งก่อนที่ฉันทำภารกิจกับเขา ฉันเดาว่าเขามีพลังพิเศษ แต่วิธีการของเขาค่อนข้างลึกลับ อาจจะตัวเขาเองก็ไม่รู้ตัว” อู๋ปิงกล่าวพร้อมพยักหน้า

โจวเจิ้งได้ยินดังนั้นก็ถามด้วยความประหลาดใจ “ตื่นรู้ตามธรรมชาติ?”

อู๋ปิงพยักหน้า “น่าจะใช่ ตอนนั้นฉันไม่เห็นสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์จากมลพิษเลย และเขายังหลบหลีกการโจมตีจากสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ได้ด้วย”

“เก่งขนาดนี้เลย?” ใบหน้ากลมของโจวเจิ้งเต็มไปด้วยความตกใจ

งานของบริษัทเหล่านี้มักจะพบกับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่มีความสามารถในการพรางตัวอย่างมาก พลังพิเศษธรรมดา ๆ มักจะไม่สามารถตรวจจับได้

เพราะในสภาพแวดล้อมทางเทคโนโลยีปัจจุบัน สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่ไม่สามารถพรางตัวได้จะถูกกำจัดโดยรัฐบาลนานแล้ว

แฮงค์พยักหน้า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ การอยู่ในเหมืองพลังงานสักระยะเวลาหนึ่ง การแผ่รังสีของพลังงานในเหมืองอาจช่วยเร่งการเติบโตของพลังพิเศษของเขาได้”

เจ้านายอ้วนพยักหน้า “นี่แหละเหตุผลที่ฉันเรียกพวกนายมาที่นี่ พวกนายเคยทำภารกิจแบบนี้หลายครั้งแล้ว”

“ภารกิจครั้งนี้ดูเหมือนง่าย ข้อมูลเหมืองไม่มีอะไรพิเศษ และเหมืองพลังงานก็เป็นเหมืองพลังงานธรรมดา” โจวเจิ้งส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมแสดงความผิดหวัง

“สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ไม่ได้หาง่ายขนาดนั้น” อู๋ปิงกล่าวเสริม

“เตรียมตัวให้ดี เพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน” เจ้านายอ้วนกล่าวต่อ

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา หยางป๋อได้รู้ว่า อู๋ปิงและคนอื่น ๆ ไม่ได้ทำภารกิจที่ดาวซันเหยว่ แต่ทำภารกิจที่ต่างดาว ส่วนใหญ่เป็นภารกิจนอกโลก

หยางป๋อรู้ด้วยว่าหากวิศวกรในเหมืองพลังงานกลายพันธุ์หรือสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ กลายพันธุ์ ผลตอบแทนจะมหาศาล เพราะสิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะถูกส่งไปที่สถาบันวิจัยของพันธมิตรเพื่อการศึกษา

“จะมีปัญหาอีกไหม? เมื่อฉันอยู่กับเจ้านายอ้วน ดูเหมือนว่าจะมีปัญหาใหญ่ทุกครั้ง” หยางป๋อคิดในใจ

ขณะเดียวกัน หยางป๋อใช้เครื่องจำลองบนยานอวกาศเพื่อจำลองการใช้ปืนเลเซอร์หนัก

สี่วันต่อมา ในช่วงเวลาหนึ่ง หยางป๋อเห็นดาวเคราะห์รกร้าง พื้นผิวของดาวเต็มไปด้วยหลุมบ่อ ขนาดของดาวนี้พอ ๆ กับดาวซันเหยว่

ทางเข้าเหมืองอยู่ในหุบเขา ยานอวกาศลำเล็กบินลงมาจากอวกาศ ประตูใหญ่เปิดขึ้นที่ผาหุบเขา ยานอวกาศบินเข้าไป

“เจ้านาย เหมืองพลังงานถูกค้นพบได้อย่างไร?” หยางป๋อสงสัย ในที่รกร้างแบบนี้เหมืองพลังงานถูกค้นพบได้อย่างไร?

