บทที่ 217: นักขับยานรบระดับหัวกะทิ
“พวกนายคงไม่ได้คิดว่าฉันจะสู้กับยานรบพวกนั้นได้หรอกใช่ไหม?” หยางป๋อมองสีหน้าของทุกคนพร้อมกับถามอย่างขบขัน
ยานรบสามลำนี้ได้ล็อคเป้ายานรบของหยางป๋ออย่างสมบูรณ์ หากยานรบของหยางป๋อต้องการต่อต้าน มันคงถูกยานรบอีกสามลำโจมตีอย่างแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้น ฝ่ายตรงข้ามใช้ปืนใหญ่หลักที่อยู่ใต้ท้องยานล็อคเป้ายานรบของหยางป๋อ ซึ่งเป็นส่วนที่มีการป้องกันสูงที่สุดและมีปืนใหญ่หลักอยู่ แต่ด้านบนของยานรบหยางป๋อเป็นจุดอ่อน
ยานรบสามลำของฝ่ายตรงข้ามเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว สองลำบินมาจากสองฝั่งของหุบเขา ส่วนอีกลำบินมาจากด้านบน ไม่ให้ยานรบหยางป๋อมีโอกาสตอบโต้
“พวกเราคือสมาคมนักล่าเงินรางวัล พวกแกเป็นใคร?” กัปตันยานได้ยินเสียงจากช่องสาธารณะก็ถามเสียงดัง
“สมาคมนักล่าเงินรางวัลแล้วไง? พวกแกจะตายที่นี่ แล้วใครจะรู้ว่าเป็นฝีมือเรา ถ้าฉลาดก็อย่าขยับ ไม่งั้นเราจะระเบิดพวกแกเป็นดอกไม้ไฟ” เสียงที่ไม่แยแสตอบกลับจากช่องสาธารณะ
กัปตันยานได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะเยาะ “อย่าคิดว่าเราไม่รู้ว่าพวกแกเป็นใคร สมาคมนักล่าเงินรางวัลไม่เคยโจมตีใครก่อน”
“สมาคมนักล่าเงินรางวัลก็ไม่ใช่ตัวดีเด่อะไร พวกแกไม่โจมตีใครก่อนเพราะไม่มีใครจ้าง ถ้ามีคนจ้างพวกแกก็ทำเรื่องเลวๆ ได้ทุกอย่าง” ฝ่ายตรงข้ามตอบอย่างไม่พอใจ
“ถ้าพวกแกล้าขยับ เราจะระเบิดพวกแกทิ้งซะ และส่งคนของพวกเราคืนมา” ฝ่ายตรงข้ามตะโกนผ่านช่องสาธารณะ
“พวกแกคิดว่าเราโง่หรือไง? ถ้าเราส่งคนออกไป พวกแกก็จะโจมตีเราใช่ไหม?” กัปตันยานหัวเราะเยาะ
ช่องสาธารณะฝั่งตรงข้ามหัวเราะเยาะเช่นกัน “เราจะจัดการเมื่อคนของพวกแกออกมาจากเหมืองแล้ว”
หยางป๋อและคนอื่นๆ พวกนี้ไม่โง่ ไม่เชื่อว่าฝ่ายตรงข้ามจะปล่อยคนโดยง่าย การมีตัวประกันทำให้ปลอดภัยขึ้น
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ข้อสรุปเด็ดขาด ถ้าเจอพวกโหดเหี้ยม พวกเขาอาจจะฆ่าทุกคนทิ้งก็ได้
โอกาสนี้ไม่ใช่ไม่มี แต่ถ้าไม่ส่งคนออกไปก็ยังมีโอกาสเจรจา ถ้าส่งคนออกไปฝ่ายตรงข้ามก็จะโจมตีทันที
“ทำไมสมาคมนักล่าเงินรางวัลไม่มีการส่งยานรบเสริม?” หยางป๋อสงสัย เขาคิดว่าฝ่ายตรงข้ามมีการเสริมกำลัง ยานรบของสมาคมนักล่าเงินรางวัลก็ควรมีการเสริมกำลังเช่นกัน
ตอนนั้นยานรบหนึ่งลำของฝ่ายตรงข้ามลดความสูงลง จากนั้นมีหุ่นยนต์สี่ตัวกระโดดลงจากยานรบ
