บทที่ 230 การจำลองสัญญาณรบกวนแม่เหล็กไฟฟ้า

บนยานรบผีของกองกำลังกบฏ ผู้บัญชาการมองภาพจริงที่ถูกส่งกลับมาบนจอแสดงผลเสมือนจริง

“ไอ้คนเก่งนั่นยังไม่โผล่มาอีกเหรอ?” ผู้บัญชาการของกองกำลังกบฏถามขึ้น

“ยังไม่มา ตามการคำนวณของเรา ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงแบบนี้ ฝ่ายตรงข้ามคงจะทนได้ไม่เกินหนึ่งชั่วโมง”

“จากข้อมูลที่เราได้รับมา เหมืองข้างในถูกทำลายโดยแมลงกลายพันธุ์สิ่งอำนวยความสะดวกฉุกเฉินก็อาจถูกทำลายด้วย”

“พวกเขาไม่มีที่พักผ่อนและฟื้นฟูสภาพ”

“มีโอกาส 98% ที่ผู้แข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามจะออกมาจากพื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่ง แล้ววนไปยังทางเข้าพื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขสาม” มีคนตอบกลับ

“เตรียมพร้อมที่พื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขสาม หรือยัง?” ผู้บัญชาการถามอีกครั้ง

“เตรียมพร้อมแล้ว เราได้เตรียมระเบิดแม่เหล็กไฟฟ้ากำลังสูงพิเศษ และระเบิดพลังงานความถี่สูง เอาไว้แล้ว แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับ A+ ก็ไม่สามารถหนีไปได้ในสภาพแวดล้อมที่แคบแบบนั้น” คนที่พูดก่อนหน้านี้ตอบอีกครั้ง

“คนแบบนี้จับได้ พันธุกรรมของเขาก็เป็นเหมือนขุมทรัพย์ ถ้าเป็นผู้ชายก็สามารถสร้างลูกหลานได้มากมาย”

“เฝ้าระวังอย่างใกล้ชิด พยายามจับเขาแบบมีชีวิตไว้ รอบๆ พื้นที่นี้มีอะไรผิดปกติหรือไม่?” ผู้บัญชาการบนยานรบได้ยินแล้วพยักหน้าและสั่งการ

“รับทราบ ขณะนี้ยังไม่พบสิ่งผิดปกติ” คนด้านล่างรายงาน

ผู้บัญชาการยานรบฟังแล้วก็ตรวจสอบข้อมูลที่ส่งมาจากเรดาร์ยานรบซึ่งดูเหมือนปกติ

“พวกแก่ๆ ในสหภาพเล่นอะไรใหม่ๆ อีกแล้ว?” ผู้บัญชาการยานรบขมวดคิ้วเล็กน้อย สงสัยว่าตนเองจะไม่ใช่เหยื่อครั้งนี้หรือเปล่า?

“ให้ทุกคนเตรียมพร้อม ยานรบชาร์จพลังงานต่อไป” ผู้บัญชาการยานรบออกคำสั่ง

“เจอแล้ว พื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่ง พบเป้าหมาย” ในขณะนั้นมีคนรายงานด้วยความรีบร้อน

ภาพเสมือนจริงขยายภาพพื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่งทันที นั่นก็คือทางเข้าเหมือง

“มองไม่ชัดเลย?” ผู้บัญชาการบนยานรบดูแค่แวบเดียวแล้วถามเสียงดัง

บนภาพเสมือนจริงเห็นเพียงเงามัวๆ แวบหนึ่ง แล้วก็เปลี่ยนไปเป็นภาพอื่น เห็นได้ชัดว่าโดรน ที่ส่งภาพมาก่อนหน้านี้ได้ขาดการเชื่อมต่อแล้ว

“ฝ่ายตรงข้ามไม่รู้ใช้อะไรทำให้สัญญาณโดรนรบกวน” มีคนตอบทันที

“มีมาตรการต่อต้านการรบกวนหรือไม่?” ผู้บัญชาการยานรบถามทันทีอีกครั้ง

“โดรนขนาดเล็กแบบนี้มีความสามารถต่อต้านการรบกวนต่ำมาก” มีคนตอบอีกครั้ง

เพียงแค่พูดกันอยู่ โดรนในเหมืองทั้งหมดก็ขาดการเชื่อมต่อ ไม่เห็นแม้แต่ลักษณะของฝ่ายตรงข้าม เห็นเพียงเงามัวๆ แวบหนึ่งผ่านไป

“สูญเสียไปเท่าไหร่?” ผู้บัญชาการเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกขนลุก นี่มันความสามารถพิเศษอะไร?