อู๋ปิงตอบ “นักล่าสมบัติ คนที่ค้นหาหินแร่หายากพวกนี้โดยเฉพาะ”

“หลังจากพบแล้ว นักล่าสมบัติเหล่านี้จะได้รับค่าตอบแทนขั้นต่ำ 0.2% ของมูลค่าแร่ ขึ้นอยู่กับมูลค่าแร่ที่พบ ค่าตอบแทนสูงสุดอาจถึง 10%”

โจวเจิ้งพยักหน้า “ใช่ แต่เป็นอาชีพที่เต็มไปด้วยความเสี่ยง บางคนอาจไม่พบอะไรที่มีมูลค่าทั้งชีวิต ในจักรวาลกว้างใหญ่ ดาวเคราะห์มีมาก แต่มีไม่มากที่มีมูลค่า”

“โดยเฉพาะในยุคเทคโนโลยีปัจจุบัน ดาวเคราะห์ที่มีทรัพยากรมากจะถูกค้นพบโดยพันธมิตรหรือบริษัทใหญ่ ๆ ก่อน”

หลังจากยานอวกาศหยุดลง เจ้านายอ้วนกล่าว “ทุกคนโปรดระวัง ระยะห่างระหว่างสมาชิกทีมไม่เกิน 100 เมตร เหมืองพลังงานนี้มีการรบกวนมาก ระบบสื่อสารไร้สายถูกขัดขวางอย่างมาก”

“อากาศบนดาวนี้เต็มไปด้วยก๊าซพิษ หากมีอันตราย ให้ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมทีมทันที”

“พวกเรามาทำเงิน ไม่ได้มาสละชีวิต หากพบเจอสิ่งที่ไม่สามารถจัดการได้ ให้รีบถอย ยังจะได้รับค่าชดเชยก้อนโต”

เจ้านายอ้วนหมายความชัดเจนว่า หากมีสิ่งอันตราย พวกเราจะต้องหนีทันที

หยางป๋อไม่แปลกใจกับเรื่องนี้ เพราะในภารกิจได้ระบุไว้ว่าหากมีสิ่งมีชีวิตที่อันตรายจนไม่สามารถจัดการได้ บริษัทเหมืองต้องชดเชยค่าเสียหายเนื่องจากข้อมูลภารกิจไม่ถูกต้อง

แฮงค์และอู๋ปิงคุ้นเคยกับหุ่นยนต์ใหม่ในห้องเก็บสินค้าหลังยาน มีหุ่นยนต์รุ่นที่เก้าเดินอยู่

เจ้านายอ้วนและโจวเจิ้งสวมเกราะ เจ้านายอ้วนบ่นในช่องสื่อสาร “เกราะขยะนี้ทำให้ฉันใช้พลังได้แค่ 60%”

เกราะที่ไม่ใช่พลังงานต้นกำเนินเดียวกัน มีหน้าที่เหมือนเสื้อเกราะกันกระสุนบนโลก ให้การป้องกันพื้นฐานเท่านั้น

แน่นอน เมื่อเปรียบเทียบแล้ว ชุดป้องกันหนักของหยางป๋อแย่ที่สุด ดูเหมือนชุดนักบินอวกาศ หัวเป็นหมวกใส

ชุดป้องกันหนักนี้แทบไม่มีการป้องกัน แค่ให้สภาพแวดล้อมที่หยางป๋อสามารถอยู่ได้

หยางป๋อถือปืนเลเซอร์หนักในมือ โชคดีที่ปืนนี้มีความสามารถเทียบเท่าปืนใหญ่เลเซอร์ของหุ่นยนต์ในกำลังต่ำสุด

แน่นอนว่า การเปิดใช้กำลังสูงสุดต้องการการสะสมพลัง ปืนเลเซอร์นี้ยังมีระบบอัจฉริยะ ไม่สามารถยิงใส่เพื่อนได้

