บทที่ 203: พ่อค้าคนกลาง

สามวันที่ผ่านไป หยางป๋อทำงานล่วงเวลาทุกวัน เจ้านายอ้วนก็ยุ่งจนแทบไม่ได้หยุด เพราะบริษัทมีพนักงานใหม่เข้ามา หยางป๋อรู้ว่ามีพนักงานใหม่เข้ามา แต่ยังไม่ได้เจอหน้าพวกเขา

ในสามวัน หยางป๋อทำงานเก้าครั้ง และพายุหมุนก็กลับมาอีกครั้ง

“คนที่อาศัยอยู่ที่นี่มีแต่คนรวย” หยางป๋อมองดูเมฆดำทะมึนบนท้องทะเล ซึ่งเป็นสัญญาณของพายุหมุนที่กำลังจะมา

ฤดูพายุหมุนครึ่งปีเป็นแบบนี้ จะมีพายุหมุนมาเป็นระยะๆ คลื่นทะเลสูงสุดถึงยี่สิบถึงสามสิบเมตร เพราะมีดวงจันทร์สามดวงบนท้องฟ้า

ดวงจันทร์สามดวงนี้เป็นดาวบริวารของดาวนี้ แต่เดิมดาวนี้มีดาวบริวารห้าดวง แต่ไม่มีการระบุว่าสองดวงที่เหลือเกิดอะไรขึ้น

ในฤดูพายุหมุนครึ่งปี หลังจากพายุหมุนแต่ละครั้ง เจ้าของบ้านที่มีสวนต้องจ่ายเงินเพื่อจัดการขยะ

“สองวันนี้ไม่ทำงาน เข้าเกมหาตังค์ดีกว่า” หยางป๋อเตรียมตัวเข้าเกมเพื่อหาเงิน

ขณะที่หยางป๋อเตรียมตัวเข้าเกม ดาวพาโดก็ได้ทำการกวาดล้างกบฏอย่างเป็นทางการ

ในสภาสหภาพ ผู้รับผิดชอบของกองทัพกำลังรายงานสถานการณ์

“การกบฏที่ดาวพาโดถูกกวาดล้างหมดแล้ว สมาชิกขององค์กรหงเป่ยจวี่ที่เสียชีวิตในเหตุการณ์นี้มี 7983 คน สมาชิกหลักของกลุ่มผู้เฒ่าห้าคน จับได้หนึ่งคน หนีไปหนึ่งคน และอีกสามคนถูกฆ่าตายทันที”

“หงเป่ยจวี่ถึงกับโจมตีระบบของยานรบ ทำให้ระบบหุ่นยนต์ไร้คนขับเสียการควบคุม สูญเสียหุ่นยนต์ 2000 กว่าตัว”

“นอกจากนี้ ยังฆ่ากบฏของหงเป่ยจวี่อีก 24500 คน ทำลายหุ่นยนต์ 9675 ตัว...” ผู้รับผิดชอบของกองทัพรายงานนานหลายชั่วโมง

“ทำไมระบบหุ่นยนต์ของยานรบถึงเสียการควบคุม? กัปตันไม่สามารถควบคุมยานรบได้หรือ?” มีคนในสภาถามทันที

“ท่านครับ ยานรบที่เข้าร่วมในการกวาดล้างกบฏครั้งนี้คือยานรบหลักของกองเรือดาวปีศาจเขียว เนื่องจากเหตุการณ์โจรสลัด ยานรบหลักกลับไปซ่อมแซมที่ท่าเรือ ดังนั้นการสูญเสียการควบคุมของยานรบไม่ได้เกิดจากกัปตัน แต่เกิดจากฮาร์ดแวร์ของยานรบเอง” ผู้รับผิดชอบของกองทัพอธิบายทันที

“แต่เขาควรรับผิดชอบในการบริหารหรือไม่?” มีบางคนในสภาพูดขึ้น

“กองทัพเสนอให้กัปตันพักงาน เราจะตรวจสอบยานรบอย่างละเอียด หากพบว่ากัปตันบกพร่อง เราจะจัดการตามกฎหมาย” ผู้รับผิดชอบของกองทัพรู้ว่าพวกนักการเมืองบางคนชอบทำตัวเหมือนสุนัขบ้า คุณต้องให้ทางออกแก่พวกเขา

