บทที่ 178 แย่งคิล

ฝั่งกองทัพหลายคนกำลังดูข้อมูล เห็นจำนวนคิลของหุ่นยนต์แต่ละตัว หุ่นยนต์ไร้คนขับที่มีจำนวนคิลมากที่สุดฆ่าไปแปดตัว

ต้องรู้ว่าเพิ่งเริ่มมาไม่ถึงหนึ่งนาที แสดงว่าพลังต่อสู้ของนักขับหุ่นยนต์คนนี้แข็งแกร่งมากๆ

ฝั่งหยางป๋อฆ่าพวกขวางทางชั้นล่างไปสองตัว มาถึงชั้นสองแล้ว อาคารนี้ออกแบบตามโครงสร้างอาคารสาธารณะของสหภาพ อาคารสาธารณะทุกหลังจริงๆแล้วก็คือป้อมปราการที่สามารถให้หุ่นยนต์เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระภายใน ถ้าเป็นอาคารพลเรือนทั่วไปก็ต้องดูการออกแบบเป็นรายตัว หยางป๋อมองดูสภาพแวดล้อม น่าจะเป็นตึกสำนักงานรัฐบาล

พอมาถึงก็เห็นพวกใส่ชุดเกราะพลังงานอีกสามตัว เลยไม่รอช้าให้พวกมันได้ตอบโต้ ยิงปืนเลเซอร์ใส่ทันที

ทักษะขับหุ่นยนต์ +4!

ความเชี่ยวชาญด้านยา +4!

ความเชี่ยวชาญด้านยา +4!

หยางป๋อค่อนข้างประหลาดใจ เลยเรียกดูสกิลตัวเองดู พบว่าจากเดิมที่เป็นการผลิตยาพันธุกรรมเปลี่ยนเป็นความเชี่ยวชาญด้านยา?

ดูเหมือนว่าขอบเขตของความเชี่ยวชาญด้านยาจะกว้างกว่านิดหน่อย?

ไม่มีเวลามาคิดเรื่องการเปลี่ยนแปลงของสกิลแล้ว สังหารให้หมด สังหารแล้วแย่งคิลสำคัญที่สุด

ศพทั้งสามระเบิดกลายเป็นพลุอันตระการตา แม้แต่กระจกพิเศษของตึกสำนักงานนี่ก็ยังสั่นสะเทือน หุ่นยนต์ของหยางป๋อพุ่งทะลุกลุ่มควันสีสวยนี้ออกมา บุกขึ้นไปชั้นสามทันที

"หรือว่าพวกนี้จะเป็นคนของบริษัทยาไหนมาก่อน?" หยางป๋อยังสงสัยกับข้อมูลที่ได้รับอยู่

แต่ความสามารถนี้ของตนมันแปลกๆ ฆ่าหนูได้วิสัยทัศน์ไดนามิก นี่ก็สุ่มพอแล้วนะ

ฆ่ากบพิษเรืองแสงตัวหนึ่งได้สกิลควบคุมพลังแสง นี่ไม่ใช่การสุ่มแล้วล่ะ แทบจะเรียกได้ว่าฟังไม่ขึ้นเลย

"เอาเหอะ เน้นเรื่องการสุ่มเป็นหลัก" หยางป๋อก็ไม่ได้หาเหตุผลแล้ว

ยังไม่ทันขึ้นชั้นสี่ก็มีคนยิงลงมาแล้ว

แต่ดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามจะใช้ปืนเลเซอร์ธรรมดา หยางป๋อก็บุกขึ้นชั้นสี่ท่ามกลางปืนเลเซอร์ แน่นอนหลังจากหุ่นยนต์ของหยางป๋อโผล่หน้าออกมา ศัตรูสองคนที่ยิงมาก็โดนยิงกลายเป็นดอกไม้ไฟสุดตระการตา

ความเชี่ยวชาญด้านยา +4!

ความเชี่ยวชาญด้านยา +4!

เสียงระเบิดดังสนั่นทั่วทั้งตึก

หยางป๋อเดาไม่ผิดเลย อาคารหลังนี้คือตึกสำนักงานรัฐบาลประจำเมืองจริงๆด้วย มีสมาชิกของหงเป่ยจวี่อยู่ในนี้พอสมควร แต่ไม่รู้แน่ชัดว่ามีจำนวนเท่าไหร่

ส่วนพวกที่ใส่ชุดเกราะนี่ เป็นคนของบริษัทยาจริงๆนั่นแหละ หงเป่ยจวี่เกณฑ์ทหารและจ้างนักรบที่ดาวพาโด บริษัทยาแห่งหนึ่งโดนสหภาพจับได้ ในสหภาพก็เป็นอาชญากร แต่ในสายตาของคนหงเป่ยจวี่พวกนี้ก็คือพวกเดียวกัน ดังนั้นลูกน้องของบริษัทนี้จึงเปลี่ยนสถานะกลายเป็นกองกำลังติดอาวุธของดาวพาโดใหม่ไปในชั่วข้ามคืน

พวกนี้ถึงแม้จะผ่านการฝึกฝนการต่อสู้ระยะสั้นมาแล้ว แต่พอเข้าสู่การต่อสู้จริงก็คงพูดอะไรไม่ออก...