“ทุกคนมีเวลาครึ่งวันในการทำความคุ้นเคยกับอุปกรณ์ หกชั่วโมงหลังจากนี้ เราจะเริ่มการปฏิบัติการ”

“หยางป๋อ จำไว้ว่าดาวนี้ไม่เหมาะสำหรับการอยู่อาศัยของมนุษย์ และในเหมืองพลังงานนี้มีรังสี ชุดป้องกันหนักของนายหากมีปัญหา ต้องกลับไปที่ยานทันที” เจ้านายอ้วนย้ำในช่องสื่อสาร

“ทราบแล้ว เจ้านาย” หยางป๋อตอบในช่องสื่อสาร

เหมืองนี้ดูใหญ่ และสร้างอย่างดี จริง ๆ แล้วในขั้นตอนการก่อสร้างเหมืองไม่ต้องมีคนมาเกี่ยวข้อง ปล่อยให้เครื่องจักรอัจฉริยะทำตามโปรแกรมที่ตั้งไว้

ยากที่จะเชื่อว่าเหมืองใหญ่ขนาดนี้มีแค่วิศวกรสามคน แน่นอน หลังวิศวกรสามคนนี้มีบริษัทและทีมต่าง ๆ รองรับ

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ประตูยานเปิดออก พื้นที่ที่ยานจอดไม่มีเงื่อนไขให้มนุษย์อาศัย เพราะการสร้างระบบสำหรับพื้นที่ใหญ่ขนาดนี้ใช้เงินมาก

ที่นี่สูงกว่า 40 เมตร กว้างขวางมาก มีอีกยานเล็กอยู่ไกลออกไป

“ยานทุกอย่างปกติ ดูเหมือนวิศวกรสองคนถึงที่นี่อย่างปลอดภัย” เจ้านายอ้วนตรวจสอบยานเล็กอีกลำ แล้วรายงานในช่องสื่อสาร

“ทุกคนระวังรอบข้าง อย่าเชื่อถือเครื่องจักรง่าย ๆ ต้องเชื่อสายตาของตัวเอง” เจ้านายอ้วนและทีมมุ่งหน้าเข้าไปในเหมืองพร้อมกับสั่งให้ทุกคนระวังรอบ ๆ

“โกดังปกติ”

“ระบบพลังงานปกติ”

“ระบบอพยพฉุกเฉินปกติ”

ในพื้นที่ที่ยานจอด เจ้านายอ้วนและทีมตรวจสอบอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนพวกเขาคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมนี้ดี

หยางป๋อถือปืนเลเซอร์อย่างโง่ ๆ ยืนรอ

ไม่มีทางเลือก ชุดป้องกันหนักของหยางป๋อเคลื่อนไหวช้าที่สุด อู๋ปิงและแฮงค์ที่ควบคุมหุ่นยนต์ไม่ต้องพูดถึง เมื่อเปิดเครื่องขับเคลื่อนเจทแพ็ค ความเร็วสูงสุดทันที

เจ้านายอ้วนและโจวเจิ้งที่สวมเกราะถึงไม่ใช่เกราะพลังงานต้นกำเนิดเดียวกัน แต่ถ้าอยากเร็วก็บินได้อย่างรวดเร็ว

ขณะนี้หยางป๋อรู้สึกเหมือนตัวถ่วง

เมื่อเดินต่อไปข้างหน้า เจ้านายอ้วนและโจวเจิ้งตรวจสอบรอบ ๆ แฮงค์และอู๋ปิงในเกราะ ทำหน้าที่ป้องกัน

หยางป๋อต้องทำเพียงเดินตาม ไม่ให้หลุดจากกลุ่ม

“เหนื่อย!” ชุดป้องกันหนักทำให้หยางป๋อรู้สึกเหมือนมีโซ่ตรวน ทุกก้าวถูกจำกัด

“ลิฟต์คนปกติ”

“ลิฟต์ขนของปกติ”