หุ่นยนต์สี่ตัวนี้เป็นหุ่นยนต์รุ่นที่สี่ สูงแปดเมตร ดูดีขึ้นกว่าหุ่นยนต์รุ่นที่สามเล็กน้อย
“กฎของสหภาพเป็นเพียงข้อบังคับสำหรับคนทั่วไปเท่านั้น” กฎของสหภาพระบุว่ายานรบและหุ่นยนต์สามารถถือครองได้เฉพาะกองทัพหรือหน่วยงานที่ได้รับอนุญาตจากกองทัพเท่านั้น
แต่ดูสิ ตอนนี้มียานรบหลายลำ แม้จะไม่ใช่รุ่นล่าสุดของสหภาพ แต่มันก็ยังเป็นยานรบอยู่ดี
“ถ้าพวกแกไม่ปล่อยคน ฉันจะโจมตียานรบของพวกแก” ฝ่ายตรงข้ามพูดผ่านช่องสาธารณะอย่างหยิ่งยโส
หุ่นยนต์สี่ตัวนี้ถืออาวุธพลังงาน คนในยานรบหยางป๋อต่างเงียบ
สถานการณ์ตอนนี้ไม่เอื้ออำนวย หากฝ่ายตรงข้ามมียานรบอย่างเดียวก็ยังพอจะยื้อได้ แต่ตอนนี้ฝ่ายตรงข้ามใช้หุ่นยนต์ซึ่งยานรบหยางป๋อไม่มี
“มีโอกาสหลบหนีไหม?” เจ้านายอ้วนรู้สึกไม่สบายใจ เขาเป็นคนนำทีมไปทำลายยานรบของฝ่ายตรงข้ามสองลำ
มูลค่ายานรบสองลำไม่ต้องพูดถึง แม้จะเป็นรุ่นเก่าที่ซื้อจากตลาดมืด หากหุ่นยนต์โจมตียานรบ ทีมของเขาก็คงประสบปัญหาใหญ่
หากฝ่ายตรงข้ามต้องการเงินก็ยังดี แต่กลัวว่าจะมีความขัดแย้งกับครอบครัวของเขา
ครอบครัวที่สืบทอดมาหลายปีไม่สามารถหลีกเลี่ยงการมีศัตรูได้
กัปตันยานได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหัว “ไม่มีทางหลบหนี”
“ยานแม่ของพวกนายไปไหน ทำไมไม่มีการเสริมกำลัง?” เจ้านายอ้วนถามอีกครั้ง
“ยานแม่ไปที่อื่น จะกลับมาผ่านที่นี่ในอีกสิบวัน ใครจะรู้ว่าเหมืองนี้จะดึงดูดคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้?” กัปตันยานหัวเราะแห้งๆ
“ฉันขับยานรบได้ ถ้าพวกนายเชื่อฉัน เอาคู่มือยานรบมาให้ แล้วให้ฉันขับเอง แต่ต้องปิดระบบบันทึกข้อมูลด้วย!” หยางป๋อเห็นว่าไม่ไหวแล้ว จึงเสนอตัว
“ได้แน่นอน!” กัปตันยานได้ยินเช่นนั้นก็ดึงระบบคู่มือออกมาทันที ปิดระบบบันทึกข้อมูล และยืนขึ้น
กัปตันยานยังตบรองกัปตันยานและดึงรองกับตันยานที่มึนงงออกจากห้องนักบิน
หยางป๋อนั่งลงและดูคู่มือ กัปตันยานไม่มีสีหน้าประหลาดใจ
เพราะยานรบมีหลายรุ่น และรุ่นที่ดัดแปลงมีการเปลี่ยนแปลงภายในหลากหลาย
ยานรบของสมาคมนักล่าเงินรางวัลก็ถูกดัดแปลง ไม่เหมือนกับยานรบของกองทัพ
แม้แต่ยานรบของกองทัพ นักบินแต่ละคนก็จะปรับเปลี่ยนการควบคุม เช่นเดียวกับคนที่เล่นเกมที่ตั้งค่าแป้นพิมพ์และเมาส์ตามความถนัดของตนเอง
หยางป๋อปิดห้องขับ เจ้านายอ้วนและคนอื่นๆ ถอนหายใจโล่งอก