ผู้รับผิดชอบของกองทัพคิดว่าสภานี้จะพังทลายสักวัน ลองดูคนที่รับผิดชอบการทูต มีเพียงคนเดียวที่มีความรู้ที่เกี่ยวข้อง

ทุกครั้งที่กองทัพเสนอร่างกฎหมาย พวกโง่ในสภาจะตัดบางส่วนออก เพราะในสภาไม่มีใครมีความรู้ที่เกี่ยวข้อง

และพวกท่านในสภาก็ไม่มีชิป แม้ว่าจะเป็นผู้มีพลังพิเศษที่มีความจำดี แต่ก็ไม่เข้าใจทุกวิชา

ในขณะที่ผู้ใหญ่ในกองทัพไม่มีชิป แต่พวกเขาก็เข้าใจวิชาที่เกี่ยวข้องอย่างน้อย

สามชิกในสภาต้องตัดสินใจหลายเรื่องในแต่ละวัน มีกี่คนที่เข้าใจวิชาที่เกี่ยวข้อง พวกเขาแค่ดูข้อมูลบนกระดาษแล้วตัดสินใจ

“สมาชิกของหงเป่ยจวี่เข้ามาในกองทัพได้อย่างไร? พวกคุณตรวจสอบกันอย่างไร กฎการตรวจสอบภายในเป็นแค่การตั้งโชว์หรือ?” มีคนในสภาถามอีก

“นี่เป็นปัญหาของกระทรวงศึกษาธิการ สมาชิกของหงเป่ยจวี่ทั้งหมดมาจากสองสถาบัน เราได้ส่งหลักฐานที่เกี่ยวข้องให้กระทรวงยุติธรรมแล้ว” ผู้รับผิดชอบของกองทัพโทษกระทรวงศึกษาธิการทันที

ดังนั้นพวกสมาชิกในสภาจึงสอบถามกระทรวงศึกษาธิการ กระทรวงศึกษาธิการก็เป็นกระทรวงที่มีประโยชน์มาก

ทั้งวัน ผู้รับผิดชอบของกองทัพรู้สึกปวดหัว เพราะคำถามแปลกๆ ที่สามชิกในสภาถาม ไม่มีเหตุผล แต่คุณต้องอธิบาย

“แปลกมาก กัปตันยานรบที่ทำผลงานกลับถูกพักงาน” หยางป๋อดูข่าว เป็นหัวข้อการประชุมและผลลัพธ์ของสภาในวันนี้

“สมาชิกของหงเป่ยจวี่แทรกซึมเข้ามาในกระทรวงศึกษาธิการ และใช้ช่องโหว่นี้เพื่อส่งสมาชิกเข้ากองทัพ” หยางป๋อดูข่าวอีกข่าว

กระทรวงศึกษาธิการมีโรงเรียนหลายแห่ง รวมถึงโรงเรียนที่ให้บุคลากรแก่กองทัพ องค์กรหงเป่ยจวี่ใช้ช่องโหว่นี้ส่งคนของพวกเขาเข้ากองทัพ

แค่ให้เงินก็ได้สิทธิ์เข้าเรียน แล้วก็ให้เงินอีกทีตอนจบการศึกษาเพื่อให้ได้ตำแหน่งในยานรบหรือสถานที่อื่นๆ

การทุจริตในกระทรวงศึกษาธิการน่ากลัวมาก ผู้รับผิดชอบปัจจุบันลาออกและยอมรับการสอบสวนจากกระทรวงยุติธรรม กระทรวงยุติธรรมจับกุมคนกว่า 100 คนในกระทรวงศึกษาธิการ มีครึ่งหนึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง

“พวกโง่ในสภานี้” หยางป๋อไม่แปลกใจที่กระทรวงศึกษาธิการทุจริต แต่สภาไม่ผ่านแผนการซ่อมแซมยานรบ ยานรบนี้ทำผลงานในการกวาดล้างกบฏ แต่ได้รับความเสียหายหนักและต้องการซ่อมแซม

สภาคิดว่าแผนการซ่อมแซมใช้เงินมากเกินไป ให้เงินแค่ครึ่งเดียว แต่กองทัพบอกว่าเงินนี้ไม่พอ ดังนั้นจึงเกิดการขัดแย้ง

