บทที่ 51: เฮ้ เฮ้

ป.ล. ชื่อตอน เฮ้ เฮ้ ไม่มีความหมายะนครับ เป็นเหมือนเสียงเอฟเฟค จากในตอนครับ

แม้ว่าภายนอกจะมองไม่ออก เพราะสวมใส่หน้ากากอยู่

อาวุธพลังงานมีหลากหลายประเภท ตลอดประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติมีผู้กลายพันธุ์มากมายนับไม่ถ้วน แม้เพียงร้อยละสิบของผู้กลายพันธุ์จะมีอาวุธพลังงาน จำนวนสต็อกก็ไม่น้อยเลย

อาวุธพลังงานต้องใช้พลังงานที่เข้ากันกับตัวเองในการกระตุ้น คุณก็ไม่รู้ว่าเจ้าของเดิมของอาวุธเหล่านี้เป็นใคร อาจจะเป็นผู้กลายพันธุ์ระดับต่ำ ระดับสูง หรือระดับสุดยอดก็ได้

แน่นอนว่ายังมีอาวุธที่มีการสืบทอดต่อกันมา ก็คือใครเคยใช้มาก่อน สืบทอดมากี่ชั่วอายุคน ราคาของอาวุธประเภทนี้ก็สูงมาก

ผู้กลายพันธุ์ส่วนใหญ่จะเก็บความสามารถของตนเองเป็นความลับ แม้แต่พลังไฟฟ้าเหมือนกัน แต่อาจจะเชี่ยวชาญคนละด้าน

อาวุธพลังงานส่วนใหญ่ก็เหมือนกับกองขยะพวกนี้ วางอยู่ที่นี่ นี่คือสิ่งที่หยางป๋อเรียนรู้

อย่ามองว่าพวกนี้เป็นขยะนะ แต่ราคาอยู่ที่ 10 ล้านเครดิตต่อชิ้น ไม่ผิดหรอก!

โลหะพลังงานเองก็มีราคาไม่ต่ำอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการนำมาทำเป็นอาวุธ และยังมีอีกอย่างคือ การซื้อที่นี่ไม่ต้องลงทะเบียน แต่ไม่แนะนำให้ผู้อยู่อาศัยทั่วไปซื้อ เพราะโลหะพลังงานมีรังสีอยู่บ้าง เนื่องจากอาวุธพลังงานจำนวนมากถูกเก็บมาจากสนามรบ โดยส่วนใหญ่มาจากสนามรบอวกาศ

บริษัทที่ขายอาวุธพลังงานคือบริษัทรีไซเคิลทรัพยากรซานมู่ บริษัทนี้รับผิดชอบในการเก็บขยะจากอวกาศ เป็นบริษัทที่มีพื้นเบื้องหลังทางการทหาร แม้มูลค่าตลาดจะไม่มาก แต่ว่ากันว่ามีพลังอำนาจมากทีเดียว

หยางป๋อรู้สึกว่าสหภาพเอดินก็เหมือนกับระบบขยายใหญ่เวอร์ชันของสหรัฐอเมริกาในโลก แต่ละกลุ่มทุน บริษัทใหญ่ ยึดครองด้านต่างๆ กันอยู่

หยางป๋อมองค้อน เหมือนกับค้อนของเทพเจ้าสายฟ้า พอหยิบดู กลับยกไม่ขึ้น

ออกแรงนิดหน่อย...ก็ไม่ขยับ

ออกแรงอีกนิด...ก็ยังไม่ขยับ

หยางป๋อสูดหายใจเฮือกใหญ่ ของชิ้นนี้หนักขนาดไหน ถ้ามีน้ำหนักหลายตัน เหวี่ยงด้วยความเร็วนิดหน่อย หุ่นยนต์คงระเบิดกระจุยแน่ๆ

มีดาบอัศวินอีกเล่มหนึ่ง หยางป๋อหยิบดู รู้สึกเบาหวิว ไม่รู้สึกถึงน้ำหนักอะไรเลย

ยังมีอาวุธพลังงานที่คล้ายหอกปักดิน มีดใหญ่ ดาบสั้น แม้กระทั่งแส้โลหะ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นอาวุธประเภทดาบมีด รูปร่างก็แตกต่างกันไป

ในร้านมีอาวุธอย่างน้อย 5-600 ชิ้น ยังมีอาวุธใหญ่อย่างหอกอัศวิน และขวานใหญ่สูงถึงสองเมตรด้วย

"หือ?" หยางป๋อได้สัมผัสดาบจีนคล้ายกับดาบแบบราชวงศ์ถัง พอเพิ่งจับก็รู้สึกเหมือนพลังงานในร่างกำลังจะพุ่งออกมา