ในใจของเจ้านายอ้วนและคนอื่นๆ หยางป๋อเป็นผู้ที่มีชีวิตรอดมายาวนาน มีความรู้มาก และมีความสามารถหลายอย่าง
หุ่นยนต์สี่ตัวของฝ่ายตรงข้ามเข้าใกล้ยานรบถืออาวุธพลังงานและเริ่มโจมตียานรบ
เสียงเตือนในยานรบดังขึ้น หยางป๋อมีความจำที่ดีมาก
กัปตันยานเปิดสิทธิ์ให้หยางป๋อแล้ว หยางป๋อได้รับสิทธิ์ควบคุมยานรบและทำความคุ้นเคยกับการควบคุม พบว่ามันง่ายกว่าการควบคุมหุ่นยนต์มาก มีคันบังคับสองอัน คันหนึ่งควบคุมการบิน อีกคันควบคุมระบบอาวุธ
หุ่นยนต์สองตัวกระโดดไปที่หัวของยานรบ
หยางป๋อจินตนาการถึงสถานะปัจจุบันของยานรบและตำแหน่งของหุ่นยนต์สี่ตัวบนยานรบ
คันบังคับในมือขยับเล็กน้อย
ยานรบสั่นเล็กน้อย ปืนเลเซอร์สั่นสองครั้ง
“อย่าขยับ ไม่งั้นเราจะระเบิดยานรบของพวกแก” ฝ่ายตรงข้ามเห็นยานรบหยางป๋อขยับจึงตะโกนผ่านช่องสาธารณะ
หากไม่มีคนของฝ่ายตรงข้ามอยู่บนยานรบ ยานรบคงถูกทำลายไปนานแล้ว
เจ้านายอ้วนและคนอื่นๆ รู้สึกโล่งใจ แต่เสียงเตือนที่ดังยังทำให้พวกเขารู้สึกกังวล
“ดูเหมือนว่าพวกคุณก็ได้รับข้อมูลผิดเช่นกัน” กัปตันยานพูดกับเจ้านายอ้วน
“พวกนายก็เหมือนกัน”
“ครั้งนี้กลับไปต้องหาพวกมันมาเคลียร์แน่ เหมืองด้านล่างคงมีมูลค่าสูงมาก”
“ต้องการข้อมูลเหมืองไหม? พวกเรามาจากด้านล่าง” เจ้านายอ้วนตัดสินใจหาเงินเล็กน้อย
“แน่นอน อยากได้ บอกมาเลย!”
สองคนคุยกันในห้องขับ หยางป๋อรู้สึกเบื่อ เจ้านายของเขาเป็นอัจฉริยะจริงๆ
“โปรดนั่งในที่นั่งของคุณ” หยางป๋อพูดผ่านวิทยุ หลังจากตรวจสอบระบบบันทึกข้อมูลพบว่าระบบถูกปิดแล้ว
“ยานรบที่ดัดแปลงมีข้อดี!” ยานรบของกองทัพ ระบบเหล่านี้ไม่สามารถปิดได้ เพราะต้องได้รับการตรวจสอบจากหน่วยงานอื่น
ยานรบของสมาคมนักล่าเงินรางวัลสามารถปิดระบบได้ เพราะหากไม่ปิด ข้อมูลที่บันทึกจะกลายเป็นหลักฐานในการเอาผิดตนเอง
หยางป๋อพูดผ่านวิทยุ ทุกคนในห้องขับรีบไปนั่งในที่นั่ง คนที่เป็นตัวประกันถูกทิ้งในที่เก็บของ
หุ่นยนต์สี่ตัวกำลังโจมตีเกราะยานรบ ทำให้เกิดรอยลึก
ทันใดนั้นเครื่องยนต์ของยานรบทำงานเต็มที่ ช่องสาธารณะมีเสียงตะโกน “หยุด อย่าขยับ”
ปืนเลเซอร์ของฝ่ายตรงข้ามเริ่มทำงาน ยานรบเหล่านี้ถูกดัดแปลง ไม่เหมือนกับรุ่นที่กองทัพใช้
หยางป๋อขยับคันบังคับ ยานรบเลื่อนขวา ปืนเลเซอร์ของฝ่ายตรงข้ามยิงทันที
หยางป๋อขยับคันบังคับอีกครั้ง ยานรบเลื่อนซ้ายเหมือนใบไม้ที่ลอยลงมา แต่ยานรบของหยางป๋อเคลื่อนไปข้างบน
