บทที่ 256 ลงมือ

หลังจากที่เจ้านายอ้วนและโจวรุ่ยได้ตกลงสถานที่นัดพบกันอย่างรวดเร็ว 20 นาทีต่อมา ทั้งคู่ก็มาพบกันที่ร้านน้ำชาแห่งหนึ่ง โจวรุ่ยไม่สามารถไปที่สำนักงานของเจ้านายอ้วนได้อย่างแน่นอน

ธุรกิจที่เจ้านายอ้วนทำอยู่แต่เดิมนั้นเป็นเรื่องในเขตสีเทา ใครก็ตามที่จะเข้าไปในสำนักงานของเขาต้องพิจารณาให้ดีเสียก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากไม่ใช่คนของตัวเอง

"เมื่อเร็วๆ นี้มีกลุ่มทหารรับจ้างอิสระจากสหพันธ์เฟยหงมาที่ดาวซันเหยว่จริงๆ แต่เป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่หยางป๋อ แต่เป็นเศรษฐีอีกคนหนึ่งที่หนีมาจากสหพันธ์" โจวรุ่ยรีบพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งคู่นั่งลงที่ร้านน้ำชา

เมื่อได้ยินดังนั้น เจ้านายอ้วนก็ไม่แปลกใจเลยที่สมาคมนักล่าเงินรางวัลจะรู้ข่าวนี้ได้

"หยางป๋อบอกว่ามีคนตามเขามา ฉันให้เขาไปที่หอพักของบริษัทเรา คิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายกลับบุกเข้ามา แม้แต่โดรนตำรวจก็สูญเสียไปมากมาย ยานรบมีรายงานว่าสูญเสียไปถึงสามลำ!"

"พวกไร้ประโยชน์ในสหภาพพวกนี้ อีกฝ่ายมีอาวุธหนักขนาดนี้ กลับไม่มีข่าวกรองใดๆ เลย สมควรแล้วที่ยานรบถูกยิงตก"

"หยางป๋อถูกจับตัวไปฉันสงสัยว่าจะเป็นเรื่องครั้งก่อน" เจ้านายอ้วนนึกขึ้นได้ก็รู้สึกโกรธ ตัวเองก็ทำธุรกิจผิดกฎหมายเช่นกัน แต่เมื่อเทียบกับคนอื่นแล้ว ตัวเองคิดแล้วก็อยากเอาหัวโขกกำแพง

"พวกเขามาที่นี่ได้ 20 วันแล้ว ไม่น่าจะเกี่ยวกับเรื่องครั้งก่อนหรอก คนพวกนั้นเราจัดการไปหมดแล้ว ด้วยวิธีการของเรา คุณวางใจได้เลยว่าองค์กรของเราจะจัดการเรื่องนี้"

"เหตุการณ์วันนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ ต้องมีกลุ่มอิทธิพลที่เราไม่รู้เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยแน่ๆ ฉันสั่งให้ลูกน้องเก็บข้อมูลข่าวกรองแล้ว"

"ไอ้พวกที่กล้าจับหยางป๋อ คอยดูเถอะ ตราบใดที่พวกมันยังอยู่ในสังคมอารยะ อยากให้ฉันออกภารกิจเงินรางวัลไหม?"

เจ้านายอ้วนได้ยินแบบนั้นก็พูดอย่างไม่พอใจ "ตอนนี้ยังไม่รู้สาเหตุที่แท้จริง ยังไม่ต้องรีบร้อน อีกฝ่ายจับหยางป๋อ ไปแน่นอนต้องมีเหตุผล พวกเขาไม่น่าจะทำให้ชีวิตเขาตกอยู่ในอันตราย"

ตอนนี้ในใจของเจ้านายอ้วนมีความคิดกล้าๆ อย่างคลุมเครือ เมื่อครั้งก่อนตอนที่หยางป๋อ กลับมาดาวซันเหยว่ ตัวเองก็ได้รับข่าวหนึ่ง