หยางป๋อนึกถึงเรื่องหนึ่ง ตอนที่เขาอยู่บนโลก ประเทศหนึ่งสร้างเรือบรรทุกเครื่องบิน เดิมทีออกแบบให้มีเครื่องยนต์นิวเคลียร์สี่เครื่อง แต่สภาตัดออกไปครึ่ง ทำให้กลายเป็นเรือบรรทุกเครื่องบินที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่คนหัวเราะเยาะ

ยังมีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องบนโลกทำการสำรวจ พบว่าสภาไม่มีความรู้ที่เกี่ยวข้อง พวกเขาแค่ดูข้อมูลแล้วตัดสินใจ

เพราะพวกเขาคิดว่าข้อมูลที่ให้มามีการบิดเบือน ไม่สนใจว่าเรือบรรทุกเครื่องบินใหญ่ขนาดไหน ต้องใช้เครื่องยนต์กี่เครื่องเพื่อให้วิ่งได้เร็ว

เพราะสามชิกในสภาไม่ต้องเข้าใจสิ่งเหล่านี้ แค่รู้ว่าทำอย่างไรให้นั่งอยู่ในตำแหน่งนั้นก็พอ

“สภานี้จะพังทลายแน่นอน ถ้าพังทลาย ฉันจะก่อการกบฏ” หยางป๋อคิดว่าถ้าสหภาพนี้พังทลาย เขาอาจจะได้เป็นผู้ว่าการดาว

หยางป๋อเข้าสู่เกมหุ่นยนต์อีกครั้ง ยังอยู่ที่ฐานหมายเลข 16 เพิ่งออกจากฐานก็เห็นคนของกลุ่มความยุติธรรมรวมตัวกัน

“คนรวยทั้งนั้น” หยางป๋อมองดูหุ่นยนต์ระดับสูงของพวกเขา คิดว่าหุ่นยนต์ระดับสูงมีราคาแพงแค่ไหน? ทรัพย์สินทั้งหมดของโรเบิร์ตถูกบีบออกมา แค่ได้ไม่กี่ตัวเอง

หยางป๋อไม่มีอารมณ์ยุ่งกับพวกเขาตอนนี้ การให้อาหารเทียหนิวไม่ควรทำบ่อยเกินไป วันข้างหน้ายังอีกยาวไกล

“กองทัพไม่กล้ายุ่งกับพวกนี้” หยางป๋อรู้สึกหมดคำพูดเมื่อได้ยินพวกเขาพูดจาหยาบคายใส่เขา

ความถูกต้องทางการเมืองของสหภาพนี้แรงกว่าประเทศสวยๆ บนโลก พวกนี้ด่าคนในเกม เจ้าหน้าที่เกมไม่สนใจ

หยางป๋อคุ้นเคยกับสถานการณ์รอบๆ รู้ว่าที่ไหนมีสัตว์กลายพันธุ์

“ยังไงก็หาเงินได้น้อยสุด” แม้จะไม่พอใจ แต่หยางป๋อก็ไม่มีทางเลือก สัตว์กลายพันธุ์ตัวหนึ่งต้องสกัดวัสดุเท่าไหร่?

วัสดุเหล่านี้ต้องขายได้เท่าไหร่ เงินที่หาได้ในเกมเทียบกับการทำงานนั้นน้อยมาก

“ถ้าได้รหัสวัสดุ รู้ว่ามาจากสัตว์หรือพืชชนิดไหนก็ดี” สหภาพนี้ทำให้วัสดุทุกชนิดเป็นรหัส ทำให้ไม่รู้ว่ามาจากสัตว์ชนิดไหน

“เอ๊ะ ไม่รู้ว่าวัสดุพันธุกรรมที่ยังไม่ผ่านการสกัด จะใช้ปลอมตัวได้ไหม?” หยางป๋อนึกวิธีดีๆ ขึ้นมา

“แต่ก็ไม่มีประโยชน์ รู้แล้วก็ไม่สามารถนำสัตว์กลายพันธุ์กลับมาได้ ดูเหมือนต้องพัฒนาทรัพยากรสัตว์กลายพันธุ์บนดาวซันเหยว่”

“ต้องหาเงินด่วนเพื่อซื้อที่ดินหรือพื้นที่ทะเลบนดาวซันเหยว่”

“ถ้าทรัพยากรสัตว์กลายพันธุ์บนดาวซันเหยว่ถูกพัฒนา องค์กรหรือบริษัทจำนวนมากจะตามมา” หยางป๋อคิดอีกเรื่องหนึ่ง

