บทที่ 163 ผู้ปราบปีศาจ

"อ๊ะ!" หยางป๋อมองเจ้านายอ้วนด้วยความตกใจ

เจ้านายอ้วนหัวเราะเบาๆ "นายไปฝึกปรุงยาพันธุกรรมก่อน เรื่องการตีเหล็กค่อยว่ากันทีหลัง"

เจ้านายอ้วนไม่ได้บอกว่าช่างตีเหล็กจะได้ค่าจ้างมากขนาดนั้น แต่ประการแรกต้องตีให้สำเร็จก่อน ถ้าตีพลาดแล้วต้องชดใช้ค่าวัตถุดิบให้คนอื่น มันยิ่งแพงกว่าเดิม

โลหะพลังงานถือว่าค่อนข้างหายากในจักรวาลทั้งหมด และการรวบรวมวัตถุดิบมาทำอาวุธพลังงานสักชิ้นก็ยากมาก

สำหรับช่างตีเหล็กระดับล่างแล้ว ไม่มีทางรับงานใดๆ ได้เลย เพราะลูกค้ายินดีจ่ายแพงจ้างช่างตีเหล็กระดับสูงมากกว่า ไม่กล้าเอาวัตถุดิบมาให้ช่างระดับล่างตีแน่ๆ

ดังนั้นหนทางเดียวของช่างตีเหล็กระดับล่างก็คือซื้อวัตถุดิบมาเอง แล้วตีเหล็กเพื่อฝึกฝนฝีมือตัวเอง

การตีเหล็กเป็นอาชีพที่มีเพดานสูงที่สุดในบรรดาอาชีพเทคนิคทั้งหมด แต่ก็เป็นเหมือนหลุมพรางด้วยเช่นกัน

เงินเท่าไหร่ก็ไม่พอให้ช่างตีเหล็กโยนลงไปในนี้ แม้แต่เจ้านายอ้วนที่เกิดในตระกูลก็ยังไม่กล้ายุ่งกับวงการนี้เลย

"รวยขนาดนั้นเชียวหรอครับ?" หยางป๋อมองเจ้านายอ้วนอย่างตื่นเต้น

"รวยก็รวย แต่ก็เสียเงินเยอะมากเหมือนกัน ลองเสิร์ชดูสิ ราคาวัตถุดิบโลหะพลังงานคุณภาพต่ำสุดเท่าไหร่" เจ้านายอ้วนพูดพลางเปลี่ยนประเด็น

หยางป๋อเสิร์ชหาข้อมูลโลหะพลังงานในเว็บไซต์ ก็อุทานด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าของพวกนี้จะแพงขนาดนี้ ถ้ารู้ก่อนคงจะเอาออกมาจากดาวปีศาจเขียวให้มากกว่านี้

จากนั้นหยางป๋อก็เสิร์ชข้อมูลหินพลังงาน พบว่าของสิ่งนี้ก็ไม่แพ้โลหะพลังงานเลย แถมยังแบ่งเกรดอีกด้วย

"ลองเสิร์ชดูอีกทีสิ เรื่องโลหะและอัญมณีพลังงานธาตุน่ะ" เจ้านายอ้วนมองสีหน้าของหยางป๋อที่ดูเหมือนไม่เคยเห็นโลกมาก่อน แล้วหัวเราะเบาๆ

หยางป๋อมองตัวเลขที่ค้นหาเจอ ปากก็อ้ากว้าง ของที่ตัวเองเอาออกมาจากหุ่นยนต์มีมูลค่าสูงขนาดนี้เชียวหรือ?

พร้อมกันนั้นเขาก็นึกออก ไม่แปลกที่สหภาพจะยอมให้ดาวปีศาจเขียวเป็นอิสระ ก็เพราะของพวกนี้มีมูลค่าต่างกันมากเกินไประหว่างที่นั่นกับที่นี่ โดยพื้นฐานแล้วต่างกันนับหมื่นเท่า

"ของพวกนี้ล้วนแต่เป็นสินค้าควบคุมของสหภาพ ราคาที่เราเห็นตอนนี้จะแพงกว่าราคาทางการประมาณสิบเท่า"

"แน่นอนว่าเราแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้ของพวกนี้มาจากช่องทางทางการ" เจ้านายอ้วนอธิบายต่อ

ตอนกลางคืน หยางป๋อกลับถึงบ้าน ก็หยิบเครื่องเล่นวิดีโอมาเปิดดู นี่คือสิ่งที่เจ้านายอ้วนให้มาน่ะสิ