"ฝั่งฉันก็มีข่าวอยู่เหมือนกัน" เจ้านายอ้วนลังเลอยู่เล็กน้อย ก่อนจะเล่าข่าวนั้นออกไป

โจวรุ่ยเบิกตาโพลง "ถ้ารู้ข่าวนี้แต่แรก องค์กรฮุยจิ่นต้องบ้าคลั่งไปแล้วแน่ๆ กับความสูญเสียมหาศาลครั้งนี้"

"องค์กรฮุยจิ่นครั้งนี้ได้รับความเสียหายเป็นอย่างมากในสหภาพ มีสมาชิกที่แฝงตัวอยู่ในที่ลึกถูกจับกุมมากมาย หากไม่ใช่ก็หายตัวไป มีแค่ข่าวลือว่าเกี่ยวข้องกับดาวปีศาจเขียว"

"แต่ตอนนี้ดาวปีศาจเขียวถูกปิดล้อมโดยกองเรือหลักของสหภาพแล้ว นอกจากองค์กรฮุยจิ่นจะระดมกำลังกองเรือหลักสองถึงสามกองก็อาจจะขึ้นบกที่ดาวปีศาจเขียวได้"

"ตอนนี้พวกเขาคลั่งไปแล้ว ดูเหมือนจะใช้สายข่าวกรองระดับลึกสุดแล้ว เรื่องนี้ชัดเจนจริงๆ ดาวซันเหยว่พัฒนามาไม่นานนัก ช่วงแรกยังไม่มีระบบเตือนภัยทั่วโลก จึงสามารถลักลอบนำสิ่งของต่างๆ เข้ามาไว้บนดาวนี้ได้มากมาย" โจวรุ่ยเชื่อมโยงเรื่องนี้ได้ในทันที

เจ้านายอ้วนรู้สึกว่าไร้ความหมาย "หยางป๋อคนแบบนี้จะรู้ข่าวอะไรกัน ไอ้พวกหมาเวรนี่มันคลั่งไปแล้วจริงๆ"

"พวกมันคลั่งไปแล้วจริงๆ กองทัพกำลังเริ่มการสอบสวนรอบใหม่ กองทัพแทบจะถูกตัดขาดจากโลกภายนอกเลยทีเดียว"

"แถมยังมีหลักฐานบ่งชี้ว่าองค์กรฮุยจิ่นร่วมมือกับโจรสลัดโจมตีกองเรือของดาวปีศาจเขียว สิ่งที่ไม่คาดคิดคือฝั่งสหภาพดูเหมือนจะรู้ล่วงหน้า จึงส่งกองเรือหลักไปสนับสนุน"

"ระหว่างทางไปช่วยพวกคุณ แต่หลังจากไปถึงที่หมาย กลับพบว่ามีสมาชิกหัวรุนแรงของหงเป่ยจวี่แฝงตัวอยู่ในกองเรือสนับสนุน องค์กรฮุยจิ่นจึงถูกตัดสินว่าสมคบคิดกับสมาชิกกลุ่มหัวรุนแรงของหงเป่ยจวี่"

"ตอนนี้องค์กรฮุยจิ่นถูกระบุโดยฝ่ายสหภาพว่าเป็นองค์กรก่อการร้ายหัวรุนแรงไปแล้ว ใครก็ตามที่ยืนยันได้ว่าเป็นสมาชิกองค์กรฮุยจิ่นจะถูกสังหารทันที"

เจ้านายอ้วนได้ฟังดังนั้นถึงกับเบิกตากว้าง "ไม่แปลกใจเลยที่ไอ้พวกนั้นเหมือนหมาบ้า"

ขณะเดียวกันนั้นเอง มีบริกรคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาเคาะประตู หลังจากเจ้านายอ้วนพยักหน้า ก็เข้ามาพูดว่า "ท่านผู้มีเกียรติทั้งสอง ดาวซันเหยว่ประกาศบังคับใช้กฎอัยการศึกขึ้นแล้ว โดยเริ่มปิดล้อมดาวเมื่อสามนาทีที่แล้ว ผมมาแจ้งให้ท่านทั้งสองทราบครับ"