“ใช้ทางเดิน” ถึงที่ลิฟต์มีลิฟต์สำหรับคนและสำหรับขนแร่

รถขนแร่นี้เหมือนรถขยะบนโลก จอดข้างลิฟต์ขนของ

รถขนแร่มีระบบอัจฉริยะ ลิฟต์ไม่มีรถขนแร่ขึ้นมา รถขนแร่เปล่าจะไม่เข้าไปในลิฟต์

ผ่านทางเดินที่เหมือนบันไดหนีไฟของอาคาร ถูกขุดขึ้นมา

บางครั้งจะเห็นโครงโลหะเสริมความแข็งแกร่ง

“ชั้นสองปกติ” ถึงชั้นสอง ตรวจสอบรอบ ๆ อย่างง่าย

อย่างนี้ทีละชั้น ถึงชั้นสามสิบสอง

“ทุกคนระวัง” ชั้นนี้เป็นที่พักของวิศวกรสามคน และเป็นศูนย์คัดแยกแร่

ชั้นนี้รกมาก รถขนแร่อัจฉริยะบางคันพลิกคว่ำ และบางคันดูเหมือนจะเสียการควบคุม เหมือนสถานที่เกิดอุบัติเหตุรถครั้งใหญ่

“เหมือนศูนย์คัดแยกแร่มีปัญหา?” อู๋ปิงมองรอบ ๆ แล้วกล่าว

“ไม่รู้ว่าใช้เครื่องคัดแยกแร่รุ่นอะไร บางรุ่นความปลอดภัยไม่ดี” โจวเจิ้งกล่าวในช่องสื่อสาร ดูเหมือนทีมเจ้านายอ้วนจะรู้เรื่องเหมืองดี

“หยางป๋อ นายเฝ้าที่ลิฟต์” เจ้านายอ้วนมองแล้วสั่ง

“รับทราบ” หยางป๋อมองสถานที่ที่เหมือนอุบัติเหตุรถครั้งใหญ่ ดูชุดป้องกันหนักของตัวเอง ก็รู้ว่าไปไม่สะดวก

หุ่นยนต์สองตัวเดินหน้าหลัง ห่างกันประมาณหกสิบถึงเจ็ดสิบเมตร เจ้านายอ้วนและโจวเจิ้งในเกราะ เดินตรวจสอบรอบ ๆ

“เจ้านายอ้วนดูเหมือนจะเชี่ยวชาญระบบอัจฉริยะ พลังพิเศษของเขาอาจเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้?” หยางป๋อมองดูคนในทีมที่กำลังยุ่งไปข้างหน้า

อีกด้านเป็นเหมืองลึก แต่มันพังแล้ว

เหมืองนี้ขุดเจาะทางก่อน จากนั้นขุดมาจากอีกด้าน เมื่อขุดด้านหนึ่ง อีกด้านจะพัง

เห็นได้ว่า แต่ละระยะประมาณหนึ่งร้อยเมตรมีเสาโลหะขนาดใหญ่สนับสนุน เหมืองสูงประมาณยี่สิบเมตร กว้างประมาณห้าสิบเมตร

เกินหนึ่งร้อยเมตรเป็นหินที่พัง

“ทุกคนระวัง มีบางอย่างไม่ปกติ”

“เหมือนมีร่องรอยการทำลาย”

“จะมีสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ไหม? โชคดีครั้งนี้”

“ถ้าจับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ได้ เราจะไม่เสียเที่ยว”

“ช่องสื่อสารให้เงียบ” เจ้านายอ้วนสั่ง

หยางป๋อเฝ้าระวังรอบ ๆ ถือปืนเลเซอร์ช้า ๆ เดินไปและหมุนตัว

เมื่อหมุนตัว หยางป๋อเห็นบางอย่างผิดปกติ แล้วรีบหันกลับไปมอง

รถขนแร่ที่ถูกชนจนบิดเบี้ยว มีหัวแมลงกำลังกัดรถขนแร่

“เจ้านาย มีบางอย่าง?” หยางป๋อมองไปที่รถขนแร่เห็นบางอย่างขยับ รีบรายงานในช่องสื่อสาร

