บทที่ 200: เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง

คนของสมาคมนักล่าเงินรางวัลรีบเก็บของเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไป

หยางป๋อเดินตามประธานหัวโล้น พวกเขากำลังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วในเทือกเขาหินแดง ดูเหมือนว่าจะใช้พลังของร่างกายโดยไม่ใช่พลังพิเศษ

แต่คนพวกนี้ถือปืนแม่เหล็กไฟฟ้าไว้ด้วย

“ไม่ใช่คนของเมืองออร์ม่า?” หยางป๋อเดินตามประธานหัวโล้น สังเกตว่าประธานหัวโล้นไม่ได้ไปในทิศทางที่เขาอยู่

ร่างกายของประธานหัวโล้นแข็งแรงมาก เดินทางโดยไม่หยุดพักจนถึงเที่ยงวันถัดมา ระหว่างทางออกจากเทือกเขาและผ่านทะเลทรายโกบี แม้จะเป็นกลางวัน ประธานหัวโล้นก็ยังสวมผ้าคลุมเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว โดยไม่กลัวระบบเตือนภัยจากท้องฟ้า

“ดูเหมือนผ้าคลุมนี้จะมีอะไรพิเศษ” หยางป๋อคิด

ตอนบ่ายวันถัดมา ประธานหัวโล้นก็หาที่พักสักสองสามชั่วโมงแล้วออกเดินทางต่อ พอถึงเช้ามืดวันที่สามก็ถึงเมืองอีกแห่งหนึ่ง

ที่นี่อยู่ห่างจากเมืองที่หยางป๋ออยู่ถึง 2200 กิโลเมตร

“เมืองออนเซ็น!” หยางป๋อรู้ว่าเมืองนี้เรียกว่าเมืองออนเซ็น

เมืองออนเซ็นเป็นเมืองที่ดีที่สุดของทวีปตะวันออก เมืองนี้อยู่ห่างจากชายทะเล 400 กิโลเมตร เป็นที่ราบสูงสูงประมาณ 1500 เมตร

ที่ราบนี้เป็นเมืองที่ดีที่สุดของดาวดวงนี้ เพราะในที่ราบมีบ่อน้ำพุร้อนมากมาย และมีแม่น้ำที่ไหลยาวไปถึงทะเลกว่า 600 กิโลเมตร

ที่ราบนี้มีรูปร่างเหมือนไข่เป็ด ยาว 60 กิโลเมตร กว้าง 40 กิโลเมตร

“เจ้าของฟาร์ม?” ประธานหัวโล้นเดินตรงไปที่ฟาร์มห่างจากเมืองออนเซ็นหลายกิโลเมตร ที่นี่เป็นที่ราบเล็ก ๆ กว้างเพียง 20 กว่าตารางกิโลเมตร

ประธานหัวโล้นมาถึงจุดที่อยู่ห่างจากฟาร์มประมาณกิโลเมตรกว่า ๆ แล้วผลักผนังหินออกปรากฏเป็นประตู

ประธานหัวโล้นมองซ้ายขวาแล้วเข้าไปข้างใน

หยางป๋อก็ตามเข้าไปทันที พบว่านี่เป็นอุโมงค์

ประธานหัวโล้นเดินลงบันไดมาแล้วเปิดห้อง ห้องนี้ถูกหุ้มด้วยโลหะสีเงิน หยางป๋อรู้ว่านี่เป็นมาตรการป้องกันการแอบฟัง

ประธานหัวโล้นเก็บปืนแม่เหล็กไฟฟ้าและผ้าคลุม แล้วเดินไปที่ห้องน้ำ หยิบกล่องออกมาจากตู้เซฟเชิงกล จากนั้นก็ฉีดยาบางอย่างให้ตัวเอง