แต่ดาบทั้งเล่มดูเหมือนหล่อด้วยทองสัมฤทธิ์ ไม่มีลวดลาย ไม่มีตัวหนังสือ ไม่มีสัญลักษณ์อะไรเลย เรียบง่าย แม้กระทั่งด้ามดาบก็เหมือนทองสัมฤทธิ์ด้วย

หยางป๋อค่อยๆ ส่งพลังงานของตัวเองเข้าไป ดาบเล่มนี้ก็ส่องแสงรางๆ ออกมา

"ยินดีด้วยครับ คุณลูกค้า อาวุธพลังงานเล่มนี้เหมาะกับคุณมาก ค่าความเข้ากันน่าจะถึง 90% ขึ้นไป" ในตอนนั้นเอง เจ้าของร้านเปิดหน้ากากเกมเสมือนจริงออก เหมือนกับที่กันแดดสำหรับคนขี่มอเตอร์ไซค์ในโลก เป็นผู้ชายวัยกลางคน และดูเหมือนจะเป็นคนผิวเหลืองหัวล้าน

"ขอบคุณครับ ผมอยากดูต่ออีกสักหน่อย" หยางป๋อพยักหน้า แล้วถามขึ้น

"ได้เลยครับ" ชายวัยกลางคนพยักหน้า แล้วหันไปเล่นเกมต่อ

ในโลกนี้ขอแค่เห็นคนหัวล้าน ก็ไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว ยาเสริมพันธุกรรมก็ไม่สามารถทำให้ขนขึ้นมาได้ ก็แสดงว่าคนพวกนี้มีพลังพิเศษบางอย่าง

หยางป๋อจับอาวุธไปทีละชิ้น แต่ในกลุ่มอาวุธพวกนี้ก็ไม่มีอะไร

ชุดเกราะรบอีกด้านก็มีไม่น้อย ชุดเกราะรบพวกนี้มีหลากหลาย ไม่ใช่แบบโบราณ แต่เป็นแบบทันสมัยซะมากกว่า เป็นแบบที่เข้ารูปร่างมากหน่อย เหมือนไอรอนแมนอย่างนั้น

"นี่หนังอสูรกายเหรอ?" ในชุดเกราะรบยังมีแบบหนังอีกด้วย หยางป๋อลองจับดู

เฮ้!

ความรู้สึกเหมือนเดิมกลับมาอีก หยางป๋อค่อยๆ ถอยออกมา เพราะการซื้อชุดเกราะรบต้องลงทะเบียนตามตัวตน ถ้าพูดแบบนี้ล่ะก็ เทคโนโลยีสมัยนี้ไม่กลัวคุณใช้อาวุธหรอก แต่กลัวว่าคุณมีเกราะป้องกันมากกว่า

ก็เหมือนตำรวจในโลกได้ยินว่าคุณมีปืน อาจจะไม่ตกใจเท่าไหร่ แต่ถ้าคุณซ่อนเสื้อเกราะกันกระสุนหนักๆ ผลที่ตามมาก็จะร้ายแรง

ก็คือมีชุดเกราะรบแล้ว ตำรวจโดรนอาจจะจัดการคุณไม่ได้

แล้วหยางป๋อจะยอมแพ้เหรอ? ไม่มีทาง หลิวจื๋อเจี๋ยไม่ใช่กำลังจะออกไปไม่ใช่เหรอ เพียงแค่มาเอาไปเองก่อนออกเดินทางน ล่องหนไปเอาก็ได้

"ถ้าหงเป่ยจวี่โจมตีมาอีกครั้ง ฉันค่อยหาจังหวะฉวยโอกาสตอนวุ่นวายไปเอาก็ได้" หยางป๋อถือดาบแบบถังที่ซื้อมา ราคา 10 ล้านเครดิต ชำระเงินโดยตรง

มีคนบอกว่า จะมีคนตามรอยตัวตนจากการชำระเงินได้ไหม?

มีความเป็นไปได้ แต่โดยทั่วไปแล้วไม่น่าจะ เพราะว่าระบบการเงินของโลกนี้อ้างว่ามีความเป็นส่วนตัวสูงสุด นอกจากบริษัทเป้าหมายจะอยากให้ราคาหุ้นตกฮวบฮาบ หรือถูกรัฐบาลฟ้องร้อง

เพื่อหยางป๋อ บริษัทการเงินพวกนี้ไม่คุ้มค่าที่จะทำแบบนั้น พูดตรงๆ ใครจะรู้ว่ามีผู้กลายพันธุ์ระดับ A กี่คนในบริษัทการเงินพวกนี้

มีคนจะถามว่า แล้วถ้ามีบริษัทอื่นขอข้อมูลล่ะ?