ในเกมหุ่นยนต์ ราคาไม่เหมือนกันตามคุณภาพของสัตว์กลายพันธุ์

รวมถึงคุณภาพของซากสัตว์กลายพันธุ์ ยิ่งซากสมบูรณ์ ราคายิ่งสูง

ราคาสูงสุดคือสัตว์กลายพันธุ์ที่มีชีวิต การล่าหรือจับสัตว์กลายพันธุ์มีรายละเอียดมากมาย

อย่างแรกคืออุปกรณ์เก็บของของหุ่นยนต์ ความจุจำกัด สัตว์กลายพันธุ์ที่มีมูลค่าต่ำเก็บเต็มอุปกรณ์ก็ไม่มีค่า

สัตว์กลายพันธุ์ที่มีมูลค่าสูงก็มีจำนวนน้อย อาจหาทั้งวันก็ไม่เจอ

ดังนั้นผู้เล่นที่เตรียมหาสัตว์กลายพันธุ์มูลค่าสูง บางครั้งต้องเดินหานาน ใช้เงินเยอะ แต่ได้สัตว์กลายพันธุ์มูลค่าต่ำกลับมา

ผู้เล่นก็จะด่าเจ้าหน้าที่เกมว่ารีเฟรชสัตว์ไม่ทัน

จริงๆ แล้วเจ้าหน้าที่เกมก็ไม่รู้ว่าสัตว์กลายพันธุ์จะรีเฟรชที่ไหน ไม่อย่างนั้นผู้เล่นก็จะเล่นเกมเสมือนจริง

เพราะการที่สถานที่ของสัตว์กลายพันธุ์ไม่แน่นอน ทำให้ผู้เล่นควบคุมหุ่นยนต์จากระยะไกล

“กิ้งก่ากลายพันธุ์” เป้าหมายของหยางป๋อครั้งนี้คือกิ้งก่ากลายพันธุ์ เป็นสัตว์กลายพันธุ์ระดับ D

หยางป๋อรู้ว่าใต้ดินมีที่ที่มีกลุ่มกิ้งก่ากลายพันธุ์

หยางป๋อตอนนี้ควบคุมหุ่นยนต์ได้ง่ายมาก มือหนึ่งจับคันบังคับ มือหนึ่งจับแป้นพิมพ์ ไม่ต้องขยับตัว

พลังด้านแสงและพลังงานไฟฟ้าจำลองสัญญาณออกไป หุ่นยนต์ของหยางป๋อจึงเคลื่อนที่ในโลกใต้ดินได้เร็วกว่าเดิมหลายเท่า

“นี่บ้าแน่ ในโลกใต้ดินใช้เจ็ตแพ็ค…” ในเกมผู้เล่นส่วนใหญ่อยู่ในโลกใต้ดิน มีผู้เล่นเห็นหยางป๋อใช้เจ็ตแพ็คก็ตกใจ

เพราะในโลกใต้ดินจับสัตว์กลายพันธุ์ง่ายกว่า มีหินขวาง ในพื้นดินสัตว์กลายพันธุ์วิ่งหนีได้ง่าย

“ใช่ โลกใต้ดินซับซ้อน ใช้เจ็ตแพ็คมีปัญหาแน่นอน”

“ถ้าหุ่นยนต์ของหมอนี่พังแล้วจะต้องร้องไห้แน่”

“มีคนบางคนคิดว่าตัวเองเก่ง บริษัทเกมฟ้องคนไป 1000 กว่าคน คนพวกนี้ไม่ซ่อมหุ่นยนต์ สุดท้ายส่วนใหญ่ล้มละลาย”

“เกมนี้มันโกง แต่ก็ทำเงินได้เยอะ”

“ดีแล้ว คนพวกนี้ถ้าทำเงินได้หมด เราก็ทำภารกิจยากขึ้น” ผู้เล่นพวกนี้รวมกลุ่มกันล่าสัตว์กลายพันธุ์ในโลกใต้ดินเพื่อหาเงิน