ผู้มีพลังพิเศษโดนอาวุธพลังงานยิงเข้าจะมีปฏิกิริยารุนแรงของพลังงานเกิดขึ้น นั่นก็คือการระเบิด

เสียงระเบิดแตกต่างจากปกติโดยสิ้นเชิง เสียงระเบิดติดต่อกันทำเอาสมาชิกของหงเป่ยจวี่ในตึกหน้าถอดสี

ความจริงแล้วคนของหงเป่ยจวี่ตอนนี้ลำบากมาก เพราะไม่มีใครกล้าขับหุ่นยนต์หรือสวมเกราะออกไปเผชิญหน้าข้างนอก

ถึงแม้ระบบเฝ้าระวังของดาวเคราะห์จะไม่ทำงานแล้วก็ตาม แต่ฝ่ายตรงข้ามมียานรบหลักหนึ่งลำ ปืนเลเซอร์บนยานนั้นเทียบชั้นกับระบบเฝ้าระวังของดาวได้สบายๆ

ยานรบลำนี้ทันทีที่มาถึง ก็สั่งสอนคนของหงเป่ยจวี่เลยล่ะ หุ่นยนต์ไร้คนขับกว่าสองหมื่นตัวแค่เที่ยวรอบเดียวก็สังหารคนของหงเป่ยจวี่จนไม่กล้าออกจากตัวอาคารแล้ว

โชคยังดีที่มีตัวประกันถูกจับตัวไว้ในตัวอาคารจำนวนมากพอ

หยางป๋อไม่รอช้า ควบคุมหุ่นยนต์รีบพุ่งไปชั้นห้าทันที

ทันทีที่แทบจะโผล่หน้าออกไปก็มีหุ่นยนต์ตัวหนึ่งพุ่งเข้าใส่ตน

หุ่นยนต์ของหยางป๋อก็หันหน้าเข้าใส่ฝั่งตรงข้าม ระบบเจทแพ็คเร่งพลังเต็มที่

สองหุ่นยนต์ชนกันอย่างจัง แล้ววินาทีต่อมาหุ่นยนต์ของหยางป๋อก็ผงะหลัง หุ่นยนต์ของศัตรูโดนกระแทกตกจากบันไดลงไปที่ชั้นล่างทันที

นักขับหุ่นยนต์ของศัตรูงุนงงไปชั่วขณะ ยังไม่ทันได้ตอบสนอง ก็เห็นขาของหุ่นยนต์ตรงข้ามกำลังจะเตะที่ห้องนักบิน

ทักษะขับหุ่นยนต์ +8!

สายข้อความหนึ่งไหลผ่านสมองของหยางป๋อ

"ดูเหมือนว่าพวกที่ใส่ชุดเกราะพลังงานจะเป็นผู้มีพลังพิเศษระดับ D ส่วนคนที่ควบคุมหุ่นยนต์จะเป็นผู้มีพลังพิเศษระดับ C" คิดแว่บหนึ่งในหัว หยางป๋อไม่รีรอ ส่วนที่ชั้นห้ายังมีศัตรูสวมชุดเกราะพลังงานอีกสองคน

สองคนนี้คิดไม่ถึงว่าครั้งแรกที่เจอกัน นักขับหุ่นยนต์ของฝ่ายตัวเองแม้จะได้เปรียบ แต่ก็ถูกฝ่ายตรงข้ามจัดการอย่างเด็ดขาด

พอจะวิ่งหนีก็สายไปแล้ว โดนปืนเลเซอร์ของหุ่นยนต์ยิงกลายเป็นกองเพลิงคู่หนึ่งทันที

เช่นเคยได้ความเชี่ยวชาญด้านยา +4 สองครั้ง!

หุ่นยนต์ของหยางป๋อไม่ได้สนใจกองเพลิงนี้เลย แล้วก็ขึ้นไปต่อ

จังหวะนี้เอง หยางป๋อก็ได้ยินเสียงผู้มีพลังพิเศษที่อื่นโดนยิงระเบิดอีก

ชั้นหก หยางป๋อเพิ่งจะโผล่โล่พลังงานออกมาที่มุมบันได ก็เจอกระแสเลเซอร์หนาแน่นเข้าใส่

"เฮ้ย มีหุ่นยนต์สามตัว" หยางป๋อเห็นเศษหินปลิวว่อน เผยให้เห็นเกราะป้องกันของยานรบในผนัง รีบหดตัวกลับมาทันที

หยางป๋อในใจหัวเราะเบาๆ แล้วไม่เดินขึ้นบันได แต่ผลักประตูห้องบันไดเปิดออกมาข้างลิฟต์ ที่นี่ก็มีคนสวมเกราะพลังงานเฝ้ายามอยู่จริงๆ ทันทีที่เจอหน้ากันก็โดนหยางป๋อควบคุมปืนเลเซอร์ยิงระเบิดเลย