เจ้านายอ้วนได้ฟังแล้วก็รู้สึกประหลาดใจ ส่วนโจวรุ่ยที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็เดินออกไป

กฎอัยการศึกของดาวไม่ใช่เรื่องที่จะล้อเล่นได้ นั่นหมายความว่าจากนี้ไปดาวจะตัดขาดจากโลกภายนอกทั้งหมด แม้แต่การสื่อสารก็ถูกตัดขาด

โจวรุ่ยกลับมาแล้ว ตอนนี้บริกรก็ได้ออกไปแล้ว "พูดว่ามีบุคคลสำคัญหายตัวไป คำสั่งกฎอัยการศึกออกมาจากกองเรือของดาว"

"มีผู้ก่อเหตุโจมตีที่นั่นรวมสามคน และอีกสามคนไปอีกที่หนึ่ง ส่วนจะเป็นใครที่ถูกลักพาตัวไปนั้น ทางฉันยังไม่สามารถสืบได้ แต่จากการคาดเดา น่าจะเป็นคนจากฝ่ายทหาร เพราะคำสั่งกฎอัยการศึกมาจากกองเรือของดาว"

"งั้นฉันก็วางใจได้หยางป๋อน่าจะไม่มีปัญหาอะไรมาก บางคนอาจจะเป็นห่วงยิ่งกว่าฉันซะอีก" หลังจากได้ยินดังนั้น เจ้านายอ้วนก็ตัดสินใจไม่ยุ่งเกี่ยว ตอนแรกตัวเองยังคิดจะใช้ทุกวิถีทางเพื่อช่วยชีวิตหยางป๋อเลยด้วยซ้ำ

ตอนนี้มีคนเป็นห่วงมากกว่าตัวเอง ถ้าจะพูดว่าใครเป็นใหญ่ในสหภาพ? หลายคนบอกว่าเป็นสภา แต่จริงๆ แล้วมันไร้สาระ อำนาจพูดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอยู่ที่กลุ่มอุตสาหกรรมและการทหาร

ค่าใช้จ่ายมากมายของกองทัพก็ไม่ค่อยชัดเจนนัก แน่นอนว่ามีผู้ตรวจสอบที่พยายามสืบสวน แต่ก็น่าเสียดายที่ทุกคนมักจะเจออุบัติเหตุ...

และเจ้านายอ้วนคิดว่าเรื่องแบบนี้ ตัวเองที่เป็นแค่ปลาเล็กปลาน้อยคงไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว การที่สามารถปิดล้อมดาวทั้งดวงเพื่อตามหาคน ผู้นั้นต้องมีตำแหน่งไม่ธรรมดาแน่ๆ

อีกด้านหนึ่งหยางป๋ออยู่บนเรือยอชท์ เขามองดูเรือดำน้ำที่อยู่ข้างๆ เรือยอชท์ เงยหน้ามองท้องฟ้า ระบบเตือนภัยของดาวจับไม่ได้เลยเหรอ? มันเป็นเรือล่องหนหรือไง?

เมื่อขึ้นเรือดำน้ำแล้วหยางป๋อก็ไม่รู้สึกตื่นเต้นใดๆ เขาแอบสงสัยในใจว่าครั้งนี้นายจ้างจะเป็นใคร องค์กรฮุยจิ่นหรือเปล่า?