ฉากต่อไปทำให้หยางป๋ออึ้ง เพราะตอนแรกเห็นว่าเป็นชายวัยกลางคนหัวโล้น

แต่หลังจากฉีดยาไปแล้ว ชายวัยกลางคนหัวโล้นนี้ค่อย ๆ กลายเป็นผู้หญิง ใบหน้าของเขากระตุกแล้วเปลี่ยนเป็นผู้หญิงผิวขาวตาสีฟ้า

ผู้หญิงคนนี้ถูหน้าแรง ๆ แล้วก็ฉีดยาอีกครั้งที่แขน

จากนั้นผมยาวสีดำเป็นลอนก็ขึ้นมา

“เป็นผู้หญิงจริง ๆ หรือ?” หยางป๋อรู้ว่าดาวดวงนี้มีเรื่องแปลก ๆ มากมาย แต่ไม่คิดว่าจะมีเรื่องแปลกขนาดนี้

ยาสร้างผมยาวจริง ๆ แล้วดูง่ายสำหรับหยางป๋อ แค่ไม่ขัดแย้งกับพลังในร่างกายก็เพียงพอแล้ว

ประธานหัวโล้น กลายจากชายวัยกลางคนเป็นผู้หญิงวัยยี่สิบกว่า ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

ผู้หญิงคนนี้ถอดชุดเกราะเก็บในตู้ หยางป๋อรู้สึกเหมือนเห็นลิง บางทีเป็นเพราะผลของยา ผู้หญิงคนนี้มีขนเยอะมาก แต่ดูยังไงก็เป็นผู้หญิง มีลักษณะของผู้หญิงชัดเจน

จากนั้นผู้หญิงคนนี้ก็หยิบเครื่องฉายเลเซอร์มา ส่องไปที่ผิวตัวเองจนขนร่วงหมด

ผู้หญิงคนนี้ทำความสะอาดห้องน้ำแล้วก็อาบน้ำโดยไม่ปิดประตู

หลังอาบน้ำเสร็จก็เปลี่ยนเป็นชุดธรรมดาของผู้หญิง แล้วเดินออกจากห้องไปตามอุโมงค์

หยางป๋อเห็นการเดินที่สง่างามของผู้หญิงคนนี้แล้วก็รู้สึกสยองเล็กน้อย “นี่เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่?”

เดินไปประมาณสิบนาที ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เดินไปสุดอุโมงค์ แต่กดปุ่มแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องใต้ดิน

ผู้หญิงคนนี้ตรวจดูห้องใต้ดินแล้วปิดประตู

นี่เป็นห้องใต้ดินธรรมดา มีถังไม้และสิ่งของต่าง ๆ

มีบันไดขึ้นไปข้างบน หยางป๋อตามผู้หญิงคนนี้ขึ้นบันได เปิดประตูก็พบว่าที่นี่เป็นห้องนั่งเล่นของบ้านในฟาร์ม

หยางป๋อมองออกไปจากหน้าต่างพบว่านี่เป็นอาคารบนเนินเขาของฟาร์ม

จากที่นี่สามารถมองเห็นที่ราบเล็ก ๆ ทั้งหมดได้ รอบ ๆ มีอาคารอื่น ๆ และถนนที่นำออกไปข้างนอก

ผู้หญิงคนนี้เดินออกไปนอกบ้าน มีระเบียงหน้าบ้าน มีบันไดลงไปข้างล่าง ระเบียงมีราวกั้นทำจากไม้ธรรมชาติ

ที่ข้างหนึ่งของระเบียงมีโต๊ะไม้ยาว สีของโต๊ะมีรอยด่างเหมือนถูกแดดและลมมานาน

ทั้งสองด้านของโต๊ะมีม้านั่งไม้ยาว ประมาณห้าเมตร

“พ่อ” ผู้หญิงคนนี้เรียกชายกลางคนที่นั่งใส่เสื้อแขนยาวทำงาน ชายกลางคนมีผมสั้นสีเงิน ดวงตาสีดำ ผิวขาว รูปร่างแข็งแรงมาก เขาดูไกลออกไปที่ฟาร์มโดยไม่มองผู้หญิงคนนี้เลย

