บทที่ 182 จัดการยานขนส่ง

หยางป๋อมุ่งหน้าไปยังยานขนส่ง การกระทำแปลกๆ นี้ทำให้คนในกองทัพงงงวย!

เนื่องจากเหตุผลทางการเมืองบางอย่าง เรือรบจึงไม่สามารถเปิดฉากยิงได้ เพราะการยิงของเรือรบนั้นมีเสียงดังมาก จนทั้งดาวพาโดสามารถเห็นได้

นอกจากนี้ การยิงของเรือรบต้องผ่านกระบวนการหลายขั้นตอน ตอนที่เรือรบมาถึงดาวพาโดในครั้งแรก ถ้าข่าวการกบฏไม่รั่วไหล กองทัพก็สามารถออกคำสั่งได้ตามใจ

แต่ตอนนี้รู้แล้วว่ามีการกบฏ ถ้ากองทัพออกคำสั่งให้เรือรบปฏิบัติการ หลังจากปราบปรามเสร็จ ฝ่ายค้านในสภาอาจจะจัดตั้งคณะกรรมการสอบสวน

แม้ว่าจะมีความดีในการปราบปราม แต่หากอัตราการเสียชีวิตของพลเมืองสูง ฝ่ายค้านในสหภาพก็จะใช้ประเด็นนี้โจมตีกองทัพ

เช่นเดียวกับบนโลก บางคนพูดความจริง แต่กลับถูกสอบสวน และเสียงานไปด้วย

ส่วนหุ่นยนต์ไร้คนขับสามารถใช้ข้ออ้างหลายอย่าง เช่น ข้อผิดพลาดของโปรแกรม ระบบล่ม การโจมตีจากแฮ็กเกอร์ ฯลฯ หรือแม้กระทั่งกล่าวว่าเป็นการโจมตีระบบของหงเป่ยจวี่ในเรือรบ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หงเป่ยจวี่ทำแบบนี้

เหมือนกับที่หยางป๋อเห็นอาคารนี้ เพราะไม่รู้ว่ามีพลเมืองของดาวพาโดอยู่ข้างในกี่คน ถ้าเรือรบยิงโดยไม่คิด อาจทำให้พลเมืองตายเป็นสิบเป็นร้อยหรือมากกว่านั้น ก็จะต้องมีข้อหาละเลยหน้าที่

ถ้ากัปตันถูกตั้งข้อหาละเลยหน้าที่ บรรดาผู้ใหญ่ในกองทัพจะต้องถูกลงโทษไปด้วย มิฉะนั้นฝ่ายค้านก็ทำงานฟรี คงต้องดึงบางคนลงจากตำแหน่งเพื่อสนับสนุนคนของตัวเอง

—————————————

หลายคนในกองทัพขมวดคิ้ว

“ทำไมคนนี้ไปที่อื่น? ให้ระบบเตือนเขา เขาไม่ไปโจมตีหรือ?”

“ไม่มีทาง ให้เตือนผู้เล่นคนอื่นๆ ให้บุกหนักขึ้น”

“นี่แหละคือวิธีการรบด้วยหุ่นยนต์ โรเบิร์ตนั่นหากทำแบบนี้ก็ตายแน่”

“คนแบบนี้เล่นควบคุมจากระยะไกลได้อย่างเดียว ถ้าไปสู้จริงก็ตายในการรบครั้งเดียว”

“เราไม่สามารถเตือนล่วงหน้าได้ ไม่รู้ว่ามีตัวประกันกี่คนในฐานของบริษัทซื่อไห่”

“อย่างน้อยต้องให้หุ่นยนต์บุกเข้าไปดู ถ้าตัวประกันมีน้อยพอ ก็ใช้วิธีการที่ไม่ปกติได้”

“อย่าทำแบบนั้นเลย ไม่งั้นกัปตันจะโดนหางเลขไปด้วย”

“ปล่อยให้ผู้เล่นคิดเองดีกว่า หุ่นยนต์ของเรามีจำนวนมากกว่าหุ่นยนต์ของฝ่ายนั้น”

“แต่ฝ่ายนั้นมีปืนใหญ่รักษาความปลอดภัย ปืนพวกนี้เป็นส่วนหนึ่งของระบบป้องกันดาว พื้นดินมีปืนใหญ่รักษาความปลอดภัยกว่า 1,300 กระบอก หายไปเกินครึ่ง ถูกถอดไปหมดแล้ว”

“หงเป่ยจวี่แทรกซึมเข้ามาในกองทัพได้อย่างไร แถมแทรกซึมได้ลึกขนาดนี้?”

“ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวกับฐานฝึกทหารแห่งหนึ่ง”

ผู้ใหญ่ในกองทัพไม่พอใจที่หยางป๋อไม่ไปโจมตีตามที่ระบบสั่ง

เดิมที หยางป๋อจะมาที่ท่าเรือขนส่งนี้เพื่อตรวจสอบว่ามีเกราะเรือรบอยู่หรือไม่ เมื่อมาถึงที่นี่ก็พบว่ามีปัญหาไม่ธรรมดา

หยางป๋อมีทักษะการซ่อมเรือรบ เรือรบกับยานขนส่งต่างกันไม่มาก ส่วนใหญ่จะต่างกันที่ระบบพลังงาน ระบบอาวุธ และระบบโล่พลังงาน

“ยานขนส่งนี้เหมือนจะอยู่ในสถานะเตรียมพร้อม?” เมื่อมาถึงโรงเก็บเครื่องบิน เห็นยานขนส่งลำหนึ่งเหมือนจะอยู่ในสถานะเตรียมพร้อม