ผู้นำทีมเอพาลูกน้องสามสี่คนกับถุงหนึ่งเข้ามาในเรือดำน้ำ

หยางป๋อลงมาแล้วก็ใช้เสียงฝีเท้าวัดขนาดเรือ เรือดำน้ำลำนี้น่าจะยาวราว 50 เมตร หน้าตัดเป็นรูปวงรี ความสูงราว 6 เมตร โครงสร้างโดยรวมเป็นทรงกระสวยน้ำ

"ยินดีต้อนรับนักรบของพวกเรา" เมื่อลงมาข้างล่างแล้ว ก็เห็นชายอ้วนท้วมวัยกลางคนผมบางคนหนึ่ง ผมที่บางบ่งบอกว่านี่คือผู้แข็งแกร่ง เขาสวมชุดลำลองชุดหนึ่ง

มีอีกสามคนตามหลังเขามา ทั้งสามก็แต่งกายลำลองเช่นกัน ดูเหมือนว่าพวกเขาออกมาล่องเรือเพื่อความบันเทิง

"ขอบคุณ ค่าตอบแทนของพวกเราล่ะ?" ผู้นำทีมเฒ่าA โบกมือ J ก็วางถุงลงบนพื้น จากนั้นก็ถาม

"พวกเราต้องดูของก่อน" เจ้าอ้วนไป๋ยิ้มแป้นพูด

หยางป๋อก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนพวกนี้ใช้กำลังมหาศาลขนาดนี้ จับใครมากันแน่

"แน่นอนว่าไม่มีปัญหา" เฒ่าA พูดพลางให้ J เปิดถุง

หลังจากเปิดถุงออก ข้างในเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง สวมชุดอยู่บ้านสีขาว คอมีปลอกคอควบคุมสวมอยู่

"ไม่เลว" เจ้าอ้วนไป๋โบกมือ ทันใดนั้นก็มีคนมาตรวจสอบผู้หญิงคนนี้อย่างละเอียด มองอย่างพิถีพิถันก่อนจะพยักหน้า เจ้าอ้วนไป๋กล่าวชมไม่หยุด

"ตอนนี้ควรจะยืนยันภารกิจแล้วใช่ไหม?" เฒ่าA ถามขึ้นมา

เจ้าอ้วนไป๋พยักหน้า แต่ตอนนี้ 8 ในทีมของหยางป๋อก็เอ่ยขึ้นว่า "หัวหน้า เครือข่ายไม่มีสัญญาณแล้ว"

"พวกแกต้องการทำอะไรน่ะ?" เฒ่าA ได้ยินดังนั้นก็เปลี่ยนสีหน้าแล้วตะโกนถาม

เจ้าอ้วนไป๋ตอนนี้ก็ย่นคิ้ว เปิดปากพูดกับทหารรับจ้างอิสระอีกสองสามคน "ท่านทั้งหลายอย่าร้อนใจไปเลย เรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือพวกเราแน่นอน"

พอดีกับที่มีคนวิ่งเข้ามา ดูเหมือนจะอยากพูดอะไรแต่ไม่กล้าพูด เจ้าอ้วนไป๋มองทหารรับจ้างอิสระทั้งหลาย พูดตรงๆ "มีอะไรก็พูดมาเถอะ"

"ดาวซันเหยว่ประกาศกฎอัยการศึกทางทหารแล้ว" แค่ประโยคนี้ ก็ทำให้คนในที่นี้สีหน้าเปลี่ยนไป

หยางป๋อก็ใจหายวาบ คนที่อยู่บนพื้นคนนี้อิทธิพลใหญ่โตขนาดนี้เชียวเหรอ?

"หัวหน้า ไอ้พวกสารเลวนี่คิดจะทรยศเรา" J รีบดึงถุงกลับมา แล้วเหวี่ยงไปข้างๆ อย่างไม่ใส่ใจ ควักปืนพลังงานออกมา

เฒ่าA ก็หยิบปืนพลังงานออกมา ส่วนอีกสองสามคนกลับเอาระเบิดออกมากันหมดเลย มีแต่หยางป๋อที่มือเปล่า...

"เฝ้าคนนั้นไว้" เฒ่าA มองหยางป๋อที่มือเปล่า ในใจรู้สึกไร้เรี่ยวแรง ทำงานเป็นทหารรับจ้างอิสระมานานแค่ไหนแล้ว ไม่รู้หรือไงว่าต้องเผื่อทางหลบหนีเอาไว้ทุกครั้ง?

