บทที่ 140 เลือกของวิเศษ

หยางป๋อมาที่เทียหนิวก่อน บอกให้เทียหนิวกลับไปก่อน จากนั้นเก็บหุ่นยนต์ของตัวเอง แล้วก็ปรากฏกายในชุดเกราะรบ

พวกเขามาถึงด้านนอกคลังสินค้าขององค์กรฮุยจิ่น แต่ก่อนจะเข้าไปครั้งนี้ หวงเหลาซานพูดด้วยสายตาดุร้าย "ครั้งนี้น้องชายคนนี้มีคุณงามความดีมากที่สุด ให้เขาเลือกก่อน จากนั้นที่เหลือครึ่งหนึ่งเป็นของพวกเราสิบกว่าคน ส่วนที่เหลือค่อยเป็นของพวกนาย ว่ายังไง?"

รวมแล้วมีหัวหน้ามนุษย์กลายพันธุ์มาด้วยกันกว่าห้าสิบคน แต่กลุ่มของหวงเหลาซานมีแค่สิบกว่าคนเท่านั้น การไม่แบ่งให้หัวหน้าคนอื่นก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่การแบ่งเท่ากันก็ไม่ใช่ทางออกแน่ๆ

"ได้!" มนุษย์กลายพันธุ์ที่เหลือถึงจะมีกลุ่มเล็กๆบ้าง ก็มีแค่สามถึงห้าคนเท่านั้น ไม่เท่ากับกลุ่มของหวงเหลาซาน

หยางป๋อจับที่มือจับประตู ใช้พลังพิเศษทำลายโครงสร้างประตูทั้งบานแล้ว พอเห็นคนอื่นตกลง ก็เตะประตูทีเดียวจนทะลุเข้าไป

ทำเอามนุษย์กลายพันธุ์ต่างสูดหายใจเฮือก ประตูนี้มีคนมาลองแรงมาก่อน ต่อให้เป็นหุ่นยนต์ชีวภาพก็ไม่สำเร็จ แน่นอนว่าพวกเขาก็ไม่กล้าไปพังประตู เห็นได้ชัดว่าหยางป๋อกับพวกใช้วิธีบางอย่างเข้าไปได้

ไม่ว่าจะใช้พละกำลังหรือพลังพิเศษ ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้

"ผมจะเอาแค่หินพลังธาตุกับโลหะพลังธาตุนะ" หยางป๋อดูรายการวัสดุในคลังขององค์กรฮุยจิ่น ถึงกับเสียดายเวลาตัวเองสามนาที

เพราะหยางป๋อต้องกลับไปดาวซันเหยว่ เวลาไปก็คงไม่สะดวกขนของใหญ่โต จึงได้แต่เลือกของที่มีขนาดเล็ก แต่มีมูลค่าสูง

หินพลังงานเขาคิดว่าไม่จำเป็น เพราะชาร์จไฟเองได้ งั้นก็ต้องเลือกโลหะพลังธาตุ

หยางป๋อเปิดที่เก็บโลหะพลังธาตุที่ยังไม่รู้สมบัติ จับทีละชิ้นเรื่อยไป

เพียงไม่นานเขาก็หยิบโลหะพลังธาตุหนึ่งขึ้นมา ชิ้นนี้มีสีเทาอมฝุ่น ขนาดเท่ากับไข่นกกระจอกเทศ มีแสงพลังงานเรืองรางเล็กน้อย

จากนั้นหยางป๋อก็มาที่ด้านหินพลังธาตุ เขาพบหินสีเขียวขนาดเท่าไข่นกกระทาชิ้นหนึ่งที่ดูแปลกๆ ก็เลยเก็บเอาไว้ก่อน

แน่นอนว่าเขาคงไม่ขาดทุน หินพลังธาตุไฟชิ้นดีที่สุดหรือหินพลังแสงนั่นแหละ ถึงแม้ตัวเองจะไม่ได้ใช้ แต่มูลค่ามันสูงไม่ใช่เหรอ

เขาจึงควักมาเผื่อๆไว้บ้าง

"เอาละ" หยางป๋อประเมินคร่าวๆแล้วพบว่าช่องเก็บของในหุ่นยนต์ของตัวเองเกือบเต็มแล้ว ต้องเอาใส่ในห้องนักบินด้วย

"แค่นี้เอง?" หวงเหลาซานกับพวกต่างตกใจ คลังสินค้านี่มีถึงหกชั้น ข้างในมีของดีเยอะแยะ

"แค่นี้แหละ เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ จะไปเปิดห้องพลังงานหลักให้ รอไปคุ้ยเอา" หยางป๋อยังตั้งใจจะไปกวาดแท่งพลังงานในห้องพลังงานหลักด้วย

"ได้ๆ"

