บทที่ 39 ไพร่?

หยางป๋อเตรียมที่จะหนีไปจากตรงนี้ เขาคาดว่าระเบิดของพวกนี้ต้องไม่ธรรมดา ดูจากท่าทางบ้าคลั่งก็พอจะรู้ได้

หยางป๋อคิดจะใช้การล่องหนหนีไป แต่เห็นว่าด้านนอกมีคนเฝ้าอยู่เต็มไปหมด ไม่รู้ว่ามีกี่คนที่เป็นยอดฝีมือระดับสูง และพวกนี้ยังปล่อยสารอันตรายอะไรสักอย่างในระบบท่ออีกด้วย

และยังมีโฟมดับเพลิงเต็มไปหมด...

"นาย พอติดตั้งระเบิดเสร็จก็ตามขึ้นมา พวกเราจะไปไล่คนที่ซ่อนอยู่ข้างล่าง"

"ครับ หัวหน้า"

หยางป๋อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินจากไป เขารีบตามออกไปทันที แต่เพิ่งโผล่หัวออกมา ก็เห็นคนคนหนึ่งกำลังหยิบระเบิดจากกล่อง ระเบิดนั้นมีลักษณะเป็นทรงกระบอก เส้นผ่านศูนย์กลาง 10 เซนติเมตร สูง 20 เซนติเมตร

ชายคนนั้นอุ้มระเบิดเข้าไปในห้อง หยางป๋อกำลังจะแอบหนีไป แต่ไม่คิดว่าอีกฝั่งก็มีคนออกมา ทำเอาหยางป๋อรีบถอยกลับ

เห็นลำแสงเลเซอร์สาดผ่านที่ประตู จากนั้นก็ได้ยินเสียงตุบ

"มีอะไรผิดปกติ?" มีเสียงตะโกนจากนอกทางเดินศูนย์ควบคุม

"มีคนซ่อนอยู่" คนติดตั้งระเบิดตอบกลับ

หยางป๋อเกือบจะตกใจตายวินาทีต่อมา หยางป๋อกำลังจะลุกขึ้น แต่ทันใดนั้นคนที่ติดตั้งระเบิดก็ลากกล่องมาหยุดที่หน้าประตู

หยางป๋ออยู่ใกล้ชิดกับอีกฝ่ายราวกับเส้นผมบังตาวินาทีต่อมา หยางป๋อก็ปล่อยประกายไฟจากมือ เผยตัวตนที่แท้จริงออกมา ชายที่กำลังก้มหยิบระเบิดอยู่ก็ตกใจ ร่างเปลือยเปล่า...

วินาทีต่อมา หยางป๋อก็กอดหัวชายคนนั้นไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ร่างของอีกฝ่ายกระตุกครั้งหนึ่ง แล้วก็เงียบหาย

การซ่อมแซมเรือรบ +8!

ข้อมูลไหลเข้ามาในสมอง หยางป๋อเข้าใจทันทีว่า พวกนี้ปลอมตัวเป็นช่างซ่อมเรือรบแอบลอบเข้ามา

หยางป๋อถอดหมวกกันน็อคของคนนั้นออก พบว่าเขาตายสนิทแล้ว ผมก็ไหม้เกรียม

เขาตรวจดูชุดเกราะอย่างละเอียด พบว่าไม่ใช่ชุดธรรมดา คล้ายกับชุดเกราะของนักรบกลายพันธุ์

หน้าที่หลักของชุดเกราะนักรบกลายพันธุ์คือdkiป้องกัน เหมือนกับเสื้อเกราะกันกระสุนของตำรวจบนโลก สามารถป้องกันการโจมตีของอาวุธพลังงานขนาดเล็กบางชนิดได้

"ดีที่ไม่ต้องใช้ชิป" หยางป๋อเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาเป็นของคนคนนี้ มีผมยาวสีทอง สวมหมวกกันน็อค ถอดทุกอย่างออกแล้วสวมใส่ตัวเอง

พวกนี้ต้องไม่มีไบโอชิปแน่ๆ ไม่อย่างนั้นจะถูกจับได้ง่ายๆ ว่ามาจากไหน

มองตัวเองที่สวมชุดใหม่หมด หยางป๋อไม่ได้รู้สึกกลัวเลย กลับรู้สึกตื่นเต้นด้วยซ้ำ...

