บทที่ 56 อำนาจควบคุมโลหะ

ภายในฐานที่ 16 เสียงเตือนภัยที่แหลมดังขึ้นในห้องควบคุม หน้าจอใหญ่แสดงภาพโดยไม่ต้องผ่านการควบคุม

แปดหุ่นยนต์ยืนอยู่บนสันเขา มีเงาสิบกว่าร่างกระโจนเข้าใส่หุ่นยนต์ระดับสูงทั้งแปดอย่างรวดเร็ว แรงปะทะมหาศาลทำให้หุ่นยนต์ทั้งแปดกลิ้งตกไปยังหุบเขาด้านข้าง

เงาทั้งหลายไล่ตามหุ่นยนต์ไปอย่างกระชั้นชิด ระบบเตือนภัยพยายามล็อกเป้าเงาเหล่านั้น แต่ว่าระยะห่างระหว่างเงากับหุ่นยนต์นั้นใกล้เกินไป

"รออะไรอยู่ โจมตีสิ แลกหุ่นยนต์ระดับสูงแปดตัวกับมนุษย์กลายพันธุ์พวกนี้นี่คุ้มมากเลย" ใครบางคนในห้องควบคุมร้องออกมาด้วยความเร่งรีบ

"นี่คืออาวุธวงโคจรดาวเคราะห์ ไม่ได้อยู่ในอำนาจของพวกเรา" ผู้บัญชาการฐานส่ายหัวตอบ

"บ้าชะมัด..."

เสียงบ่นนั้นหยุดลงในทันใด เพียงเวลาไม่กี่วินาทีนี้ หุ่นยนต์ทั้งแปดก็ถูกทำลายลง คนเงาสิบกว่าคนฉีกหุ่นยนต์ออก นำชิ้นส่วนบางส่วนของหุ่นยนต์ไป แล้วหายไปในถ้ำตามหุบเขา

คนในฐานต่างขมวดคิ้ว ผู้บัญชาการเปิดปากพูด "ทำไมกองเรือไม่เข้าแทรกแซงล่ะ ก่อนหน้านี้หุ่นลิเบอเรเตอร์โดนทำลายไปสองตัวแล้ว"

"หัวหน้า หรือว่าครูฝึกหุ่นยนต์ระดับสูงพวกนี้มีที่มาไม่ธรรมดา"

"ไม่น่าจะใช่นะ..."

ขณะที่ทุกคนกำลังงุนงง อยู่ดีๆก็มีคลื่นพลังงานแรงกล้าพุ่งออกมาจากหลายถ้ำในหุบเขา แม้จะไม่ได้ยินเสียง แต่เห็นพื้นดินสั่นสะเทือน ก็รู้ว่าไม่ธรรมดา

จากนั้นหุ่นลิเบอเรเตอร์คุ้นตาก็พุ่งขึ้นฟ้าจากช่องถ้ำ...ผู้บัญชาการฐานอึ้งไป "เล่นวิดีโอย้อนกลับ?"

"ขออภัย นี่คือพื้นที่ไม่ละเอียดอ่อน ไม่มีการบันทึกภาพ"

กลับมาพูดถึงหยางป๋อ เมื่อเห็นแรดนั้น เขารู้ว่าถึงอยากจะบินหนีแต่ก็ทำไม่ได้ จึงตรงดิ่งเข้าไปในถ้ำข้างๆ แถมยังปาระเบิดมินิไฮโดรเจนบอมบ์ทิ้งไว้ตรงทางเข้าถ้ำเพื่อพยายามขัดขวางไม่ให้ศัตรูไล่ตามเขา

แรดเกราะเงิน เป็นสัตว์กลายพันธุ์ระดับ B สัตว์ตัวนี้แข็งแกร่งมาก ตัวมันเปลี่ยนเป็นโลหะได้ นอกจากนี้เขาของมันยังปล่อยลำแสงพลังงานประหลาดที่เพิ่มความเหนื่อยล้าให้กับโลหะได้ เป็นสัตว์กลายพันธุ์ที่อันตรายที่สุดในบริเวณนี้ ปกติมันจะอาศัยอยู่ใต้ดินและขึ้นมาเดินเล่นเป็นครั้งคราว

ส่วนที่ว่าทำไมมันจะมีชีวิตอยู่ได้ เพราะทางเกมต้องการจับมันมาเป็นๆ และถ้ามันตายแล้วมาขึ้นรางวัลจะไม่ให้เครดิตเกมสักหน่วย ตามความเข้าใจของหยางป๋อ สิ่งนี้น่าจะเป็นสปีชีส์กลายพันธุ์ที่หายาก คาดว่าทางการทหารต้องการเอาไปทดลอง