หยางป๋อบ่นอุบในใจ ร่างเดิมต้องเผื่อทางหลบหนีเอาไว้แน่ๆ แต่ตอนนี้ตัวเองไม่รู้เรื่องนี้แล้ว เลยได้แต่วางถุงไว้ข้างๆ อย่างไม่มีทางเลือก

"เข้าใจผิด ผิดจริงๆ นะ" เจ้าอ้วนไป๋เห็นสถานการณ์แบบนี้ก็รีบพูดขึ้นมา

"เข้าใจผิดห่าอะไรวะ คิดว่าพวกเราพึ่งทำภารกิจครั้งแรกหรือไง พวกเราเคยเห็นอะไรมาบ้างล่ะ" J สบถด้วยความหงุดหงิด สายตาระแวดระวังมองไปรอบๆ

"ใช่ ดาวทั้งดวงประกาศภาวะฉุกเฉิน นี่ไม่ใช่เรื่องที่คนธรรมดาจะทำได้หรอก ไม่ก็พวกแกมีเล่ห์เหลี่ยม อย่างไรนี่ก็เป็นเรือดำน้ำของพวกแก ไม่ก็ว่าเป้าหมายภารกิจของเราครั้งนี้ไม่ธรรมดา ตอนประกาศภารกิจเงินรางวัลพวกแกไม่ได้บอกให้ชัดเจน" เฒ่าA หัวเราะเย็นชาพูด

ทหารรับจ้างอิสระก็ไม่ใช่คนโง่ ภารกิจที่ต้องเอาชีวิตเข้าแลกพวกเขาไม่รับแน่นอน การที่ฝ่ายประกาศภารกิจปิดบังข้อมูลถือเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุด

ทหารรับจ้างอิสระออกภารกิจก็เพื่อหาเงิน ไม่ใช่ออกไปตาย ดังนั้นกับเรื่องแบบนี้พวกเขาโมโหที่สุด ทุกคนหาเงินเพื่อไปใช้ ไม่ใช่ไปหาความตื่นเต้นเสี่ยงตาย

"เข้าใจผิด เป็นเรื่องเข้าใจผิดจริงๆ เป้าหมายภารกิจของเราไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น" เจ้าอ้วนไป๋ได้ยินดังนั้นก็สั่งให้ลูกน้องถอยหลัง พลางอธิบาย

เฒ่าA กับลูกทีมสามคนหันไปทางนายจ้างของพวกเขา อีกสองคนมองอีกฝ่ายอย่างระแวดระวัง มือกำปืนเลเซอร์ที่กำลังเปิดใช้งานแน่น

"จัดห้องโดยสารแยกให้พวกเราหน่อย เราจะสอบถามเป้าหมาย" ผู้นำอย่าง เฒ่าA ไม่มีทางเชื่อใจอีกฝ่ายแน่

"ใช่ ภารกิจที่ต้องไปตาย พวกเราไม่รับ ไม่เอาอะไรมาก ติดคุกก็ได้" 8 ก็พูดขึ้นมา

หยางป๋อรู้สึกเหนื่อยใจกับสังคมประหลาดนี้จริงๆ สงสัยเลยว่าทำไมพวกอาชญากรถึงได้หยิ่งผยองขนาดนั้น ที่แท้ก็เพราะเห็นมีอะไรไม่ชอบมาพากลก็เตรียมตัวเข้าคุกนี่เอง...

