ทั้งสองจ้องมองกันแบบนี้อยู่อย่างน้อย 5 วินาที จากนั้นก็วิ่งหนีกันเป็นจรวด ใช่แล้ว ทั้งสองหนีกันคนละทาง!

ที่หัวหน้าโจรสลัดต้องหนี เพราะไม่ว่าความสามารถส่วนตัวจะแกร่งแค่ไหน ก็สู้หุ่นยนต์ไม่ได้ นับประสาอะไรกับหุ่นยนต์ที่โผล่มาอย่างกระทันหัน ลึกลับขนาดนี้! แถมไม่รู้ด้วยว่ายังมีพวกพ้องอื่นๆ อีกไหม?

ส่วนที่หยางป๋อต้องหนี เพราะหุ่นยนต์ตัวนี้ก็พังไปเกือบหมดแล้ว เหลือแค่เดินได้กับขยับแขนข้างเดียวได้ ปืนเลเซอร์ก็เสีย แค่เดินก็รู้สึกไม่ไหวแล้ว

หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายหนีไป หัวหน้าโจรสลัดก็ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจในพริบตา "ไม่ดีแล้ว! โดนหลอกซะแล้ว!"

เมื่อหัวหน้าโจรสลัดนึกทบทวนอย่างละเอียด หุ่นของอีกฝ่ายที่เพิ่งเจอเต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผล กำลังทำอะไรสักอย่าง เห็นได้ชัดว่าเพิ่งจากศึกหนักมา ส่วนตัวเองที่ตามมาที่นี่ ก็เพราะมีทีมหุ่นยนต์กำลังทำลายคลังสินค้า ตอนนี้คงเหลือแค่ซากศพแล้วมั้ง!

หัวหน้าโจรสลัดตามกลับมาทันที เพราะนักบินหุ่นที่มีหุ่นอยู่นั้น คือพวกที่ห้ามยุ่งเด็ดขาด ส่วนนักบินหุ่นที่ไม่มีหุ่นก็เป็นแค่เป็ดน้อยตัวหนึ่ง! จัดการง่ายๆ

มันเหมือนพวกเล่นเกมนั่นแหละ ในเกมตัวเองเป็นพระเจ้า แต่พอออกมานอกเกมก็เป็นแค่โอตาคุคนหนึ่ง

ถึงจะเปรียบเทียบไม่ค่อยเหมาะเท่าไร เพราะนักบินหุ่นก็ยังมีพลังต่อสู้พอสมควร และก็เป็นผู้กลายพันธุ์ด้วย แต่ทิศทางการกลายพันธุ์ของนักบินหุ่นคือการควบคุมและคำนวณ ซึ่งต่างจากการกลายพันธุ์ของนักรบหน้าด่าน

หัวหน้าโจรสลัดตอบสนองได้ไว แต่ตามไปก็เห็นแค่เงาวูบหนึ่ง

ทางฝั่งหยางป๋อก็ตอบสนองเร็วเหมือนกัน แต่หุ่นเสียหายไปมาก ก็เลยเคลื่อนไหวไม่คล่องแล้ว แถมถ่ายเทพลังงานก็มีปัญหาด้วย

เมื่อกี๊หัวหน้าโจรสลัดวิ่งหนีไป หยางป๋อก็งงเหมือนกัน รีบวิ่งตาม เปิดเจ็ทแพ็คเต็มกำลัง แต่เสียดายที่ตอนนี้เจ็ทแพ็คก็ทำงานไม่ค่อยเสถียร หยางป๋อควบคุมหุ่นพุ่งเข้าอุโมงค์ซ่อมบำรุงทันที

หัวหน้าโจรสลัดหันกลับมาก็เห็นหยางป๋อขับหุ่นมุดเข้าอุโมงค์ซ่อมบำรุงพอดี มองดูป้ายทางเข้าอุโมงค์แล้วร้อง

"ไอ้หมอนี่ซ่อนตัวในอุโมงค์ซ่อมบำรุงเนี่ยนะ?"

