บทที่ 312 การสังหาร

หยางป๋อในน้ำมีความสามารถในการรับรู้ที่แข็งแกร่งมาก ทักษะระดับปรมาจารย์ในการว่ายน้ำเป็นความสามารถแฝง รวมถึงการตรวจจับด้วยคลื่นเสียงที่เป็นแบบพาสซีฟ ทำให้เขาสามารถระบุตำแหน่งของการสั่นสะเทือนของพลังงานได้อย่างรวดเร็ว

"นี่เป็นคนที่มาปกป้องหวังมู่เสวียหรือ?" หยางป๋อพบยานดำน้ำลำหนึ่งในแม่น้ำ ยานดำน้ำมีความยาวกว่า 100 เมตร สูงราว 18-19 เมตร รูปร่างทั้งหมดเป็นทรงรีแบน

"ไม่ชอบมาพากล ทางการไม่น่าจะรู้ว่าหวังมู่เสวียมาที่นี่นะ?"

"ผู้หญิงคนนั้นพูดจาอ้ำอึ้ง ไม่ได้บอกชัดๆ ว่าเจอเหตุการณ์อะไรมา เนื่องจากข้อจำกัดของตัวตนเดิม ฉันก็ถามไม่ได้"

"ลองจัดการดูสักหน่อยดีไหม?" ขณะที่หยางป๋อกำลังลังเล เขาก็พบว่ายานดำน้ำได้เปิดประตูด้านข้าง แล้วหุ่นยนต์ลำหนึ่งก็ปรากฏตัว ตามมาด้วยลำที่สอง และลำที่สาม

"หุ่นยนต์ไม่ได้มาตรฐาน? ดูแล้วไม่น่าไว้ใจ!" หยางป๋อเห็นหุ่นยนต์เหล่านี้ก็รู้สึกว่ามีปัญหา

สหภาพมีข้อกำหนดเข้มงวดเกี่ยวกับความสูงของหุ่นยนต์ โดยทั่วไปหุ่นยนต์ต้องสูงไม่ต่ำกว่า 8 เมตร ยกเว้นหุ่นยนต์พิเศษบางประเภท เช่น ที่ใช้ทำความสะอาดท่อระบายน้ำ ดับเพลิงและกู้ภัย เป็นต้น

ที่มาของกฎนี้เป็นเพราะในช่วงแรก มีนักขับหุ่นยนต์บางคนใช้หุ่นยนต์บุกเข้าไปในอาคารและสังหารผู้บริสุทธิ์อย่างไร้ปรานี

ยกเว้นอาคารสาธารณะบางแห่ง อาคารพาณิชย์และที่อยู่อาศัยส่วนใหญ่มีความสูงไม่ถึง 8 เมตร นั่นหมายความว่า จากอีกมุมมองหนึ่ง มันจำกัดความเป็นไปได้ที่หุ่นยนต์จะเข้าไปในอาคารได้

แต่ตอนนี้หุ่นยนต์สามลำนี้สูงเพียง 5 เมตรกว่าๆ และมีรูปทรงที่เพรียวลม

หุ่นยนต์ทั้งสามลำที่สูง 5 เมตรกว่าเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วในน้ำ มุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่ตั้งของวิลล่าหยางป๋อ

"อย่าทำให้ที่อยู่ของฉันยุ่งเหยิง" หยางป๋อตัดสินใจกำจัดหุ่นยนต์ทั้งสามลำนี้ก่อน

ในวินาถัดมา ร่างกายของหยางป๋อขยายใหญ่ขึ้น กลายเป็นร่างยักษ์สูง 5 เมตร เขาคว้าหุ่นยนต์ลำแรกไว้ด้วยมือเดียว

ทักษะ: ฉีกกระชาก!

หยางป๋อในสภาพยักษ์ล่องหนใช้มือทั้งสองออกแรง ฉีกหุ่นยนต์ลำแรกออกเป็นสองส่วนด้วยเสียงดังกร๊อบ

หุ่นยนต์ทั้งลำพลันปะทุเปลวไฟ เขาโยนซากหุ่นยนต์ทิ้งไป มันถูกคลื่นน้ำที่เชี่ยวกรากพัดพาไป

หุ่นยนต์อีกสองลำที่อยู่ไม่ไกลกันนัก ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น เรดาร์ก็ไม่แสดงสัญญาณใดๆ

แล้วในวินาถัดมา หุ่นยนต์อีกลำหนึ่งก็ถูกพลังมหาศาลบิดเบี้ยว จนเห็นประกายไฟฟ้าวาบขึ้นใต้น้ำ