“เกิดอะไรขึ้น?” ชายกลางคนถามเสียงเรียบ

“พ่อ มีคนบุกรุกฐานของเรา ยามสองคนไม่สามารถจัดการได้ ไลท์ถูกฆ่า ผู้บุกรุกยังเข้ามาในฐานของเรา...” ผู้หญิงนั่งลงแล้วเล่าเรื่องที่หยางป๋อบุกเข้ามา

ชายกลางคนฟังหน้าตาขมวดขึ้น ไม่มีท่าทีเย็นชาเหมือนก่อน

“แน่ใจหรือว่าผู้บุกรุกมีพลังระดับ A?” ชายกลางคนถาม

“พ่อ หนูกับบ๊อบบี้สองคนสวมเกราะพลังงาน แต่เปลวไฟของผู้บุกรุกทำให้บ๊อบบี้กระเด็นออกไป หนูเองก็ถอยหลายก้าว” ผู้หญิงคนนี้หน้าตาเคร่งเครียดตอบ

“ดาวซันเหยว่ไม่มีคนพลังระดับ A มากนัก และคนเหล่านั้นพ่อรู้จักทุกคน”

“คนแปลกหน้าที่มีพลังระดับ A เขาก็ค้นพบความลับของดาวนี้หรือ?” ชายกลางคนขมวดคิ้วถาม

“ไม่รู้แน่ชัด ผู้บุกรุกเก็บของอะไรบางอย่างในกระเป๋า แต่กระเป๋าถูกเผาทิ้ง เราไม่ได้ข้อมูลใด ๆ และผู้บุกรุกได้ปลุกระบบเตือนภัยของดาว เราต้องรีบหนีไปก่อน” ผู้หญิงคนนี้ตอบ

ชายกลางคนดื่มเหล้าแล้วกล่าว “ระบบเตือนภัยของดาวไม่เป็นปัญหา แม้จะมีพลังงานระเบิดชั่วคราว แต่ถ้าไม่มีพลังงานต่อเนื่อง ระบบเตือนภัยจะไม่เข้ามาแทรกแซง”

“คนนี้แอบมาที่เทือกเขาหินแดง คงมีเหตุผลบางอย่าง เธอต้องติดตามดูว่าเราสามารถร่วมมือกับเขาได้หรือไม่ สไตล์การกระทำของเขาไม่น่าจะเป็นคนของคู่แข่งเก่า” ชายกลางคนยกแก้วขึ้นและเขย่าแก้วสองครั้ง

“พ่อ หนูก็คิดแบบนั้น ไม่ว่าผู้บุกรุกต้องการอะไรจากดาวนี้ เราสามารถให้ได้”

“ผู้บุกรุกลึกลับแบบนี้ คงเป็นสมาชิกขององค์กรใหม่สองสามแห่งหรือเปล่า?” ผู้หญิงคนนี้ถาม

“ไม่น่าเป็นไปได้ สมาคมเรามาดาวซันเหยว่ 200 กว่าปีแล้ว ยังไม่พบสิ่งที่มีประโยชน์ องค์กรอื่น ๆ คงไม่เข้ามาโดยไม่คิดหน้า”

“มีบันทึกเสียงของเขาไหม?” ชายกลางคนถาม

“แน่นอน!” ผู้หญิงคนนี้พยักหน้า

“ส่งเสียงไปให้สำนักงานใหญ่ ตรวจสอบว่ามีข้อมูลของคนนี้ไหม”

หยางป๋อได้ยินบทสนทนานี้แล้วก็รู้สึกโล่งใจที่เปลี่ยนร่างเป็นคนอื่น

“อย่าไปที่ฐานตอนนี้ ติดต่อกับคนอื่นทางออนไลน์แทน” ชายกลางคนสั่ง

“ได้ค่ะพ่อ” ผู้หญิงคนนี้พยักหน้า

ทั้งสองพูดคุยเรื่องฟาร์ม หยางป๋อได้ยินว่าฟาร์มนี้ยังใช้เครื่องจักรแบบเก่าที่ต้องการคนควบคุม