จากนั้นหยางป๋อก็สำรวจประตูกันไฟของบันไดอย่างละเอียด แล้วก็แปลงร่างเป็นผู้เชี่ยวชาญงานรื้อถอน ไม่นานก็ถอดบานประตูออกมาได้หนึ่งบาน

"สมกับเป็นหน่วยงานรัฐ ถึงกับเอาเกราะยานรบมาทำประตูกันไฟ" หยางป๋อถือประตูบานหนึ่งพลางหัวเราะเบาๆ

เตรียมตัวเสร็จสรรพ หยางป๋อถือประตูบานหนึ่งไว้มือหนึ่ง มืออีกข้างถืออาวุธหุ่นยนต์ สูดหายใจลึกๆ

ผลการฝึกฝนในห้องใต้ดินของป้อมใต้ดินส่วนตัวของหยางป๋อออกมาแล้ว หุ่นยนต์พุ่งไปที่หัวมุมบันไดด้วยความเร็วสูงสุด แล้วก็เหยียบเท้าหนึ่งครั้ง หุ่นยนต์ทั้งตัวก็ดีดตัวขึ้นไปชั้นหกในทันทีด้วยแรงเฉื่อยมหาศาลของระบบเจทแพ็ค ทิ้งรอยแยกใหญ่ไว้บนผนัง หุ่นยนต์ก็มีสัญญาณแจ้งเตือน

สามนักขับหุ่นยนต์ที่ชั้นหกได้ยินเสียงโจมตีที่ประตูลิฟต์ชั้นห้าก็รีบไปดูทันที

แต่ไม่รู้ว่าหุ่นยนต์ของหยางป๋อปาเข้ามาเหมือนลูกบอล เป็นเส้นโค้งประหลาดโผล่ขึ้นมาจากชั้นห้ามาชั้นหกในพริบตา

หุ่นยนต์ตัวหนึ่งตรงปากบันไดยิงปืนเลเซอร์มา แต่น่าเสียดายที่หยางป๋อถือแผ่นเกราะยานรบ

ปุ๊บ!

สองหุ่นยนต์ชนกันแรงจัด หุ่นยนต์ของศัตรูโดนหุ่นยนต์ของหยางป๋อชนกระเด็นไป อีกวินาทีต่อมา อาวุธหุ่นยนต์อีกเล่มก็แทงเข้าที่ห้องนักบินของศัตรู

หุ่นยนต์อีกสองตัวที่คิดว่าหยางป๋อมาจากลิฟต์ เห็นแสงเลเซอร์วาบขึ้นในบันไดก็รู้ว่าไม่ดีแน่ หันกลับมามองก็เห็นหุ่นยนต์ตัวหนึ่งแทบจะบินขึ้นมาชั้นหก เพื่อนร่วมทีมสูญเสียไปหนึ่ง

"ชั้นหกโดนบุกทะลวงแล้ว ชั้นหกโดนบุกทะลวงแล้ว" สองนักขับหุ่นยนต์รีบตะโกนเสียงดังในช่องสื่อสาร

หยางป๋อควบคุมหุ่นยนต์บุกเข้าไปชั้นหก ก็เห็นหุ่นยนต์อีกตัวอยู่ตรงประตูกันไฟ เคลียร์คนตรงปากบันไดเสร็จ หุ่นยนต์ของศัตรูก็ออกจากประตูกันไฟ ปืนเลเซอร์บนหุ่นยนต์ของศัตรูยิงโดยอัตโนมัติอย่างชัดเจน และกำลังกวัดแกว่งอาวุธหุ่นยนต์พุ่งเข้ามา

แล้วเหตุการณ์ตลกก็เกิดขึ้น ช่องบันไดสูง 12 เมตร หุ่นยนต์ฝั่งตรงข้ามสูง 9 เมตร แล้วอาวุธหุ่นยนต์อีก 6 เมตร นักขับหุ่นยนต์คนนี้อาจจะไม่เคยต่อสู้ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ พอเพิ่งจะยกอาวุธหุ่นยนต์ขึ้น ดันไปชนเพดานซะงั้น หุ่นยนต์ก็เสียหลักจากแรงขับที่แข็งแกร่งเกินไป

แล้วก็สะดุดหงายหลังตรงหน้าหยางป๋อ โชคดีที่ปืนเลเซอร์ยังยิงต่อได้

แต่วินาทีต่อมา อาวุธหุ่นยนต์อีกเล่มก็แทงทะลวงหุ่นยนต์ที่ล้มลงมา นักขับหุ่นยนต์ในห้องนักบินมองประตูกันไฟในมือของหยางป๋อ สติหลุดไป

"ไอ้บ้า เคยผ่านการฝึกต่อสู้หุ่นยนต์ในสภาพแวดล้อมพิเศษบ้างไหมเนี่ย?" หยางป๋อพูดอย่างเซ็งๆ เพราะอีกฝ่ายล้มลงมา ปืนเลเซอร์เกือบจะยิงจากพื้นขึ้นไปโดนจุดอ่อนของหุ่นยนต์ตัวเองเลยแหละ

(จบบท)