หุ่นยนต์ลำที่สามพยายามหนีสุดกำลัง พร้อมกับติดต่อยานแม่อย่างตื่นตระหนก

แต่น่าเสียดาย ไม่กี่วินาทีต่อมา หุ่นยนต์ลำนี้ก็ถูกพลังมหาศาลบางอย่างบิดเบี้ยวเช่นกัน นักขับหุ่นยนต์กระหน่ำทุบห้องขับที่บิดเบี้ยวอย่างสิ้นหวัง มองดูตัวเองถูกกระแสน้ำเชี่ยวกรากพัดพาลงสู่ทะเล

เขาหวังเพียงว่ายานแม่จะส่งหน่วยกู้ภัยมาช่วยเหลือโดยเร็วที่สุด

ตอนนี้กระแสน้ำในแม่น้ำรุนแรงเพียงใด ปริมาณน้ำมากกว่าปกติอย่างน้อย 50 เท่า น้ำฝนจากพายุที่ตกลงมาในเมืองและบริเวณเทือกเขาด้านหลังเกือบทั้งหมดไหลออกทางแม่น้ำสายนี้

"ทักษะฉีกกระชากนี่ดูเหมือนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ!" หยางป๋อลดขนาดร่างกายลง พลางบ่นในใจ

จากนั้นเขาหันไปเห็นยานดำน้ำปล่อยหุ่นยนต์ขนาดเล็กออกมาหลายตัว หุ่นยนต์เหล่านี้ลอยตามกระแสน้ำลงสู่ทะเล

"ดูเหมือนจะออกไปช่วยคน ตราบใดที่ไม่เข้ามาในเขตของฉัน ก็ไม่เป็นไร" หยางป๋อไม่อยากให้มีคนตายในที่ดินของเขา ไม่อย่างนั้นต่อไปเวลาเข้าออกนึกถึงเมื่อไหร่ก็จะรู้สึกขยะแขยง

ระหว่างที่อีกฝ่ายปล่อยหุ่นยนต์ขนาดเล็ก หยางป๋อก็แอบเข้าไปในยานดำน้ำโดยใช้การล่องหน

"พวกนี้เป็นองค์กรอะไรกัน? มาทำอะไรในทะเลบนดาวดวงนี้ หรือว่าจะมีฐานผลิตใต้ทะเล?" ความคิดอันกล้าหาญหนึ่งผุดขึ้นในหัวของหยางป๋อ ครั้งที่แล้วก็มียานดำน้ำลำหนึ่ง คราวนี้ก็มีอีก

การผลิตสิ่งเหล่านี้ แค่มีโรงงานอัตโนมัติในที่ลับตาสักแห่ง ก็สามารถผลิตสิ่งที่ต้องการได้อย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย

หยางป๋อเข้าไปในส่วนที่ปล่อยหุ่นยนต์ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นทางเข้าออกของคนด้วย หลังจากเข้าไปแล้ว ด้านในก็สูบน้ำออกจนแห้ง

จากนั้นประตูอีกด้านก็เปิดออก มีหุ่นยนต์แบบเดียวกับที่เห็นก่อนหน้านี้สองลำเข้ามา

หยางป๋อฉวยโอกาสนี้เล็ดลอดเข้าไปในยานทางประตูอีกด้าน

"ดูจากการจัดวาง นี่คือยานแม่ของหุ่นยนต์!" หยางป๋อเข้ามาด้านใน พบว่าภายในมีหุ่นยนต์อีกสิบกว่าลำ ทั้งขนาดใหญ่สูง 8 เมตร และขนาดเล็ก 5-6 เมตร นอกจากนี้ยังมีหุ่นยนต์ไร้คนขับอีกด้วย

ไม่นานหยางป๋อก็มาถึงห้องควบคุม มีคนหนึ่งกำลังพูดว่า "สัญญาณของเป้าหมายหายไปแถวนี้ และสถานที่ที่มีความเป็นไปได้มากที่สุดที่จะซ่อนตัวในละแวกนี้ และสามารถบดบังสัญญาณได้ ก็คืออาคารหลังนี้"

อีกคนหนึ่งขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางกล่าว "อาคารหลังนี้เป็นแบบป้อมปราการ เว้นแต่จะใช้อาวุธที่ทรงพลังกว่านี้ถึงจะทำลายการป้องกันของมันได้ ถ้าเป้าหมายหลบซ่อนอยู่ในป้อมใต้ดิน พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้"

"ตามข้อมูล เจ้าของบ้านได้ออกไปแล้ว พวกเราสามารถกล้าได้มากขึ้น แค่พวกเราเคลื่อนที่เร็วพอ คนอื่นก็จับพวกเราไม่ได้" มีอีกคนหนึ่งพูด

"แล้วหุ่นยนต์สามลำเมื่อกี้ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?"

"สถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก หุ่นยนต์สูญเสียพลังงานแล้ว และระบบพลังงานก็เสียหาย ดูเหมือนจะถูกพลังมหาศาลบิดเบี้ยว?" อีกคนหนึ่งตอบ

"เจอต้นไม้หรืออะไรทำนองนั้นหรือเปล่า?" คนที่พูดแรกสุดถาม

"ไม่แน่ใจ ยานแม่ของเราไม่ได้เปิดการตรวจจบเชิงรุก ไม่อย่างนั้นจะเปิดเผยตำแหน่งของเรา หุ่นยนต์มีความสามารถในการตรวจจับใต้น้ำที่จำกัดมาก และก็ไม่ได้เปิดโซนาร์แบบเชิงรุก อีกอย่าง โซนาร์ก็ไม่ค่อยมีประสิทธิภาพในการตรวจจับต้นไม้"

ในห้องควบคุมมีคนเจ็ดคน โดยสองคนในนั้นดูเหมือนจะไม่ใช่พวกเดียวกับอีกห้าคน

ตอนนี้หนึ่งในสองคนนั้นก็เอ่ยปากขึ้น "พวกองค์กรฮุยจิ่นของพวกแกทำงานได้ห่วยแตกขนาดนี้เลยเหรอ ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นหลุดมือไปได้ทั้งที่มีโอกาสดีๆ แบบนี้!"

"นั่นเป็นเพราะข้อมูลของพวกแกไม่แม่นยำ อีกฝ่ายมีผ่าท้องฟ้าตั้งสองอัน น่าเสียดายที่พวกแกเป็นคนในตระกูลเดียวกับผู้หญิงคนนั้น" คนที่พูดแรกสุดย้อนกลับไป

หยางป๋อฟังมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องฟังต่อแล้ว พอดีตอนนั้นคนด้านหน้าก็พูดขึ้น "คราวนี้เพิ่มหุ่นยนต์อีกสองลำ เตรียมพร้อมแล้วให้ยานแม่ยิงจรวด พอหุ่นยนต์หลายลำบุกเข้าไปแล้ว พวกเราก็จะระเบิดหุ่นยนต์จากระยะไกล แบตเตอรี่ปฏิสสารของหุ่นยนต์สี่ลำระเบิดพร้อมกัน พลังระเบิดก็เพียงพอที่จะทำลายป้อมปราการได้"

"ไอ้พวกชั่วช้า!" หยางป๋อได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกหัวเสีย แบตเตอรี่ของหุ่นยนต์ล้วนมีคุณสมบัติอันตรายสูง

ในช่วงแรกของการต่อสู้ระหว่างหุ่นยนต์ นักขับหุ่นยนต์หลายคนเมื่อเผชิญหน้ากับความตาย ก็มักจะระเบิดหุ่นยนต์ ซึ่งมีพลังทำลายล้างเทียบเท่ากับระเบิดปรมาณูขนาดเล็ก

ต่อมาทุกคนพบว่าการระเบิดหุ่นยนต์สร้างมลพิษรุนแรงเกินไป และต้องใช้เวลาและแรงงานมากในการฟื้นฟูในภายหลัง

ดังนั้นทุกฝ่ายจึงมีข้อตกลงร่วมกันว่า เมื่อนักขับหุ่นยนต์ยอมจำนน ห้ามฆ่านักขับหุ่นยนต์ และแบตเตอรี่ของหุ่นยนต์ก็ถูกเพิ่มโปรแกรมความปลอดภัย

ในระหว่างที่หุ่นยนต์สองลำใหม่มาถึงจุดออก หยางป๋อก็แอบตามออกไปโดยใช้การล่องหน

เมื่อออกมาในแม่น้ำ หยางป๋อยังคงล่องหนอยู่ เขาเรียกหุ่นยนต์ของตัวเองออกมา ในวินาทีที่หุ่นยนต์ปรากฏตัว หยางป๋อก็เข้าไปในหุ่นยนต์ทันที

ตอนนี้ในยานดำน้ำก็มีเสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นอย่างฉับพลัน

คนในห้องควบคุมต่างตกใจ แล้วในวินาทีถัดมา ระบบอัจฉริยะของยานดำน้ำก็ส่งเสียงเตือน: ระบบพลังงานถูกโจมตี!