เจ้านายอ้วนอยู่ห่างจากหยางป๋อประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบเมตร โจวเจิ้งเหมือนลูกบอลเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วใช้เวลาครึ่งวินาทีถึงที่

“ในรถขนแร่ดูเหมือนมีบางอย่าง” หยางป๋อบอกโจวเจิ้งที่มาถึงอย่างรวดเร็ว

ขณะนั้นคนอื่นก็มาถึง อู๋ปิงควบคุมหุ่นยนต์ยิงปืนเลเซอร์ใส่ถังท้ายรถขนแร่ ทำให้เกิดรูใหญ่

ทันใดนั้น เสียงดังในถังรถขนแร่ หัวแมลงยักษ์พยายามออกมา แต่ในวินาทีต่อมา เลเซอร์ยิงใส่หัวแมลง

“มีคนจะปล้นเหมือง?” อู๋ปิงพูด

“วิศวกรสามคนที่นี่ถูกซื้อ”

เสียงในช่องสื่อสารทำให้หยางป๋อสับสน

“หยางป๋อ เหมืองพลังงานเป็นทรัพยากรยุทธศาสตร์ของแต่ละประเทศ ดังนั้นมีความสำคัญมาก และเหมืองพลังงานอยู่ไกลจากดาวที่มีการปกครอง ทำให้ประเทศอื่นหรือบริษัทอื่นมีโอกาส”

“ถ้าจะปล้นด้วยอาวุธ จะเกิดเหตุการณ์ทางการทูตและการปะทะที่รุนแรง ดังนั้นวิธีการปล้นเหมืองจะปล่อยแมลงกลายพันธุ์เข้าไปในเหมือง แมลงเหล่านี้ชอบกินโลหะ”

“ต้องรอให้แมลงเหล่านี้กินโลหะในเหมืองจนหมด เมื่อไม่มีโลหะ ประเทศหรือบริษัทอื่นจะมาแย่งชิงเหมือง เพราะไม่มีหลักฐานว่าเป็นของบริษัทเดิม” เจ้านายอ้วนเดินไปพร้อมอธิบายหยางป๋อ

ขณะนั้น เสียงดังโครมครามจากด้านบน

“ไม่ดีแล้ว” เจ้านายอ้วนร้อง แล้วหายไป

“หยางป๋อ ตามฉันมา” อู๋ปิงควบคุมเกรหุ่นยนต์าะเปิดเครื่องขับเคลื่อนเจทแพ็ค ทิ้งข้อความในช่องสื่อสาร

หยางป๋ออยู่คนเดียว

“ทำไมฉากนี้คุ้น ๆ” หยางป๋อรู้สึกไม่ดี

เหมือนตอนที่เจ้านายอ้วนทิ้งเขาในงานดนตรีที่โดมความบันเทิง

ตอนอพยพไปดาวซันเหยว่เมื่อเจอโจรสลัด เจ้านายอ้วนก็ทิ้งเขาอีก

ช่องสื่อสารเงียบไป แสดงว่าห่างเกินระยะสื่อสาร

หยางป๋อหันกลับไปดู เห็นถังรถขนแร่เป็นรู หัวแมลงกำลังกัดกินถัง

“ไม่มีคนใน เหล่าแมลงกลายพันธุ์ไม่สามารถเข้าไปในถังได้” หยางป๋อเข้าใจคำพูดของเจ้านายอ้วน

ขณะหยางป๋อจะออกไป จู่ ๆ รถขนแร่ตกลงมามีหินแร่มากมาย ก้อนหนึ่งขนาดเท่าไข่นกกระทา เป็นหินพลังงาน แสงจากมันทำให้หยางป๋อต้องหรี่ตา

“โอ้โห เป็นหินพลังงานคุณภาพสูง” หยางป๋อตัดสินใจไม่ไปไหน ยกปืนเลเซอร์ยิงใส่แมลงกลายพันธุ์