"งั้นก็ได้" เจ้าอ้วนไป๋เหมือนจะยอมแพ้

จังหวะนั้นเอง ร่างของเจ้าอ้วนไป๋ก็ฉายแวบออกไป ทั้งตัวพร้อมเงาจางพุ่งออกมา ความเร็วเร็วจนทุกคนไม่ทันได้ตั้งตัว เป้าหมายของเขาคือถุงในมือของหยางป๋อ

พวกลูกน้องของเจ้าอ้วนไป๋ก็กระโจนออกมา ในที่แคบแบบนี้ ความเร็วของพวกเขาเร็วมาก แถมเป็นการจู่โจมด้วย

เฒ่าA ที่ถือปืนเลเซอร์ถูกคนบีบมือ จากนั้นก็โดนหมัดหนักๆ ทุ่มลงไป เฒ่าA โดนชนกระแทกเข้ากับเพดานเรือดำน้ำในทีเดียว

ไม่ใช่แค่เฒ่าA คนเดียว คนอื่นๆ ก็โดนทุ่มกระแทกเข้ากับเพดานเรือ สีหน้าเจ็บปวด ส่วนมือที่กำระเบิดก็ถูกจับแน่นไว้ ไม่มีโอกาสได้ทำอะไร

แต่เวลาเหมือนหยุดนิ่งไป เพราะว่าหัวหน้าของอีกฝ่ายอย่างเจ้าอ้วนไป๋ก็โดนคนทุ่มเช่นกัน ร่างกระแทกลงบนพื้นเรือดำน้ำอย่างแรง

ตุบ!

พวกลูกน้องของเจ้าอ้วนไป๋รีบถอยออก ทหารรับจ้างทั้งหลายตกลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวด ปืนเลเซอร์กับระเบิดในมือก็หลุดมือไป

"ไอ้..." เฒ่าA อยากจะด่า แต่น่าเสียดายที่ความเจ็บปวดทั้งตัวทำให้พูดไม่ออก

หยางป๋อตอนนี้ท่าทางสงบนิ่ง เมื่อกี้ตอนที่เจ้าอ้วนไป๋จะทำอะไรเขา หยางป๋อก็ใช้แรงต้านทานไว้ได้ทัน ด้วยแรงปฏิกิริยา เจ้าอ้วนไป๋เลยหมดสติไป จากนั้นมือของหยางป๋อก็ลุกเป็นไฟ แต่มือของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย

ตอนนี้หยางป๋อเป็นคนเดียวที่ยืนอยู่ มีเปลวไฟลุกโชนอยู่บนมือ คนรอบข้างนอนดิ้นด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้น

ห้านาทีผ่านไปเฒ่าA ถึงได้ฟื้นขึ้นมาจากความเจ็บปวด ใบหน้าที่ปลอมตัวอยู่ยิ่งซีดขาว มองไปที่เจ้าอ้วนไป๋ที่ยังหมดสติ ก่อนจะเตะเข้าไปอย่างแรง

"ขอบใจ ภารกิจนี้แบ่งนายครึ่งนึง" เฒ่าA มองหยางป๋อพูดตรงๆ

หยางป๋อพยักหน้าอย่างเย็นชา จากนั้นก็เรียกเก็บเปลวไฟบนมือ หยางป๋อรู้ว่าทหารรับจ้างอิสระออกภารกิจชั่วคราว ต่างคนต่างไม่รู้จักกัน แถมทหารรับจ้างอิสระส่วนใหญ่ก็ใช้ยาปลอมตัว ไม่มีทางเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงหรอก

"ไอ้หมาเฮงซวย เกือบทำให้พวกเราต้องตายที่นี่" เลข 8 ก็ฟื้นขึ้นมาได้แล้ว คว้าตัวเจ้าอ้วนไป๋ขึ้นมาตบหน้าฉาดใหญ่สองที

อีกฝ่ายมีพลังแข็งแกร่งมาก พวกเขาทั้งหลายไม่ทันได้ตั้งตัว

ถ้าพูดแบบเกรงใจหน่อย ทหารรับจ้างอิสระก็คือทหารรับจ้างที่ทำงานแลกเงิน แต่ถ้าพูดตรงๆ ก็คือพวกที่ถือเงินเป็นชีวิตจิตใจ ทำอะไรก็ได้เพื่อเงิน ไม่มีแนวคิดถูกกฎหมายหรือผิดกฎหมาย