โอกาสก็น้อยมากเช่นกัน อย่าลืมว่า ศัตรูที่ใหญ่ที่สุดของนายทุนคือใคร ก็คู่แข่งไง คุณกล้ารับประกันได้ไหมว่าให้ข้อมูลไปแล้ว อีกฝ่ายจะไม่รีบฆ่าคุณทันที?

นอกจากอิทธิพลของหยางป๋อจะทำให้บริษัทการเงินต้องตระหนัก....

แบบนั้นหยางป๋อยังกลัวจะโดนเปิดเผยตัวตนอีกเหรอ? อย่าล้อเล่นน่า

หยางป๋อสะพายกระเป๋ายาวอันหนึ่ง ข้างในเป็นอาวุธ เจ้าของร้านหรือพนักงานที่กำลังเล่นเกมแทบไม่เหลือบมองหยางป๋อเลยสักนิด

หยางป๋อสงสัยว่าอาวุธพวกนี้อาจจะถูกคัดเลือกมาแล้ว เหมือนกับหินที่เอามาเจียระไน...

แต่ช่างเถอะ มีอาวุธก็ดีกว่าไม่มี

ลงจากรถเมล์ หยางป๋อก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ มีคนจ้องมองตัวเขาอยู่

หยางป๋อเดินมาถึงหน้าประตูชุมชนตัวเอง ในใจก็แน่ใจว่ามีคนกำลังจับตาดูตัวเขาอยู่ ความรู้สึกนี้ค่อนข้างลึกลับ หยางป๋อเดินตรงกลับไปที่ตึกที่ตัวเองอาศัยอยู่ ตอนเปิด-ปิดประตู หยางป๋อพบว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้เดินตามตัวเองมาตลอดทางจากเสียงฝีเท้า

"เป็นใครกันนะ?" หยางป๋อกลับมาถึงที่พักของตัวเอง ผู้หญิงคนนี้สวมเสื้อฮู้ด ใส่หน้ากาก มองออกแค่ว่าเป็นผู้หญิง แต่ดูไม่ออกว่าหน้าตาเป็นอย่างไร

หยางป๋อเดินมาที่หน้าต่าง ดีดนิ้วหนึ่งที แล้วหลับตาลง

ไม่นานก็เห็นร่องรอยของผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนี้ก็อาศัยอยู่ในชุมชนเดียวกัน ห่างจากตัวเองประมาณ 150 เมตรในตึกอีกหลังหนึ่ง

"ดีมาก ดีมาก" หยางป๋อตัดสินใจจะสืบประวัติผู้หญิงคนนี้ซักหน่อย ก็มาหลายครั้งแล้ว

"วิธีการทำงาน ไม่น่าจะใช่ฝีมือของหงเป่ยจวี่ พวกนั้นทำอะไรเหมือนคนป่วยจิตไปหมด"

หยางป๋อตัดสินใจจะลองดูอาวุธพลังงานในมือก่อน หลังจากหยิบออกมา ก็ค่อยๆ ส่งพลังงานภายในตัวเองเข้าไปนิดหน่อย ไม่กล้าใส่มากเกินไป เพราะอาวุธพลังงานเป็นการรวมและบีบอัดพลังงานของตัวเองในระดับสูง พลังงานจะมีความผันผวนค่อนข้างชัดเจน

"หือ?" หยางป๋อพิจารณาอย่างละเอียด ด้านหลังด้ามดาบดูเหมือนจะกลวงอยู่

หมุนไปรอบนึง พบว่าข้างในกลวง มองขนาดอย่างละเอียด หยางป๋อตบหัวตัวเองเบาๆ

หยิบปุ่มจากช่องเก็บของหุ่นยนต์ออกมา เอาหินแหล่งพลังงานเดียวกันนี้แกะออกมา ส่วนจะแกะยังไง ก็ออกแรงบิด ปุ่มช่องเก็บของหุ่นยนต์ก็เสียรูปไปนิดหน่อย

เอาหินแหล่งพลังงานเดียวกันใส่เข้าไปในด้ามดาบ ดาบทั้งเล่มค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเทา แล้วหยางป๋อคิดในใจนิดหน่อย

เฮ้ เฮ้!

ดาบในมือหายไป แต่รู้สึกเหมือนมันอยู่กับหุ่นยนต์

ต่อมาเขาก็คิดในใจอีกครั้ง

เฮ้ เฮ้! ดาบก็มาปรากฏอยู่ในมือของเขาอีกครั้ง

"งั้นถ้าเอาชุดเกราะรบมาได้ การล่องหนก็ไม่ต้องถอดเสื้อผ้าแล้วสินะ!"

(จบตอน)