เท่าที่หยางป๋อทราบ ดาวเคราะห์ดวงนี้เรือรบหรืออาวุธวงโคจรสามารถทำลายล้างได้ แต่ที่ไม่ได้ทำลายไปเลยน่าจะเพราะต้องการแย่งชิงทรัพยากรโดยอาศัยหุ่นยนต์

หยางป๋อต้องมาสืบข้อมูลก่อน รังสีประหลาดของแรดเกราะเงินนั่นสร้างความเสียหายต่อหุ่นยนต์ได้อย่างน่ากลัว

ในห้องควบคุมเสมือน เสียงเตือนภัยเร่งเร้าดังข้างหู ตามด้วยเสียงระเบิดดังสนั่นจากทางด้านหลัง หยางป๋อรีบวิ่งหนี

แต่เนื่องจากหุ่นยนต์ตัวใหญ่ จุดที่หุ่นยนต์วิ่งไปได้ มันก็วิ่งตามได้เช่นกัน เมื่อเข้ามาแล้วหยางป๋อก็ทิ้งระเบิดคลื่นกระแทกออกไปอีกสองลูก

ตูม! ตูม!

ในสภาพแวดล้อมคับแคบ ระเบิดคลื่นกระแทกสองลูกนั้นก็เหมือนกับการทิ้งระเบิดกระแทกจำนวนหนึ่งในห้องขนาดสิบกว่าตารางเมตร

แม้หุ่นยนต์จะกรองเสียงได้ แต่หุ่นยนต์หนักกว่าร้อยตันก็ยังถูกสะเทือนจนเตือนภัยดังขึ้นหนวกหู

หยางป๋อมองผ่านหน้าจอเสมือน เห็นก็แต่ฝุ่นควันหินกระเด็น

คำราม!

แรดเกราะเงินข้างหลังคำรามด้วยความโกรธแค้น ระเบิดคลื่นกระแทกสองลูกทำให้มันโมโห ทั้งตัวของมันก็เปล่งประกายเงินวาว ไม่สนใจสิ่งกีดขวางใดๆใต้พื้นดิน เพียงชั่วพริบตาร่างก็เร่งความเร็วขึ้นมา

สิ่งกีดขวางทั้งหลายพังทลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยนับไม่ถ้วน

"อันตราย อันตราย" หุ่นยนต์ตรวจพบคลื่นพลังงานมหาศาลเคลื่อนไหวเข้ามาจากทางด้านหลัง จึงดังเสียงเตือน

ฟังดูใช้เวลานาน แต่จริงๆแล้วเป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น หยางป๋อกดคันบังคับซ้าย เปิดระบบจรวดหนีไปยังทางเดินด้านข้าง

หยางป๋อเพิ่งเข้าไปในอุโมงค์ ก็เห็นจากเรดาร์ว่ามีลำแสงพลังงานอันตรายสีแดงพุ่งผ่านหุ่นยนต์ไปอย่างฉิวเฉียด เขามองผ่านกล้องด้านหลังเห็นแรดเกราะเงินมีพลังเรืองรองสีเงินปกคลุมทั่วร่าง พุ่งชนเข้าใส่เขา เขาเปิดจรวดหลบหลีกตามสัญชาตญาณ ไม่เช่นนั้นเขาคงถูกมันชนเหมือนลูกโบว์ลิ่ง

วิ่ง! สู้ได้หรอกับสัตว์กลายพันธุ์ระดับ B แบบนี้? ระเบิดมินิไฮโดรเจนบอมบ์ยังไม่มีผลเลย

คันบังคับซ้ายควบคุมกำลังของจรวด มือขวาควบคุมหุ่นยนต์สองมือกำระเบิดมินิไฮโดรเจนอีกคนละลูก

วินาทีต่อมา หยางป๋อก็ได้ยินเสียงเตือนภัยอันแหลมของหุ่นยนต์ มีคลื่นพลังงานสูงอยู่ข้างหน้า

"บ้าเอ๊ย รวดเร็วจริงๆ" หยางป๋อไม่มีเวลาแยกแยะว่าข้างหน้าเป็นอะไร จึงขว้างระเบิดมินิไฮโดรเจนอีกสองลูกออกไป แล้วรีบเลี้ยวเข้าไปอีกทางหนึ่งทันที

ตูม! ตูม!