ดังนั้นทหารรับจ้างจึงไม่ค่อยมีภาพลักษณ์ที่ดีนักในสายตาผู้คน

เฒ่าA พูดขึ้น "ไอ้พวกนี้พลังแข็งแกร่งกว่าพวกเรา ดูท่าจะต้องการฆ่าเราปิดปากซะแล้ว"

"หัวหน้า ใครเป็นคนแนะนำภารกิจนี้"

"พวกองค์กรฮุยจิ่น ฉันเช็คประวัติมาแล้ว"

"ไอ้พวกสารเลว พอพวกเรากลับสหพันธ์ต้องไปเอาคืนพวกมันแน่"

"น่าจะรู้ตั้งแต่แรกว่าเป็นองค์กรฮุยจิ่น จะได้ไม่รับ พวกองค์กรฮุยจิ่นในสหภาพสมคบคิดกับกลุ่มก่อการร้าย"

"ไอ้พวกหมาเฮงซวย เจ้าอ้วนไป๋โชคร้ายแล้ว พอทุกคนฟื้นขึ้นมาได้ก็ไม่ยั้งมือ"

"ขอบใจมากพี่น้อง"

"ขอบคุณจริงๆ พี่น้อง" จากนั้นทุกคนก็พากันขอบคุณหยางป๋อ แต่ไม่ได้แสดงออกอะไรมากมาย

สิ่งที่หยางป๋อไม่รู้ก็คือ เมื่อครู่เฒ่า A บอกว่าภารกิจนี้แบ่งเงินรางวัลให้หยางป๋อครึ่งนึง นี่เป็นแนวปฏิบัติของวงการ

ผู้ริเริ่มภารกิจทหารรับจ้างอิสระ หรือหัวหน้าทีมจะได้ส่วนแบ่งพิเศษ 10% ซึ่งก็เพื่อรับผิดชอบความปลอดภัยของภารกิจเป็นหลัก คนที่ไม่รู้เบื้องหลังมักจะไม่ค่อยเป็นหัวหน้า

"โยนปืนเลเซอร์มานี่ ไม่งั้นฉันฆ่ามัน" เฒ่า A เห็นพวกของตัวเองฟื้นกันพร้อมแล้ว ก็ตะโกนสั่งพวกลูกน้องของเจ้าอ้วนไป๋ตรงๆ

"ใจเย็นๆ พูดกันดีๆ ตอนนี้ดาวประกาศภาวะฉุกเฉิน พวกเราใครก็ไปไหนไม่ได้" พวกนั้นไม่ได้ยื่นปืนเลเซอร์ให้ แต่รีบอธิบาย

เลข 8 ตะโกนด่า "ไอ้พวกสารเลว พวกเรามาหาเงินไม่ได้มาตาย พวกเราต้องรู้ตัวตนของเป้าหมาย พวกแกต้องจ่ายค่าจ้างเป็นสองเท่าตามระดับภารกิจ ไม่งั้นพวกเราจะทำลายเรือดำน้ำนี่เดี๋ยวนี้ ไม่เอาอะไรมาก ติดคุกในสหภาพก็ยอม"

"ใช่" คนที่เหลือต่างพยักหน้าเห็นด้วย

หยางป๋อนิ่งอึ้ง ทหารรับจ้างพวกนี้หิวเงินจริงๆ แต่ก็ใช่ ภารกิจก็ทำแล้ว ค่าจ้างที่ควรได้ต้องไม่ขาดสักหยวน

"พวกเราไม่มีทางยืนยันภารกิจได้" อีกฝ่ายได้ยินแบบนั้นก็รีบอธิบาย

J ได้ยินดังนั้นก็เหวี่ยงเท้าใส่หัวของเจ้าอ้วนไป๋สองทีอย่างแรง "งั้นก็เป็นเรื่องของพวกแก หน้าไม่อาย ดันซ่อนระดับภารกิจ ส่งพวกเรามาตาย แน่นอนว่าด้านหลังต้องฆ่าพวกเราปิดปากแน่"

(จบบท)