"วางใจได้ครับ" หัวหน้ามนุษย์กลายพันธุ์คนอื่นๆเห็นมีของดีอีกมากมาย ขององค์กรฮุยจิ่นเป็นของเจ๋งทั้งนั้น หลายอย่างเคยเอามาแลกเปลี่ยนเป็นเสบียงกัน บางอย่างก็เป็นของที่ฮุยจิ่นลักลอบนำเข้ามา

"ฉันจะกลับมาอีกครั้งในครึ่งเดือน สภาพันธมิตรคงไม่ตัดสินใจเร็วขนาดนั้น" หยางป๋อตั้งใจจะไปเก็บเลเวลสกิลล์ก่อน ไม่ว่าจะเป็นสกิลล์ควบคุมไฟฟ้า ส่วนกบพิษเรืองแสงก็เหมือนจะมีเบาะแสแล้ว จะลองฝึกสกิลล์ควบคุมแสงดูว่าเป็นยังไง สุดท้ายก็คือจะลองตามหาหนูล่องหนดูอีกครั้ง

เขาเอาของที่ได้มาใส่ในกล่องเก็บของและห้องนักบินในหุ่นยนต์ พาเทียหนิวไปส่งแท่งพลังงาน จากนั้นหยางป๋อก็จากไป รอให้มนุษย์กลายพันธุ่ปล้นฐานฮุยจิ่นเสร็จ เขาจะพาเทียหนิวไปกินยาน แต่น่าเสียดายที่มันใหญ่เกินไป ซ่อมแซมไม่ยาก แต่ขึ้นบินไม่ได้

"การควบคุมจิตใจแท้จริงแล้วคือการควบคุมทางจิตใจ?" หยางป๋อมองหนูตรงหน้าที่คลอเคลียเขาเหมือนหนูที่เลี้ยงมาตั้งแต่เกิด

เขาสามารถควบคุมสัตว์ตัวเล็กนี้ ทำให้มันรู้สึกว่าหยางป๋อเป็นเพื่อนที่ดี

นี่คือการที่หยางป๋อทดสอบความสามารถในการควบคุมจิตใจที่เขาได้รับมา พร้อมกันนั้นก็ทำให้รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกว่าหัวหน้าฮุยจิ่นมีบางอย่างอันตราย

"โชคดีที่ฉันฉลาด ไม่ให้ตัวร้ายมีเวลามาพูดมากมาย" หยางป๋อยังดีใจที่ตัวเอง การดูหนังเยอะๆมีประโยชน์ อย่างน้อยก็ไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามพล่ามอะไรมาก

เขามาที่ทะเลสาบแห่งหนึ่ง แปลงกายเป็นปลาไหลไฟฟ้า แล้วก็ใช้สกิลล์เรียกสัตว์ ปลาไหลไฟฟ้าในรัศมีพันเมตรก็เริ่มว่ายน้ำมาหาเขา บางตัวที่อยู่ไกลเขารู้สึกได้ แต่อาจจะไม่มาเพราะระยะทางมากเกินไป

ซี้ดดด!

ปลาไหลไฟฟ้าหลายสิบตัวตายเพราะกระแสไฟฟ้าจากหยางป๋อในทันที

ควบคุมพลังงานไฟฟ้า +1!

.....

เพิ่มสกิลล์ควบคุมไฟฟ้าต่อเนื่อง แต่ก็แค่เกรดธรรมดาทั้งนั้น

ห้าวันต่อมา หยางป๋อโผล่ขึ้นมาจากน้ำ รู้สึกอยากจะอ้วกแล้ว...

เขาเดินทางมาสองพันกิโลเมตร ผ่านทะเลสาบนับร้อยแห่ง กว่าจะอัปสกิลล์สำเร็จ

สกิลล์ควบคุมพลังงานไฟฟ้า: ระดับปรมาจารย์ (เพิ่มความเร็วในการสะสมพลังงานไฟฟ้า 300%, เพิ่มความต้านทานต่อกระแสไฟฟ้า 300%, เพิ่มพลังควบคุมไฟฟ้า 300%)

หยางป๋อยิ้มกว้าง มองสายฟ้าที่กำลังบิดไปมาบนมือ แล้วโบกมือปล่อยไปที่ทะเลสาบไกลๆ

ในพริบตา สายฟ้าตกลงในน้ำที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรอย่างแม่นยำ จากนั้นก็มีปลาลอยท้องขึ้นมาเป็นฝูง

"ฮ่าฮ่า!" หยางป๋อหัวเราะลั่น ความเร็วในการชาร์จพลังเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม แถมด้วยพละกำลังที่เพิ่มขึ้น ทำให้ความสามารถในการรวมพลังต่อหน่วยเวลาแข็งแกร่งขึ้นด้วย