หัวหน้าโจรสลัดคิดไปเองว่าข้างในนั่นคือพนักงานประจำเรือขนส่งที่ควบคุมหุ่น

อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่ใช่พนักงานเรือขนส่ง ก็ไม่มีทางเข้าอุโมงค์ซ่อมบำรุงแน่ๆ

พูดง่ายๆ ก็คือ มีแต่ช่างซ่อมมืออาชีพเท่านั้นถึงจะเข้ามาข้างในนี้ได้ ต้องได้รับอนุญาตก่อน

หัวหน้าโจรสลัดโบกอาวุธพลังในมือ ฉีกทางเข้าอุโมงค์ซ่อมเป็นรูใหญ่ แล้วมุดตัวเข้าไปทันที

อุโมงค์ซ่อมบำรุงของเรือขนส่งใหญ่กว่าของเรือรบมาก อุโมงค์ซ่อมส่วนใหญ่ใช้สำหรับหุ่นยนต์ มนุษย์ใช้น้อยมาก

หยางป๋อก็รู้ว่าหัวหน้าโจรสลัดตามมาทัน ก็เพราะเสียงที่หัวหน้าโจรสลัดฉีกช่องทางเข้ามานั่น หยางป๋อได้ยินหมด

วิ่ง! รีบวิ่ง! วิ่ง! เร็วเข้า!

หยางป๋อวิ่งไปที่เก็บหุ่นยนต์ทันที ขอแค่ถึงที่ที่มีหุ่น หัวหน้าโจรสลัดก็ไม่ใช่อะไร แต่หุ่นของตัวเองจะไม่หยิบออกมาจนกว่าจะจำเป็นสุดๆ

หัวหน้าโจรสลัดมองอุโมงค์ซ่อมบำรุงแล้วก็ชักเสียวหนังหัวขึ้นมา เพราะไม่แน่ใจว่าหยางป๋อจะมาคนเดียวหรือเปล่า อีกอึดใจก็มุดออกจากอุโมงค์ซ่อมบำรุง

หัวหน้าโจรสลัดเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงในเรือขนส่ง แค่พริบตาเดียวก็ผ่านไปทั้งห้องโดยสาร พอมาถึงที่เก็บหุ่นของทีมคุ้มกันเรือขนส่ง ก็พบว่าหุ่นหายไปหลายตัว!

"เกิดอะไรขึ้น?" หัวหน้าโจรสลัดรู้ดีว่าที่นี่มีหุ่น 10 ตัว แต่ตอนนี้หายไปเกือบครึ่ง?

หัวหน้าโจรสลัดเปิดห้องนักบินของหุ่น ทำลายคอมพิวเตอร์ควบคุมข้างใน แล้วปิดห้องนักบินกลับเหมือนเดิม จัดการหุ่นที่เหลืออยู่ให้หมด ก่อนจะไปแอบซุ่มอยู่ข้างๆ!

หัวหน้าโจรสลัดรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด เพราะจากสถานการณ์ตอนนี้ ต้องมีใครสักคนที่สามารถแฮ็คสิทธิ์การใช้หุ่นได้แน่ๆ และผู้มีพลังพิเศษที่สามารถเข้าถึงสิทธิ์ใช้หุ่นของคนอื่นได้ตามใจ ก็คือสิ่งที่ตนต้องการพอดี ถ้ามีคนแบบนี้ ต่อไปก็จะปล้นหุ่นของคนอื่นได้ จะไม่ต้องมานั่งดูหุ่นเกรดสูงถูกตัวเองทุบจนพังไปทีละตัวอีกแล้ว!

หุ่นยนต์ทุกตัวมีระบบควบคุมที่เข้มงวด ไม่ใช่ว่าใครจะแฮ็คได้ง่ายๆ มีหลายคนพยายามแฮ็คหุ่นมาแล้ว แต่พอโดนจับได้ ก็โดนกองทัพและบริษัทผลิตหุ่นประกาศล่าหัว เพราะหุ่นยนต์ส่วนใหญ่เป็นของที่ใช้ในกองทัพ

ไม่ว่าสังคมไหน พอทุนมีอำนาจถึงระดับหนึ่งแล้ว การกระทำโง่ๆ ที่จะไปยั่วอำนาจเงินตราพวกนี้ ก็ต้องพบกับแรงสะท้อนกลับอย่างหนักหน่วงเสมอ

ในสังคมอวกาศทั้งหมด สิ่งที่ไม่ควรยุ่งด้วยที่สุดคือบริษัทผลิตหุ่นยนต์ เพราะมันก็เหมือนอุตสาหกรรมการทหารบนโลกนั่นแหละ

"เจ้าเล่ห์ชั่วช้า หลอกลวงไร้ยางอาย!" หยางป๋อจัดการกับหุ่นในมือเสร็จ แล้วก็รีบร้อนมาที่นี่ เห็นหัวหน้าโจรสลัดกำลังทำลายคอมพิวเตอร์ควบคุมของหุ่นพอดี แล้วยังไปแอบอยู่อีกมุม ดูท่าจะคอยดักซุ่มเขาอยู่

