บทที่ 194 ผู้บังคับบัญชา

ทางการทหารรู้สึกแปลกใจที่หยางป๋อไม่เล่นเกมหุ่นยนต์อีกต่อไป แต่เนื่องจากพวกเขามีงานอีกมากที่ต้องทำ ตัวประกันจำนวนมากที่สุดถูกช่วยเหลือกลับมาแล้ว ทำให้การดำเนินงานต่อไปเป็นไปได้อย่างราบรื่น

จากการเมืองจนถึงการสร้างความเห็นสาธารณะ ทุกอย่างต้องถูกจัดการอย่างดี ดังนั้นจึงไม่มีเวลามาสนใจการเลือกแปลกๆ ของหยางป๋อ

หยางป๋อตัดสินใจที่จะแก้ปัญหาในมือให้เร็วที่สุด จึงส่งอีเมลไปยังผู้บังคับบัญชาของโรเบิร์ต โดยใช้งานรหัสลับขององค์กรฮุยจิ่น เพื่อขอข้อมูลที่ถูกสอบสวน

จากนั้นหยางป๋อก็เข้าสู่สภาวะแปลกๆ ที่สามารถรับรู้ถึงอีเมลในเซิร์ฟเวอร์ของดาวดวงนี้ คล้ายกับการขยายการรับรู้ไปไกล

“ตอนนี้การสังเกตของฉันไม่น่าจะถูกตรวจจับได้ ตราบใดที่ไม่เปลี่ยนแปลงข้อมูล”

“ถ้าเปลี่ยนแปลงข้อมูลภายใน คงถูกระบบตรวจจับแน่” หยางป๋อใช้ความสามารถพิเศษด้านแสงและพลังงานไฟฟ้าผ่านเครือข่ายเพื่อรับรู้ถึงการมีอยู่ของอีเมลนี้

ไม่ถึงห้านาที หยางป๋อก็รับรู้ถึงสัญญาณที่เปิดอีเมลนั้น จึงรีบติดตามสัญญาณนั้นไป

ที่ปลายทางของสัญญาณนั้นก็เป็นเซิร์ฟเวอร์อีกเครื่อง ซึ่งมีข้อมูลจำนวนมาก แต่หยางป๋อติดตามสัญญาณนั้นไป จนถึงสถานที่หนึ่ง

“ทวีปตะวันตก?” น่าแปลกใจที่อีกฝ่ายอยู่ในดาวซันเหยว่เช่นกัน อยู่ในซีกโลกเหนือของทวีปตะวันตก

หยางป๋อยังไม่ได้ทำการกระทำอื่นๆ เพราะอุปกรณ์แต่ละเครื่องมีระบบเข้ารหัส การจะแปลงข้อมูลเป็นรูปภาพหรือข้อความต้นฉบับต้องผ่านระบบเข้ารหัสของอุปกรณ์นั้น

ซึ่งหมายความว่ารูปภาพเดียวกันในอุปกรณ์ของหยางป๋ออาจถูกแทนด้วย 01 แต่ในอุปกรณ์ของคนอื่นอาจเป็น 02 หรือ 05

นี่คือระบบเข้ารหัสในปัจจุบัน แน่นอน ระบบเข้ารหัสสามารถถูกแฮกได้ แต่การป้องกันของระบบเข้ารหัสนั้นเข้มงวดมาก

หยางป๋อไม่แน่ใจว่าการอ่านข้อมูลในอุปกรณ์ของอีกฝ่ายจะถูกตรวจจับหรือไม่

หยางป๋อเปิดแผนที่ของทวีปตะวันตก และตรวจสอบอย่างละเอียด

“แค่หาตำแหน่งที่อยู่ของอีกฝ่ายก็พอ แม้ว่าจะเช่าห้องก็สามารถหาข้อมูลของเขาได้”