ยานรบของฝ่ายตรงข้ามได้รับผล หยางป๋อควบคุมยานจนหุ่นยนต์สองตัวถูกเหวี่ยงออก ถูกยิงโดยปืนเลเซอร์ของยานรบสามลำ
ยานรบของหยางป๋อเคลื่อนที่แบบทิ้งดิ่ง ทำให้หุ่นยนต์สองตัวที่อยู่บนยานรบถูกเหวี่ยงขึ้นไปและถูกยิง
“บ้าเอ้ย ยิงอัตโนมัติ” กัปตันยานของยานรบสามลำงง ว่าทำไมถึงยิงโดนคนของตัวเอง
หยางป๋อฉวยโอกาสยิงกลับ ยานรบของหยางป๋อเลื่อนไปขวาแล้วม้วนกลับ ปืนหลักใต้ท้องยานยิงใส่ยานรบหนึ่งลำ ทำให้ยานรบของฝ่ายตรงข้ามตกลงและระเบิด
ปืนเลเซอร์ของยานรบสองลำของฝ่ายตรงข้ามยิงกลับ ยานรบของหยางป๋อเลื่อนขึ้นข้างบน ทำให้ฝุ่นจากพื้นถูกพัดขึ้นมา
ปืนเลเซอร์ยิงมาในฝุ่นทำให้ความแม่นยำลดลง
หยางป๋อบังคับยานรบด้วยท้องยานที่มีการป้องกันสูงที่สุด ยานรบเลื่อนไปตามหุบเขา ฝุ่นที่พัดขึ้นมาบดบังการยิงของยานรบฝ่ายตรงข้าม
เจ้านายอ้วนและคนอื่นๆ ในห้องขับรู้สึกเวียนหัวได้ยินเสียงตัวประกันกรีดร้อง
“ไม่ต้องใช้พลังพิเศษของฉันเลย” หยางป๋อรู้สึกโล่งใจ ความคิดของเขาถูกยืนยัน และพบว่าการควบคุมยานรบไม่ต้องใช้ความเร็วมาก แต่ต้องใช้การคาดการณ์
ต้องสร้างภาพสถานะสนามรบในสมอง แล้วคาดการณ์การเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามและการตอบโต้ของตนเอง
ยานรบของหยางป๋อเลื่อนกลับเข้าสู่ฝุ่น
ฝุ่นที่มีรังสีจากการไม่มีชั้นบรรยากาศมีความสามารถในการรบกวนสัญญาณ
ยานรบสองลำของฝ่ายตรงข้ามยังคงยิงอย่างต่อเนื่อง แต่เรดาร์ไม่แม่นยำเพราะฝุ่น
เมื่อยานรบสองลำพบยานรบของหยางป๋อในฝุ่นก็สายไป
ยานรบสองลำหลบไปสองฝั่ง หยางป๋อเร่งความเร็วและพุ่งชนยานรบหนึ่งลำ
ฝ่ายตรงข้ามเห็นหยางป๋อพุ่งมา กดคันบังคับขวาและหมุนลง
หยางป๋อก็หมุนตาม
ยานรบสองลำเฉี่ยวกัน หยางป๋อบินขึ้น ฝ่ายตรงข้ามบินลง
ยานรบของฝ่ายตรงข้ามหมุนและชนพื้นหุบเขา
กัปตันยานรบที่เหลืองง
“บ้าเอ้ย” ฟังเสียงเพื่อนร่วมทีมในช่องสื่อสาร
กัปตันยานพบว่ายานรบสองลำที่เฉี่ยวกัน หยางป๋อใช้ปีกยานรบกรีดยานรบของเพื่อนทำให้เกิดรอย
ห้องขับถูกกรีดจนมีรอยใหญ่ กัปตันยานรีบใส่ชุดป้องกันเพราะห้องขับสูญเสียความดัน
ยานรบสั่นและเสียการควบคุมพุ่งชนหุบเขา
“รายงาน พบนักขับยานรบระดับหัวกะทิ” กัปตันยานที่เสียการควบคุมกดปุ่มฉุกเฉินและรายงาน
การต่อสู้ของยานรบต้องใช้ความสามารถในการควบคุมของกัปตันยาน กัปตันยานคิดว่าการหลบของตนเองทำให้ฝ่ายตรงข้ามยิงไม่โดน
ระบบอัจฉริยะของยานรบไม่ช่วยมากในการต่อสู้ของยานรบ