หยางป๋อไม่ได้ยินที่พวกเขาพูด มุ่งหน้าต่อไป

แต่เดินไปเจอมนุษย์กลายพันธุ์หลายคนขวางทาง

หยางป๋อมองมนุษย์กลายพันธุ์ที่ทำท่าทาง ส่งเสียงที่ฟังไม่รู้เรื่อง

“กองทัพกลัวผู้เล่นจะติดต่อกับมนุษย์กลายพันธุ์หรือ?” หยางป๋อรู้สึกหมดคำพูด มนุษย์กลายพันธุ์พูดภาษาสหภาพได้นะ

ดูอยู่สักพัก หยางป๋อเข้าใจว่าพวกนี้ต้องการระเบิดคลื่นกระแทกของเขา

อีกฝ่ายพาหยางป๋อไปที่หนึ่ง มีสัตว์กลายพันธุ์ถูกมัดอยู่

“โอ้โห!” หยางป๋อคิดออกว่าจะหาเงินง่ายๆ ได้เป็นพ่อค้าคนกลางดีกว่า ไปหาเองทำไม

หยางป๋อสังเกตสัตว์กลายพันธุ์ที่ถูกมัด คิดราคา แล้วใช้หุ่นยนต์แตะสัตว์กลายพันธุ์สองสามตัว แล้วเดินไปอีกฝั่ง

มนุษย์กลายพันธุ์เห็นหุ่นยนต์ของหยางป๋อแตะสัตว์กลายพันธุ์ก็ดีใจ แต่เห็นหยางป๋อเดินไปไกลก็งงตามไป

มนุษย์กลายพันธุ์งง หยางป๋อไม่ต้องการหรือ ทำไมเดินไป?

เห็นหยางป๋อหยิบระเบิดคลื่นกระแทกออกมาวาง แล้วมองไปที่มนุษย์กลายพันธุ์ มนุษย์กลายพันธุ์ส่ายหัว หยางป๋อหยิบอีกลูก

มนุษย์กลายพันธุ์พยักหน้า หยางป๋อโยนระเบิดสองลูกไปที่หนึ่ง

“ไม่สามารถแลกเปลี่ยนกับมนุษย์กลายพันธุ์โดยตรงได้” หยางป๋อเข้าใจความคิดของกองทัพ จึงไม่แลกเปลี่ยนโดยตรง

มนุษย์กลายพันธุ์งง ไปเก็บระเบิดกลับมาดู ไม่มีปัญหา

แล้วปล่อยสัตว์กลายพันธุ์ที่หยางป๋อต้องการไว้ เอาสัตว์กลายพันธุ์ที่หยางป๋อไม่ต้องการไป

หยางป๋อหยิบอาวุธหุ่นยนต์ ทุบสัตว์กลายพันธุ์ให้สลบ แล้วเก็บในอุปกรณ์เก็บของของหุ่นยนต์

“กลับไปดูหน่อย” หยางป๋อควบคุมหุ่นยนต์รีบกลับไป ถ้าใช้ระเบิดคลื่นกระแทกแลกเปลี่ยนกับมนุษย์กลายพันธุ์ได้ ต้องเตรียมระเบิดคลื่นกระแทกเพิ่ม

เพราะถ้าวิธีการแลกเปลี่ยนนี้ถูกเจ้าหน้าที่เกมรู้ ราคาของระเบิดคลื่นกระแทกจะสูงขึ้น

“ยังมีวัสดุอื่นๆ ไหม?”

“ต้องเก็บวัสดุแล้ว” ขณะวิ่งกลับ หยางป๋อคิด

“ไม่ไหว ก็ให้เทียหนิวบอกหวงเหลาซาน แล้วแลกเปลี่ยนลับๆ” หยางป๋อคิดแผนอีก

“หมอนี่กลับมาเร็วขนาดนี้?” ผู้เล่นที่อยู่ในโลกใต้ดินตกใจที่หยางป๋อกลับมาเร็ว

“สัตว์กลายพันธุ์ฉลาด เสียงดังแบบนี้ พวกมันหนีไปหมดแล้ว!”

“ย้ายที่เถอะ มีคนโง่แบบนี้ อย่าหวังว่าจะเจอสัตว์กลายพันธุ์”

“หมอนี่คงซื้อข้อมูลจากฟอรัม เกมนี้สัตว์กลายพันธุ์ไม่รีเฟรชที่เดิม”

“มันหลอกได้แค่ผู้เล่นใหม่ เราไม่ซื้อข้อมูลหรอก” ผู้เล่นพูดกัน คิดว่าหยางป๋อถูกหลอก

(จบบท)