“ขั้นตอนต่อไปคือฝึกการอ่านข้อมูลจากอุปกรณ์ของคนอื่น ซื้ออุปกรณ์พกพาหลายเครื่องและตั้งเครือข่ายภายในที่ห้องใต้ดินของตัวเองเพื่อฝึกฝน” หยางป๋อตัดสินใจสำรวจพลังพิเศษของตัวเองให้ลึกขึ้น

หยางป๋อกลับเข้าสู่เกมหุ่นยนต์อีกครั้ง คราวนี้เขาเข้าสู่ฟอรั่มก่อน

พบว่ามีคนด่าทอผู้ดูแลเกม บอกว่าตัวเองกำลังเล่นเกมอยู่แล้วหลุดออก

มีผู้เล่นบางคนตั้งคำถามเกี่ยวกับความไม่สมเหตุสมผลหลายอย่างในเกม

ผู้ดูแลตอบว่าการทดสอบภายในยังต้องปรับปรุงต่อไป หลังจากปรับปรุงจะมีการทดสอบอีกครั้ง และมีการชดเชยให้

ข้อความชัดเจนว่า หากไม่มีปัญหาอะไรก็รอทดสอบอีกครั้ง แต่ถ้ามีปัญหา ก็ให้เลิกเล่นไป

จากนั้นเกมหุ่นยนต์เปิดโหมดเนื้อหาใหม่ ซึ่งในเนื้อหานี้มนุษย์และผู้กลายพันธุ์ได้ผ่านสงครามหลายครั้ง บางส่วนของผู้กลายพันธุ์กลายเป็นกลาง บางส่วนยังคงต่อสู้กับมนุษย์ในโลกใต้ดิน

หยางป๋อรู้ว่ามีบางส่วนของผู้กลายพันธุ์ที่ไม่ต้องการเข้าร่วมสหภาพ

จากนั้นเกมหุ่นยนต์ก็กลายเป็นเกมล่ามอนสเตอร์ ซึ่งความจริงเกมนี้ก็ไม่ต่างจากเดิม เพราะก่อนหน้านี้ผู้กลายพันธุ์มีพลังแข็งแกร่ง และผู้กลายพันธุ์มักจะรวมตัวกันเป็นกลุ่ม

ผู้เล่นเกมหุ่นยนต์มาเล่นที่นี่เพราะสามารถหาเงินได้ ถ้าเกมนี้ไม่ได้เงิน คงไม่มีใครเล่น

“ฐานที่ 9!” บัญชีของโรเบิร์ตอยู่ที่ฐานที่ 9 ซึ่งหยางป๋อเคยได้ยินมา ว่าอยู่ห่างจากที่อยู่ของเทียหนิว

จากนั้นหยางป๋อออกไปทดลอง พบว่าเกมหุ่นยนต์กลับมาเป็นการควบคุมระยะไกลอีกครั้ง

หยางป๋อออกจากเกมแล้วเข้าสู่การประเมินใหม่ และได้สิทธิ์ใช้หุ่นยนต์รุ่นที่ 13

หลังจากซ่อมหุ่นยนต์เก่าของโรเบิร์ต ก็เปลี่ยนเป็นหุ่นยนต์รุ่นที่ 13 และเลือกหุ่นยนต์ที่มีอาวุธสองอย่าง

อาวุธหุ่นยนต์เป็นของดี ต้องเอาไปให้เทียหนิวใช้ด้วย

ออกจากฐานแล้ว เข้าไปในโลกใต้ดิน มุ่งหน้าไปยังที่ดินของตัวเอง

ครั้งนี้ หยางป๋อใช้คันบังคับด้วยมือ ค่อยๆ สัมผัสสัญญาณแสงอิเล็กทรอนิกส์จากคีย์บอร์ด สัญญาณเหล่านี้เชื่อมต่อกับหุ่นยนต์ในดาวปีศาจเขียว

หยางป๋อค่อยๆ สัมผัสความถี่ของสัญญาณแสงอิเล็กทรอนิกส์เหล่านี้ และจดจำเพื่อใช้ในการควบคุมระยะไกลด้วยพลังพิเศษของตัวเอง