ทั้งถ้ำเหมือนจะถล่มลงมา นั่นคือระเบิดมินิไฮโดรเจนสองลูก!

"พ่องตาย!" หยางป๋อพร้อมจะระเบิดตัวเองได้แล้ว เหลือระเบิดคลื่นกระแทกอีกสองลูก กับระเบิดมินิไฮโดรเจนอีกลูก

วินาทีถัดมา หยางป๋อก็เห็นแสงสว่าง เขาเปิดระบบจรวดพุ่งออกไปทันที

ระหว่างทางหุ่นยนต์เหมือนชนเข้ากับเงาอะไรบางอย่าง เพราะฝุ่นผงที่เกิดจากระเบิดมินิไฮโดรเจนรบกวนเรดาร์ของหุ่นยนต์ชั่วครู่ ภาพวิดีโอของหุ่นยนต์ก็ไม่ชัดนัก มีแต่หินฝุ่นกระจาย

ควบคุมโลหะ +8!

พอหยางป๋อบินออกมาจากปากถ้ำ ในสมองก็ปรากฏข้อความขึ้น

แล้วเมื่อหุ่นยนต์ลอยอยู่ในอากาศ หยางป๋อถึงพบว่าข้างหน้าหุ่นยนต์

เหมือนมีโคลนเลอะเทอะบางอย่าง มือหุ่นยนต์แกะออกมาดู พบว่าเป็นซากศพของมนุษย์กลายพันธุ์

"นี่... นี่..." หยางป๋อยังตกใจอยู่ แต่ก็เห็นซากหุ่นยนต์ในหุบเขา

หยางป๋อตาค้าง ซากหุ่นยนต์พวกนี้มันเรื่องอะไรกัน มองก็รู้ว่าหุ่นยนต์พวกนี้ไม่ใช่ของถูกๆ

ควบคุมโลหะ +8!

ควบคุมโลหะ +8!

หยางป๋อควบคุมหุ่นยนต์ลงจอดบนยอดเขา สมองเต็มไปด้วยความงุนงง ตัวเองไม่ได้ไปหาเรื่องใครเลยนะ

เมื่อเห็นหุ่นลิเบอเรเตอร์ของหยางป๋อบนยอดเขา ไม่ใช่แค่คนในฐาน 16 ที่งงงัน แต่ในพื้นที่ใต้ดินแห่งหนึ่งก็ด้วย

ราชาหน้าเสือก็งงเช่นกัน เมื่อกี้ราชาหน้าเสือยังโกรธเคืองอยู่เลย เพราะเห็นกับตาว่าหุ่นยนต์ระดับสูงแปดตัวถูกเพื่อนบ้านของตนโจมตี

เพื่อนบ้านของตนนั้นสามารถเปลี่ยนร่างกายตัวเองเป็นโลหะ เพื่อดูดซับโลหะต่างๆ ขยายความสามารถของตัวเอง

ราชาหน้าเสือต้องมองดูเพื่อนบ้านตนเองขโมยชิ้นส่วนโลหะหายากจากหุ่นยนต์ไป พร้อมด่าทอไม่หยุดปาก

ยังไม่ทันไร ก็เห็นหุ่นลิเบอเรเตอร์พุ่งออกมา แถมดูเหมือนลูกน้องที่ติดตามเพื่อนบ้านมาจะถูกหุ่นนี้ชนจนเป็นเนื้อแหลก

"เอ๊ะ!" ราชาหน้าเสืองงไปหมด ไอ้ดาวร้ายนี่หนีรอดจากแรดเกราะเงินได้ยังไง นั่นมันแรดเกราะเงินเชียวนะ แม้แต่ตัวราชาหน้าเสือเองก็ไม่มั่นใจว่าจะกำจัดมันได้

"ท่านราชา คิดว่ามีโอกาสไหมที่เพื่อนบ้านของเราเจอแรดเกราะเงินใต้ดิน" ลูกน้องของราชาหน้าเสือเปิดปากเดา

ราชาหน้าเสือได้ยินแล้ว มองไปที่หุ่นลิเบอเรเตอร์ในภาพ "อืม ถ้าเพื่อนบ้านเราเจอแรดเกราะเงิน คงเป็นอันตรายถึงชีวิตแน่ๆ แรดเกราะเงินตัวนั้นสามารถทำให้โลหะเสื่อมสภาพได้ เพื่อนบ้านเรา... ตามข้ามา ข้าจะไปส่งของขวัญให้เพื่อนบ้าน"

(จบบท)