สิ่งที่เขาชอบที่สุดคือพลังในการควบคุม ก่อนหน้านี้สายฟ้าที่ยิงออกไปจะควบคุมทิศทางได้ยาก เพราะมีสิ่งรอบข้างมากมายมารบกวน แต่ตอนนี้เหมือนจะไม่มีอะไรขวางทางแล้ว ชี้ไปทางไหนก็ตรงไปที่นั่น

"ที่นี่เหรอ?" หยางป๋อสำรวจดูสภาพแวดล้อมรอบตัวเพื่อกำหนดตำแหน่งของตัวเอง

"ไปหากบพิษเรืองแสงก่อนละกัน" เขามองดูก็รู้ว่าระหว่างทางไปที่อยู่ของหนูล่องหน ต้องผ่านบึงพิษแน่ๆ

"น่าเสียดายที่ไม่มีสกิลล์ควบคุมพิษร้ายแรง ไม่งั้นจะเอาไปใช้ลอบทำร้ายคนอื่นได้พอดี"

บึงพิษร้ายแรงที่นี่กว้างใหญ่มาก เกือบจะเป็นพื้นที่ต้องห้ามสำหรับมนุษย์กลายพันธุ์ แม้แต่หมอกก็ยังมีพิษ

หยางป๋อดีดนิ้วทีหนึ่ง ก็รู้แล้วว่าแถวนี้มีกบพิษเรืองแสง หลังจากควบคุมไฟฟ้าระดับปรมาจารย์ เขาพบว่าความสามารถในการตรวจจับคลื่นเสียงเพิ่มขึ้น ทั้งระยะทางและความทะลุทะลวง

"หรือว่า?" หยางป๋อนึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง แต่ไม่กล้าแน่ใจนัก

เขาดีดนิ้วอีกครั้ง กบพิษเรืองแสงที่เพิ่งตรวจพบห้าตัวก็ตายลงด้วยคลื่นเสียงที่โจมตีระยะไกลในทันที

ควบคุมแสง +1 ห้าครั้ง!

"ถือโอกาสฝึกการใช้คลื่นเสียงโจมตีหลายเป้าหมายพร้อมกันดีกว่า" หยางป๋อมองบึงขนาดมหึมา มีพื้นที่หลายหมื่นตารางกิโลเมตร เป็นสถานที่เก็บเลเวลที่ดีเยี่ยมมากๆ

ทันใดนั้นเขาเห็นลูกอ๊อดเป็นจำนวนมากในแอ่งน้ำแห่งหนึ่งที่กำลังเริ่มมีแขนขาขึ้นมาแล้ว แน่นขนัด มีความคิดบางอย่างแว่บขึ้นมา

สายฟ้าวิ่งผ่านเข้าไปในแอ่งน้ำ

วินาทีถัดมา!

ลูกอ๊อดสี่ขาเป็นจำนวนมากพากันลอยท้อง

คะแนนสกิลล์ควบคุมแสงทะลักเข้ามาเต็มจอ!

"อุ้ย นึกว่าจะต้องใช้เวลาสิบวันครึ่งเดือนซะอีก" ในใจของหยางป๋อรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้จะรู้สึกเวทนาอยู่บ้าง แต่มือก็สร้างสายฟ้าเส้นที่สองขึ้นมาอีก... แค่ก แค่ก

ส่วนที่ด้านที่คุมตัวมนุษย์ไว้ หวงเหลาซานกับพวกปล้นเก็บของในคลังขององค์กรฮุยจิ่นเสร็จ ก็มารวมตัวกัน พวกนี้ช่างกวาดเร็วที่สุดแล้ว

"พวกฮุยจิ่นไม่เอาไว้ละ" หวงเหลาซานเอ่ยปาก

"แต่น้องชายเขายังไม่กลับมานี่?" หลิวขาพิการกับพวกก็กลัวการแก้แค้นของฮุยจิ่น

"น้องชาบเขาบอกไว้แล้วไงว่าพวกฮุยจิ่นเอาไว้ไม่ได้ พวกนายก็รู้ว่าถ้าไอ้พวกนี้กลับไป ส่วนหนึ่งต้องหลบหนีความผิดได้แน่ แล้วฐานะของน้องเขาอาจจะไม่สะดวกลงมือเอง"

"ไม่ใช่ให้พวกเราเอาหลักฐานไปให้กระทรวงยุติธรรมเหรอ?"

"เรามีหลักฐานในมือเต็มไปหมด ข้อมูลทุกอย่างมีหมด"

"งั้นก็จัดการไปเลย"

"ใช่ พวกเรายังมีลูกหลานอยู่บ้านเกิด ถ้าพวกนี้กลับไป มีหวังองค์กรฮุยจิ่นจะต้องแก้แค้นครอบครัวพวกเราแน่ๆ"

"มีเหตุผล ไปกันเถอะ!"