“พื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่ง สูญเสียโดรน 65 ลำ หุ่นยนต์ไร้คนขับ 18 ตัว”

“พื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่ง ให้ทุกคนถอนตัวออกจากพื้นที่ปฏิบัติการทันที!” ผู้บัญชาการกองกำลังกบฏออกคำสั่งทันที

“ถอย! พื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่ง ถอยทั้งหมด!” ผู้บัญชาการกองกำลังกบฏดูภาพที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วแล้วพูดซ้ำด้วยน้ำเสียงรีบร้อน

“โดรนสูญเสียอีก 52 ลำ หุ่นยนต์ไร้คนขับสูญเสียอีก 6 ตัว หน่วยรบพิเศษสูญเสียหนึ่งทีม”

“พื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่งสูญเสียชั้นเหมืองอีกครั้ง”

“ถอนตัวทันที! พื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่ง!” ผู้บัญชาการยานรบออกคำสั่งอีกครั้ง

“สั่งการพื้นที่หมายเลขหนึ่ง ให้โดรนและหุ่นยนต์ไร้คนขับทั้งหมดโจมตีเป้าหมายด้วยการโจมตีแบบพลีชีพ” ผู้บัญชาการมองภาพเสมือนจริงที่เปลี่ยนไปมา ให้ความรู้สึกเหมือนติดขัด

เป็นเพราะฝ่ายตรงข้ามบุกเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทำให้ภาพโดรนเชื่อมต่อไม่ทัน

ในภาพเสมือนจริง เห็นเหมืองชั้นหนึ่งที่ยังไม่พังทลาย เงาหนึ่งแวบออกมา ร่างของคนนี้เหมือนถูกซ่อนไว้ด้วยโมเสก มองไม่เห็นลักษณะชัดเจน แม้ว่าจะสวมชุดเกราะพลังงานก็ตาม

ในภาพที่ไม่ชัดเจนนี้ ในเหมืองมีหน่วยรบพิเศษสองทีม รวมถึงคนติดอาวุธทั่วไปอีก 20 กว่าคน และโดรนกว่า 100 ลำที่ควบคุมโดยหน่วยรบพิเศษ และหุ่นยนต์ไร้คนขับสิบเครื่อง

เงาหนึ่งแวบผ่านออกมาจากช่องที่แมลงกลายพันธุ์ แทะเล็ม จนนำเศษโลหะออกมามากมาย พุ่งออกมาเหมือนดอกไม้พรั่งพรูในอวกาศ

ช่องพังทลายนี้เหมือนปากปืนขนาดใหญ่ ยิงเศษโลหะออกมามากมาย

จากนั้นภาพก็เปลี่ยนไปเป็นโดรนที่อยู่ในที่ปลอดภัยด้านหลัง

“นี่มันความสามารถพิเศษอะไร?” ผู้บัญชาการกองกำลังกบฏบนยานรบดูแล้วเหงื่อแตกพลั๊ก

เขาควบคุมเศษโลหะมากขนาดนั้นได้ยังไง? ไม่เคยได้ยินว่ามีผู้เชี่ยวชาญที่เก่งขนาดนี้ที่นี่?