“นี่เป็นผู้ผลิตผักที่ฉันซื้อ” หยางป๋อพบข้อเท็จจริงอีกอย่าง

หยางป๋อรีบกลับทางเดิม กลับบ้านไป จัดการเลี้ยงหนูทะเลทรายในกรง แล้วเอาตัวอย่างพืชไปเพาะ

หยางป๋อเลือกหนูทะเลทรายตัวเมียแข็งแรงสองตัวเลี้ยงข้าง ๆ หนูที่ล่องหนได้ มีแก้วพิเศษกั้น พวกมันมองเห็นกัน

จากนั้นหยางป๋อก็ปล่อยให้มันปรับตัวกับสิ่งแวดล้อม

“น่าเสียดายที่ตัวอย่างพืชจากเทือกเขาหินแดงหายไป” หยางป๋อกลับไปที่ห้องนอนและเปิดอีเมลจากเจ้านายอ้วน เจ้านายอ้วนบอกว่ามีวัสดุสำหรับการกลั่นเตรียมพร้อมแล้ว

หยางป๋อเปิดอินเทอร์เน็ต ค้นหาข้อมูลแบรนด์ผักที่ประธานหัวโล้นพูดถึง

“มีประวัติกว่า 200 ปี เป็นหนึ่งในกลุ่มผู้บุกเบิกแรกของดาวซันเหยว่” หยางป๋อพบว่าฟาร์มนี้ได้ที่ดินฟรี เมื่อย้ายไปยังดาวใหม่จะได้รับที่ดินฟรี และภาษีที่ดินน้อยมาก

“สมาคมนักล่าเงินรางวัล” หยางป๋อคิดในใจ

หยางป๋อชอบผ้าคลุมของพวกเขามาก เพราะสามารถเดินในที่ราบได้อย่างอิสระ

“คนพวกนี้ดูเหมือนรู้วิธีทำงานของระบบเตือนภัยของดาว”

“ควรเข้าหาพวกเขาไหม?”

“แต่ตอนนี้ไม่มีตัวตนที่จะเข้าหาพวกเขาได้”

“อีกสักเดือนเมื่อได้หยุดพักแล้วจะไปหาผู้บังคับบัญชาของโรเบิร์ต ตอนนี้ยังไม่เข้าหาสมาคมนักล่าเงินรางวัล” หยางป๋อมีตัวตนอยู่ แต่ไม่มีตัวตนในดาวนี้

“ผู้หญิงคนนั้นใช้ยาพิเศษอะไร ทำให้เปลี่ยนรูปร่างได้?”

“ตอนใช้ยา ร่างกายส่วนอื่นเปลี่ยนด้วยหรือเปล่า?”

“มีความลับอะไรในดาวนี้ สมาคมนักล่าเงินรางวัลหามากว่า 200 ปี?” หยางป๋อมีคำถามมากมายในหัว

คืนนั้นหยางป๋อพักผ่อนอย่างดี การใช้พลังพิเศษอย่างต่อเนื่องทำให้จิตใจเหนื่อยล้า

“เจ้านาย” หยางป๋อไปถึงที่ทำงาน พบว่าเจ้านายอ้วนอยู่คนเดียว

“หยางป๋อ นายมาแล้ว” เจ้าของร้านทักทายอย่างอบอุ่น

“ดูวิดีโอการกลั่นวัสดุเป็นยังไงบ้าง?” เจ้านายอ้วนถาม

“ดูรอบนึงแล้ว รู้สึกว่าซับซ้อนมาก ยังไม่แน่ใจว่าจะทำได้ดีหรือเปล่า”