“มันง่ายมาก แค่จำสัญญาณแสงอิเล็กทรอนิกส์จากคีย์บอร์ดแต่ละปุ่มก็พอ” หยางป๋อเคยคิดว่ายาก แต่เมื่อสัมผัสจริงๆ กลับพบว่าง่ายมาก

แค่จำความถี่ของสัญญาณแสงอิเล็กทรอนิกส์จากคีย์บอร์ดแต่ละปุ่ม แล้วเริ่มผสมผสานกัน

ในโลกใต้ดิน หุ่นยนต์หนึ่งตัวเดินไปทำท่าต่างๆ อาวุธในมือก็แกว่งไปมาอย่างไร้ทิศทาง

ผู้กลายพันธุ์ที่เป็นกลางบางคนก็ไม่ได้กลัวหุ่นยนต์เหล่านี้อีกต่อไป

แต่เมื่อเห็นการตอบสนองของหุ่นยนต์หยางป๋อ พวกเขาก็หลบห่างออกไป เพราะไม่แน่ใจว่าคนที่ควบคุมหุ่นยนต์นี้จะมีปัญหาทางจิตหรือไม่

วิ่งไปสี่ชั่วโมงกว่าจะถึงที่ดินของตัวเอง เพราะระยะทางไกลมาก

เพิ่งเข้าสู่ที่ดิน หุ่นยนต์ก็เตือนว่าเข้าสู่เขตกลาง อาวุธทั้งหมดถูกปิดใช้งาน

ไม่กี่นาที หยางป๋อก็เห็นแสงทองวาบข้างหน้า เทียหนิวปรากฏตัวขึ้น เทียหนิวแตกต่างจากพี่น้องของเขามาก หยางป๋อจำได้ทันที

หยางป๋อควบคุมหุ่นยนต์พุ่งเข้าหาเทียหนิว แล้วถูกเทียหนิวชนหุ่นยนต์จนพัง

หยางป๋อมองหน้าจอเสมือนที่ดับลง นี่คือวิธีการส่งหุ่นยนต์ให้เทียหนิว

หยางป๋อมีโอกาสฟื้นคืนชีพฟรีหนึ่งครั้ง จึงควบคุมหุ่นยนต์อีกตัววิ่งไปหาเทียหนิวอีกครั้ง

ในโลกใต้ดิน ชนเผ่าผู้กลายพันธุ์หลายแห่งเล่าลือว่ามีคนบ้าใช้งานหุ่นยนต์ขั้นสูงในโลกใต้ดิน ทำท่าประหลาดๆ ขณะวิ่ง

วันหนึ่งต่อมา หยางป๋อมองยอดเงินในบัญชีของโรเบิร์ต ทำอะไรไม่ได้

ยืมเงินจำนองเงินกู้ และเงินกู้เครดิตทั้งหมดเพื่อส่งหุ่นยนต์ให้เทียหนิวแค่สี่ตัว หุ่นยนต์รุ่นที่ 13 มีราคาแพงมาก

“ลาก่อน โรเบิร์ต!” หยางป๋อมองบ้านของโรเบิร์ต แล้วเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ของโรเบิร์ต ขับเรือยอชต์ออกทะเล

“ฆ่าตัวตาย?" เมื่อหยางป๋อกลับถึงบ้านตัวเองที่ห้องใต้ดิน พบว่าโรเบิร์ตฆ่าตัวตายด้วยการกินยาพิษ

"ไม่รู้ว่าเขาให้พลังหรือไม่?" ในเกมหุ่นยนต์ หยางป๋อไม่แน่ใจว่าโรเบิร์ตตายแล้วให้พลังหรือไม่

หยางป๋อใส่ศพโรเบิร์ตในถุงแล้วเก็บในที่เก็บของของหุ่นยนต์

กลางคืน หยางป๋อล่องหนไปยังภูเขาทางบกแล้วทิ้งศพโรเบิร์ตในถ้ำที่มีมดกินกระดูก

(จบบท)