“ยานรบขึ้นสูงสองหมื่นกิโลเมตร” ผู้บัญชาการยานรบออกคำสั่ง เพราะรู้ว่าผู้มีความสามารถพิเศษบางคนมีพลังที่น่ากลัวมาก

คนบนยานรบฟังแล้วก็รู้ว่าคนในภาพเสมือนนี้อันตรายมาก

“พื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่ง สูญเสียการติดต่อทั้งหมด!” ในขณะนั้นมีคนตะโกนดัง

นอกพื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่ง มีโดรนรบสามลำลอยตัวอยู่ในหุบเขา

ที่เหนือหุบเขามีโดรนรบอีกสองลำและยานรบมีคนควบคุมอีกสองลำมองลงไปข้างล่าง

“ซานเย่!” ผู้บัญชาการของกลุ่มอำนาจที่สามที่ดูแลทางเข้าของเหมือง ตามหยางป๋อมาถึงทางออก

“อืม!” ทั้งสองคนใช้เครื่องมือดู พบว่ายานรบลอยตัวอยู่ข้างนอก ปืนเลเซอร์เล็งไปที่ทางเข้าเหมือง

“เอาหินพลังงานออกมา” หยางป๋อคำนวณระยะห่างแล้วพูด

ผู้บัญชาการรีบให้ลูกน้องเอาหินพลังงานทั้งหมดออกมา หลังจากเหมืองพังทลาย บางที่เห็นหินพลังงานที่เปลือยเปล่า ผู้คนที่นี่ก็เก็บสะสมไว้

ไม่นานหินพลังงานหลายสิบก้อนถูกวางหน้าหยางป๋อ มีทั้งขนาดเท่าไข่ไก่และเท่าถั่วเขียว

หยางป๋อเหยียดมือออกมา ก้อนหินขนาดกำปั้นหนึ่งก็ลอยขึ้น

ทันใดนั้น แสงเลเซอร์แวบหนึ่ง ยานรบข้างนอกเห็นก้อนหินลอยขึ้นก็ยิง

“ซานเย่, เรามีโล่พลังงาน สามารถปกป้องคุณได้” ผู้บัญชาการของกลุ่มอำนาจที่สามเห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็พูด

“หาคนที่มีกำลังแข็งแรงพิเศษ โยนหินไปทางนั้น” หยางป๋อรู้ว่าผู้บัญชาการหมายถึงการใช้คนเป็นโล่

แต่ตอนนี้กองกำลังกบฏมีกำลังมาก ฝ่ายเราจะไม่สูญเสียคนก็ไม่สูญเสีย

ผู้บัญชาการหาคนมาสิบกว่าคน ซ่อนในที่เรดาร์ยานรบไม่เห็น โยนหินออกไป

ผู้วิวัฒนาการพันธุกรรมที่มีกำลังแข็งแรง โยนหินขนาดกำปั้นออกไปในแนวโค้งไปทางยานรบ

ยานรบสามลำยิงหินที่ถูกโยนมาตกลง

“พวกเขาจะทำอะไร?” ผู้บัญชาการกองกำลังกบฏบนยานรบเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกสงสัย

“ท่านผู้บัญชาการ ระเบิดที่เตรียมจากพื้นที่หมายเลขสามพร้อมแล้ว” ในขณะนั้นมีคนรายงาน

“โจมตี โยนระเบิดทั้งหมดไป ทำลายพื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่งให้ได้” ผู้บัญชาการยานรบกองกำลังกบฏออกคำสั่งทันที

“ยานรบของพวกเขาถอยออกไป มีอะไรผิดปกติ” ผู้บัญชาการของกลุ่มอำนาจที่สามดูโดรนรบถอยห่างจากปากเหมืองพูดขึ้น

“ต้องมีอะไรเกิดขึ้น” หยางป๋อตั้งใจจะรออีก แต่ตอนนี้ไม่สามารถรอได้แล้ว

“เอาโล่พลังงานสองอันให้ฉัน พวกคุณโยนหินหนึ่งรอบแล้วถอยออกไป” หยางป๋อสั่งการต่อ

โล่พลังงานสองอันถูกส่งให้หยางป๋อ แล้วหยางป๋อก็ลอยตัวออกไป

อย่างน่าอัศจรรย์ ยานรบสามลำไม่สามารถล็อคเป้าหมายหยางป๋อได้ หยางป๋อลอยตัวออกมาได้ไม่นานก็เห็นระเบิดสองลูกพุ่งมา