ยานดำน้ำลำนี้ไม่มีโล่พลังงาน หุ่นยนต์ของหยางป๋อถืออาวุธหุ่นยนต์ขนาดใหญ่ ขุดเจาะรูบนตัวยานดำน้ำโดยตรง ไม่ถึงสองวินาที หยางป๋อก็เห็นเครื่องยนต์หลักของยานดำน้ำ

จากนั้นเขาหยิบระเบิดแม่เหล็กไฟฟ้าสองลูกออกมาจากคลังเก็บของของหุ่นยนต์ นี่คือของดีที่หยางป๋อได้มาครั้งก่อนและเก็บไว้ในคลังของหุ่นยนต์

แล้วหยางป๋อก็รีบเก็บหุ่นยนต์กลับ ใช้ทักษะว่ายน้ำระดับปรมาจารย์พุ่งผ่านหุ่นยนต์หลายลำไปอย่างรวดเร็ว

เพียงสองวินาที หยางป๋อก็พุ่งเหมือนปลาบินมาถึงฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำ ซึ่งเป็นเขตแดนของเขาเอง

ส่วนตำแหน่งของยานดำน้ำ จู่ๆ ก็มีแสงพลังงานสว่างจ้าพุ่งออกมา ประกายไฟฟ้าพุ่งขึ้นจากผิวน้ำในชั่วพริบตา ทำให้ผิวน้ำทั้งหมดสว่างไสว

ควบคุมจิตใจ +32!

เชี่ยวชาญหุ่นยนต์ +16!

เชี่ยวชาญหุ่นยนต์ +16!

...

ข้อความแรกที่ปรากฏทำให้หยางป๋อที่กำลังล่องหนอยู่ตกใจ ไม่คิดว่าในยานดำน้ำนี้จะมีปลาใหญ่ด้วย

"ผู้มีพลังพิเศษด้านพลังจิตระดับ A ดูเหมือนว่าบาดแผลบนตัวหวังมู่เสวียคงเป็นฝีมือคนนี้ แต่ทำไมเขาถึงไม่มีผ่าท้องฟ้าล่ะ?"

"แต่ทำไมเราถึงไม่เห็นล่ะ?" หยางป๋อครุ่นคิดเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สนใจต่อ เพราะที่ริมฝั่งยังมีปลาตายอีกสี่ตัว... เอ๊ย คนตายอีกสี่คน

หุ่นยนต์สี่ลำเพิ่งขึ้นฝั่ง ก็ได้ยินเสียงเตือนเร่งด่วนดังขึ้นภายในหุ่นยนต์ ตอนนี้ยานดำน้ำที่อยู่ไกลออกไปเพิ่งระเบิด

นักขับหุ่นยนต์ทั้งสี่คนมองเห็นประกายไฟพลังงานพุ่งขึ้นฟ้า พวกเขางุนงงไปชั่วขณะ

แล้วในวินาทีถัดมา พวกเขาก็พบเหตุการณ์ที่น่าสยองกว่านั้น หุ่นยนต์ลำหนึ่งบิดเบี้ยวไปทั้งตัวอย่างไร้สาเหตุ ราวกับถูกพลังมหาศาลบางอย่างบีบเค้น เห็นเลือดพุ่งออกมาจากห้องขับที่บิดเบี้ยว

จากนั้นหุ่นยนต์ลำที่สองก็รู้สึกว่าตัวเองถูกพลังลึกลับบางอย่างยึดจับ เสียงกรีดร้องดังลั่นในช่องสื่อสาร

หุ่นยนต์อีกสองลำรีบวิ่งหนี แต่หนึ่งในนั้นจู่ๆ ก็ลอยขึ้นฟ้า ถูกก้อนหินหนักอย่างน้อยหนึ่งตันทุบใส่ หุ่นยนต์ล้มลงกับพื้นทันที แล้วหุ่นยนต์ลำสุดท้ายก็เห็นภาพที่น่าสยองยิ่งกว่า หุ่นยนต์ที่ล้มลงอยู่บนพื้นแม่น้ำที่แข็ง ทั้งตัวถูกพลังมหาศาลบางอย่างบดขยี้ลงบนหาดแม่น้ำ เลือดพุ่งออกมาจากหุ่นยนต์ที่ถูกบิดเบี้ยวแล้วถูกสายฝนที่กระหน่ำพัดพาไป

หุ่นยนต์ลำสุดท้ายไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เปิดโหมดบ้าคลั่งวิ่งหนี แต่ในวินาทีถัดมา ยานรบลำหนึ่งบินผ่านท้องฟ้ามาอย่างรวดเร็ว จรวดสองลูกพุ่งฝ่าสายฝนที่กระหน่ำ พุ่งเข้าชนหุ่นยนต์ลำสุดท้าย

ส่วนที่ผิวน้ำไกลออกไป สามารถเห็นแสงพลังงานที่ปล่อยออกมาจากใต้น้ำ นั่นคือเครื่องยนต์พลังงานของยานดำน้ำที่ยังคงปล่อยพลังงานออกมา

หยางป๋อเห็นภาพนี้แล้วก็กลับลงไปในน้ำ แล้วรีบออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว

เพราะบนท้องฟ้า ยานรบหลายลำบินผ่านมา และไกลออกไปในเมืองก็มีแสงสว่างเคลื่อนที่เข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

"ผู้หญิงคนนี้ไม่เป็นที่ต้อนรับในตระกูลขนาดไหนกัน คนในตระกูลเดียวกันถึงกับร่วมมือกับคนนอก"

"แต่ผู้มีพลังพิเศษด้านพลังจิตระดับ A บนยานดำน้ำนั่นคืออะไรกัน?" หยางป๋อสงสัยมาก

"หรือว่าถูกหวังมู่เสวียทำร้ายจนบาดเจ็บ กำลังพักฟื้นอยู่บนนั้น?" หยางป๋อครุ่นคิดในใจ แล้วรีบมุ่งหน้าไปยังบาร์ เดี๋ยวค่อยหาโจวรุ่ยสอบถามข่าว

พอหยางป๋อเพิ่งจากไป ที่เกิดเหตุก็มียานรบมากมาย รวมถึงยานอวกาศ เมื่อทุกคนเห็นแสงที่ส่องสว่างใต้ผิวน้ำก็ตกตะลึง

ต้องรู้ว่า ในฤดูพายุนี้ น้ำในแม่น้ำขุ่นมาก แต่กลับสามารถมองเห็นแสงส่องผ่านน้ำที่ขุ่นลึก 30-40 เมตรได้

และจากประกายไฟพลังงานที่เห็นได้ ก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ของธรรมดา

ขณะนี้ในห้องออนไลน์ที่วิลล่าของหยางป๋อ นาฬิกาข้อมือของโจวรุ่ยได้รับภาพและข้อมูลบางอย่าง เธอตกใจมาก

"ดูนี่สิ!" โจวรุ่ยแสดงภาพให้หวังมู่เสวียดู

"ดูเหมือนมีคนต้องการให้ฉันตาย ถึงกับไล่ล่ามาถึงริมแม่น้ำ ตอนที่ฉันอยู่ริมแม่น้ำถึงพบว่านาฬิกาสื่อสารที่ฉันพกมาน่าจะถูกดัดแปลง"

"แต่พลังของพวกเธอช่างเกินความคาดหมายของฉันจริงๆ" หวังมู่เสวียมองภาพถ่ายที่เกิดเหตุ

โจวรุ่ยได้รับข้อมูลนี้จากคนของสมาคมนักล่าเงินรางวัล สมาคมนักล่าเงินรางวัลช่วยรักษาความปลอดภัยในครั้งนี้ ดังนั้นเมื่อพบเหตุการณ์ผิดปกติ คนของสมาคมนักล่าเงินรางวัลก็รีบมาถึง

"ขอบคุณสำหรับคำชม!" โจวรุ่ยเดาว่าน่าจะเป็นฝีมือของซานเย่ และรู้สึกหวาดกลัวพลังอันแข็งแกร่งในมือของซานเย่

"ยานดำน้ำ? หุ่นยนต์? ดูเหมือนว่าบางคนจะมีฐานที่มั่นบนดาวดวงนี้" หวังมู่เสวียมองภาพที่ทยอยส่งมาเรื่อยๆ

ทางการออกปฏิบัติการทันที ส่งยานอวกาศขนาดเล็กยาว 100 เมตรลำหนึ่ง ใช้แขนกลยาวๆ รัดยานดำน้ำด้านล่างเอาไว้