“นายมีพรสวรรค์ ไม่มีปัญหา นี่คือวัสดุสำหรับการกลั่น 20 ชุด” เจ้านายอ้วนชี้ไปที่กล่องข้าง ๆ

“นายจะทดลองที่นี่หรือที่บ้าน?” เจ้านายอ้วนถาม

“ผมเอากลับไปทดลองที่บ้านดีกว่า ตอนนี้ยังไม่มั่นใจ”

“อุปกรณ์ทดลอง ฉันให้นายหลายชุด นายเอากลับไปใช้ ถ้าใช้หมดก็มาเอาใหม่” เจ้านายอ้วนไม่คิดอะไรมาก วัสดุสำหรับการกลั่นค่อนข้างซับซ้อน

หยางป๋อพยักหน้า เจ้านายอ้วนให้กล่องใหญ่หลายกล่อง หนึ่งกล่องเป็นชุดอุปกรณ์

หยางป๋อเอาวัสดุและกล่องกลับบ้าน ยังมีเวลาอีกสัปดาห์ก่อนจะต้องกลับไปทำงาน

ตอนออกแบบใต้ดินนี้ก็มีห้องทดลองพร้อมมาตรการป้องกันที่ดี

“ฉันยังใจดีเกินไป ไปที่ราบตอนโดยไม่ได้ฆ่าสัตว์แม้แต่ตัวเดียว” หยางป๋อดูหนูทะเลทรายคิดในใจ

สัตว์เล็ก ๆ เหล่านี้ขี้กลัวมาก มาถึงเมื่อวานก็ซ่อนตัวในมุมมืด

“มาลองทดลองการเจาะระบบเครือข่ายก่อน” หยางป๋อดูระบบเครือข่ายในพื้นที่

“ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ!” หยางป๋อใช้พลังแสงไฟฟ้าเจาะระบบคอมพิวเตอร์ใกล้เคียง เมื่อเข้าถึงข้อมูล คอมพิวเตอร์ส่งเสียงเตือน

“เตือนก็เตือนไป มันไม่มีผลกับฉัน” หยางป๋อพบว่า การเตือนของคอมพิวเตอร์ไม่ได้หยุดเขา

หยางป๋อรู้สึกถึงระบบความปลอดภัยของคอมพิวเตอร์ คิดว่า “ต้องแก้ปัญหาระบบความปลอดภัยก่อน”

หยางป๋อศึกษาการทำงานของระบบความปลอดภัยอย่างละเอียดและอ่านคู่มือโปรแกรม

“ถอนการติดตั้งระบบความปลอดภัย” หยางป๋อพบวิธีง่าย ๆ

คอมพิวเตอร์และเซิร์ฟเวอร์ส่วนตัวในที่นี้สามารถถอนการติดตั้งระบบความปลอดภัยได้ ต่างจากระบบที่ลบไม่ได้บนโลก

แต่การถอนการติดตั้งระบบความปลอดภัยก็ทำให้เกิดการเตือน

“ดูเหมือนวิธีของเราจะผิด” หยางป๋อคิดหนัก

ถ้าไม่แก้ปัญหาการเตือนของระบบความปลอดภัย ก็ไม่สามารถดูข้อมูลคนอื่นได้

คิดไปคิดมาจนปวดหัว หยางป๋อหยุดทำอาหารและดูข่าว

หยางป๋อทำอาหารคิดถึงปัญหาไปด้วย หลังทานอาหารเสร็จ หยางป๋อเอาเก้าอี้นอนมาวางบนดาดฟ้า

มองทะเลไกล ๆ เพลิดเพลินกับลมทะเลพร้อมกับอ่านคู่มือระบบความปลอดภัย

“ปวดหัวจริง ๆ” คู่มือมีคำศัพท์เชิงเทคนิคมากมายที่เข้าใจยาก

“หรือว่าฉันทำได้แค่ระบุตำแหน่งของเป้าหมาย แต่ไม่สามารถเข้าถึงข้อมูล?”

“ไม่น่าใช่!”