ระเบิดสองลูกนี้เหมือนจรวด หยางป๋อใช้พลังควบคุมแรงโน้มถ่วงของตนเอง โยนหินพลังงานสองก้อนขนาดเท่าลูกลำไยไปทางระเบิดสองลูกนั้น

พร้อมกับยิงหินพลังงานด้วยปืนเลเซอร์ในมือ

เสียงระเบิดดังสนั่น หินพลังงานสองก้อนพุ่งไป 200 เมตรถูกยิงแตก เสียงระเบิดใหญ่ทำให้ระเบิดสองลูกแตกทันที

คลื่นพลังงานมหาศาลทำให้ระเบิดบนฟ้าระเบิดทันที

หยางป๋อตกลงบนพื้น สวมชุดเกราะพลังงานที่ส่องแสงจ้า

“ระเบิดแม่เหล็กไฟฟ้า!” หยางป๋อเห็นโดรนรบสามลำที่อยู่ห่างออกไป มีประกายไฟฟ้าขึ้นบนพื้นผิว

หยางป๋อรู้สึกว่าผิวของตนเองชาทันที รู้ว่ามันคือระเบิดอะไร โชคดีที่หยางป๋อจัดการด้วยกระแสไฟฟ้าบนผิวหนังตนเอง

คลื่นระเบิดใหญ่พัดฝุ่นในหุบเขาขึ้นมา

แต่ที่นี่อากาศเบาบาง ฝุ่นที่ถูกพัดขึ้นก็ตกลงมาเหมือนทรายไหล

ในเวลาเดียวกัน การติดต่อระหว่างยานรบกับพื้นที่บนพื้นถูกตัดขาด

คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้ารุนแรง ทำให้ยานรบขาดการติดต่อกับโดรนรบ

ระเบิดที่ยิงเข้าพื้นที่ปฏิบัติการหมายเลขหนึ่งไม่เข้าเหมือง แต่ตกลงในหุบเขานอกเหมือง

คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าแรงทำให้ระบบนำทางของระเบิดผิดพลาด

“มียานรบก็ต่างกันแบบนี้” หยางป๋อล่องหน ใช้คลื่นระเบิดจากหินพลังงานเพื่อปกปิดการล่องหนของตนเอง

ไม่คิดว่าฝ่ายตรงข้ามจะมาด้วยระเบิดใหญ่สองลูกช่วยอีก

“ดูเหมือนว่าความสามารถแสงและพลังงานไฟฟ้าของฉันในการจำลองการรบกวนแม่เหล็กไฟฟ้าได้ผล” การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้หยางป๋อเรียนรู้ทักษะใหม่ คือการใช้แสงและพลังงานไฟฟ้าจำลองการรบกวนแม่เหล็กไฟฟ้าของโดรนรบสามลำ

แม้จะเป็นเวลาแค่ไม่ถึงหนึ่งวินาที หยางป๋อก็เข้าใจว่าการรบกวนแม่เหล็กไฟฟ้าของตนได้ผล

“อือ?” หยางป๋อมาถึงยานรบของสมาคมนักล่าเงินรางวัลเห็นว่ายังไม่ถูกทำลาย

“มีคน?” หยางป๋อตั้งใจจะไปดูในห้องเก็บของยานรบ เห็นว่ามีคนซ่อนอยู่ในยานรบนี้

“ดูเหมือนผู้บัญชาการฝ่ายตรงข้ามจะคาดการณ์ไว้แล้ว” หยางป๋อดูเห็นว่ามีมนุษย์ดัดแปลงสามคนซ่อนอยู่ ดูเหมือนหุ่นเหล็กที่ยังไม่เสร็จ

“รู้ที่ซ่อนของพวกนายก็ดีแล้ว” หยางป๋อจำที่ซ่อนของมนุษย์ดัดแปลงสามคนได้แล้วก็ออกไป

(จบบท)