เป็นวิดีโอสอนวิธีปรุงยาพันธุกรรมสามชนิด พูดง่ายๆ ก็คือใส่วัตถุดิบต่างๆ ตามลำดับในจังหวะเวลาที่เหมาะสม ใช้เทคนิคและอุณหภูมิที่แตกต่างกันในการปรุงยา

จุดสำคัญคือต้องใส่วัตถุดิบในจังหวะที่เหมาะสม แล้วก็ใช้เทคนิคและอุณหภูมิที่ต่างกัน จับให้ได้ทั้งสามจุดนี้ก็พอแล้ว

"รอให้อุปกรณ์และวัตถุดิบที่เจ้านายอ้วนสัญญาไว้มาถึงก่อน แล้วจะได้ลองทดสอบดู" หยางป๋อปิดวิดีโอ แล้ววางเครื่องเล่นไว้ข้างๆ ดูเหมือนว่าวิดีโอนี้จะเปิดได้เฉพาะกับเครื่องเล่นเครื่องนี้เท่านั้น

หลังจากนั้น หยางป๋อก็เข้าเว็บไซต์ตลาดมืดอีกครั้ง บนเว็บนี้มีขายของทุกอย่างจริงๆ มีทั้งหุ่นยนต์รุ่นที่ต่ำกว่าเจนเนอเรชั่นที่ 9 ทุกรุ่น

มีขายปืนเลเซอร์ที่ใช้กับหุ่นยนต์ แถมยังมีขายชิ้นส่วนของปืนเลเซอร์สำหรับยานรบด้วย รวมทั้งปืนพลาสมาด้วย!

ยังสามารถสั่งทำคนจริงได้อีก นั่นคือถ้าคุณชอบคนแบบไหน เขาจะเอาตัวอย่างทางชีวภาพของคนจริงๆ มาโคลนเป็นคนเนื้อหนังมังสาให้ ส่วนจะเอาไปทำอะไรนั่นไม่ใช่ธุระของใคร

ยังมีขายทาสด้วย แต่พวกค้าทาสระบุไว้ชัดเจนว่าส่งของได้เฉพาะในจักรวรรดิสุ่ยหลานเท่านั้น และมีทาสหลากหลายประเภท

มีกระทั่งผู้กลายพันธุ์ระดับ A เลยด้วย หยางป๋อดูให้ดีก็พบว่าเป็นขุนนางชั้นบารอน เนื่องจากก่อกบฏ ทั้งตระกูลจึงถูกถอดยศและกลายเป็นทาส มีขายทั้งยานรบและยานรบขนาดเล็กด้วย

"มืดมนชะมัดเลย ของพวกนี้น่ะ"

"แต่คงมีคนหลอกด้วยแหละ" หยางป๋อได้ยินเจ้านายอ้วนบอกว่ามีคนหลอกเยอะบนนี้ คุณจ่ายเงินไปแล้วเขาก็ไม่ส่งของให้

เจ้านายอ้วนแนะนำพ่อค้าขายวัตถุดิบยาพันธุกรรมคนหนึ่ง แล้วให้ไปซื้อกับเขา จะไม่มีปัญหาอะไร

หยางป๋อสงสัยนิดหน่อยว่าไอ้คนขายวัตถุดิบนี่จะใช่คนในตระกูลของเจ้านายอ้วนหรือเปล่า

หยางป๋อยังเห็นมีขายข้อมูลการต่อเรือด้วย

ตำแหน่งขุนนางของจักรวรรดิสุ่ยหลานก็มีขายอีก สรุปก็คือบนเว็บนี้มีขายทุกอย่างจริงๆ หยางป๋อมองจนตาลาย

"เมื่อไหร่จะได้เทคนิคการทำให้วัตถุดิบยาพันธุกรรมบริสุทธิ์มา จะได้จับสัตว์กลายพันธุ์ในทะเลมาสกัดวัตถุดิบเอง" หยางป๋อคิดถึงวิธีที่จะเดินบนเส้นทางของเภสัชกรในอนาคต

"ก็แค่ว่าเภสัชกรชั่วร้ายพวกนั้น คงจะโดนซวยแน่ หากเราจะอัปเกรด ก็ต้องไปหาพวกนั้นมาเพิ่มแต้มทักษะ" แล้วก็คิดถึงพลังของตัวเองที่ไม่มีทางอัปเกรดได้