"ต้องจัดการมันให้ได้ ไม่งั้นข่าวที่เราแฮ็คหุ่นได้จะรั่วไหลแน่ ถึงคนอื่นจะไม่กล้าแน่ใจว่าคนคนนี้คือเรา แต่ถ้าปล่อยให้ข่าวหลุด คนทั้งเรือขนส่งนี่อาจจะถูกเอาไปแล่เนื้อตรวจสอบด้วยซ้ำ!" หยางป๋อตัดสินใจในใจว่าต้องกำจัดไอ้หมอนี่ให้ได้

จริงๆ หยางป๋อมีข้อสงสัยแย่ๆ มาตลอด นั่นคือในเมื่อสัตว์ประหลาดสามารถใช้เป็นวัตถุดิบของยาพันธุกรรมได้ แล้วมนุษย์ผู้กลายพันธุ์จะใช้เป็นวัตถุดิบยาพันธุกรรมได้หรือไม่?

ถ้าทำได้ บริษัทผลิตยาพันธุกรรมจะมาทำเรื่องนี้หรือเปล่า?

ความคิดนี้ดูเป็นบ้าไปสักหน่อย แต่หยางป๋อรู้ว่าบางครั้งความจริงโหดร้ายกว่าที่คิดไว้มากนัก!

หากความสามารถของเขาถูกเปิดเผยออกไป ไม่ว่าจะเป็นพลเมืองระดับไหน สุดท้ายก็คงไม่มีจุดจบที่ดีแน่ ยกเว้นจะมีกลุ่มอำนาจที่แข็งแกร่งหนุนหลัง ไม่อย่างนั้นก็ได้แต่ตกเป็นเบี้ยหมากให้คนอื่นกำหนดชะตากรรม

หากเป็นแค่ตัวหมากให้คนอื่นบงการ ก็ยังพอทน แต่กลัวว่าจะเป็นอย่างที่คิด คือถูกเอาไปทำเป็นวัตถุดิบยาพันธุกรรม...

"ได้ล่ะ!" หยางป๋อนึกวิธีได้อย่างรวดเร็ว

เขาเข้าทางเข้าอุโมงค์ซ่อมอีกทางในโหมดล่องหน จากนั้นใช้พลังควบคุมคลื่นเสียงค้นหาในคลังสินค้า ไม่นานก็พบผู้โดยสารธรรมดาสองสามคนกำลังหลบอยู่มุมหนึ่งตัวสั่นงันงก

หยางป๋อเด็ดผมของคนเหล่านั้นมาเส้นหนึ่ง คนที่ถูกดึงผมยังคิดว่าเพื่อนมาถูกโดนเข้า หันไปมองก็ไม่เห็นใคร!

ที่ไม่อำพรางเป็นคนอื่นเลย เพราะหยางป๋อไม่แน่ใจว่าหัวหน้าโจรสลัดมีไบโอชิปหรือเปล่า ถ้ามี มันก็น่าจะจำข้อมูลคนบนเรือได้หมด

จากนั้นหยางป๋อแกล้งเดินออกมาจากช่องทางเข้าอุโมงค์ซ่อมที่ใกล้กับที่เก็บหุ่น สวมชุดช่างซ่อม เปิดทางเข้าอุโมงค์อย่างลับๆ แล้วก็ชะโงกหน้ามองซ้ายขวาอย่างระมัดระวัง

"อ้าว นี่มันไอ้หมอนั่นนี่นา?" หัวหน้าโจรสลัดที่ซุ่มอยู่ในเงามืดตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นหยางป๋อชะโงกหน้ามอง ข้อมูลของมันก็บอกว่าเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ใช่คนประจำเรือ ยังมาใส่ชุดช่างซ่อมอำพรางตัวอีก แหม่!

หัวหน้าโจรสลัดเห็นหยางป๋อค่อยๆ ย่างเท้าออกมาจากอุโมงค์ซ่อมบำรุง มุมปากเผยอยิ้มเล็กน้อย แต่ชั่วพริบตาถัดมาก็เห็นหยางป๋อรีบปิดประตูอุโมงค์ซ่อมบำรุงกลับ

"อย่าหนี!" หัวหน้าโจรสลัดงง โดนจับได้แล้วเหรอเนี่ย ตะโกนเสียงดังแล้วพุ่งเข้าใส่ประตูอุโมงค์ซ่อมที่ปิดสนิทถูกหัวหน้าโจรสลัดฉีกด้วยอาวุธพลังงาน ชุดเกราะพลังงานเรืองแสงวิบวับ กระโจนเข้าไปในทันที

(จบบท)