ระเบิดก็ต้องติดตั้งอยู่ดี พอหยางป๋อออกมา ก็พบว่ามีเพื่อนร่วมทีมกำลังไล่คนที่ซ่อนตัวอยู่ รวมถึงนักสู้กลายพันธุ์ที่พยายามต่อต้าน ถูกปืนเลเซอร์ยิงตาย พวกนี้ใส่ชุดเกราะ ป้องกันได้ดีมาก แต่ก็มีคนถูกฆ่าตาย คนที่โดนฆ่าตายจะถูกคนของตัวเองพ่นของเหลวอะไรบางอย่างใส่ ศพก็จะหายไป

หยางป๋อตามกลุ่มคนไปถึงเวทีคอนเสิร์ตในโดมขนาดใหญ่ คนแน่นขนัด แต่กลับเงียบสงัด บนเวทีกลางมีชายผมแดงกำลังฆ่าคน

"ฉันขอประกาศว่าบาปไม่สามารถให้อภัยได้" ชายผมแดงบนเวทีโยนศพ 10 กว่าคนไปแล้ว หยางป๋อยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น

แล้วก็มีคนถูกตัดหัวตายไป

ในคอนเสิร์ตนี้มีหุ่นยนต์ 20 ตัว หยางป๋อมองอย่างละเอียด นี่มันหุ่นยนต์ที่เอาไว้โชว์ไม่ใช่หรือ พวกนี้สามารถควบคุมหุ่นยนต์ได้ยังไง

แล้วหงเป่ยจวี่พวกนี้เป็นองค์กรแบบไหน และเขากำลังฆ่าใคร

จากนั้นหัวหน้าผมแดงก็พูดเหมือนคนบ้าอีก ว่าอะไรรุ่งอรุณ อะไรความมืด อะไรการลงโทษจากพระเจ้า อะไรตัวแทน ดูเหมือนองค์กรนี้จะคิดว่าตัวเองเป็นอัศวินผู้ชอบธรรม เชื่อฟังคำสั่งของใครสักคน ต้องฟื้นฟูเกียรติภูมิของจักรวรรดิอะไรนั่น

สมองของหยางป๋อคิดแต่เรื่องหนีไปยังไง พวกนี้มีตัวประกันอยู่ในมือตั้งเยอะ เจ้าหน้าที่ไม่กล้าทำอะไร แต่ลับหลังต้องมีการเคลื่อนไหวแน่ๆ

"ต้องระวังอย่าให้โดนจัดการ"

ตอนนี้หยางป๋อรู้สึกกังวลและตึงเครียดสุดๆ เพราะตอนนี้เขากลายเป็นสมาชิกขององค์กรสุดโต่ง หยางป๋อเห็นพลังของฝ่ายรัฐบาลมาแล้ว ไม่ต้องพูดถึง หุ่นยนต์ เครื่องบินรบ แม้แต่อาวุธที่เคยเห็นในป้ายโฆษณาที่เหมือนดาบบิน

ขออย่าให้ถูกรัฐบาลจัดการเชียว...

"บ้าอะไรวะ ไอ้สารเลวพวกนี้…" หยางป๋อรับรู้ถึงหุ่นยนต์ที่สามารถปล่อยออกมาได้ทุกเมื่อ

พอดีตอนนั้น พื้นสั่นสองครั้ง ชายผมแดงหัวเราะเยาะอย่างหยิ่งยโส "พวกเราติดตั้งระเบิดรังสีสูงกว่า 600 ลูกรอบตัวอาคาร ถ้าพวกแกมีปัญญา ก็จุดระเบิดทั้งหมดเลย ตอนนั้นไพร่พวกนี้จะต้องตายกันหมดสิ้น"

หยางป๋อชะงัก ไพร่หรอ

"ไพร่พวกนี้มีชีวิตอยู่ก็สิ้นเปลือง เป็นตัวถ่วง พวกมันควรกลายเป็นโคลนสกปรก เอาไว้ทำปุ๋ย" ชายผมแดงพูดต่อ

ตตอนนี้หยางป๋อเพิ่งรู้ตัว บ้าเอ๊ย นี่ไอ้พวกนี้หมายถึงผู้อยู่อาศัยนี่หว่า!?

รังสีของระเบิดรังสีสูงเป็นอันตรายถึงตายสำหรับผู้อยู่อาศัยธรรมดา สำหรับผู้กลายพันธุ์ต้องดูปริมาณรังสี แต่ถึงวิทยาการจะก้าวหน้าแค่ไหน ในอวกาศก็ยังมีรังสีหลายชนิดที่มนุษย์ตรวจจับไม่ได้ หรือแม้แต่อุกกาบาตบางอันก็มองด้วยตาเปล่า แต่กลับตรวจจับไม่ได้

อนุภาคพลังงานสูงและพายุในอวกาศ แม้แต่ยานรบที่ทันสมัยที่สุดของมนุษย์ก็โดนทำลายได้ เหมือนว่ามนุษย์พิชิตอวกาศได้แล้ว แต่ความจริงแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าในอวกาศมืดมิดมีอันตรายซ่อนอยู่เท่าไหร่