ระบบอัจฉริยะของยานรบใช้เรดาร์จับทิศทางยานรบฝ่ายตรงข้ามและยิง
ระบบอัจฉริยะสามารถคาดการณ์ได้ แต่ละกัปตันยานมีวิธีการต่างกัน บางคนหลบซ้าย บางคนหลบขวา บางคนยกขึ้น
ถ้าเก็บข้อมูลการขับของกัปตันยานแล้ววิเคราะห์ การคาดการณ์จะมีประสิทธิภาพ
การคาดการณ์ของคนใช้ตรรกะและการคิดของตนเอง การต่อสู้ของยานรบต้องใช้ความสามารถส่วนตัวของนักบิน
เหมือนกับผู้รักษาประตูที่ต้องใช้การคาดการณ์ส่วนตัว หากคาดการณ์ถูกก็ชนะ คาดการณ์ผิดก็แพ้
นักบินยานรบต้องคาดการณ์กันและกัน หากผู้ที่หลบทำได้ถูกต้องก็จะโจมตีฝ่ายตรงข้ามได้
ยานรบก็มีจุดอ่อน ต้องดูว่าใครโจมตีก่อน
ดังนั้นในการต่อสู้ของยานรบ ไม่มีใครเปิดระบบอัตโนมัติ เพราะระบบอัตโนมัติไม่สามารถโจมตีจุดอ่อนได้ 100%
การต่อสู้ของยานรบต้องเปลี่ยนท่าทางตลอดเวลา ต้องคาดการณ์ท่าทางของฝ่ายตรงข้ามและโจมตีจุดอ่อน
เห็นได้ชัดว่าหยางป๋อสามารถโจมตียานรบสองลำของฝ่ายตรงข้าม ยานรบหนึ่งลำใช้ปีกโจมตีห้องขับ
หยางป๋อสามารถคาดการณ์ท่าทางของฝ่ายตรงข้ามและโจมตีจุดอ่อน
ความสามารถนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา
นักบินระดับนี้น่ากลัวที่สุดในสนามรบเพราะสามารถคาดการณ์ท่าทางของยานรบหลายลำพร้อมกัน
เห็นได้ชัดว่าหยางป๋อทำได้ถึงระดับนี้
“พวกนายรีบออกไปและพาตัวประกันกลับมา” หยางป๋อพูดในห้องขับ
เจ้านายอ้วนและคนอื่นๆ งง แล้วรีบไปที่ประตู
เมื่อเปิดประตู ทุกคนเห็นยานรบสามลำ สองลำตกลงพื้น ยานรบหนึ่งลำระเบิด หุ่นยนต์สองตัวไม่กล้าขยับ
“เก่งเกินไปแล้ว!” หลายคนพูดพร้อมกัน เจ้านายอ้วน กัปตันยานของหยางป๋อ ประธานสมาคมนักล่าเงินรางวัลของดาวซันเหยว่ และผุ็บัญชาการยานแม่ที่ดัดแปลงเป็นเรือขนส่งขนาดเล็ก
เจ้านายอ้วนและคนอื่นๆ รีบออกไปจับคนเก้าคนกลับมา
คนเก้าคนนี้หน้าซีด บางคนบาดเจ็บหนัก โชคดีที่มียาในยานรบ
“พวกแกไม่มียานรบแล้ว?” เจ้านายอ้วนถามกัปตันยานที่ถูกจับได้
“พวกเรามียานรบห้าลำ!” กัปตันยานตอบอย่างไม่พอใจ
เจ้านายอ้วนตระหนักว่ามีกองกำลังที่มียานรบห้าลำไม่ใช่เรื่องธรรมดา
“พวกเราก็แค่มาทำภารกิจ ไม่ได้มาปล้นเหมือง ขึ้นมาก็โจมตีเรา” เจ้านายอ้วนตบกัปตันยานอีกครั้ง
“พวกเราไม่รู้ว่าพวกนายเป็นใคร ข้อมูลเหมืองจะไม่อนุญาตให้พวกนายเอาไป” กัปตันยานอธิบาย
“ท่านครับ ยานแม่ของฝ่ายตรงข้ามต้องการเจรจากับเรา” กัปตันยานมารายงานหยางป๋อ
(จบบท)
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved