บทที่ 60 ฟาร์มค้างคาวต่อไป

ตอนที่หยางป๋อเข้าไปในเกม ณ ที่ประชุมสภาของสหภาพ สมาชิกสภาหลายร้อยคนต่างมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก

ประธานสภาด่าทอออกมาอย่างไม่สง่างาม "พวกแกทำอะไรกันอยู่ฝ่ายความมั่นคง หลายวันแล้วยังตามหาร่องรอยหุ่นยนต์ที่หายไปไม่เจอเลยรึไง?"

"ท่านประธาน ฝ่ายของพวกเราก็พยายามอย่างเต็มที่แล้วครับ บริษัทไซเบอร์ อินดัสตรี ได้ทำลายข้อมูลความถี่พลังงานของหุ่นยนต์ทั้งหมดก่อนงานแสดงหุ่นยนต์ เพื่อปกป้องความเป็นส่วนตัวของลูกค้าน่ะครับ" เจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคงตอบออกด้วยเสียงอ่อนแรง

หน้าของสมาชิกสภาด้านล่างยิ่งดูไม่ดีใหญ่ จากมุมมองทางกฏหมาย รวมถึงความเป็นส่วนตัวของลูกค้าและความลับทางธุรกิจ การที่บริษัทไซเบอร์ อินดัสตรี ทำลายข้อมูลความถี่พลังงานของหุ่นยนต์ ถือเป็นเรื่องถูกต้อง

แต่ตอนนี้พวกท่านสมาชิกรู้สึกไม่ปลอดภัย ไม่กล้าออกไปเที่ยวตามใจตัวเองเหมือนเคย ถ้าหากพลาดแม้แต่นิดเดียว เผลอๆ หุ่นยนต์ตัวหนึ่งอาจโผล่ออกมา แถมยังบังคับโดยนักขับมือฉมังด้วย สมาชิกสภาทั้งหลายมีกี่ชีวิต? เพียงพอสำหรับชายคนนี้

ก็เหมือนกับสหภาพจำกัดให้ผู้กลายพันธุ์ไม่ให้แสดงพลังบนดาวเคราะห์ มันเพื่อพวกสามัญชนพวกนั้นงั้นเหรอ?

ผิด! มันเพื่อความปลอดภัยของพวกเขาเองทั้งนั้น หากผู้กลายพันธุ์บินไปบินมาได้อย่างอิสระ พวกเขาจะรับประกันความปลอดภัยของตัวเองได้ยังไง? พวกสมาชิกสภาเอาชนะผู้กลายพันธุ์มืออาชีพไม่ได้หรอก ดังนั้นการใช้พลังพิเศษบนดาวเคราะห์จึงเป็นสิ่งต้องห้าม

แน่นอนว่า ในพื้นที่ที่ได้รับอนุญาต การแสดงพลังก็ทำได้ ก็เป็นเพราะข้อกำหนดพวกนี้นี่แหละ ที่ทำให้พวกสมาชิกสภาได้มีโอกาสแสดงออกถึงความเป็นมิตรกับประชาชน ไม่เช่นนั้น หากผู้กลายพันธุ์สามารถแสดงพลังได้อย่างเสรี พวกเขาออกไปข้างนอกต้องมีหุ่นยนต์คุ้มกันเลยหรือไง? แบบนี้พวกเขานายจะแสดงภาพลักษณ์เป็นมิตรต่อประชาชนได้ยังไง?

ครั้งนี้ที่สหภาพประกาศภาวะฉุกเฉินไม่ใช่เพราะภัยคุกคามจากหงเป่ยจวี่หรอก ตัวอันตรายที่แท้จริงคือหยางป๋อต่างหาก ซ้ำร้ายการแสดงออกในโดมบันเทิงของหยางป๋อยังโหดเหี้ยมมาก จนในตอนสุดท้ายที่หนี เขายังฆ่าสองตัวที่ไม่มีกำลังต่อต้านเลย แถมยังเหยียบตายอีก ตอนนี้พอพวกสมาชิกสภาออกนอกบ้าน รู้สึกเหมือนมีเท้ายักษ์ของหุ่นยนต์พร้อมกระแทกลงมาจากฟ้าได้ทุกเวลา

"เรื่องตรวจสอบเป็นยังไงบ้าง ยังไม่เสร็จอีกเหรอ?"

"คราวนี้คนหายไปเยอะเกินไปจริงๆ แต่หลังออกกฎหมายใหม่ ก็พอมีร่องรอยบ้าง แต่ก็ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้"

"แล้วบริษัทไซเบอร์ อินดัสตรี มีทางแก้ไขอะไรไหม?"

"ยังไม่มีครับ ไซเบอร์ อินดัสตรี มีผู้ถือหุ้นใหม่สามราย คือ บริษัทเทคโนโลยีผิงอัน ธนาคารอันป๋าง และกองทัพ"

เมื่อได้ยินถ้อยคำนี้ สมาชิกสภาต่างจ้องมองกันและกัน ในใจด่าทอไอ้พวกนี้ กล้าดียังไงมือไวกว่าตัวเองอีก

"แถมบริษัท ไซเบอร์ อินดัสตรี ยังประกาศว่า ความถี่พลังงานของหุ่นยนต์ไซเบอร์ แต่ละตัว ณ เวลาผลิตจะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ดังนั้น..."

"ให้เวลาพวกแกหนึ่งเดือน พวกเราต้องรู้ที่อยู่ของหุ่นยนต์นั่น" แม้แต่ประธานสภาเองก็ปวดหัว

"ฉันจะยื่นถอดถอนผู้ว่าฯ ดาวพาโด ในข้อหาขัดขวางการย้ายถิ่นฐานตามปกติของพลเมืองภายในสหภาพ" จู่ๆ สมาชิกคนหนึ่งก็ลุกขึ้นพูดเสียงดัง

คนอื่นๆมอง อ้อ เข้าเรื่องจริงจังแล้วสินะ ในยุคอวกาศ ประชากรก็มีความสำคัญไม่ใช่น้อย ไม่ว่าจะเป็นพลเมืองระดับไหน ผู้กลายพันธุ์ต้องกินต้องใช้ ต้องเสียภาษี แม้แต่ผู้อยู่อาศัยที่ไร้ค่าพวกนั้นก็ยังมีประโยชน์ เพราะยิ่งมีผู้อยู่อาศัยมากงบประมาณสวัสดิการที่ลงไปก็ยิ่งเยอะ

แล้วจะว่าผู้อยู่อาศัยย้ายไปไหนไม่ได้เหรอ? ก่อนอื่นก็มีผู้อยู่อาศัยปลอมอย่างอู๋ปิงไม่น้อยนะ สวัสดิการของผู้อยู่อาศัยนี่ดีจริงๆ

นอกจากนี้ ถ้ามีเงิน ต่อให้เป็นผู้อยู่อาศัยที่ไร้ประโยชน์จริงๆ ก็เดินทางระหว่างดวงดาวได้เหมือนกัน ก็แค่เรื่องราคาเท่านั้น ไม่งั้นลูกหลานของชนชั้นสูงจะทำยังไง

การปรับปรุงที่อยู่ของผู้อาศัย อาหารสำหรับผู้อาศัย เสื้อผ้าของผู้อาศัย ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเน็ต งบลงทุนด้านขนส่งสาธารณะ อะไรทำนองนี้

ยิ่งมีผู้อยู่อาศัยไร้ค่ามากเท่าไหร่ ภาษีที่ใช้ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ส่วนเงินนั้นไหลผ่านมือไปเรื่อยๆ... เอ่อ ไม่ดีก็ให้คนไปเปิดบริษัทมารับเหมางานนี้ กี่วันก็ได้เงินอุดหนุนกลับมา

ผู้อยู่อาศัยประเภทนี้นี่แหละที่ทำเงินระยะยาว เป็นรายได้มาเป็นสิบๆปี สมาชิกสภาจำนวนหนึ่งเริ่มทะเลาะกันยกใหญ่ แทบจะถอดรองเท้าฟาดกันให้หายเคลียด

ตอนที่หยางป๋อเข้าเกม เขาไม่ได้ไปออกปะทะสัตว์เล็กสัตว์น้อยในทันที เพราะรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ

หลายๆครั้งตั้งใจแค่จะไปฝึกฆ่าสัตว์เล็กๆแค่นั้น แล้วมันเป็นอะไรไป? เป็นไงกัน?

จุดไฟไปแค่ครั้งก็เจอผู้กลายพันธุ์ระดับ B แอบซ่อนอยู่

ไปจับปลาก็เจอกลุ่มผู้กลายพันธุ์

ฆ่าค้างคาวยังเจอพวกมันอีก ครั้งก่อนหลงทางก็ยังเจอผู้กลายพันธุ์

หยางป๋อเปิดดูวิดีโออีกครั้งอย่างละเอียด ครั้งที่แล้วที่เขาโดนแรดเกราะเงินไล่ตาม ก็เป็นเพราะพวกหุ่นยนต์ระดับสูงพวกนั้นแท้ๆ พวกมันบินผ่านหัวเขาไป แล้วแรดเกราะเงินก็โผล่มา

ตอนนั้นเขาอยู่ในหุบเขา แรดเกราะเงินชัดเจนว่ากำลังวิ่งไล่หุ่นยนต์ระดับสูงอยู่ และมันได้วิ่งผ่านเขาไปแล้ว แต่พอเห็นเขา มันถึงได้หยุดแล้วหันกลับมาไล่

ส่วนหุ่นยนต์ระดับสูงพวกนั้น กลับกลายเป็นซากเหล็กในหุบเขา จากนั้นแรดเกราะเงินก็มีเรื่องกับพวกผู้กลายพันธุ์อย่างไร้สาเหตุ...

"หรือว่าผู้กลายพันธุ์พวกนั้นกับหุ่นยนต์ระดับสูง จะตั้งใจมาเล่นงานเราหว่า?" หยางป๋อไตร่ตรองอย่างละเอียด แล้วก็ได้ข้อสรุปออกมาอย่างหนึ่ง

เรื่องผู้กลายพันธุ์นี่พอเข้าใจได้ สุดท้ายทุกคนก็เป็นศัตรูกัน แต่หุ่นยนต์ระดับสูงเล่นงานเขาทำไม? เบื่อเกินหรือไง?

วางเรื่องนี้ไว้ก่อน หยางป๋อตัดสินใจศึกษาข้อมูลเกมอย่างละเอียดก่อน ข้อมูลในเกมนี้จะเป็นความจริงทั้งหมดหรือเปล่า ไม่กล้ายืนยัน แต่อย่างน้อยก็ต้องมีส่วนที่เป็นความจริงอยู่บ้างใช่ไหม?

ผู้เล่นบังคับหุ่นยนต์ระยะไกลเพื่อแย่งชิงทรัพยากร นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของเกมนี้ ดังนั้นเกมต้องให้ข้อมูลที่เป็นจริงบางส่วนแน่ๆ

หลังจากศึกษาอย่างละเอียดแล้ว หยางป๋อพบว่าเกมนี้ให้ข้อมูลแค่บางพื้นที่เท่านั้น รวมไปถึงแผนที่ แต่ไม่ใช่ทั้งดาวเคราะห์

ส่วนศัตรูก็คือพวกผู้กลายพันธุ์ ซึ่งอยู่ในรูปแบบเจ้าผู้ครองเมือง ผู้กลายพันธุ์บอสหนึ่งตัวจะมีลูกน้อง และผู้กลายพันธุ์แต่ละกลุ่มก็มีสงครามกันเอง

นอกจากนี้ยังมีสัตว์ประหลาด บางตัวเป็นแบบเจ้าผู้ครองเมือง บางตัวก็เป็นอิสระ

"ยังต้องฟาร์มค้างคาวอีกแหละ" เป้าหมายแรกของหยางป๋อก็ยังคงเป็นค้างคาว เพราะพลังเสริมแบบการควบคุมคลื่นเสียง

อีกอย่างค้างคาวก็รังแกง่าย อยู่รวมกันเป็นฝูงในถ้ำเดียว ส่วนฝั่งปลาไหลไฟฟ้า นอกจากน้ำจะลึกแล้ว มันยังไม่ได้อยู่รวมกันเป็นฝูงด้วย ส่วนการควบคุมแสงนั่น ก็ยังไม่เห็นมีกบเรืองแสงอะไรทำนองนั้นเลย

หยางป๋อเปิดดูวิดีโอหุ่นยนต์ของตัวเองอีกรอบ ตอนที่เขากำลังจะไปหาค้างคาว ก็มีหุ่นยนต์ระดับสูงบินนำหน้าเขาไป

"ไอ้พวกนี้คงไม่ไล่ค้างคาวหนีไปหรอกนะ?" หยางป๋อนึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่งขึ้นมา

เมื่อมีการคาดเดา หยางป๋อก็มีแผนรับมือแล้ว

"ไอ้สารเลว ไอ้บ้า ไอ้วายร้าย" สิ่งที่หยางป๋อไม่รู้คือ ด้านนอกฐาน ผู้เล่นทั้งแปดที่ขับหุ่นยนต์ระดับสูงกำลังจะคลั่ง

ครั้งก่อนหุ่นยนต์ระดับสูงทั้งแปดตัวโดนผู้กลายพันธุ์ทำลาย ผู้เล่นพวกนี้บางคนตกใจจนต้องไปหาจิตแพทย์ เรื่องหุ่นยนต์เป็นเรื่องเล็ก แต่ประเด็นคือไอ้พวกนี้ไปไลฟ์สตรีมในฟอรั่มว่าจะจัดการไอ้จอมสับนกให้เข็ดขยาด

ใครจะไปรู้ว่าจอมสับนกนั่นสบายดี ส่วนหุ่นยนต์ของตัวเองดันพังไปเฉยเลย ค่าหุ่นยนต์ที่เสียไปไม่ใช่เรื่องใหญ่ แค่จ่ายตังก์ก็จบ แต่เรื่องหน้าตานี่สิ พวกนี้สามารถเปลี่ยนได้หลายร้อยไอพีเพื่อจัดการจอมสับนก พวกนี้เรียกได้ว่าเป็นอย่างต่ำก็รวยรุ่นสองแล้ว ดังนั้นแปดคนนี้จึงมานั่งรอที่นี่

"มาแล้วๆ ไอ้วายร้ายนั่นออกมาแล้ว" เมื่อได้รับข่าวดี พวกเขาต่างกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที

"คราวนี้ต้องให้มันดูดีๆ"

"ใช่ ไอ้พวกวายร้ายนี่น่ะ"

"ต้องเอาที่อยู่จริงๆของมันให้ได้"