"ไอ้สารเลว" หยางป๋ออยากยิงไอ้พวกนี้ให้ตายซะเดี๋ยวนี้เลย ฉันเป็นแค่ผู้อยู่อาศัยธรรมดาแล้วมันยังไง ไอ้หมาขี้ข้าชนชั้นสูง ไอ้สารเลว

"ตามข้ามา" หัวหน้าพาหยางป๋อกับอีกสองสามคนเดินไปที่กลางเวที แล้วเดินไปยังทางเดินชั้นใต้ดิน

แต่ยังไม่ทันเข้าไป ก็โดนคลื่นกระแทกอันทรงพลังพัดกระเด็นออกมา

หยางป๋อกับเพื่อนอีกสองสามคนพุ่งตัวขึ้น ชายผมแดงยังคงพูดอะไรบ้าๆ บอๆ หุ่นยนต์เห็นเหตุการณ์นี้ ก็กระโดดลงไปในช่องทางเดิน ทำลายทางเข้าใต้ดินอย่างรุนแรง

ใต้เวทีกว้างมาก สูงถึง 10 กว่าเมตร หุ่นยนต์สีน้ำเงินกระโดดเข้าไป แต่วินาทีถัดมา หุ่นยนต์ก็ต้องถอยกลับมา

หยางป๋อมองเพื่อนที่ถูกเหยียบตาย รู้สึกขนลุก

"ไม่ดีแล้ว ข้างในมีนักสู้โบราณอย่างน้อยระดับ A อยู่คนหนึ่ง" หุ่นยนต์ตะโกนเสียงดัง

"ฮ่าๆ พวกนักสู้โบราณตกต่ำพวกนี้ก็เป็นได้แค่สุนัขรับใช้ชนชั้นสูงเท่านั้น" ชายหนุ่มผมแดงหัวเราะเยาะ ชุดเกราะทั้งตัวปล่อยประกายระยิบระยับ ร่างกลายเป็นแสงสีเงินวาบเข้าไปข้างใน

"โลหะพลังงาน" หยางป๋อจำได้ทันที ชุดเกราะที่ทำจากโลหะพลังงานสามารถเพิ่มพลังของผู้สวมใส่ได้ แต่ว่าราคาแพงมหาศาลเลยทีเดียว

วินาทีต่อมา ชายคนนั้นก็ถูกเหวี่ยงออกมา ที่ชุดเกราะบริเวณอกมีรอยมือปรากฏอยู่

"ไอ้เวร!" ชายคนนั้นถ่มเลือดออกมาอีก รอยแตกที่หน้ากากมีเลือดไหลออกมา

"หัวหน้า" คนที่ใส่หมวกเหล็กรีบวิ่งเข้าไปดูอาการเจ้านายตัวเอง

"ออกมา นักสู้โบราณอย่างพวกแกที่ไม่ได้ยึดมั่นในคุณธรรม ถ้าไม่ออกมา ฉันจะสังหารทุกคน ให้เวลาพวกแก 10 วินาที หุ่นยนต์ทั้งหมด เข้ามารับคำสั่ง" อัศวินผมแดงโบกดาบยาว ชี้ไปทางฝูงชนที่แออัดอยู่โดยรอบ ทั้งคนแก่ เด็ก และผู้หญิง

หยางป๋ออยู่ด้านหลังชายผมแดงคนนี้ เห็นหุ่นยนต์ 20 ตัวมาชุมนุมกัน ส่วนใหญ่เล็งอาวุธไปที่ทางออกของเวที อีกส่วนก็ใช้อาวุธหลากหลายจ่อใส่ผู้ชมในสแตนด์

"หงเป่ยจวี่ พวกแกต้องการจะเป็นศัตรูกับสมาคมนักสู้โบราณพวกเราจริงๆ หรือ" มีเสียงดังมาจากใต้เวที

"ฮ่าๆ พวกเรามาจากยุคสมัยเดียวกัน คนอื่นอาจกลัวสมาคมนักสู้โบราณ แต่พวกเรา..." หงเป่ยจวี่พูดถึงตรงนี้ สายตาก็เหม่อลอย จากนั้นหัวของเขาก็ระเบิดออกในชั่วพริบตา ร่างคนในชุดเกราะสีดำหลบหนีออกมา

"อ๊ะ!!" คนใส่ชุดเกราะสีดำอื่นๆ เพิ่งรู้ตัว หัวหน้าของพวกเขาถูกคนในทีมเดียวกันเอาปืนเลเซอร์จ่อที่คอแล้วระเบิดหัวทิ้ง ต่างพากันชูปืนเลเซอร์ขึ้น

วินาทีถัดมา สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้น มันคือหุ่นยนต์ลิเบอเรเตอร์ ปืนเลเซอร์นับไม่ถ้วนยิงใส่ตัวหุ่นยนต์

(จบบท)