หยางป๋อหาพื้นที่ควบคุมบริเวณนั้น ถอดถุงมือแทรกซึมเข้าไปในระบบควบคุม ปล่อยสัญญาณแสงทำลายระบบควบคุมซึ่งมีระบบตรวจจับ

หัววัดอัจฉริยะระเบิดภายใน ช่วยให้หยางป๋อทำงานได้ง่ายขึ้น

เพราะหินพลังงานก้อนนี้มีมูลค่าอย่างน้อยหนึ่งล้านเครดิต แน่นอน หยางป๋อไม่ขายหินพลังงานนี้เพราะมันมีประโยชน์มาก

แน่นอน ยังต้องรอการประเมิน อาจมีมูลค่าหลายล้านเครดิต

“ครั้งนี้ ฉันเอาอุปกรณ์เก็บของในพื้นที่หุ่นยนต์ออกหมด” หยางป๋อไม่ได้เก็บหินพลังงานก่อน แต่ถือปืนเลเซอร์ไปที่พื้นที่คัดแยกแร่ เพราะหินพลังงานก้อนนี้ส่วนใหญ่ถูกห่อหุ้มด้วยหินสีดำ

ในเมื่อมีหินพลังงานคุณภาพสูงที่นี่ ที่อื่นจะมีอะไรอีก?

พื้นที่คัดแยกแร่ล่ะ?

หยางป๋อยิงปืนเลเซอร์ใส่แมลงที่กัดถังรถขนแร่

ถอดถุงมือ ปิดระบบหมุนเวียนของชุดป้องกันหนัก ถอดหมวกกันน็อกออก

หยางป๋อกลั้นหายใจ น้ำหนักของเกราะนี่หนักมาก แต่หยางป๋อรู้สึกปกติ ส่วนอากาศที่มีสารพิษไม่หายใจเข้าไปก็ไม่มีปัญหา

หยางป๋อดีดนิ้ว แม้ความหนาแน่นของอากาศที่นี่ต่ำ แต่ก็มีอากาศอยู่

ใช้การตรวจจับด้วยคลื่นเสียงเสร็จ หยางป๋อสวมหมวกกันน็อก เปิดระบบหมุนเวียน

ใส่ถุงมือ แล้วยิงปืนเลเซอร์ใส่ถังรถขนแร่

ถังรถขนแร่อยู่เฉย ๆ ถูกยิงเป็นรู แล้วหัวแมลงโผล่มากัดถัง

“แมลงพวกนี้โง่” หยางป๋อยิงเลเซอร์อีกครั้ง แมลงถูกยิงและระเบิดถัง

สามนาทีต่อมา หยางป๋อมาถึงศูนย์คัดแยกแร่ อุปกรณ์ใหญ่นี้สูงสิบสองเมตร ยาวห้าสิบเมตร กว้างห้าเมตร รถขนแร่เทแร่ที่หัว อุปกรณ์นี้จะแยกหินและส่งหินแยกไป

หยางป๋อถอดถุงมือ เอามือแตะระบบอุปกรณ์นี้

เสียงดังจากไกล ๆ พร้อมกับเสียงนี้ รถขนแร่มาถึงและเทแร่ออก

“บริษัทนี้ฉลาด ใช้รถขนแร่ปลอมขนหินพลังงานสำรอง” หยางป๋อมองดูรถขนแร่ที่เหมือนรถขนแร่อื่น แล้วคิด

ที่แท้หยางป๋อควบคุมอุปกรณ์คัดแยกแร่ ปล่อยหินพลังงานที่เก็บไว้

“อย่างอื่นไม่ต้อง” หยางป๋อรู้ว่าอุปกรณ์นี้มีแร่หายากอื่น ๆ แต่มีมูลค่าไม่มาก

“หาที่เทหินพลังงาน อุปกรณ์คัดแยกแร่นี้มีข้อมูลว่ามีสามร้อยกิโลกรัม” หยางป๋อรู้สึกตื่นเต้น มองหาที่ให้รถขนแร่เทหินพลังงานออกมา

(จบบท)