ซากยานดำน้ำถูกลากขึ้นมา เครื่องยนต์พลังงานปล่อยแสงสว่างจ้าออกมาเหมือนดวงอาทิตย์

ตอนนี้โจวรุ่ยเปิดม่านหน้าต่าง เปลี่ยนโหมดของหน้าต่าง สามารถมองเห็นแสงสว่างจ้าที่ปรากฏในสายฝนที่ตกกระหน่ำไกลออกไป

"คนของพวกเธอเป็นใครกัน? ยานดำน้ำนี้น่าจะมีระบบทำลายตัวเอง แต่กลับไม่มีเวลาเปิดใช้งานระบบทำลายตัวเองเลย?" หวังมู่เสวียมองไปที่โจวรุ่ยด้วยความสงสัย พลังของน้องสาวคนนี้ดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าที่เธอเห็นมากนัก

"ไม่สามารถเปิดเผยได้ ฉันแค่บอกได้ว่าเป็นฝีมือของพันธมิตรของเรา รวมถึงเรื่องนักฆ่าผีเสื้อเงินและเรื่องอื่นๆ ครั้งก่อน และพันธมิตรของเราก็รู้เบาะแสของปาจิงเหลียนมานานแล้ว" โจวรุ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเจือความภาคภูมิใจเล็กน้อย

หวังมู่เสวียได้ยินแบบนั้นก็ตกใจจริงๆ "แนะนำอีกฝ่ายให้ฉันรู้จักได้ไหม? ในฐานะ*นายพลของจักรวรรดิ* ฉันจะไม่ทำให้พวกเธอผิดหวังแน่นอน"

โจวรุ่ยมองหวังมู่เสวียแล้วหัวเราะคิกคัก "ขอโทษนะ ตอนนี้ฉันเป็นพันธมิตรอย่างเป็นทางการของดาวซันเหยว่ เธอก็รู้ว่าในสหภาพนี้ ฝ่ายทหารกับรัฐบาลเป็นสิ่งที่ไม่อาจเดิมพันพร้อมกันได้"

"อีกอย่าง ความสามารถในการสร้างภาพลวงตาของเธอนี่เก่งกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนะ แต่อย่าลืมสิว่าตอนนี้เธอยังไม่ได้เป็นนายพลของจักรวรรดิ ปัญหายุ่งยากที่อยู่เบื้องหลังเธอยังมีอีกเพียบ บางทีอาจตายก่อนที่จะได้เป็นนายพลด้วยซ้ำ" โจวรุ่ยเปิดโปงภาพลวงตาของหวังมู่เสวียโดยตรง

สีหน้าของหวังมู่เสวียไม่ค่อยดีนัก ตัวเธอเองเติบโตเร็วเกินไป ไม่ได้สร้างฐานสนับสนุนที่เพียงพอ แม้จะมีคนบางส่วนหันมาสนับสนุนเธอ แต่คนพวกนั้นมีความคิดอย่างไรกันแน่? ตอนนี้ยังแยกแยะไม่ออกในชั่วขณะ

"เธอน่าจะรีบออกไปได้แล้วนะ ดาวดวงนี้ไม่เหมาะกับเธอ!" โจวรุ่ยยิ้มพลางพูด

"ดูการแต่งตัวของเธอสิ อยากล่อลวงหยางป๋อเหรอ?" หวังมู่เสวียมองแสงสว่างที่ค่อยๆ จางหายไปในระยะไกล ซากยานดำน้ำกำลังถูกขนย้ายออกไป เพราะเครื่องยนต์พลังงานเสียหายระเบิด อาจมีรังสี พร้อมกับมองการแต่งกายที่สวยงามของโจวรุ่ยและถาม

"ฉันทำอะไรไม่จำเป็นต้องอธิบายให้เธอฟัง แต่ฉันสงสัยจริงๆ ว่าทำไมเธอซึ่งเป็นผู้มีพลังพิเศษระดับ A และเป็นนายพลของจักรวรรดิ ถึงมาที่บ้านของหยางป๋อ?" โจวรุ่ยก็สงสัยในใจเช่นกัน

ปล.จากผู้แปล(คนแต่งใช้คำว่าจักรวรรดิ แต่ว่าหวังมู่เสี่ยวอยู่ตอนนี้มันฝั่ง สหภาพ อันนี้ก็ค่อนข้างงงนะครับ แต่จะแปลตามนี้ก่อนะ 帝国 = จักรวรรดิ ถ้ายังหลายๆตอนผมจะเปลี่ยนให้ตรงนะครับ)

(จบบท)