"ตอบแทนความดี ลงโทษความชั่ว นั่นคือวิถีของพวกเรา หน้าที่อันยิ่งใหญ่ที่ต้องทำ" หยางป๋อไม่รู้สึกผิดอะไรกับการฆ่าคนบาปหนา

หลังจากนั้น หยางป๋อก็ทำงานไปด้วย สำรวจท้องทะเลไปด้วย สัตว์กลายพันธุ์ในทะเลมีจำนวนไม่มากนัก แต่ก็ถือว่าไม่น้อยเช่นกัน นับจากนั้นมาหยางป๋อก็ไม่ได้ใช้ชุดเกราะพลังงาน จึงไม่ได้ไปยุ่งกับเรือสำรวจไร้คนขับของรัฐบาลอีก

และหยางป๋อก็รอวัตถุดิบและอุปกรณ์ทดลองที่เจ้านายอ้วนสัญญาไว้อยู่ตลอด

หยางป๋อเจอเพื่อนร่วมงานในบริษัทอีกหลายครั้ง พวกนี้มาที่นี่เพื่อรับงาน แต่ต่างฝ่ายต่างไม่ได้ทักทายกัน แค่พยักหน้าให้ก็พอ

ในห้องใต้ดิน หยางป๋อกำลังฝึกหนูล่องหน โดยเปลี่ยนตัวเป็นหนูล่องหนขนาดใหญ่ แล้วใช้พลังการเรียกสัตว์เรียกหนูล่องหนเหล่านี้ออกมา แล้วกลับคืนร่างเป็นมนุษย์ เพื่อให้อาหารหนูล่องหนพวกนี้

หนูล่องหนพวกนี้ขี้ขลาดมาก ตอนแรกที่เริ่มฝึก พอพวกมันเห็นหยางป๋อกลายร่างเป็นมนุษย์ ก็จะล่องหนทันที แล้วมุดเข้าไปในรังที่หยางป๋อจัดไว้ให้ในที่มืด

ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว อย่างน้อยเวลาเห็นหยางป๋อกลายร่างเป็นมนุษย์ ก็จะไม่ล่องหนทันที แค่หดตัวอยู่ข้างๆ มองการกระทำของหยางป๋อ

"แต่ไม่รู้ว่ารุ่นลูกของหนูพวกนี้จะมีพลังล่องหนด้วยหรือเปล่า" ตอนนี้หยางป๋อกังวลเรื่องนี้อยู่ แต่ก็ไม่มีทางอื่น ได้แต่ฝืนใจทดลองต่อไป

"ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ต้องหันไปพิจารณาเทคนิคการโคลนนิ่ง ดูเหมือนการโคลนนิ่งสัตว์กลายพันธุ์จะยากมาก" ตอนนี้ได้แต่วางแผนสองทางคู่กันไป

ส่วนเรื่องที่หยางป๋อจะเอาหนูล่องหนพวกนี้ไปเป็นวัตถุดิบพันธุกรรมน่ะ ย่อมเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เล่นอะไรกับเขาล่ะ?

"ดูท่าจะต้องหาคู่ให้ไอ้หนุ่มโสดตัวนี้ซะแล้ว" หยางป๋อมองหนูล่องหนตัวผู้ที่เหลืออยู่ตัวเดียวอย่างโดดเดี่ยว เขาคิดจะเอามันไปผสมพันธุ์กับหนูตัวอื่น ดูซิว่าจะปรับปรุงพันธุ์ให้มีพลังอื่นๆ ในรุ่นต่อไปได้หรือเปล่า

หลังจากเดินออกมาจากห้องใต้ดิน หยางป๋อก็มาหาข้อมูลบนอินเทอร์เน็ตอีกครั้ง ดูว่าบนดาวซันเหยว่มีหนูหรือสัตว์ประเภทนี้หรือไม่ ถ้าไม่มีก็คงต้องไปซื้อในตลาดมืด

แต่ของพวกนี้บนตลาดมืด หยางป๋อไม่ค่อยไว้ใจเท่าไร และถ้าอีกฝ่ายขายของให้เรา ก็ต้องรู้ที่อยู่ของเราแน่ๆ ถ้าถูกคนอื่นรู้ข้อมูลเข้าก็ไม่ดีแน่

"โชคดีที่ดาวซันเหยว่มีหนูพวกนี้" หยางป๋อค้นหาข้อมูลแล้วก็โล่งอก ไม่ต้องไปซื้อในตลาดมืด ดีที่สุดแล้ว

(จบบท)