ยานขนส่งในโรงเก็บเครื่องบินปกติจะไม่อยู่ในสถานะเตรียมพร้อม

เหมือนกับเครื่องบินรบที่มีโซ่เหล็กรั้งไว้และมีตัวล็อคล้อหน้าและหลัง

และเมื่อเครื่องบินรบจะขึ้นบิน นักบินต้องนำบัตรประจำตัวไปเปิดเครื่อง เห็นนักบินอเมริกาที่เดินไปที่ท้องเครื่องบินก่อนขึ้นบิน ก็คือไปเสียบบัตรประจำตัวในระบบของเครื่องบิน

ทำให้ไม่มีใครขโมยเครื่องบินได้

ระบบของยานขนส่งนี้ล้ำหน้ากว่า และสถานะเตรียมพร้อมนี้ก็มักจะเกิดขึ้นเมื่อต้องขึ้นบินเท่านั้น

หยางป๋อเหลือบมองแวบหนึ่งแล้วก็จากไป

บรรดาผู้ใหญ่ในกองทัพเห็นสถานการณ์นี้ก็โวยวาย

“ยานขนส่งลำนี้มีปัญหา อยู่ในสถานะเตรียมพร้อม!”

“น่าจะเป็นพวกหงเป่ยจวี่ที่เตรียมหนี!”

“รีบเตือนผู้เล่นเกมนี้!”

“ผู้เล่นเกมนี้ไม่รู้เรื่องยานขนส่ง”

“ยานขนส่งนี้เหมือนจะถูกดัดแปลง ไม่ใช่ยานขนส่งของดาวพาโด หมายเลขก็ไม่ถูกต้อง” คนในห้องควบคุมรีบตรวจสอบอย่างละเอียด

แล้วในวินาทีถัดไป หุ่นยนต์ที่เพิ่งเดินจากโรงเก็บเครื่องบินหันกลับอย่างรวดเร็ว พุ่งไปที่ยานขนส่ง

เมื่อหุ่นยนต์พุ่งไปที่ยานขนส่ง ผิวยานขนส่งก็เปิดออกเผยให้เห็นแท่นปืนเลเซอร์หลายแท่น

“ยานขนส่งดัดแปลงผิดกฎหมาย!”

“แน่นอนว่าเป็นพวกหงเป่ยจวี่ระดับสูงที่มาที่ดาวพาโด!”

“ไอ้พวกนี้ยังอยู่ที่นี่ มีแผนสำรองเตรียมไว้!”

ผู้ใหญ่ในกองทัพมองเห็นแท่นปืนเลเซอร์ที่โผล่ออกมาผ่านมุมมองของหุ่นยนต์

ในวินาทีถัดไป การกระทำของหยางป๋อทำให้ทุกคนในที่นั้นตะลึง

หยางป๋อเดินจากโรงเก็บเครื่องบินแล้วหันกลับอย่างรวดเร็ว พุ่งไปที่ยานขนส่งในเวลาไม่ถึงวินาที

หยางป๋อก็เหงื่อท่วมตัว เพราะเห็นแท่นปืนเลเซอร์บนยานขนส่งที่มุมตา

ในวินาทีถัดไป หยางป๋อใช้ อาวุธพลังงาน เจาะเข้าไปในท้องยานขนส่งอย่างแรง

แท่นปืนเลเซอร์บนยานขนส่งหยุดหมุนทันที

และผิวของยานขนส่งที่เพิ่งจะส่องแสงก็มืดลง

จากนั้นหุ่นยนต์ก็ไปที่ท้ายยานขนส่ง ควบคุมปืนเลเซอร์เล็งไปที่เครื่องยนต์และยิงต่อเนื่อง

ทุกคนในห้องควบคุมของกองทัพตะลึงงัน

พันเอกที่รับผิดชอบปฏิบัติการนี้เช็ดเหงื่อที่หน้าผาก ยานลำนี้ถ้าจะขึ้นบินจริงๆ เรือรบอาจไม่กล้ายิง เพราะไม่รู้ว่ามีใครอยู่ข้างใน

“เขาโจมตีที่จุดสำคัญของระบบพลังงาน ยานขนส่งพวกนี้มีระบบพลังงานเพียงชุดเดียว เรือรบมีสองชุดหรือมากกว่านั้น” พันเอกที่ได้รับรายงานจากลูกน้องพูด

“คนนี้รู้เรื่องยานขนส่งด้วย?”

“ดูเหมือนจะมีตัวตนไม่ธรรมดา ต้องตรวจสอบดีๆ”

“คนธรรมดาไม่รู้เรื่องระบบพลังงานของยานขนส่ง”

พันเอกพูดต่อ “หุ่นยนต์นี้โจมตีเครื่องยนต์ของยานขนส่ง เมื่อเครื่องยนต์ทำงาน มีพลังงานมหาศาล ทำให้ไม่กลัวการโจมตีด้วยอาวุธพลังงาน และมีความถี่พลังงานสูง ทำให้การโจมตี

ทางกายภาพแทบจะไม่ได้ผล”

“แต่เครื่องยนต์ที่ไม่ได้ทำงาน มีข้อบกพร่องมากมาย” พันเอกที่ได้รับข้อมูลจากลูกน้องพูดต่อ

พันเอกไม่รู้ทุกอย่าง ต้องพึ่งพาลูกน้องที่เชี่ยวชาญ

“ไม่รู้ว่ามีใครอยู่ข้างใน?”

“เราไม่ทันคิด จุดขึ้นลงของยานขนส่งต้องดูแลอย่างดี”

“คนนี้จะทำอะไร? จะเปิดประตูยานขนส่งด้วยกำลัง?” ในภาพเห็นหยางป๋อควบคุมหุ่นยนต์ถืออาวุธพลังงานของหุ่นยนต์ ดูเหมือนจะทำอะไรบางอย่างกับยานขนส่ง

(จบบท)